موم انداختن و عوارض
نویسنده: دکتر سهیلا نصیری متخصص پوست و مو
موم انداختن یا waxingیک روش موقت برداشتن موها بوده که سبب کندن موها از ریشه می گردد. و موهای جدید بعد از گذشت 8-2 هفته شروع به رویش مجدد می کنند. از این روش برای برداشتن موهای قسمتهای مختلفی از بدن استفاده می شود. موم انداختن انواع مختلفی دارد که هر کدام فواید و مضرات خاص خود را دارا می باشند. در صورتیکه از موم انداختن بطور منظم برای چند سال استفاده شود موهای ضخیم بتدریج نازکتر گردیده و تراکم شان کمتر می گردد. موم انداختن به این صورت انجام می شود که یک لایه نازک از موم گرم روی پوست مالیده شده سپس یک پارچه، کاغذ یا زرورق روی آن قرار گرفته و بعد از مالش در جهت خلاف رویش موها از سطح پوست برداشته می شود. به این روش strip wax گفته می شود. در مقابل این روش hard wax وجود دارد که در این روش از لایه صخیم تری از موم استفاده شده و از پارچه استفاده نمی شود. این روش در افرادی که پوست حساسی دارند و ممکن است در اثر مصرف پارچه ها دچار حساسیت شوند مناسب تر است. قبل از موم انداختن حتماً مطمئن شوید که فردی که این کار را انجام می دهد دوره آموزشی لازم را در این زمینه دیده است. در غیر اینصورت عوارضی که ممکن است بدنبال این روش ایجاد گردد بیشتر احتمال وقوع خواهد داشت.
مناطق شایعی که waxing برای آنها انجام می شود شامل اندام فوقانی، زیربغل، کشاله ران، اندام تحتانی، تنه، مناطق تناسلی خانمها و خط مایو می باشد. البته توصیه می شود که موم انداختن در مناطق زیر بغل و کشاله ران وناحیه تناسلی به دلیل اینکه موهای ضخیم و پرپشتی که دارند بدلیل عوارض احتمالی بعدی و تحریک غدد لنفاوی منطقه ای بهتر است استفاده نگردد. یکسری از مناطق مثل داخل گوش، داخل بینی، مژه، پلک، ناحیه تناسلی آقایان و نوک پستان نیز نباید از waxing استفاده شود.
به تازگی انواع خاصی از wax به بازار آمده که می توان از آن دسته به موم جلبک دریایی اشاره نمود. باید متذکر شد که اگر چه این روش پایه دریایی دارد ولی به هرحال عوارضی مشابه با روش مرسوم موم انداختن و احتمال انتقال عوامل بیماری زا که از طریق جلبک منتقل می گردند نیز وجود دارد.
حتماً حرارت موم قبل از تماس با بدن کنترل گردد. احتمال حساسیت به پارچه، کاغذ و خود موم ممکن است وجود داشته باشد که به صورت قرمزی، خارش، تورم و حتی ایجاد تاول می تواند بروز نماید.
اما یکی از مهمترین عوارضی که بطور شایعی امروزه دیده می شود انتقال عوامل بیماری زا است. مکرراً دیده شده است که زگیل خصوصاً در ناحیه تناسلی بدلیل استفاده از کاردک، موم یا ظرف مشترک انتقال پیدا می کند. همینطور ویروسی به نام مولوسکوم کانتجیوزوم وجود دارد که می تواند در اثر وسایل مشترک منتقل گردد.
انتقال قارچ های سطحی پوست، عفونت های باکتریال هپاتیت های ویروسی و ایدز نیز امکانپذیر است. پس حتماً توجه شود که از ظرفهای یک بار مصرف، موم جداً با کاردک و پارچه مجزا برای هر فرد استفاده گردد و این به طور روتین در آرایشگاه ها باید انجام گیرد.
بهتر است در مناطقی که موهای کلفت و پوست حساس دارند مثل مناطق تناسلی و زیر بغل به جای پارچه یا زرورق و کاغذ از پدهای مخصوص استفاده گردد در کل پارچه های مصرفی بهتر است از انواع هیپوآلرژیک باشند و جنس خیلی خشن نداشته باشند.
برخی از پزشکان موم انداختن را در افراد دیابتیک، مبتلایان به وریدهای واریسی یا آنهایی که گردش خون محیطی ضعیفی دارند توصیه نمی کنند زیرا در این افراد احتمال عفونت بالاتر است.
کسانی که تحت درمان با داروهای لایه برداری مثل رتین A، ترتینونین با ایزوترتینونین و دیفرین هستند بدلیل اینکه پوستشان راحت تر دچار پارگی و شکنندگی می شود بهتر است از موم انداختن استفاده نکنند. و در نهایت از موم انداختن در مناطق مبتلا به زگیل، مولوسکوم، عفونتهای قارچی و باکتریایی، خال یا پوست تحریک شده، شکاف دار و آفتاب سوخته باید اجتناب نمود.
