روزگارم بد نیست؟
شما چگونه روزگار می‌گذرانید. آیا برای لحظه‌های عمرتان و روزها و ماه‌هایی که در حال سپری شدن هستند، طرحی دارید یا دل به دنیای لرزان و گذران سپرده‌اید و «هر روز بی‌خیال‌تر از دیروز» مثلا خوش می‌گذرانید. اگر یک لحظه توجه کنید، مراحل گوناگونی از زندگی شما گذشته است: نوزادی، خردسالی و کودکی. اکنون در مرحله چهارم زندگی، یعنی نوجوانی به سر می‌برید که می‌دانید در یک چشم بر هم زدن، این نیز بگذرد!
رودخانه زمان
زمان مانند یک رودخانه روان است که مسیر برگشت به عقب ندارد. سرعت آن با تشبیهی که حضرت علی علیه‌السلام داشته‌اند، مثل سرعت عبور ابرهاست که ناگهان آسمان به آن بزرگی را ابرهای باران‌زا پر می‌کنند. اگر روزهای پرهیجان زندگی خود را به یادآورید، مانند مسافرت‌های به یاد ماندنی، یک مسابقه ورزشی یا زمان اعلام نتایج امتحانات، متوجه می‌شوید که از آن همه شور و هیجانی که آن روزها داشته‌اید، فقط یک خاطره مانده است و به سرعت از آن لحظه‌ها عبور کرده‌اید. این یک هشدار است: «زمان توقف نمی‌کند، قابل برگشت هم نیست».
بهترین بهره
حال که عبور زمان پدیده‌ای غیرقابل مهار است، پس فقط یک طرف این معما باقی می‌ماند: از این همه سرعت، چه سودی می‌توان برد؟ انجام چه کارهایی به من احساس سودمندی و بهره بردن از زمان را می‌دهد؟ چه کنم که احساس پشیمانی در خانه احساسات مرا نکوبد؟
هر کدام برای این سؤال، جوابی آماده می‌کنیم. این جواب‌ها ممکن است واقعی و درست و ممکن است از سر تنبلی و راحت‌طلبی ما باشد. عده‌ای به گمان اینکه زمان می‌گذرد، می‌خواهند فقط از آن نهایت لذت را ببرند و گروهی دیگر با نگاهی عاقلانه، تصمیم می‌گیرند تفریح و سرگرمی بخشی از لذت‌های آنان باشد و دنبال لذت‌های ماندگاری مانند موفقیت، دوستی با خدا و ایجاد رفتارهای خوب در شخصیت خودشان باشند.
دقت کن!
برای اینکه به درستی یا نادرستی جواب خود پی ببریم، می‌توانیم نگاهی به زمان‌های گذشته و حتی عمیق‌تر از آن، نگاهی به انسان‌هایی داشته باشند که از تونل زمان عبور کردند و اکنون به شکل‌های مختلف از آنها یاد می‌شود. عده‌ای دانشمندی ماندگار شدند، گروهی قهرمانان به یاد ماندنی شدند، برخی دیگر با اختراعات خود، زندگی راحتی را به ما هدیه کردند و همیشه نام آنها بر سر زبان‌هاست. همچنین تعدادی از این افراد که روزگاری مثل ما زندگی می‌کردند، رهبرانی نام‌آور شدند که مردم زمانه خود را به سوی رهایی و پاکی دعوت کردند. در مقابل، تاریخ به ما نشان می‌دهد که انسان‌های خودخواهی وجود داشتند که برای رسیدن به خواسته‌های خود، آدم‌های زیادی را کشتند، خانه‌های زیادی را ویران کردند و نامی زشت و نفرت‌انگیز از خود برجا گذاشتند. دقت کن! همه اینها روزی همین فرصت‌ها را داشتند و نحوه استفاده آنها متفاوت بود.
