نحوه مصرف ایمی پرامین
راهنمای دارویی ارائه شده توسط داروساز را مطالعه کنید. اگر سوالی دارید، با پزشک یا داروساز مشورت کنید.این دارو را به صورت خوراکی همراه با غذا یا بدون غذا، معمولا ۱ تا ۴ بار در روز و یا طبق دستور پزشک مصرف کنید. اگر در روز خواب آلودگی داشته باشید، ممکن است پزشک دستور دهد دارو را یک بار در روز قبل از خواب مصرف کنید.
مصرف دارو بر اساس وضعیت پزشکی و پاسخ به درمان شما تعیین می گردد. در کودکان نیز دوز ممکن است بر اساس وزن بدن باشد. برای کاهش خطر ابتلا به عوارض جانبی، پزشک ممکن است با دوز پایین شروع کند و به تدریج دوز شما را افزایش دهد.
این دارو زمانی که در کودکان برای رفع شب ادراری استفاده می شود، باید یک ساعت قبل از خواب مصرف شود. اگر فرزند شما معمولا در اوایل شب رختخواب خود را خیس میکند، ممکن است دارو در دوزهای مجزا (به عنوان مثال یک دوز در بعد از ظهر و یک دوز در زمان خواب) داده شود.
دستورالعمل های پزشک خود را با دقت دنبال کنید. دوز، دفعات و دوره مصرف دارو را از آنچه تجویز شده است، بیشتر یا کمتر نکنید. با این کار وضعیت شما هرگز سریعتر بهبود نمی یابد و خطر عوارض جانبی افزایش می یابد. از این دارو به طور مرتب استفاده کنید تا بیشترین بهره را از آن ببرید. به منظور کمک برای یادآوری، هر روز دارو در همان زمان (ها) مصرف کنید.
این دارو فورا عمل نمی کند. اگر این دارو برای افسردگی مصرف شود، ممکن است ۳ هفته طول بکشد تا متوجه تاثیر دارو شوید.
مهم است که مصرف این دارو را ادامه دهید حتی اگر احساس خوبی داشته باشید. بدون مشورت با پزشک مصرف دارو را متوقف نکنید. در صورت توقف ناگهانی مصرف دارو، بعضی از شرایط ممکن است بدتر شوند. ممکن است لازم باشد دوز خود را به تدریج کاهش دهید.
هنگامی که این دارو برای مدت طولانی در کودکان برای شب ادراری استفاده می شود، ممکن است به خوبی عمل نکند و ممکن است نیاز به دوزهای متفاوت باشد. اگر این دارو به خوبی تاثیرگذار نیست با پزشک صحبت کنید.
اگر وضعیت شما ادامه پیدا کرد یا بدتر شد به پزشک خود اطلاع دهید.
عوارض جانبی
با مصرف این دارو خشکی دهان، تاری دید، سردرد، خواب آلودگی، سرگیجه، یبوست، حالت تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، اسهال، گرفتگی معده، افزایش / کاهش وزن و افزایش تعریق می تواند رخ دهد. اگر هر کدام از این موارد ادامه پیدا کرد یا بدتر شد، فورا به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.به خاطر داشته باشید که پزشک این دارو را بدین دلیل برای شما تجویز کرده است که نفع آن را بیشتر از خطر عوارض جانبی آن در نظر گرفته است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می کنند، عوارض جانبی جدی ندارند.
در صورت بروز هر کدام از این موارد بعید، اما جدی، به پزشک خود اطلاع دهید: تغییرات ذهنی / خلقی (مانند سردرگمی، افسردگی، مشکلات حافظه)، بزرگ یا حساس شدن سینه ها در مردان، تولید شیر مادر غیر معمول، دوره های قاعدگی نامنظم / دردناک، سفتی عضلات، بی حالی، صدای زنگ در گوش، مشکلات جنسی (مثلا کاهش توان جنسی، تغییر میل جنسی)، لرز، بیخوابی / سوزش دست / پا درد / قرمزی / تورم دست و پا، مشکلات ادراری.
اگر متوجه بروز هر کدام از این موارد نادر اما بسیار جدی شدید، به پزشک خود اطلاع دهید: کبودی / خونریزی آسان، علائم عفونت (مثلا تب، گلودرد مداوم)، درد شدید معده یا شکم، ادرار تیره، زردی چشم / پوست.
