نحوه مصرف کلومیپرامین
قبل از شروع مصرف کلومیپرامین و هر بار استفاده مجدد، راهنمای دارویی ارائه شده توسط داروساز خود را مطالعه کنید.اگر سوالی دارید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید.
این دارو را به صورت خوراکی همراه با غذا یا بدون غذا طبق دستور پزشک مصرف کنید.
برای کاهش عوارض جانبی مانند ناراحتی معده، این دارو ممکن است با دوز پایین شروع شود و در طول روز با وعده های غذایی چندین بار مصرف شود و به آرامی افزایش یابد.
پس از رسیدن به بهترین دوز مناسب برای شما، کل دوز را می توانید یکبار در روز، معمولا قبل از خواب برای جلوگیری از خواب آلودگی روزانه یا طبق دستور پزشک مصرف کنید.
معمولا دوز روزانه بیش از ۲۵۰ میلی گرم برای بزرگسالان و ۲۰۰ میلی گرم برای کودکان و نوجوانان نخواهد بود.
دستورالعمل های پزشک خود را با دقت دنبال کنید. دوز و دفعات مصرف را از آنچه تجویز شده است، بیشتر نکنید.
با این کار وضعیت شما سریعتر بهبود نمی یابد و خطر ابتلا به عوارض جانبی مانند تشنج ممکن است افزایش یابد.
مصرف دارو بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ به درمان شما تعیین می گردد.
ضمن درمان با این دارو، از خوردن گریپ فروت یا نوشیدن آب گریپ فروت پرهیز کنید، مگر اینکه پزشک دستور دهد.
گریپ فروت می تواند مقدار داروهای خاصی را در جریان خون شما افزایش دهد. برای جزئیات بیشتر با پزشک و یا مسئول داروخانه مشورت کنید.
از این دارو به طور مرتب استفاده کنید تا بیشتر از آن بهره مند شوید.
مصرف آن را حتی اگر احساس خوبی داشتید ادامه دهید. به منظور کمک برای یادآوری، هر روز دارو را در همان زمان (ها) استفاده کنید.
بدون مشورت با پزشک مصرف دارو را به طور ناگهانی قطع نکنید. در صورت توقف ناگهانی مصرف دارو، بعضی از شرایط ممکن است، بدتر شوند.
اگر ناگهان مصرف این دارو را متوقف کنید، ممکن است احساس عرق، سرگیجه، تهوع، استفراغ، سردرد یا تحریک پذیری داشته باشید.
ممکن است لازم باشد دوز خود را به تدریج کاهش دهید.
ممکن است ۲ تا ۳ هفته یا بیشتر طول بکشد تا متوجه فواید این دارو شوید. اگر وضعیت شما همچنان ادامه یافت یا بدتر شد، به پزشک اطلاع دهید.
عوراض جانبی
با مصرف این دارو سرگیجه، خواب آلودگی، خشکی دهان، یبوست، ناراحتی معده، حالت تهوع، استفراغ، تغییر اشتها / وزن، استفراغ، عرق کردن، خستگی و تاری دید رخ میدهند.علائم اضطراب هنگامی که شما شروع به مصرف کلومیپرامین می کنید موقتا بدتر می شوند، اگر هر کدام از این موارد ادامه پیدا کرد یا بدتر شد، فورا به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.
برای از بین بردن خشکی دهان، آب نبات یا یخمک (بدون قند) بخورید یا از آدامس (بدون قند) و بزاق مصنوعی استفاده کنید.
برای جلوگیری از یبوست، رژیم غذایی مناسب را حفظ کنید، مقدار زیادی آب بنوشید و ورزش کنید.
اگر در هنگام استفاده از کلومیپرامین مبتلا به یبوست شدید، برای کمک به انتخاب ملین (به عنوان مثال، نوع تحریک کننده و نرم کننده مدفوع) با داروساز مشورت کنید.
به یاد داشته باشید که پزشک بدین دلیل این دارو را برای شما تجویز کرده است که نفع آن را برای شما بیشتر از خطر عوارض جانبی آن در نظر گرفته است.
بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می‌کنند، عوارض جانبی جدی ندارند.
