پیش بینی می شد اتوماسیون در قالب دستگاه های خودپرداز ، تعداد افراد شاغل به عنوان تحویلدار بانکی را کاهش دهد. اما در حقیقت ، سرانجام منجر به افزایش مشاغل تحویلداری بانکی تمام وقت شد. نمودار، تعداد دستگاههای خودپرداز و تحویلداران بانکی تمام وقت را از سال 1970 تا 2010 نشان می دهد که دستگاه های خودپرداز در قسمتی از دوره 2000 تا 2010 بیش از شمارگان تحویلداران است.
در اوایل دهه 1980 ، ماشین های خودکار تحویلدار شروع به ساکن شدن در بانک ها کردند و این نگرانی را ایجاد کردند که این دستگاه ها باعث شود که تحویلداران انسانی بانک ها منسوخ شوند. اما پس از یک افت اولیه ، تعداد کارکنان تمام وقت بانک ها در واقع شروع به افزایش کرد.
در دهه 1990 ، هنگامی که بانک های آمریکایی نصب و راه اندازی ماشین های خودکار را به طور وسیعی شروع کردند ، به نظر می رسید که تحوبلداران انسانی شاغل در این بانک ها با از رواج افتادگی سریع رو به رو شوند. اگر ماشین ها می توانستند به صورت بیست و چهار ساعته به تنهایی پول نقد تحویل بدهند و سپرده قبول کنند ، چه کسی به تحویلداران انسانی نیاز داشت؟
در واقع بانک ها این کار را کردند. این درست است که دستگاه های خودپرداز امکان اداره بانک های شعبه با تعداد کارمندان بسیار کمتر را فراهم کردند: به طور متوسط 13 ، و کمتر از 20. اما صرفه جویی در هزینه، درست باعث شد تا بانک های مادر تهییج شوند به باز کردن شعب جدید بسیار زیاد، که این باعث شد استخدام کلی تحویلداران در واقع بالا برود.
روبات ها در حال آمدن هستند: الون ماسک ، بنیانگذار SpaceX ، و فیزیکدان فقید استفن هاوکینگ هر دو علنا هشدار دادند که سرانجام ماشین ها برنامه نویسی برای خود را آغاز می کنند و باعث فروپاشی تمدن بشری می شوند.
جیمز بسن ، اقتصاددان دانشگاه بوستون که توجه همکاران خود را به داستان خودپرداز در سال 2015 معطوف کرد ، می گوید شما می توانید داستان های مشابهی در زمینه هایی مانند امور مالی ، امور سلامتی و مراقبت های بهداشتی ، آموزش و قانون بیابید. "بحث این نیست که اتوماسیون همیشه شغلها را افزایش می دهد ، " او می گوید ،" اما می تواند این کار را بکند و اغلب می کند. "
این درسی است که ارزش دارد هنگام گوش دادن به پیش بینی های روزافزون در مورد آینده کار در عصر روبات ها و هوش مصنوعی ، به یاد داشته باشید. به اتومبیل های بدون راننده فکر کنید ، یا سنتز قانع کننده گفتار انسانی، یا روبات های انسان نمای مور مور کننده‌ای که خودشان به تنهایی می توانند بدوند ، پرش کنند و درها را باز کنند: با فرضِ گام های فوق العاده سریع پیشرفت در چنین برنامه های کاربردی‌ای ، تا چه مدت دیگر کاری برای افراد انسانی باقی خواهد ماند که انجام دهند؟
این سؤال توسط چهره هایی چون تسلا و بنیان گذار SpaceX ، الون ماسک و فیزیکدان فقید استفان هاوکینگ ، بیشترین فرمولاسیون آخرالزمانی خود را ارائه داده است. هردو نفر اخیر به طور علنی هشدار داده اند که سرانجام ماشین آلات از توانایی های بشری فراتر خواهند رفت ، فراتر از کنترل ما خواهند شد و حتی ممکن است باعث سقوط تمدن بشری شوند. اما حتی ناظران نمایشی کمتری نگران هستند. در سال 2014 ، هنگامی که مرکز تحقیقات پیو نزدیک به 1900 کارشناس فناوری در مورد آینده کار را مورد پیمایش قرار داد ، تقریباً نیمی معتقد بودند که ماشین های هوشمند مصنوعی به زودی منجر به تسریع تلفات شغلی - نزدیک به 50 درصد تا اوایل دهه 2030 - می شوند. آنها می ترسیدند نتیجه اجتناب ناپذیر آن، بیکاری انبوه و صعود شدید در سطح نگران کننده نابرابری درآمدی قبلاً موجود امروز باشد. و این در واقع می تواند به خرابی در نظم اجتماعی منجر شود.