این دارو ممکن است سروتونین را افزایش دهد و به ندرت یک وضعیت بسیار جدی به نام سندرم / سمیت سروتونین ایجاد می کند. همچنین در صورت مصرف داروهایی که سبب افزایش سروتونین میشوند، این خطر افزایش می یابد، بنابراین پزشک یا داروساز را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید (به بخش تداخلات دارویی مراجعه کنید) مطلع نمایید.
در صورت ابتلا به برخی از علائم زیر، به پزشک مراجعه کنید: ضربان قلب سریع، توهم، از دست دادن هماهنگی، سرگیجه شدید، تهوع / استفراغ / اسهال شدید، تکان خوردن عضلات، تب نامعلوم، آشفتگی / بیحالی غیر معمول.
در صورت وجود اختلالات بسیار جدی، از جمله: درد قفسه سینه، ضربان قلب آهسته / سریع / نامنظم، کمردرد، تشنج، بی حسی، ضعف در یک طرف بدن، درد / تورم / قرمزی چشم، گشاده شدن مردمک ها، تغییرات دید (مانند دیدن رنگین کمان در اطراف نور در شب).
واکنش آلرژیک جدی به این دارو نادر است. با این حال، اگر متوجه بروز علائم واکنش آلرژیک، از جمله: بثورات، خارش / تورم (به ویژه در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفسی، شدید فورا باید تحت مراقبت های پزشکی قرار گیرید.
موارد احتیاط
قبل از مصرف ایمی پرامین، اگر به این دارو یا به سایر داروهای ضدافسردگی سه حلقه ای (مانند دزپپرامین، آمی تریپتیلین) حساسیت دارویی دارید یا اگر آلرژی دیگری دارید یا پزشک خود مطرح کنید.این محصول ممکن است حاوی مواد غیر فعالی باشد که می توانند واکنش های آلرژیک و مشکلات دیگر ایجاد کنند. اگر شرایط دارویی خاصی دارید، نباید از دارو استفاده کنید.
قبل از استفاده از این دارو، اگر دچار حمله قلبی شده اید، با پزشک یا داروساز مشورت کنید. قبل از استفاده از این دارو، پزشک یا داروساز خود را در جریان مشکلات تنفسی (مانند آسم، برونشیت مزمن)، سابقه شخصی یا خانوادگی گلوکوم (نوع زاویه بسته)، دیابت، اختلالات خوردن (مثلا پرخوری عصبی) مشکلات قلبی (مثلا آریتمی، بیماری عروق کرونر)، مشکلات کبدی، مشکلات کلیوی، سابقه شخصی یا خانوادگی سایر شرایط ذهنی / روحی به عنوان مثال، اختلال دوقطبی، اسکیزوفرنی)، تشنج، تیروئید پرکار (پرکاری تیروئید)، مشکلات ادراری (به عنوان مثال، به علت بزرگ شدن پروستات)، هر شرایطی که ممکن است خطر ابتلا به تشنج را افزایش دهند (به عنوان مثال، وابستگی الکل / آرامبخش، استفاده از الکتروشوک درمانی، آسیب / بیماری مغزی مانند سکته مغزی)، انواع خاصی از تومورها (به عنوان مثال، فئوکروموسیتوما، نوروبلاستوما)، قرار دهید.
ایمی پرامین ممکن است باعث ایجاد یک عارضه شود که بر ریتم قلب (طولانی شدنQT) تاثیرگذار است. طولانی شدن فاصله QT به ندرت می تواند ضربان قلب سریع / نامنظم (به ندرت کشنده) و سایر علائم (مانند سرگیجه شدید، غش کردن) ایجاد کند که مستلزم توجه فوری پزشک هستند.
خطر ابتلا به طولانی شدن فاصله QT در صورتی که شرایط خاص پزشکی داشته باشید یا دیگر داروهایی که می توانند فاصله QT را افزایش دهند مصرف کنید، بیشتر میشود. قبل از مصرف ایمی پرامین، پزشک یا داروساز خود را در مورد تمام داروهایی که مصرف می کنید مطلع نمایید و اگر یکی از شرایط زیر را دارید با پزشک خود مطرح کنید: برخی مشکلات قلبی (نارسایی قلبی، ضربان قلب آرام، QT طولانی در EKG)، سابقه خانوادگی مشکلات قلبی خاص (QT طولانی در EKG، مرگ ناگهانی قلب).
سطح پایین پتاسیم یا منیزیم در خون نیز ممکن است خطر ابتلا به QT را افزایش دهد. این خطر ممکن است در صورت استفاده از داروهای خاص (مانند دیورتیکها / قرصهای آب) یا در صورت داشتن شرایطی از قبیل عرق شدید، اسهال یا استفراغ افزایش یابد. با پزشک خود در مورد استفاده بی خطر از ایمی پرامین صحبت کنید.
