خوش بینی از منظر روایات

در این مقاله به موضوع خوش بینی که در دستورات دینی تاکید فروانی بر آن شده است، پرداخته ایم.
يکشنبه، 24 شهريور 1398
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
خوش بینی از منظر روایات
یکی از دستورات دینی که فراوان بر آن تأکید شده است، خوش بینی است. مقصود از خوش بینی برداشت صحیح و درست از گفتار و رفتار دیگران است.

خوش بینی حالتی است برخاسته از سلامت نفس و میل به پاکی که دارنده آن نسبت به افرادی که درجامعه اسلامی زندگی می کنند و اکثریت آنها را افراد خوب و شریف تشکیل می دهند، درباره رفتار و کردار آنها گمان بد نمی برد.

این حالت در صورتی خوب است که انسان اولًا از هوشیاری کافی برخوردار باشد و ثانیاً حسن ظن درباره افرادی صورت بگیرد که تعلق به جامعه اسلامی داشته باشند، در غیر این صورت شایسته نیست.

امام علی علیه السلام فرمود:

حُسْنُ الظَّنِّ مِنْ أَفْضَلِ السَّجَایا وَ أَجْزَلِ الْعَطَایا[1]
خوش بینی از برترین رفتارها و سنگین ترین موهبت های الهی است.

هرگز خوش بینی به معنای ساده اندیشی و ساده لوحی نیست، باید میان این دو مقوله تفاوت قائل شد. ساده لوحی بر پایه بی مسئولیتی است، بر خلاف خوش بینی که آگاهانه و مسئولانه است. مؤمن در عین حال که به دیگران حسن ظن دارد، زیرک و باهوش و حساس نیز هست تا هیچ کس از او سوء استفاده ننماید. لذا اسلام به هوشیاری در انتخاب شریک و سند نوشتن و گواه گرفتن در بسیاری از معاملات تأکید کرده است. جالب این که طولانی ترین آیه قرآن درباره ضرورت تنظیم قرارداد همراه با شاهد گرفتن در هنگام داد و ستدهای مدت دار است.[2]

نکته دیگر این که بین خوش بینی و خوش باوری نیز تفاوت بسیاری است. زیرا خوش بینی این نیست که انسان به افراد ناشناخته اعتماد کند و بدون آن که در مقام کنجکاوی و آزمایش برآید، به گفته دیگران ترتیب اثر دهد. به علاوه نباید خوش بینی را نسبت به کسانی که ناپاکی و آلودگی آنها هویدا است تعمیم داد زیرا خوش بین در عین حالی که به مردم حسن ظن دارد و اعمال آنها را به صورت صحیحی تفسیر می کند، حزم و مآل اندیشی خود را از دست نمی دهد و همواره رفتارش آمیخته با احتیاط و عملش توأم با دقت است.

نکته: ضمن این که نباید به افراد، سوء ظن داشت؛ نباید به ظاهر آنها اکتفا کرد. گاهی ظاهر فردی پسندیده به نظر می رسد ولی در باطن مبتلا به مفاسدی است.

و نکته دیگر این که نباید خوش بینی دیگران را از بین برد. امام علی علیه السلام فرمود:

مَنِ انْتَجَعَک مُؤَمِّلًا فَقَدْ أَسْلَفَک حُسْنَ الظَّنِّ بِک فَلَا تُخَیبْ ظَنَّه[3]
کسی که نسبت به تو احساس خوش بینی کرد مبادا با رفتار خود حسن ظن او را دگرگون سازی.


پی نوشت ها:
[1] . غررالحکم، ح 5325؛ مستدرک الوسائل، ج 7، ص 252.
[2] . بقره/ 282.
[3] . تصنیف غررالحکم، ص 383.

منبع: حوزه نت


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.