چگونه صبر و شکیبایی را به کودکان آموزش دهیم؟

اکثر والدین به این نکته اذعان دارند که امکان ندارد، کودکان، صبر و شکیبایی داشته باشند. والدین تلاش های بسیاری در قالب تشویق، تنبیه، تهدید، پاداش و جایزه انجام می دهند تا کودکانشان صبور و شکیبا بار بیایند. اما آیا والدین به همان اندازه که می خواهند کودکانشان صبور باشند، صبر و حوصله دارند؟

چرا آموزش صبر به کودکان اهمیت دارد؟

صبر فضیلت مهمی برای کودکان و بزرگسالان است. دنیای امروزی بسیار سریع و دست یافتنی شده است. به طوری که حتی یک تاخیر کوچک نیز ما را ورشکسته می کند. با بزرگ تر شدن کودکان ما و ورود آن ها به دنیای بزرگسالی وضعیت از این هم بدتر خواهد شد. در این شرایط صبر کردن می تواند بسیار سودمند باشد.

صبر می تواند به کودکان کمک کند تا در هنگام بروز یک تاخیر و ناکامی، آرام باشند. صبر به کودکان یاد می دهد که اگر چیزی به نفع آن ها نیست، آن را رها کنند. صبر کردن به کودکان می آموزد که نوبت را رعایت کنند، نوبت خود را به دیگری بدهند و اجتماعی تر و دوست داشتنی تر بشوند. صبر همچنین باعث می شود که کودکان بهتر خود را کنترل کنند. با وجود همه این مزایا، برخی از والدین ترجیح می دهند کودکانشان پرخاشگر باشند تا صبور، چرا که آن ها تصور می کنند، چیزی که جهان امروز بدان نیاز دارد، پرخاشگری است نه صبوری.

اما در مقابل، تحقیقات به وضوح نشان داده اند که کودکان صبور، در آینده به دانش آموزانی درخشان در مدرسه و افرادی موفق در اجتماع تبدیل می شوند.

مطالعه انجام شده در زمینه صبر کردن کودکان:

دانشگاه استانفورد چهل سال قبل آزمایشی روی کودکان انجام داد. آنها کودکان را به اتاقی بردند و به آنها مارشمالو دادند و به انها گفتند تصمیم با شماست، یا کلوچه رو الان بخورید یا اگر صبر کنید بعد از ١٥ دقیقه کلوچه دیگری به شما جایزه داده خواهد شد. کودکانی که صبر کردند در آینده در تحصیلات دانشگاهی و تمام مراحل دیگر زندگیشان به مقدار چشمگیری موفق تر بودند. صبر را از کودکی به فرزندانمان بیاموزیم.

آموزش صبر کردن به کودکان,صبر کردن به کودکان,نحوه آموزش صبر کردن به کودکان صبر کردن در باور بسیاری از دانشمندان کلید موفقیت و خوشبختی کودک در آینده است

سن مناسب برای آموزش صبر به کودکان:

در ١٤ ماه اول زندگی باید خواسته های بچه ها بلافاصله انجام شود تا او را به اطمینان و احساس امنیت لازم برساند.

دو سالگی

تا دو سالگی خواسته های کودک باید تا جای ممکن زود انجام شود. در این سن کودک را در مواردی میتوان بین چند ثانیه تا یک دقیقه هم منتظر گذاشت.

دو تا پنج سالگی

بین دو تا پنج سالگی باید صبر را به کودک آموخت. هر وقت کودک چیزی خواست باید برآورده کردن خواسته او را کمی به تعویق بیاندازیم.

برای مثال بگوییم: اول دستمو بشورم بعد بهت آب بدم. اول به بابا زنگ بزنم بعد بهت بستنی بدم. کودکانی که از دو سالگی صبر کردن را می آموزند و یاد می گیرند لذت را برای پاداشی بیشتر به تعویق بیاندازند در آینده انسان هایی بسیار موفق ترند. البته یک نکته مهم در این بین وجود دارد و آن اینکه کودک باید مطمئن باشد که حرف شما حرف است و قول شما قول. به بیان دیگر از پایان دوسالگی باید پدر و مادر از فرزندشان بخواهند که برای هر کاری صبر کند.