قبل از انجام عمل جراحی، پزشک یا دندانپزشک خود را در مورد تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) مطلع نمایید.
این دارو ممکن است سبب سرگیجه یا خواب آلودگی یا تاری دید شود. مصرف الکل یا ماری جوانا می تواند موجب تشدید سرگیجه یا خواب آلودگی شما شود. لذا ضمن درمان از رانندگی، استفاده از ماشین آلات یا انجام هر کاری که مستلزم آرامش و یا بینایی است تا زمانی که بتوانید چنین کارهایی را با خیال راحت انجام دهید خودداری نمایید.
برای کاهش سرگیجه و احساس سبکی سر، هنگام بلند شدن از موقعیت نشسته یا دراز کشیده، به آرامی بلند شوید.
این دارو ممکن است شما را نسبت به نور خورشید حساس تر کند. زمان قرار گیری در برابر نور خورشید را محدود کنید. از برنزه کردن و لامپ های خورشیدی دوری کنید. هنگام خروج از منزل از کرم های ضد آفتاب و لباس های محافظ استفاده کنید. در صورت بروز آفتاب سوختگی یا تاول / قرمزی پوست، به پزشک خود اطلاع دهید.
اگر دچار دیابت هستید، این دارو ممکن است کنترل قند خون شما را دشوار سازد. قند خون خود را به طور منظم بررسی کنید و نتایج را به پزشک خود ارائه دهید. اگر دچار نشانه هایی از قبیل افزایش تشنگی یا افزایش ادرار هستید، بلافاصله به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک ممکن است نیاز به تنظیم دارو، برنامه تمرینی یا رژیم غذایی شما داشته باشد.
سالمندان ممکن است نسبت به عوارض جانبی این دارو، به ویژه سرگیجه (احتمالا هنگام ایستادن)، خواب آلودگی، یبوست، مشکلات ادراری، تغییرات روحی / خلق و خو (مانند سردرگمی، تحریک) و مشکلات قلب و عروق مانند طولانی شدن فاصلهQT حساس تر باشند (به بالا مراجعه کنید). سرگیجه، خواب آلودگی و سردرگمی می توانند خطر سقوط را افزایش دهند.
هنگام استفاده از این دارو در کودکان رعایت احتیاط توصیه می شود.
در دوران بارداری این دارو باید تنها در صورت نیاز شدید مورد استفاده قرار گیرد. نوزادان متولد شده از مادرانی که داروهای مشابهی در طول بارداری مصرف کرده اند ممکن است علائمی مانند مشکلات ادرار، خواب آلودگی طولانی مدت، لرز و تشنج داشته باشند.
در مورد خطرات و مزایای این دارو با پزشک خود صحبت کنید. از آنجا که مشکلات روحی و روانی درمان نشده (مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات هراس) می توانند وضعیت جدی باشند، مصرف این دارو را متوقف نکنید، مگر آنکه پزشک دستور داده باشد. اگر در حال برنامه ریزی برای بارداری هستید، باردار شده اید یا فکر می کنید که ممکن است باردار شوید، بلافاصله با پزشک خود در مورد حوادث و خطرات استفاده از این دارو در طول دوران بارداری صحبت کنید.
این دارو به شیر مادر منتقل می شود و ممکن است در نوزاد شیرخوار علائم نامطلوبی ایجاد کند. قبل از شیردهی با پزشک خود مشورت کنید.
تداخلات دارویی
تداخلات دارویی ممکن است نحوه عملکرد داروهای شما را تغییر دهند یا خطر ابتلا به عوارض جدی را افزایش دهند. این مقاله شامل تمام تداخلات احتمالی دارو نیست. فهرستی از تمام محصولاتی که استفاده می کنید (از جمله داروهای تجویزی / بدون نسخه و محصولات گیاهی) تهیه و آن را به پزشک و داروساز خود ارائه دهید. بدون تایید پزشک مصرف هیچ دارویی را شروع یا متوقف نکنید و دوز داروها را تغییر ندهید.برخی از محصولاتی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشند عبارتند از: آنتی کولینرژیک (مانند آتروپین، آلکالوئید بلادونا، اسکوپولامین، داروهایی برای بیماری پارکینسون مانند بنزتروپین)، داروهای خاص برای فشار خون بالا (مانند کلونیدین، گونادرل، گوانتیدین، رزرپین)، دیگوکسین، دیزوپیرامید، مکمل های تیروئید، اسید والپروات.