در صورت وجود اختلالات روحی و روانی، از جمله: تغییرات ذهنی / روحی (به عنوان مثال سردرگمی، افسردگی، مشکلات حافظه)، بزرگ شدن / دردناک شدن سینه ها، تولید شیر مادر ناخواسته، دوره های قاعدگی نامنظم / دردناک ، سفتی عضلانی، صدای زنگ در گوش، مشکلات جنسی (به عنوان مثال، کاهش توانایی جنسی، تغییر در میل جنسی)، لرز، بی حسی / سوزش دست / پا، ادرار، کبودی / خونریزی آسان، حرکات غیر معمول / کنترل نشده (به خصوص در زبان / صورت / لب)، درد شدید معده / شکم، ادرار تیره، زرد شدن چشم / پوست فورا به پزشک مراجعه کنید.
کلومیپرامین ممکن است سروتونین را افزایش دهد و به ندرت یک بیماری بسیار جدی به نام سندرم/سمیت سروتونین ایجاد کند.
اگر داروهای دیگری مصرف می کنید که باعث افزایش سروتونین می شود، این خطر افزایش می یابد.
پزشک یا داروساز خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع نمایید.
اگر برخی از علائم زیر را تجربه کردید، فورا باید تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، تهوع / استفراغ / اسهال شدید، لرزش عضلات، تب نامعلوم، آشفتگی / بی حوصلگی غیرمعمول.
در صورت وجود هرگونه عوارض جانبی جدی از جمله: مدفوع سیاه، درد قفسه سینه، غش کردن، ضربان قلب آهسته / سریع / نامنظم، تشنج، استفراغ شبیه پودر قهوه، درد / تورم / قرمزی چشم، گشاد شدن مردمک چشم، تغییرات دید (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف چراغ در شب)، فورا به پزشک مراجعه کنید.
واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است.
با این حال، اگر متوجه بروز علائم واکنش شدید آلرژیک شدید، از جمله: تب، تورم غدد لنفاوی، بثورات خارش / تورم (به ویژه در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید و مشکل تنفسی، فوراً به پزشک مراجعه کنید.
موارد احتیاط
قبل از مصرف کلومیپرامین ، اگر به این دارو یا به سایر داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (به عنوان مثال، ایمی پرامین، نورتریپتیلین) حساسیت دارویی دارید؛ یا اگر آلرژی دیگری دارید، با پزشک مطرح کنید.این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد که می توانند واکنش های آلرژیک و سایر مشکلات ایجاد کنند.
قبل از استفاده از این دارو، پزشک یا داروساز خود را از سابقه پزشکی خود مطلع نمایید به ویژه سوابقی نظیر: مشکلات خونی (مانند پورپورا، ترومیوسیتوپنی)، مشکلات تنفسی (مانند آسم، برونشیت مزمن)، سابقه شخصی یا خانوادگی اختلالات خوردن (مثلا پرخوری عصبی)، مشکلات قلبی (مثلا آریتمی، بیماری عروق کرونر)، مشکلات روده (به عنوان مثال، یبوست مزمن، انسداد روده)، مشکلات کبدی، مشکلات کلیوی، سابقه بستری شدن در بیمارستان به خاطر سایر بیماری های ذهنی / روحی (مثل اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی)، سابقه بستری شدن به خاطر واکنش بسیار جدی به داروهای خاص (سندرم بدخیم نورولتیک)، سوزش سر دل / اسید معده در مری (به عنوان مثال، به دلیل فتق هیاتال )، مشکلات کلیوی، سابقه شخصی یا خانوادگی سایر شرایط ذهنی / روحی به عنوان مثال، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی)، تشنج، تیروئید پرکار (پرکاری تیروئید)، هر شرایطی که ممکن است خطر ابتلا به تشنج را افزایش دهند (به عنوان مثال، وابستگی الکل / آرامبخش، استفاده از الکتروشوک درمانی، آسیب / بیماری مغزی مانند سکته مغزی)، انواع خاصی از تومورها (به عنوان مثال، فئوکروموسیتوما، نوروبلاستوما).
کلومیپرامین ممکن است باعث ایجاد یک عارضه شود که بر ریتم قلب (طولانی شدنQT) تاثیرگذار است.
طولانی شدن فاصله QT به ندرت می تواند ضربان قلب سریع / نامنظم (به ندرت کشنده) و سایر علائم (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) ایجاد کند که مستلزم توجه فوری پزشکی هستند.
خطر ابتلا به طولانی شدن فاصله QT در صورتی که شرایط خاص پزشکی داشته باشید یا دیگر داروهایی که می توانند فاصله QT را افزایش دهند مصرف کنید، بیشتر میشود.