فردا، همین امروز است
فردای ما همین امروز است. یعنی رفتارها و تصمیم‌های امروز ماست که فردای ما را می‌سازد. وقتی نوجوانی تصمیم می‌گیرد با چند سال تلاش درسی و اخلاقی، شخصیتی مثبت و مفید پیدا کند، امروزهایش او را به فرداهای خوب رسانده است. موفقیت یک شانس یا یک اتفاق ساده نیست، بلکه یک برنامه حساب شده است. ممکن است نوجوانی هم تصمیم بگیرد امروزش را با سرگرمی‌های جور واجور بگذراند و فردا برایش مهم نباشد. زندگی در زمان حال، معنای صحیح‌تری دارد که به ما می‌گوید: از الان و اکنون خود بهترین فایده را ببر تا فردایت سراسر فایده باشد.
سوگند یاد می‌کنم!
«والعصر. انّ الانسان لفی خسر. الا الذّین امنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصّبر؛ قسم به عصر که انسان‌ها همه در حال زیانند، مگر آنان که با ایمان به خدا، کارهای خوب و سفارش‌های نیکو زندگی می‌گذرانند».
این سفارش برای همه شما آشناست. ترجمه‌ای کوتاه از آیه‌های سوره عصر. پیام‌هایی ساده با محتوایی بسیار بلند و عمیق. جایی که خداوند با تمام توانایی‌اش، برای اثبات گفته خود به ما آدم‌ها، سوگند یاد کرده تا دیرباوران و شکاکان هم جایی برای تردید نداشته باشند.
عمرت را بیهوده نگذران!
پیشنهاد خداوند این است که هوشمندانه از اتلاف عمر جلوگیری کنیم. خداوند بارها تذکر داده که زمان کنونی شما یک فرصت غیرقابل برگشت است. از این زمان بهترین فایده را می‌توانید ببرید. البته می‌توانید مثل خوشگذران‌های مغرور تاریخ، فایده بردن را به کیف کردن و خوش بودن‌های بی‌هدف ترجمه کنید و سر از ناکجاآباد در آورید. خداوند مراقب ماست و به خاطر ما حتی سوگند یاد کرده که اگر خودتان را به کارهای خوب و رفتارهای پسندیده نزدیک نکنید، حتما زیاد می‌کنید. پیشنهاد می‌کنم امروز یک بار دیگر سوره عصر را بخوانید!
شما چگونه روزگار می‌گذرانید. آیا برای لحظه‌های عمرتان و روزها و ماه‌هایی که در حال سپری شدن هستند، طرحی دارید یا دل به دنیای لرزان و گذران سپرده‌اید و «هر روز بی‌خیال‌تر از دیروز» مثلا خوش می‌گذرانید. اگر یک لحظه توجه کنید، مراحل گوناگونی از زندگی شما گذشته است: نوزادی، خردسالی و کودکی. اکنون در مرحله چهارم زندگی، یعنی نوجوانی به سر می‌برید که می‌دانید در یک چشم بر هم زدن، این نیز بگذرد!
رودخانه زمان
زمان مانند یک رودخانه روان است که مسیر برگشت به عقب ندارد. سرعت آن با تشبیهی که حضرت علی علیه‌السلام داشته‌اند، مثل سرعت عبور ابرهاست که ناگهان آسمان به آن بزرگی را ابرهای باران‌زا پر می‌کنند. اگر روزهای پرهیجان زندگی خود را به یادآورید، مانند مسافرت‌های به یاد ماندنی، یک مسابقه ورزشی یا زمان اعلام نتایج امتحانات، متوجه می‌شوید که از آن همه شور و هیجانی که آن روزها داشته‌اید، فقط یک خاطره مانده است و به سرعت از آن لحظه‌ها عبور کرده‌اید. این یک هشدار است: «زمان توقف نمی‌کند، قابل برگشت هم نیست».
بهترین بهره
حال که عبور زمان پدیده‌ای غیرقابل مهار است، پس فقط یک طرف این معما باقی می‌ماند: از این همه سرعت، چه سودی می‌توان برد؟ انجام چه کارهایی به من احساس سودمندی و بهره بردن از زمان را می‌دهد؟ چه کنم که احساس پشیمانی در خانه احساسات مرا نکوبد؟
هر کدام برای این سؤال، جوابی آماده می‌کنیم. این جواب‌ها ممکن است واقعی و درست و ممکن است از سر تنبلی و راحت‌طلبی ما باشد. عده‌ای به گمان اینکه زمان می‌گذرد، می‌خواهند فقط از آن نهایت لذت را ببرند و گروهی دیگر با نگاهی عاقلانه، تصمیم می‌گیرند تفریح و سرگرمی بخشی از لذت‌های آنان باشد و دنبال لذت‌های ماندگاری مانند موفقیت، دوستی با خدا و ایجاد رفتارهای خوب در شخصیت خودشان باشند.