مصرف مهار کننده های MAO با این دارو ممکن است موجب تداخل دارویی جدی (احتمالا کشنده) شود. از مصرف مهار کننده های MAO (ایزوکاربوکسازید ، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، راساژیلین، سفینامید، سلژیلین، ترانیل سیپرومین) در طول درمان با این دارو اجتناب کنید. بیشتر مهار کننده های MAO نیز باید دو هفته قبل و بعد از درمان با این دارو مصرف شوند. زمان شروع یا متوقف کردن مصرف این داروها را از پزشک خود بپرسید.
در صورتی که این دارو را با داروهای دیگری که سبب افزایش سروتونین میشوند، مصرف کنید خطر ابتلا به سندرم / سمیت سروتونین افزایش می یابد. نمونه چنین داروهای مانند داروهای خیابانی MDMA / اکستازی، گل راعی، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRIs مانند فلووکستین / پاروکستین، SNRIs مانند دولوکستین / ونلافاکسین) و غیره. خطر ابتلا به سندرم سروتونین / سمیت ممکن است در هنگام شروع یا افزایش دوز این داروها بیشتر باشد.
سایر داروها می توانند بر حذف ایمی پرامین از بدن شما تاثیر گذار باشند، که ممکن است نحوه عملکرد ایمی پرامین را نیز تحت تاثیر قرار دهند. بعضی از این داروها عبارتند از: باربیتورات ها (مانند فنوباربیتال)، سایمتیدین، سیزاپراید، هالوپریدول، داروهای خاص برای ریتم قلب (مانند فلکاینید، پروپافنون)، هالوفانترین، برخی از مهارکننده های پروتئازی HIV (مانند فوسامپرناویر)، فنوتیازین ها (مانند تیوریدازین)، پیموزاید، داروهای ضد تشنج (مانند فنی توئین)، تربینافین، ترازودون و غیره.
بسیاری از داروها در کنار ایمی پرامین ممکن است بر ریتم قلب (طولانی شدن QT) تاثیرگذار باشند شامل آمیودارون، دوفتیلید، پیموزاید، پروکائین آمید، کینیدین، سوتالول، آنتی بیوتیک های ماکرولید (مانند اریترومایسین )، اسپارفلوکساسین و غیره. بنابراین قبل از استفاده از ایمی پرامین، تمام داروهایی که در حال حاضر مصرف میکنید را به پزشک یا داروساز خود گزارش دهید.
در صورت مصرف داروهای دیگر که سبب خواب آلودگی میشوند شامل الکل، ماری جوانا، آنتی هیستامین (مانند ستیریزین، دیفن هیدرامین)، داروهای خواب یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده عضلانی (مانند کارایسوپروتول، سیکلوبنزاپرین) و داروهای ضد درد (مانند کدئین، هیدروکودون) با پزشک مطرح کنید.
برچسب روی تمام داروهای خود (مانند داروهای سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است حاوی مواد تشکیل دهنده خواب آلودگی یا ضد انعقاد باشد که می توانند ضربان قلب یا فشار خون شما را افزایش دهند. از داروساز خود در مورد استفاده ایمن از این محصولات سوال کنید.
مصرف سیگار باعث کاهش سطح این دارو در خون می شود. اگر سیگار می کشید یا اخیرا سیگار را ترک کرده اید، به پزشک خود اطلاع دهید.
ایمی پرامین بسیار مشابه با دزپپرامین است. در هنگام استفاده از ایمی پرامین داروهایی که حاوی دزپپرامین هستند را مصرف نکنید.
مصرف دوز بالا یا اوردوز
در صورتی که دوز بالایی مصرف گردد با مرکز مسمومیت یا اورژانس تماس گیرید. در تهران می توان با مرکز مسمومیت با شماره تلفن ۱۴۹۰ تماس بگیرید. ساکنان دیگر شهر ها می توانند با مرکز کنترل مسمومیت استانی یا اورژانس ۱۱۵ تماس بگیرند.نکته های مهم
ایمی پرامین را به بقیه افراد جهت مصرف ندهید.این برخلاف قانون است. تست های آزمایشگاهی و یا پزشکی ممکن است به صورت دوره ای برای نشان دادن پیشرفت شما و یا کنترل عوارض جانبی انجام شود. برای جزئیات بیشتر با پزشک خود مشورت کنید.
منبع: سایت راستینه