قبل از مصرف کلومیپرامین، پزشک یا داروساز خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع نمایید و اگر یکی از شرایط زیر را دارید با پزشک خود مطرح کنید: برخی مشکلات قلبی (نارسایی قلبی، ضربان قلب آرام، QT طولانی در EKG)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی خاص (QT طولانی در EKG، مرگ ناگهانی قلب).
سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر ابتلا به QT را افزایش دهد.
این خطر ممکن است در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند دیورتیکها / قرصهای آب) یا در صورت داشتن شرایطی از قبیل عرق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش یابد. با پزشک خود در مورد استفاده بی خطر از کلوپیرامین صحبت کنید.
این دارو ممکن است سبب سرگیجه یا خواب آلودگی یا تاری دید شود. مصرف الکل یا ماری جوانا می تواند موجب تشدید سرگیجه یا خواب آلودگی شما شود.
لذا ضمن درمان از رانندگی، استفاده از ماشین آلات یا انجام هر کاری که مستلزم آرامش و یا بینایی است تا زمانی که بتوانید چنین کارهایی را با خیال راحت انجام دهید خودداری نمایید.
برای کاهش سرگیجه و احساس سبکی سر، هنگام بلند شدن از حالت نشسته یا دراز کشیده به آرامی بلند شوید.
قبل از انجام عمل جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را در مورد تمام محصولاتی که استفاده میکنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع کنید.
سالمندان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو حساس تر باشند، به خصوص خونریزی یا از دست دادن هماهنگی. سالمندان بیشتر احتمال دارد که دچار یک نوع عدم تعادل نمک (هیپوناترمی) شوند، به خصوص اگر قرص های آب (دیورتیک ها) نیز مصرف کنند.
از دست دادن هماهنگی می تواند خطر سقوط را افزایش دهد.
هنگام مصرف این دارو در کودکانی که در فعالیت های ورزشی مشارکت می کنند رعایت احتیاط توصیه میشود، زیرا ممکن است خطر ابتلا به مشکلات قلبی را افزایش دهد.
سالمندان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه خونریزی، سرگیجه، سردرگمی، طولانی شدن فاصلهQT حساس تر باشند .
این دارو در دوران بارداری تنها در صورت نیاز شدید باید مورد استفاده قرار گیرد.
نوزادان متولد شده از مادرانی که در دوران بارداری خود کلومیپرامین مصرف کرده اند، علائم ترک مواد مخدر یا عوارض جانبی را تجربه می کنند.
در صورت بروز ناراحتی، لرز، مشکلات تغذیه ای، تنفس سریع یا تشنج در نوزاد خود، به پزشک اطلاع دهید. از آنجا که مشکلات روحی و روحی درمان نشده (مانند اختلال وسواس فکری، افسردگی، حمله هراس) می تواند یک وضعیت جدی باشد مصرف این دارو را بدون تایید پزشک قطع نکنید.
اگر در حال برنامه ریزی بارداری هستید، باردار شده اید یا فکر می کنید که ممکن است باردار شوید، بلافاصله با پزشک خود در مورد حوادث و خطرات استفاده از این دارو در طول دوران بارداری صحبت کنید.
این دارو به شیر مادر منتقل می شود و ممکن است در نوزاد شیرخوار علائم نامطلوب ایجاد کند. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی
تداخلات دارویی ممکن است چگونگی عملکرد داروهای شما را تغییر دهند یا خطر ابتلا به عوارض جدی را افزایش دهند.این مقاله شامل تمام تداخلات احتمالی دارویی نیست. فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده میکنید (از جمله داروهای تجویزی / بدون نسخه و محصولات گیاهی) تهیه و آن را به پزشک و داروساز خود ارائه دهید. بدون تایید پزشک مصرف هیچ دارویی را شروع یا متوقف نکنید و یا دوز آنها را تغییر ندهید.
برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند، عبارتند از: آنتی کولینرژیک (مانند آتروپین، آلکالوئید بلادونا، اسکوپولامین)، داروهای مخصوص برای فشار خون بالا (مانند کلونیدین، گونادرل، گوانتیدین، رزرپین)، دیگوکسین، دیزوپیرامید، مکمل های تیروئید، اسید والپروات، داروهایی که موجب خونریزی/کبودی میشوند (همانند رقیق کننده های خون نظیر وارفارین/هپارین، ضد انعقادهایی همچون آسپرین یا ضد التهاب های غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن).