منبع:فصل نامه بهداشت پوست و مو(شماره 21)
/خ
مناطق شایعی که waxing برای آنها انجام می شود شامل اندام فوقانی، زیربغل، کشاله ران، اندام تحتانی، تنه، مناطق تناسلی خانمها و خط مایو می باشد. البته توصیه می شود که موم انداختن در مناطق زیر بغل و کشاله ران وناحیه تناسلی به دلیل اینکه موهای ضخیم و پرپشتی که دارند بدلیل عوارض احتمالی بعدی و تحریک غدد لنفاوی منطقه ای بهتر است استفاده نگردد. یکسری از مناطق مثل داخل گوش، داخل بینی، مژه، پلک، ناحیه تناسلی آقایان و نوک پستان نیز نباید از waxing استفاده شود.
به تازگی انواع خاصی از wax به بازار آمده که می توان از آن دسته به موم جلبک دریایی اشاره نمود. باید متذکر شد که اگر چه این روش پایه دریایی دارد ولی به هرحال عوارضی مشابه با روش مرسوم موم انداختن و احتمال انتقال عوامل بیماری زا که از طریق جلبک منتقل می گردند نیز وجود دارد.
عوارض موم انداختن:
1-درد 2- سوختگی با موم داغ 3- حساسیت تماسی با موم یا پارچه 4- انتقال عوامل بیماریزا 5- فولکولیت و سودوفلولیکولیت 6- خونریزی و کبودی 7- کهیر فشاری 8- پارگی پوست 9- برآمدگی های قرمز در سطح پوست 10- فرو رفتن موها بداخل پوست 11- تغییر رنگ قهوه ای محل رویش موها توصیه می شود حتماً قبل از انجام کار به جهت رویش آنها توجه شود تا احتمال فرو رفتن موها به داخل پوست و التهاب و چرکی شدن متعاقب آن که اصطلاحاً فولیکولیت گفته می شود به حداقل برسد. موارد بسیاری دیده می شود که بدنبال این فولیکولیت ها و فرورفتگی مو به داخل پوست فرد با موهای فرو رفته را دست کاری کرده و سعی در بیرون آوردن آنها می کند که همین امر منجر به التهاب بیشتر شده و در نهایت قهوه ای شدن محل که ممکن است برای مدتهای طولانی باقی بماند ایجاد شود.حتماً حرارت موم قبل از تماس با بدن کنترل گردد. احتمال حساسیت به پارچه، کاغذ و خود موم ممکن است وجود داشته باشد که به صورت قرمزی، خارش، تورم و حتی ایجاد تاول می تواند بروز نماید.
اما یکی از مهمترین عوارضی که بطور شایعی امروزه دیده می شود انتقال عوامل بیماری زا است. مکرراً دیده شده است که زگیل خصوصاً در ناحیه تناسلی بدلیل استفاده از کاردک، موم یا ظرف مشترک انتقال پیدا می کند. همینطور ویروسی به نام مولوسکوم کانتجیوزوم وجود دارد که می تواند در اثر وسایل مشترک منتقل گردد.
انتقال قارچ های سطحی پوست، عفونت های باکتریال هپاتیت های ویروسی و ایدز نیز امکانپذیر است. پس حتماً توجه شود که از ظرفهای یک بار مصرف، موم جداً با کاردک و پارچه مجزا برای هر فرد استفاده گردد و این به طور روتین در آرایشگاه ها باید انجام گیرد.
بهتر است در مناطقی که موهای کلفت و پوست حساس دارند مثل مناطق تناسلی و زیر بغل به جای پارچه یا زرورق و کاغذ از پدهای مخصوص استفاده گردد در کل پارچه های مصرفی بهتر است از انواع هیپوآلرژیک باشند و جنس خیلی خشن نداشته باشند.
برخی از پزشکان موم انداختن را در افراد دیابتیک، مبتلایان به وریدهای واریسی یا آنهایی که گردش خون محیطی ضعیفی دارند توصیه نمی کنند زیرا در این افراد احتمال عفونت بالاتر است.
کسانی که تحت درمان با داروهای لایه برداری مثل رتین A، ترتینونین با ایزوترتینونین و دیفرین هستند بدلیل اینکه پوستشان راحت تر دچار پارگی و شکنندگی می شود بهتر است از موم انداختن استفاده نکنند. و در نهایت از موم انداختن در مناطق مبتلا به زگیل، مولوسکوم، عفونتهای قارچی و باکتریایی، خال یا پوست تحریک شده، شکاف دار و آفتاب سوخته باید اجتناب نمود.
منبع:فصل نامه بهداشت پوست و مو(شماره 21)
/خ
