ازدواج در کلام صاحب نظران
مقام معظم رهبرى(دامت برکاته):
خانواده، كلمهای طیبه است.كلمه طیّبه هم خاصیّتش این است كه وقتی یك جایی به وجود آمد، همواره از خود بركت و نیكی میترواد و به پیرامون خودش نفوذ میدهد.[1]
پيوند ازدواج و زناشويى، یكی از نعمتهای بزرگ الهی و از عوامل ماندگاری و صلاح جوامع است.[2]
از نظر اسلام، تشكیل خانواده، عمل مباركی است كه مرد و زن باید آن را به عنوان یك كار الهی و یك وظیفه انجام دهند.[3]
فرصت ازدواج و آرام گرفتن در یك مجموعه خانواده، یكی از فرصتهای مهم زندگی است.[4]
هر خانوادهای یكی از سلولهای پیكره اجتماع و بدنه اجتماع است. وقتی اینها سالم بودند، پيكره جامعه نیز سالم خواهد بود.[5]
در داخل خانواده است كه مرد و زن میتوانند استراحت و تجدید قوا كنند، بدین گونه، همت خودشان را برای ادامه راه آماده سازند.[6]
غلامعلی افروز:
زناشويى، یكی شدن دو سرشت خدایی است تا سومی بتواند روی زمین زاده شود. پیوند دو روح است در مهری استوار تا جداییها را پایان دهند. یكی شدن برتری است كه دو هستی جداگانه را درون دو روح، یكپارچه میكند.
حلقه زرّین زنجیری است كه آغاز آن یك نگاه و عشق پاك و پایانش جاودانگی است. و باران پاكی است كه از آسمان نیالوده میبارد تا پهنههای طبیعت ایزدی را میوهدار و فرخنده سازد.[7]
نیكبختی زن از شكوه و سروری و بخشش و بزرگواری مرد نیست، بلكه از مهری است كه جان زن و مرد را به یكدیگر پیوندداده و جام دل ایشان را لبریز از محبت میسازد. محبت و مهری كه آن دو را در تن زندگی به هم آورده و نغمهای نشسته بر لبان آسمان میسازد.[8]
رابطه زن و شوهر، به قدمت خلقت آدم، به قداست متعالیترین ارزشها، به عظمت گستره هستى، به بركت همه نسلها در همه عصرها و تجلیگر اولین تعاملی است كه پیوندی آسمانی این دو را كنار هم جمع آورده است.[9]
رابطه زن و شوهر، جلوهای از برترین هنر زندگی و كاملترین شكل ارتباط انسانی است. در یك نگاه، رابطه زن و شوهر، آمیزهای است از زیباترین تلاقی چشمها، گیراترین تبادل كلامها، هماهنگترین تپش قلبها، همسوترین اندیشهها، استواترین گامها و پررمز و رازترین محرمیتها.[10]
رابطه زن و شوهر، رابطه مهرورزي و محبت پذيرى، عهد و وفا، گذشت و ایثار، سخاوت و احسان، مودّت و مروّت، صداقت و درستى، صفا و صمیمیت، خورشید و نور، لبخند و نشاط، طبیب و درمان، آسایش روان و آرامش جان است.[11]
رابطه زن و شوهر، یعنی برخوردار شدن از آراستهترین، گرانبهاترین، راحتترین، پردوامترین و گرمابخشترین تن پوشها، آرى رابطه زن و شوهر به فرموده خالق انسانها، چون رابطه قامت و لباس است و این لباس، گرمابخش جسم و جان، معناگر حیات و جلوهگر وحدت است.[12]
زیباترین رابطه میان زن و شوهر زمانی برقرار میشود كه هر دوی آنها با اندیشهای متعالی و انگیزهای قوی تلاش كنند. یكدیگر را مورد حمایت عاطفی خود قرار دهند و در ارضای نیازهای فطری و روانی همدیگر از هم پیشی گیرند. زن برای شوهر لباسی زیبا و جذاب، و شوهر برای زن پوششی آراسته و برازنده باشد. همچون رابطه لباس و بدن، گرمابخش و آرامشگر یكدیگر باشند و همدیگر را زیبا و آراسته و با كمال و موقر جلوه دهند. كاستیها و خطاهای هم را بپوشانند و همدل و همراز یكدیگر باشند.[13]
زنها و شوهرها، فقط و فقط در زندگي مشترك و تعامل متقابل با همديگر ميتوانند همه مهارتهاي زناشويى و جاذبههاي بالقوّه كلامي و بصري و رفتارى خود را فعليت بخشند.[14]
زن و شوهر موفق آنانی هستند كه جز با زبان محبت و تكریم با هم سخن نمیگویند و همواره از خزانه دلشان كلام زرین و خوشانید و گفتار شفابخش را برگزیده، در فضای سرشار از نشاط و آرامش تقدیم یكدیگر میكنند. در زندگی چنین زن و شوهری زبان تهدید، تنبیه، تحقیر و تخریب شخصیت جایی ندارد. آنان خود محور، خودبین، خودخواه و خودكامه نیستند. و بیش از آنكه به خود بیندیشند به همسر خویش میاندیشند.[15]
در یك زندگی مشترك موفق، زن و شوهر فهیم همه سعی و تلاش خود را در جهت جلب رضایت خاطر و فراهم ساختن آسایش و آرامش روان و نشاط درونی یكدیگر مبذول میدارند و از این رو، ضمن ابراز محبت به خویشان و تكریم شخصیت آنان، به رسالت و مسئولیت خطیر «همسری» اندیشید و خویشان و بستگان را بهانه بیمهری به همسر خود قرار نمیدهند.