مهار کننده های MAO با این دارو ممکن است موجب تداخل دارویی جدی (احتمالا کشنده) شود. از مصرف مهار کننده های MAO (ایزوکاربوکسازید ، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سفینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) در طول درمان با این دارو اجتناب کنید.
بیشتر مهار کننده های MAO نیز باید دو هفته قبل و بعد از درمان با کلومیپرامین مصرف شوند. زمان شروع یا متوقف کردن مصرف این داروها را از پزشک خود بپرسید.
در صورتی که این دارو را با داروهای دیگری که سبب افزایش سروتونین میشوند، مصرف کنید خطر ابتلا به سندرم / سمیت سروتونین افزایش می یابد.
نمونه چنین داروهای مانند داروهای خیابانی MDMA / اکستازی، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRIs مانند فلووکستین / پاروکستین، SNRIs مانند دولوکستین / ونلافاکسین) و غیره. خطر ابتلا به سندرم سروتونین / سمیت ممکن است در هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.
بسیاری از داروها در کنار کلومیپرامین ممکن است بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) تاثیرگذار باشند شامل آمیودارون، دوفتیلید، پیموزاید، پروکائین آمید، کینیدین، سوتالول، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین )، اسپارفلوکساسین و غیره.
بنابراین قبل از استفاده از کلومیپرامین، تمام داروهایی که در حال حاضر مصرف میکنید را به پزشک یا داروساز خود گزارش دهید.
سایر داروها می توانند حذف کلوپیرامین را از بدن شما تحت تاثیر قرار دهند، که ممکن است بر عملکرد کلوپیرامین نیز تاثیر بگذارند.
نمونه چنین دارو هایی شامل آرتمتر / لومفانترین، باربیتورات ها (مانند فنوباربیتال)، سایمتیدین، هالوپریدول، داروهای خاصی برای ریتم قلب (مانند فلکاینید / پروپافنون)، برخی از مهارکننده های پروتئازی HIV (مانند fosamprenavir)، فنوتیازین ها (مانند تیوریدازین)، داروهای تشنج (مانند فنی توئین)، تربینافین می باشند.
در صورت مصرف داروهای دیگر که سبب خواب آلودگی میشوند شامل الکل، ماری جوانا، آنتی هیستامین (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده عضلانی (مانند کارایسوپروتول، سیکلوبنزاپرین) و داروهای ضد درد (مانند کدئین، هیدروکودون) با پزشک مطرح کنید.
برچسب روی تمام داروهای تجویزی و بدون نسخه خود را بررسی کنید زیرا بسیاری از داروها حاوی داروهای ضددرد/کاهش تب هستند (مانند داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، مانند آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن) و در صورتی که همراه با این دارو مصرف شوند خطر خونریزی را افزایش میدهند.
در صورتی که آسپیرین با دوز پایین، توسط پزشک به دلائلی خاص پزشکی مانند حمله قلبی یا پیشگیری از سکته مغزی (معمولا در دوزهای ۸۱ تا ۳۲۵ میلی گرم در روز) تجویز شده است، مصرف آن باید ادامه یابد. برای کسب اطلاعات بیشتر با پزشک یا داروساز مشورت کنید.
برچسب روی تمام داروهای خود (مانند داروهای سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده خواب آلودگی یا ضد انعقادی باشند که می توانند ضربان قلب یا فشار خون شما را افزایش دهند. از داروساز خود در مورد استفاده ایمن از این محصولات سوال کنید.
مصرف سیگار باعث کاهش سطح این دارو در خون می شود. اگر سیگار می کشید یا اخیرا سیگار را ترک کرده اید، به پزشک خود اطلاع دهید.
مصرف دوز بالا یا اوردوز
در صورتی که دوز بالایی مصرف گردد با مرکز مسمومیت یا اورژانس تماس گیرید.در تهران می توان با مرکز مسمومیت با شماره تلفن ۱۴۹۰ تماس بگیرید. ساکنان دیگر شهر ها می توانند با مرکز کنترل مسمومیت استانی یا اورژانس ۱۱۵ تماس بگیرند.
نکته های مهم
کلومیپرامین را به بقیه افراد جهت مصرف ندهید. این برخلاف قانون است.تست های آزمایشگاهی و یا پزشکی ممکن است به صورت دوره ای برای نشان دادن پیشرفت شما و یا کنترل عوارض جانبی انجام شود. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
منبع: سایت راستینه
