صبر کن، صبرى نیکو!
تو من را دوست داری و در سوره ی مبارک آل عمران، آیه ی146 گفته ای من را دوست داری: «وَاللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِین.»
من می توانم ابرهای بارانیِ آسمانِ چشمم را کنار بزنم، پنجره ی بسته ی دلم را آرام آرام باز کنم، روی پله های انتظار، ساعت ها، روزها و هفته ها بنشینم و صبر کنم... صبر کنم... صبر کنم!
من یاد گرفته ام معنای بعضی از واژه ها را... من درک می کنم ارزش بعضی از واژه ها را... من به مورچه ای که باری سنگین تر از خودش را حمل می کرد تا به خانه اش برسد، نگاه کرده ام و از او چیزهایی آموخته ام. من به شاخه های خشک درخت در زمستان و به شاخه های سبز درخت در بهار نگاه کرده و چیزهایی آموخته ام.
تو شاخه های درخت را دوست داری، مورچه ها را دوست داری... تو صبر کردن را دوست داری... وَاللَّهُ یُحِبُّ الصَّابِرِینَ.
سوره مبارکه معارج، آیه 5
خداوند شکیبایان را دوست دارد ( سوره مبارکه آل عمران، آیه 146)
منبع: مجله باران
منبع: مجله باران