رابطه زن و شوهر، حیاتیترین پاسخ به فطریترین نیاز زندگی فردی و اجتماعی انساناست.
رابطه زن و شوهر، رابطهای لطیف، گرمابخش و مهرآفرین بوده، اساس آن بر تمجيد و تكريم و گذشت و ایثار استوار است.
رابطه زن و شوهر، آزمون دوباره توان انسان در حفظ حرمتها و ارزشها، تكریم خویشان و نزدیكان و تأیید و تقویت منزله همسر است.
رابطه زن و شوهر یعنی بهرهگیری از پربركتترین زمانها و خوشایندترین فرصتها برای ارائه پایدارترین جاذبهها، تأمین فطریترین نیازها و تضمین سلامت و بهداشت روانها.
دروغ و بدزبانى، تندخويي و بداخلاقى، غیبت و تهمت، ناسپاسي و قدرناشناسى، بيتفاوتى، قهر و خشم از افات رابطه مطلوب زن و شوهر است.
محور رابطه زن و شوهری كه در اندیشه اداره و ادامه یك زندگی پویا، مولّد و پربركت هستند، همدلي و يكرنگى، صبوري و خويشتن دارى، گذشت و ایثار است.
/خ
خانواده، كلمهای طیبه است.كلمه طیّبه هم خاصیّتش این است كه وقتی یك جایی به وجود آمد، همواره از خود بركت و نیكی میترواد و به پیرامون خودش نفوذ میدهد.[1]
پيوند ازدواج و زناشويى، یكی از نعمتهای بزرگ الهی و از عوامل ماندگاری و صلاح جوامع است.[2]
از نظر اسلام، تشكیل خانواده، عمل مباركی است كه مرد و زن باید آن را به عنوان یك كار الهی و یك وظیفه انجام دهند.[3]
فرصت ازدواج و آرام گرفتن در یك مجموعه خانواده، یكی از فرصتهای مهم زندگی است.[4]
هر خانوادهای یكی از سلولهای پیكره اجتماع و بدنه اجتماع است. وقتی اینها سالم بودند، پيكره جامعه نیز سالم خواهد بود.[5]
در داخل خانواده است كه مرد و زن میتوانند استراحت و تجدید قوا كنند، بدین گونه، همت خودشان را برای ادامه راه آماده سازند.[6]
غلامعلی افروز:
زناشويى، یكی شدن دو سرشت خدایی است تا سومی بتواند روی زمین زاده شود. پیوند دو روح است در مهری استوار تا جداییها را پایان دهند. یكی شدن برتری است كه دو هستی جداگانه را درون دو روح، یكپارچه میكند.
