1- مقایسه های ناشایست
یکی از آفت ها و عوامل مهم دل سردی و نارضایتی در روابط همسران، مقایسه کردن همسر و نامزد خود با دختران و پسران دیگر و گاهی خواستگاران دیگر است. در این مقایسه ها چه بسا طرفین به این نتیجه می رسند که دیگران ازهمسرشان بهتر هستند. در حالی که این برداشت به خاطر ظاهربینی و عدم اطلاع از عیب های دیگران و عدم آشنایی با زیبایی های اخلاقی، خلقی، جسمانی، اجتماعی و.. . همسرشان است.اگر همسران، خواهان آرامش و رضایت خاطر هستند، باید دست از این مقایسه و مطرح کردن این گونه مسایل بردارند. این گونه مسایل زیان بار، معمولًا به دلیل چشم چرانی مرد یا حساسیت زن به وجود می آید. فردی که هر روز به صدها دختر و پسر چشم می دوزد و آنها را با لباس های رنگارنگ و اندام های متفاوت مشاهده می کند. به طور معمول در ذهنش این مقایسه انجام می شود که همسر من آن شرایط و ویژگی ها را ندارد!! در آموزه های دینی برای جلوگیری از هوس های شیطانی و آسیب زا، به مردان و زنان توصیه شده تا چشمان خود را از نامحرم ببندند و به آنها نگاه آلوده نداشته باشند.
امام صادق علیه السلام، درباره پیامدهای ناپسند و مشکل آفرین نگاه حرام می فرمایند: «نگاه حرام، تیری مسموم از تیرهای شیطان است و چه بسایک نگاه، حسرت و اندوهی طولانی به دنبال داشته باشد». [1]
2- انتظارات بی جا
متأسفانه گاهی مشاهده می شود که دختر و پسر توقعات بیجایی از هم دارندو بارهای سنگینی را بر هم تحمیل و این دوران شیرین را تلخ می نمایند. این توقعات به طور معمول برخاسته از نگاه سطحی به زندگی است و هر عقل سلیمی آن را ناپسند می داند و حتماً از آن باید پرهیز کرد. اگر بزرگ ترها چنین مسایلی را پیش آورند، دختر و پسر باید هوای همدیگر را داشته باشند و علاوه بر اینکه نباید وارد این امور واهی شوند، لازم است از یکدیگر دفاع کنند و هرکدام نگذارند بر دیگری فشار وارد شود.
3- دخالت های بی جا
جوانانی را مشاهده کرده ایم که دوران شیرین نامزدی و کانون باصفای زندگی شان و قلب های پر از محبتشان، به خاطر دخالت های بی جای اطرافیان، به تلخی و سردی و کدورت کشیده شده است! زوج های جوان باید همیشه مراقب این افراد باشند و زندگی شیرین خود را از «نیش زهرآگین» آنان محفوظ و مصون نگه دارند و هوشیار و مواظب باشند که ممکن است این «افراد» در قیافه «دلسوز و خیرخواه» نیز ظاهر شوند! بهترین راه مقابله بااین گونه افراد آن است که در ظاهر سری تکان داده و بگذریم و سعی شودبدون ناراحتی آنها صورت مسئله را تغییر دهیم و همچنان به همدلی و صمیمیت یکدیگر پایبند باشید البته برای موفقیت در این مرحله «هوشیاری دختر و پسر» لازم است.