چند ثانیه، چند دقیقه و حتی ساعت و روز. بدین ترتیب کودک متوجه می شود رنج امروز مبنا نیست و رنج امروز و صبر امروز پاداشی در فردا به همراه دارد. کودک باید لذت و رنج امروز را با لذت و رنج فردا مرتبط بداند.صبر کردن یا به زبانی دیگر، به تاخیر انداختن لذت به باور بسیاری از دانشمندان کلید موفقیت و خوشبختی کودک در آینده است که از ابتدای 3 تا 6 سالگی فرصت پرورش آن است.

آموزش صبر کردن به کودکان,صبر کردن به کودکان,نحوه آموزش صبر کردن به کودکانبزرگترین چالش در آموزش صبر به کودکان این است که آن ها مفهوم زمان را به خوبی درک نمی کنند

1.بگذارید انتظار بکشد

هرچیزی را خواست، بلافاصله به او ندهید! اجازه بدهید فرزندتان احساس ناخوشایند انتظار را تجربه کند؛ چون این یک تغییر بزرگ و مهم است». به فرزندتان کمک کنید که بی‌صبری خودش را مدیریت کند.

2.از یک زمان سنج استفاده کنید

بزرگ ترین چالش در آموزش صبر به کودکان این است که آن ها مفهوم زمان را به خوبی درک نمی کنند. تفاوت بین «الان»، «به زودی» و «بعداً» برای آن ها به معنی چند دقیقه است. بنابراین اگر شما به آن ها بگویید که فلان کار بعداً انجام خواهد شد، آن ها سوال پرسیدن درباره آن موضوع را چند دقیقه دیگر شروع می کنند. راهی که به آن ها احساس بهتری نسبت به کنترل زمان بدهد، دادن یک زمان سنج (دیجیتال یا ساعت شنی، بسته به سنشان) است. به آن ها اجازه دهید که به کمک یک زمان سنج بدانند که به طور دقیق چه مدت باید منتظر باشند. تماشای یک زمان سنج دیجیتال و یا یک ساعت شنی یک راه عالی برای سپری شدن زمان طولانی می باشد.

3. به قول هایتان عمل کنید

اگر به کودکتان قول داده اید که پس از آشپزی با وی نقاشی می کشید، به قولتان عمل کنید. کودکتان نیاز دارد، بفهمد که اگر صبورانه منتظر باشد، وعده گفته شده، انجام خواهد شد. اگر شما زیر قولتان بزنید، دفعه بعدی که از کودکتان بخواهید صبر کند، او نمی فهمد که پس از انتظارش چه اتفاقی خواهد افتاد.

4.کودک‌تان را در اموری که نیاز به صبر دارد، مشارکت بدهید

کودکان را به کارهایی که فورا نتیجه نمی‌دهند و زمان می‌برند تا به ثمر برسند، تشویق کنید. مثلا از او بخواهید با لگوهایش یک سازه‌ی متفاوت و کمی پیچیده‌تر بسازد، برایش پازل بخرید و از او بخواهید همراه شما بذر گل بکارد و از آن مراقبت کند تا سبز شود. مطمئن شوید که کودک مدام با انواع گجت‌ها و بازی‌های کامپیوتری که فقط با فشار یک دکمه جواب می‌گیرد، سرگرم نیست!

5.حواسشان را منحرف کنید

به کودکان آموزش دهید که چگونه به وسیله منحرف کردن حواسشان به چیزهای دیگر، برای مثال: گوش کردن به موسیقی، تماشای عبور و مرور مردم، تماشای تلویزیون در اتاق انتظار، صحبت با کودکان هم سن و سال و ... می توانند انتظار را جذاب کنند.

6.به کودک‌تان درباره‌ی احساساتش بگویید

کودک نوپا وقتی منتظر می‌ماند، نمی‌تواند احساس سرخوردگی‌ و یأس خود را بیان کند! اما شما می‌توانید برای احساسات مختلف او اسمی بگذارید و کمکش کنید آنها را به زبان بیاورد. از طرفی وقتی موفق شد برای چیزی صبر کند، تشویقش کنید. اگر کودک پیش‌دبستانی شما توانست در برابر چیزی صبوری به خرج دهد، به او بگویید: «می‌دونم که انتظار کار خیلی سختیه اما تو از پسش براومدی و این خیلی خوبه. تو صبر کردی». نظر دکتر بروکس در این مورد این است که اگر شما برای صبر فرزندتان ارزش قائل شوید، او ترغیب می‌شود بیشتر تلاش کند و به اندازه‌ی کافی صبر کند تا به نتیجه برسد.

منبع: حوزه نت