گُلدان که باشد بالاخره دیر یا زود پای گل هم به میان خواهد آمد.
ذکر و یاد خدا شبیه گُلدان است و شُکر خدا شبیه گُل. وقتی انسان اهل ذکر شد، به شکر هم خواهد رسید؛ یعنی انسان ذاکر، شاکر هم خواهد بود؛ چون ذکر زمینه ی شُکر را فراهم می آورد.
مگر می شود انسان به یاد خداوند بیفتد و نعمت ها در ذهن و خیالش خطور نکند؟! مگر می شود نعمت های خدا را در خاطر خطور دهد و شاکر و سپاس گزار او نباشد.
این است که خداوند بنی اسراییل را ابتدا به ذکر دعوت می کند:
«یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُواْ نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ.»
ای بنی اسراییل! نعمتی را که بر شما ارزانی داشتم به یاد آورید. (سوره ی بقره، آیه ی40)
ذکر و یاد خدا شبیه گُلدان است و شُکر خدا شبیه گُل. وقتی انسان اهل ذکر شد، به شکر هم خواهد رسید؛ یعنی انسان ذاکر، شاکر هم خواهد بود؛ چون ذکر زمینه ی شُکر را فراهم می آورد.
مگر می شود انسان به یاد خداوند بیفتد و نعمت ها در ذهن و خیالش خطور نکند؟! مگر می شود نعمت های خدا را در خاطر خطور دهد و شاکر و سپاس گزار او نباشد.
این است که خداوند بنی اسراییل را ابتدا به ذکر دعوت می کند:
«یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ اذْکُرُواْ نِعْمَتِیَ الَّتِی أَنْعَمْتُ عَلَیْکُمْ.»
ای بنی اسراییل! نعمتی را که بر شما ارزانی داشتم به یاد آورید. (سوره ی بقره، آیه ی40)
نویسنده: محمدرضا رنجبر