یا شاید اینطور نباشد. جید کلکو ، اقتصاددان ارشد در سایت آنلاین Indeed پست شغل ، می گوید: "همیشه تصور مشاغل موجود امروزی که ممکن است نابود شوند آسان تر است از تصور شغل هایی که امروز وجود ندارند و ممکن است خلق شوند." بسیاری از متخصصان این حوزه ، اگر نه بیشتر آنها ، با احتیاط نسبت به اشتغال خوشبین هستند – حتی اگر فقط به این دلیل باشد که مثال دستگاه خودپرداز و بسیاری دیگر از این دست نشان می دهد که تأثیر اتوماسیون چقدر می تواند خلاف درک مستقیم باشد. همیشه تصور مشاغل موجود امروزی که ممکن است نابود شوند آسان تر است از تصور شغل هایی که امروز وجود ندارند و ممکن است خلق شوند. بسن می گوید: هوش ماشینی هنوز راه زیادی تا مطابقت با طیف وسیعی از توانایی های انسانی دارد. او می گوید ، حتی وقتی که شما توسعه های جاری در خط لوله پیشرفت را در نظر گیرید "ما دلیل کمی داریم که در 10 یا 20 سال آینده نگران بیکاری گسترده باشیم."
بنابراین - کارها به کدام سمت خواهند رفت؟
کولکو می گوید تا زمانی که آینده به الآن برسد ، راهی که مطمئناً بدانیم وجود ندارد. وی اضافه کرد اما شاید این سؤال درستی نباشد: "بحث در مورد تأثیر تجمعی از دست دادن های شغل در مقابل به دست آوردن های شغل ، چشم ما را بر روی دیگر موضوعاتی که صرف نظر از این ها مهم هستند می بندد." – موضوعاتی مانند نحوه تغییر شغل ها در مواجهه با هوش مصنوعی و روباتیک ، و این که چگونه جامعه آن تغییر را مدیریت خواهد کرد. به عنوان مثال ، آیا از این فناوریهای جدید به عنوان روشی دیگر برای جایگزینی کارگران انسانی و کاهش هزینه ها استفاده خواهد شد؟ یا از آنها برای کمک به کارگران ، و آزاد کردن آنها برای انجام توانایی های منحصر به فرد انسانی مانند حل مسئله و خلاقیت استفاده می شود؟
دریک پریدمور ، مدیرعامل اوسارو ، یک شرکت مستقر در سانفرانسیسکو که نرم افزارهای هوش مصنوعی برای روبات های صنعتی می سازد، می گوید: "روش های مختلف متفاوتی وجود دارد که می توانیم وضعیت جهان را پیکربندی کنیم." "و گزینه های بسیار زیادی وجود دارد که باید انتخاب کنیم "
منبع:M. Mitchell Waldrop
در اوایل دهه 1980 ، ماشین های خودکار تحویلدار شروع به ساکن شدن در بانک ها کردند و این نگرانی را ایجاد کردند که این دستگاه ها باعث شود که تحویلداران انسانی بانک ها منسوخ شوند. اما پس از یک افت اولیه ، تعداد کارکنان تمام وقت بانک ها در واقع شروع به افزایش کرد.
در دهه 1990 ، هنگامی که بانک های آمریکایی نصب و راه اندازی ماشین های خودکار را به طور وسیعی شروع کردند ، به نظر می رسید که تحوبلداران انسانی شاغل در این بانک ها با از رواج افتادگی سریع رو به رو شوند. اگر ماشین ها می توانستند به صورت بیست و چهار ساعته به تنهایی پول نقد تحویل بدهند و سپرده قبول کنند ، چه کسی به تحویلداران انسانی نیاز داشت؟
در واقع بانک ها این کار را کردند. این درست است که دستگاه های خودپرداز امکان اداره بانک های شعبه با تعداد کارمندان بسیار کمتر را فراهم کردند: به طور متوسط 13 ، و کمتر از 20. اما صرفه جویی در هزینه، درست باعث شد تا بانک های مادر تهییج شوند به باز کردن شعب جدید بسیار زیاد، که این باعث شد استخدام کلی تحویلداران در واقع بالا برود.
روبات ها در حال آمدن هستند: الون ماسک ، بنیانگذار SpaceX ، و فیزیکدان فقید استفن هاوکینگ هر دو علنا هشدار دادند که سرانجام ماشین ها برنامه نویسی برای خود را آغاز می کنند و باعث فروپاشی تمدن بشری می شوند.