حلقه زرّین زنجیری است كه آغاز آن یك نگاه و عشق پاك و پایانش جاودانگی است. و باران پاكی است كه از آسمان نیالوده میبارد تا پهنههای طبیعت ایزدی را میوهدار و فرخنده سازد.[7]
نیكبختی زن از شكوه و سروری و بخشش و بزرگواری مرد نیست، بلكه از مهری است كه جان زن و مرد را به یكدیگر پیوندداده و جام دل ایشان را لبریز از محبت میسازد. محبت و مهری كه آن دو را در تن زندگی به هم آورده و نغمهای نشسته بر لبان آسمان میسازد.[8]
رابطه زن و شوهر، به قدمت خلقت آدم، به قداست متعالیترین ارزشها، به عظمت گستره هستى، به بركت همه نسلها در همه عصرها و تجلیگر اولین تعاملی است كه پیوندی آسمانی این دو را كنار هم جمع آورده است.[9]
رابطه زن و شوهر، جلوهای از برترین هنر زندگی و كاملترین شكل ارتباط انسانی است. در یك نگاه، رابطه زن و شوهر، آمیزهای است از زیباترین تلاقی چشمها، گیراترین تبادل كلامها، هماهنگترین تپش قلبها، همسوترین اندیشهها، استواترین گامها و پررمز و رازترین محرمیتها.[10]
رابطه زن و شوهر، رابطه مهرورزي و محبت پذيرى، عهد و وفا، گذشت و ایثار، سخاوت و احسان، مودّت و مروّت، صداقت و درستى، صفا و صمیمیت، خورشید و نور، لبخند و نشاط، طبیب و درمان، آسایش روان و آرامش جان است.[11]
رابطه زن و شوهر، یعنی برخوردار شدن از آراستهترین، گرانبهاترین، راحتترین، پردوامترین و گرمابخشترین تن پوشها، آرى رابطه زن و شوهر به فرموده خالق انسانها، چون رابطه قامت و لباس است و این لباس، گرمابخش جسم و جان، معناگر حیات و جلوهگر وحدت است.[12]
زیباترین رابطه میان زن و شوهر زمانی برقرار میشود كه هر دوی آنها با اندیشهای متعالی و انگیزهای قوی تلاش كنند. یكدیگر را مورد حمایت عاطفی خود قرار دهند و در ارضای نیازهای فطری و روانی همدیگر از هم پیشی گیرند. زن برای شوهر لباسی زیبا و جذاب، و شوهر برای زن پوششی آراسته و برازنده باشد. همچون رابطه لباس و بدن، گرمابخش و آرامشگر یكدیگر باشند و همدیگر را زیبا و آراسته و با كمال و موقر جلوه دهند. كاستیها و خطاهای هم را بپوشانند و همدل و همراز یكدیگر باشند.[13]
زنها و شوهرها، فقط و فقط در زندگي مشترك و تعامل متقابل با همديگر ميتوانند همه مهارتهاي زناشويى و جاذبههاي بالقوّه كلامي و بصري و رفتارى خود را فعليت بخشند.[14]
زن و شوهر موفق آنانی هستند كه جز با زبان محبت و تكریم با هم سخن نمیگویند و همواره از خزانه دلشان كلام زرین و خوشانید و گفتار شفابخش را برگزیده، در فضای سرشار از نشاط و آرامش تقدیم یكدیگر میكنند. در زندگی چنین زن و شوهری زبان تهدید، تنبیه، تحقیر و تخریب شخصیت جایی ندارد. آنان خود محور، خودبین، خودخواه و خودكامه نیستند. و بیش از آنكه به خود بیندیشند به همسر خویش میاندیشند.[15]
در یك زندگی مشترك موفق، زن و شوهر فهیم همه سعی و تلاش خود را در جهت جلب رضایت خاطر و فراهم ساختن آسایش و آرامش روان و نشاط درونی یكدیگر مبذول میدارند و از این رو، ضمن ابراز محبت به خویشان و تكریم شخصیت آنان، به رسالت و مسئولیت خطیر «همسری» اندیشید و خویشان و بستگان را بهانه بیمهری به همسر خود قرار نمیدهند.
رابطه زن و شوهر، حیاتیترین پاسخ به فطریترین نیاز زندگی فردی و اجتماعی انساناست.
رابطه زن و شوهر، رابطهای لطیف، گرمابخش و مهرآفرین بوده، اساس آن بر تمجيد و تكريم و گذشت و ایثار استوار است.
رابطه زن و شوهر، آزمون دوباره توان انسان در حفظ حرمتها و ارزشها، تكریم خویشان و نزدیكان و تأیید و تقویت منزله همسر است.
رابطه زن و شوهر یعنی بهرهگیری از پربركتترین زمانها و خوشایندترین فرصتها برای ارائه پایدارترین جاذبهها، تأمین فطریترین نیازها و تضمین سلامت و بهداشت روانها.
دروغ و بدزبانى، تندخويي و بداخلاقى، غیبت و تهمت، ناسپاسي و قدرناشناسى، بيتفاوتى، قهر و خشم از افات رابطه مطلوب زن و شوهر است.
محور رابطه زن و شوهری كه در اندیشه اداره و ادامه یك زندگی پویا، مولّد و پربركت هستند، همدلي و يكرنگى، صبوري و خويشتن دارى، گذشت و ایثار است.
پي نوشت ها:
[1]. مطلع عشق، ص 23.
[2]. همان، ص 24.
[3]. همان، ص 12.
[4]. همان، ص 14.
[5]. همان ص 23.
[6]. همان، ص 29.
[7]. جبران خلیل جبران، صدای سخن عشق، ترجمه: فرامرز جواهری نیا، تهران، بدیهه، 1381، چ 1، ص 58.
[8]. همان، ص 213.
[9]. غلامعلی افروز، روانشناسی رابطهها، تهران، دانشگاه تهران، مؤسسه انتشارات و چاپ، 1382، چ 6، ص 15.
[10]. همان.
[11]. همان، ص 16.
[12]. همان، ص 17.
[13]. همان، ص 17.
[14]. همان، ص 18.
[15]. همان.
/خ