بچه که بودی، روزی در صف نماز جماعت دیدی مردی پس از ورود به مسجد خطاب به مردم سلام داد و امام جماعت هم جوابش را داد. آن لحظه خیلی تعجب کردی، تا آنجا که سرت را به طرف بالا گرفتی تا ببینی پدرت هم مثل تو شگفت‌زده شده است یا نه؟
چهره پدر آرام بود. انگار اصلاً اتفاقی نیفتاده است. به همین خاطر بی‌صبرانه تحمل کردی تا نماز تمام شود و ماجرای سلام و جواب دادن امام جماعت را با پدر درمیان بگذاری.
پدربا حوصله به حرف‌هایت گوش داد و گفت: «پسرم، جواب سلام واجب است و امام جماعت به نمایندگی از همه نمازگزاران جواب سلام او را داد.»
آن روز گذشت. به مرور دانستی که سلام دادن آدابی دارد از جمله این که، بهتر است گروه کمتر به گروه بیشتر و افراد ایستاده به افراد نشسته سلام دهند، یا مثل پیامبراکرم(ص) که به کوچک و بزرگ سلام می‌داد آن را همگانی کرد؛ البته با صدایی رسا و آشکار.
چهره پدر آرام بود. انگار اصلاً اتفاقی نیفتاده است. به همین خاطر بی‌صبرانه تحمل کردی تا نماز تمام شود و ماجرای سلام و جواب دادن امام جماعت را با پدر درمیان بگذاری.
پدربا حوصله به حرف‌هایت گوش داد و گفت: «پسرم، جواب سلام واجب است و امام جماعت به نمایندگی از همه نمازگزاران جواب سلام او را داد.»
آن روز گذشت. به مرور دانستی که سلام دادن آدابی دارد از جمله این که، بهتر است گروه کمتر به گروه بیشتر و افراد ایستاده به افراد نشسته سلام دهند، یا مثل پیامبراکرم(ص) که به کوچک و بزرگ سلام می‌داد آن را همگانی کرد؛ البته با صدایی رسا و آشکار.
نویسنده: بیژن شهرامی