جیمز بسن ، اقتصاددان دانشگاه بوستون که توجه همکاران خود را به داستان خودپرداز در سال 2015 معطوف کرد ، می گوید شما می توانید داستان های مشابهی در زمینه هایی مانند امور مالی ، امور سلامتی و مراقبت های بهداشتی ، آموزش و قانون بیابید. "بحث این نیست که اتوماسیون همیشه شغلها را افزایش می دهد ، " او می گوید ،" اما می تواند این کار را بکند و اغلب می کند. "
این درسی است که ارزش دارد هنگام گوش دادن به پیش بینی های روزافزون در مورد آینده کار در عصر روبات ها و هوش مصنوعی ، به یاد داشته باشید. به اتومبیل های بدون راننده فکر کنید ، یا سنتز قانع کننده گفتار انسانی، یا روبات های انسان نمای مور مور کننده‌ای که خودشان به تنهایی می توانند بدوند ، پرش کنند و درها را باز کنند: با فرضِ گام های فوق العاده سریع پیشرفت در چنین برنامه های کاربردی‌ای ، تا چه مدت دیگر کاری برای افراد انسانی باقی خواهد ماند که انجام دهند؟
این سؤال توسط چهره هایی چون تسلا و بنیان گذار SpaceX ، الون ماسک و فیزیکدان فقید استفان هاوکینگ ، بیشترین فرمولاسیون آخرالزمانی خود را ارائه داده است. هردو نفر اخیر به طور علنی هشدار داده اند که سرانجام ماشین آلات از توانایی های بشری فراتر خواهند رفت ، فراتر از کنترل ما خواهند شد و حتی ممکن است باعث سقوط تمدن بشری شوند. اما حتی ناظران نمایشی کمتری نگران هستند. در سال 2014 ، هنگامی که مرکز تحقیقات پیو نزدیک به 1900 کارشناس فناوری در مورد آینده کار را مورد پیمایش قرار داد ، تقریباً نیمی معتقد بودند که ماشین های هوشمند مصنوعی به زودی منجر به تسریع تلفات شغلی - نزدیک به 50 درصد تا اوایل دهه 2030 - می شوند. آنها می ترسیدند نتیجه اجتناب ناپذیر آن، بیکاری انبوه و صعود شدید در سطح نگران کننده نابرابری درآمدی قبلاً موجود امروز باشد. و این در واقع می تواند به خرابی در نظم اجتماعی منجر شود.
یا شاید اینطور نباشد. جید کلکو ، اقتصاددان ارشد در سایت آنلاین Indeed پست شغل ، می گوید: "همیشه تصور مشاغل موجود امروزی که ممکن است نابود شوند آسان تر است از تصور شغل هایی که امروز وجود ندارند و ممکن است خلق شوند." بسیاری از متخصصان این حوزه ، اگر نه بیشتر آنها ، با احتیاط نسبت به اشتغال خوشبین هستند – حتی اگر فقط به این دلیل باشد که مثال دستگاه خودپرداز و بسیاری دیگر از این دست نشان می دهد که تأثیر اتوماسیون چقدر می تواند خلاف درک مستقیم باشد. همیشه تصور مشاغل موجود امروزی که ممکن است نابود شوند آسان تر است از تصور شغل هایی که امروز وجود ندارند و ممکن است خلق شوند. بسن می گوید: هوش ماشینی هنوز راه زیادی تا مطابقت با طیف وسیعی از توانایی های انسانی دارد. او می گوید ، حتی وقتی که شما توسعه های جاری در خط لوله پیشرفت را در نظر گیرید "ما دلیل کمی داریم که در 10 یا 20 سال آینده نگران بیکاری گسترده باشیم."
بنابراین - کارها به کدام سمت خواهند رفت؟
کولکو می گوید تا زمانی که آینده به الآن برسد ، راهی که مطمئناً بدانیم وجود ندارد. وی اضافه کرد اما شاید این سؤال درستی نباشد: "بحث در مورد تأثیر تجمعی از دست دادن های شغل در مقابل به دست آوردن های شغل ، چشم ما را بر روی دیگر موضوعاتی که صرف نظر از این ها مهم هستند می بندد." – موضوعاتی مانند نحوه تغییر شغل ها در مواجهه با هوش مصنوعی و روباتیک ، و این که چگونه جامعه آن تغییر را مدیریت خواهد کرد. به عنوان مثال ، آیا از این فناوریهای جدید به عنوان روشی دیگر برای جایگزینی کارگران انسانی و کاهش هزینه ها استفاده خواهد شد؟ یا از آنها برای کمک به کارگران ، و آزاد کردن آنها برای انجام توانایی های منحصر به فرد انسانی مانند حل مسئله و خلاقیت استفاده می شود؟
دریک پریدمور ، مدیرعامل اوسارو ، یک شرکت مستقر در سانفرانسیسکو که نرم افزارهای هوش مصنوعی برای روبات های صنعتی می سازد، می گوید: "روش های مختلف متفاوتی وجود دارد که می توانیم وضعیت جهان را پیکربندی کنیم." "و گزینه های بسیار زیادی وجود دارد که باید انتخاب کنیم "
منبع:M. Mitchell Waldrop