4- رعایت نکردن احترام پدر و مادر
بعضی دختر و پسرها، پس از اینکه همسر و مونس خود را یافتند، پدر ومادر را فراموش می کنند و یا به آنان کم توجه می شوند و گاهی نسبت به آنان بی ادبی می کنند. گاهی مادر پسر، پس از آوردن عروس و حتی به محض نامزدی و عقد، احساس می کند پسرش دیگر آن علاقه و توجه سابق را به اوندارد! و این برایش بسیار سنگین و سخت است و گاهی از عهده تحملش خارج می شود. آن گاه است که ناراحتی و دعوا برپا می کند.همسران جوان بایستی مراعات حال پدر و مادر دو طرف را بکنند. به طوری که پدر و مادر همسر را نیز همانند پدر و مادر خود بدانند و توجه داشته باشند که احترام به پدر و مادر همسر، محبت و سازگاری بیشتر همسر را به ارمغان می آورد و او نیز به پدر و مادر شما احترام می گزارد و این گونه دورتصاعدی محبت بالا می گیرد. اما اگر این روش انتخاب نشود دور نزولی زندگی شروع می شود و با تلخی و نگرانی پسر و دختر همراه خواهد بود. بنابراین نبایدوالدین را فدای همسر کرد و یا همسر فدای والدین شود.
اگر عروس و داماد، به همه جوانب امور توجه داشته باشند و حق هر کس را به جای خود رعایت کنند، بسیاری از این نزاع ها و کشمکش ها میان والدین وعروس و داماد به وجود نمی آید. عروس و داماد باید توجه داشته باشند که پدرو مادر، سال ها زحمت کشیده اند و آنان را با سختی ها و خون دل خوردن هابزرگ کرده اند، اکنون انصاف نیست که به آنان بی مهری کنند. ناراحت کردن پدر و مادر، نارضایتی خداوند را به دنبال دارد و نارضایتی خدا، لطمه های سنگینی به زندگی خانوادگی وارد می کند و موجب عذاب آخرت نیز می شود. پدران و مادران، مایه برکت زندگی فرزندانند. نباید این سرمایه ارزنده را ازدست داد. پدر و مادرها هرگز بدبختی و ناراحتی عزیزانشان را نمی خواهند. آنان خواهان سعادت و خوشبختی فرزندانشان هستند.
پسر و دختر خوب است قدر نعمت پدر و مادر را بدانند. انصاف نیست الان که به هم رسیده اند، آنان را رنجیده خاطر کنند. جوانان فراوانی را مشاهده کرده ایم که پس از بچه دار شدن و تحمل مقداری زحمت بچه ها، تازه متوجه ارزش پدر و مادر خود شده و فهمیده اند که آنان چقدر برایشان زحمت کشیده و رنج برده اند! با اینکه می دانیم امکانات رفاهی امروز، خیلی بیشترو بهتر از قبل است و پدران و مادران ما، با سختی های زیادتری ما را پرورش داده اند. پس حق هر کس را به جای خود ادا کنید. بی توجهی و اهانت به هیچ کدام روا نیست. کاری نکنید که به تأسف و پشیمانی در آینده دچار شوید وآنگاه بیدار شوید که دیگر پدر و مادر خفته اند!! و دیگر کاری از دستتان برنمی آید.
5- زیاده روی در رفت و آمدها
رابطه دختر و پسر و خانواده هایشان در این دوران، باید گرم و صمیمی باشد؛ اما به افراط و زیاده روی کشیده نشود. «اعتدال» در هر کاری پسندیده است و «افراط» ناپسند.اگر رفت و آمدها و مهمانی ها زیاد شود، دو طرف خسته می شوند و این خستگی به محبت ها لطمه می زند؛ به خصوص اگر این دوران، طولانی بشود. بسیار پیش می آید که جوانان می پرسند:
«در دوران نامزدی و فاصله بین عقد و عروسی، چقدر باید رفت و آمد کرد؟ چند روز یکبار؟ هر هفته چندبار؟.. . »
در جواب می گوییم: اندازه معین و استانداردی ندارد، بلکه باید ببینید زمینه چقدر مهیا است و پذیرش چه اندازه می باشد. نه آنقدر کم که دل سردی بیاوردو نه آن قدر زیاد که خستگی آور شود. نه تکبر و سرسنگینی و بی اعتنایی و نه زیاده روی و سبک کردن خود و به زحمت انداختن دیگران. «اندازه نگه دار که اندازه نکوست».