دقت کن!
برای اینکه به درستی یا نادرستی جواب خود پی ببریم، می‌توانیم نگاهی به زمان‌های گذشته و حتی عمیق‌تر از آن، نگاهی به انسان‌هایی داشته باشند که از تونل زمان عبور کردند و اکنون به شکل‌های مختلف از آنها یاد می‌شود. عده‌ای دانشمندی ماندگار شدند، گروهی قهرمانان به یاد ماندنی شدند، برخی دیگر با اختراعات خود، زندگی راحتی را به ما هدیه کردند و همیشه نام آنها بر سر زبان‌هاست. همچنین تعدادی از این افراد که روزگاری مثل ما زندگی می‌کردند، رهبرانی نام‌آور شدند که مردم زمانه خود را به سوی رهایی و پاکی دعوت کردند. در مقابل، تاریخ به ما نشان می‌دهد که انسان‌های خودخواهی وجود داشتند که برای رسیدن به خواسته‌های خود، آدم‌های زیادی را کشتند، خانه‌های زیادی را ویران کردند و نامی زشت و نفرت‌انگیز از خود برجا گذاشتند. دقت کن! همه اینها روزی همین فرصت‌ها را داشتند و نحوه استفاده آنها متفاوت بود.
فردا، همین امروز است
فردای ما همین امروز است. یعنی رفتارها و تصمیم‌های امروز ماست که فردای ما را می‌سازد. وقتی نوجوانی تصمیم می‌گیرد با چند سال تلاش درسی و اخلاقی، شخصیتی مثبت و مفید پیدا کند، امروزهایش او را به فرداهای خوب رسانده است. موفقیت یک شانس یا یک اتفاق ساده نیست، بلکه یک برنامه حساب شده است. ممکن است نوجوانی هم تصمیم بگیرد امروزش را با سرگرمی‌های جور واجور بگذراند و فردا برایش مهم نباشد. زندگی در زمان حال، معنای صحیح‌تری دارد که به ما می‌گوید: از الان و اکنون خود بهترین فایده را ببر تا فردایت سراسر فایده باشد.
سوگند یاد می‌کنم!
«والعصر. انّ الانسان لفی خسر. الا الذّین امنوا و عملوا الصالحات و تواصوا بالحق و تواصوا بالصّبر؛ قسم به عصر که انسان‌ها همه در حال زیانند، مگر آنان که با ایمان به خدا، کارهای خوب و سفارش‌های نیکو زندگی می‌گذرانند».
این سفارش برای همه شما آشناست. ترجمه‌ای کوتاه از آیه‌های سوره عصر. پیام‌هایی ساده با محتوایی بسیار بلند و عمیق. جایی که خداوند با تمام توانایی‌اش، برای اثبات گفته خود به ما آدم‌ها، سوگند یاد کرده تا دیرباوران و شکاکان هم جایی برای تردید نداشته باشند.
عمرت را بیهوده نگذران!
پیشنهاد خداوند این است که هوشمندانه از اتلاف عمر جلوگیری کنیم. خداوند بارها تذکر داده که زمان کنونی شما یک فرصت غیرقابل برگشت است. از این زمان بهترین فایده را می‌توانید ببرید. البته می‌توانید مثل خوشگذران‌های مغرور تاریخ، فایده بردن را به کیف کردن و خوش بودن‌های بی‌هدف ترجمه کنید و سر از ناکجاآباد در آورید. خداوند مراقب ماست و به خاطر ما حتی سوگند یاد کرده که اگر خودتان را به کارهای خوب و رفتارهای پسندیده نزدیک نکنید، حتما زیاد می‌کنید. پیشنهاد می‌کنم امروز یک بار دیگر سوره عصر را بخوانید!
نویسنده: ابراهیم اخوی