6- خاطرات ناخوشایند
ممکن است در طول دوران قبل از عقد، کدورت ها و ناراحتی هایی پیش بیاید و خطاهایی از طرفین سر بزند و یا در هنگام خواستگاری و بله برون و تعیین مهریه و شرایط ازدواج و مهمانی ها، ممکن است کدورت هایی پیش آمده و مسائلی بین دو خانواده ردّ و بدل شده باشد و بعضی از بزرگ ترها واطرافیان و یا خود دختر و پسر، حرف های دل سرد کننده ای زده باشند. این کدورت ها، نباید به بعد از عقد سرایت کند. با خواندن عقد، همه این ناراحتی هاباید برطرف گردد و به دوران پس از عقد کشیده نشود. اگر به کسی بی احترامی شده و یا خیال می کند به او توهینی شده است، باید به خاطر خدا ببخشد. اکنون که به سلامتی، این دو جوان زندگی مشترکشان را آغاز کرده اند، بزرگترها وافراد دو خانواده باید ناراحتی ها را به بزرگی خودشان ببخشند و فراموش کنند وهرگز در صدد تلافی و تجدید ناراحتی ها بر نیایند. عروس و داماد نیز هرگزدرباره آن دل خوری ها، حرفی نزنند. مطرح کردن خاطرات ناخوشایند، نشانه عدم رشد و ناپختگی طرفین است و باعث کم شدن محبت میان همسران می شود و گاهی لطمه های سنگینی بر پیکره زندگی نو پا وارد می کند و صفا وصمیمیت را خدشه دار می کند.
7- یادآوری خاطرخواهان قبلی
بعضی از عروس و دامادها و بستگانشان برای عزیز کردن خود و یابرای جبران عقده های حقارتشان و یا به هر انگیزه دیگر، از خواستگاران و خاطرخواهان فراوان سابق خود، نزد یکدیگر سخن می گویند و معمولًاتعدادشان را چندین برابر واقعی اش افزایش می دهند و آنان را به رخ همدیگرمی کشند! در حالی که مطرح کردن این نوع خاطرات و به رخ کشیدن ها، بیشترغرور و یا تحقیر را به دنبال دارد و گاهی به تحریک غیرت مرد و یااحساسات زن می انجامد و موجب بدبینی و سوء برداشت می شود. به همین جهت این نوع خاطرات گذشته باید پس از ازدواج از صحنه ذهن پاک کردو به زبان نیاورد.
8- طولانی شدن دوره نامزدی
برخی از مشکلات ناشی از طولانی شدن بیش از حدّ دوران عقد عبارت است از:- فشارهای روانی که از ناحیه اطرافیان متوجه همسران می شود و درباره تأخیر عروسی و معطّلی آن به گفت و گو می پردازند.
- محدودیت های تأمین عواطف و احساسات یکدیگر و اختلال در وضعیت جسمی و روانی دوطرف.
- احساس بلاتکلیفی برای دختران و اینکه با وجود داشتن همسر هنوز درخانه والدین زندگی می کنند.
- خسته شدن والدین دختر و پسر از رفت و آمد زیاد و مکرر داماد ومسایلی که پیش می آید.
- بدآموزی های اخلاقی و تربیتی که گاهی متوجه برادران و خواهران عروس می شود.
گاهی ممکن است این ارتباطها فراتر رفته و زمینه اختلافات جدی رابه دنبال داشته باشد. لذا توصیه ما این است که مدت نامزدی در ازدواج فامیلی بین سه تا شش ماه و در ازدواج با غریبه، تا نه ماه باشد. البته بایدتوجه داشت برای دانشجویانی که به دلیل شرایط درسی نمی توانند عروسی کنند، ممکن است دوران عقد مدتی طولانی شود، لکن با رعایت ادب و تأمین نظر خانواده ها و لحاظ شرایط خاص خود، قدری ارتباطها متفاوت باشد.
پی نوشت:
[1] . الحر العاملى، وسایل الشیعه، ج 20، ص 191.
منبع: حوزه نت
