کودکانی که باید گرسنگی شان را کنترل کنند
کره جنوبی/ در کشور کره، مدیریت گرسنگی یک مهارت به شمار می‌آید. بر همین اساس به کودکان، آموزش داده می‌شود که گرسنگی شان را کنترل کنند. اغلب اوقات، کودکان حتی هنگامی که گرسنه هستند باید منتظر همه اعضای خانواده بمانند و غذا را با آن‌ها صرف کنند. کره ای‌ها تنها غذا خوردن را کار سالمی نمی‌دانند و مفهوم غذاخوردن را به عنوان یک تجربه جمعی به کودکان آموزش می‌دهند. در کشور کره، کودکان باید همان غذایی را بخورند که بزرگ تر‌ها می‌خورند همچنین در این کشور مفهومی به عنوان میان وعده یا غذای سبک حتی برای کودکان وجود ندارد.
خوابیدن اجباری در کنار والدین تا شش سالگی
هند/درحالی که در بسیاری از کشورهای جهان، بچه‌ها از همان ابتدا از اتاق‌های جداگانه برای خواب استفاده می‌کنند، در هند، کودکان صرف نظر از کلاس و طبقه اجتماعی خانواده شان، دست کم تا سن شش یا هفت سالگی در کنار آن‌ها می‌خوابند. والدین هندی معقتدند که خوابیدن بچه‌ها با آن‌ها موجب ایجاد دلبستگی، محبت و صبر بیشتر در آن‌ها می‌شود. از دید والدین هندی، خوابیدن کودکان با پدر و مادرهاشان برای ایجاد پیوند‌های اولیه بین والدین و کودکان در سن پایین لازم است و در شکل گیری شخصیت آن‌ها نقش مهمی دارد.
کودکانی که اجازه بازی با اسباب بازی را ندارند
آلمان/در مهد‌های کودک آلمان (کودکان در آلمان از سن سه تا شش سالگی وارد مهد کودک می‌شوند) ممنوعیت بازی با اسباب بازی و لوازم هنری یک روند معمول است. منطقی که در پشت این ممنوعیت وجود دارد، این است که اگر فکر کودکان درگیر بازی با اشیای بی جان نباشد، زمان لازم را برای پرورش ایده‌های خود خواهند داشت و می‌توانند با دیگر کودکان به بازی بپردازند. همچنین از نظر آلمانی‌ها بازی نکردن با اسباب بازی، باعث می‌شود مهارت‌های مهم تفکر در کودکان بیشتر پرورش یابد تا در بزرگ سالی از اعتیاد آن‌ها به مواد مخدر جلوگیری کند.
کودکانی که نباید پاهایشان زمین را لمس کند
اندونزی/در جزیره اندونزیایی بالی یک باور معمول و باستانی در میان والدین وجود دارد و آن این است که تا ۱۰۵ روز پس از تولد، پا‌های نوزاد نباید زمین را لمس کند. این عمل برگرفته از این باور است که نوزادان هنوز به قلمروی مقدسی که از آنآمده اند نزدیک هستند و از این رو باید با تقدس و احترام با آن‌ها رفتار شود. با توجه به آمار زیاد مرگ و میر نوزادان در این کشور، این نوع رفتار می‌تواند ریشه در حفظ بهداشت پیشگیرانه به منظور کاهش مرگ و میر نوزدان نیز داشته باشد. مسئولیت اطمینان از این که پای کودک به زمین برخورد نکرده، به عهده مادر و دیگر خویشاوندان زن است.
کودکانی که زمان خواب شان مشخص نیست
اسپانیا/ در حالی که پدر و مادر‌ها در کشورهای اروپای شمالی برنامه روزانه سفت و سختی برای حمام کردن، کتاب خواندن و به رختخواب رفتن کودکان شان در ساعت ۷ بعدازظهر دارند تا بتوانند در ساعت‌های آخر شب، زمانی متعلق به خودشان داشته باشند، والدین اسپانیایی به داشتن چنین برنامه خوابی برای کودکان شان پایبند نیستند. در اسپانیا کودکان می‌توانند تا ۲۲:۳۰ یا دیرتر همراه با والدین شان بیدار بمانند. از نظر پدر و مادر‌های اسپانیایی این کار باعث تقویت حس مشارکت کودکانشان در زندگی خانوادگی می‌شود و به ایجاد عادت‌های اجتماعی در آن‌ها کمک می‌کند.
کودکانی که باید همه چیز بخورند
ژاپن/ ژاپنی‌ها در اعمال موثر نظم و انضباط منحصر به فرد هستند و تربیت کودکان برای صرف وعده‌های غذایی سالم هم از این قاعده مستثنا نیست. والدین ژاپنی در ملزم کردن کودکانشان به خوردن غذا‌های سالم، اما چندشناک، استثنایی عمل می‌کنند. شما فقط در ژاپن می‌توانید شاهد باشید که بچه‌های کوچک از جویدن مارماهی لزج و سبزیجات تلخ لذت می‌برند. والدین ژاپنی خوراکی‌هایی مثل جلبک دریایی مودا، هشت پای زنده، واسابی تند و تخم ماهی خام را که برای کودکان دیگر نقاط جهان زننده و چندش آور هستند، به راحتی به خورد کودکان شان می‌دهند تا کمترین میزان چاقی درمیان ژاپنی‌ها علتی منطقی داشته باشد.
کودکانی حاکم بر والدین شان
سوئد/کودکان سوئدی دارای حقوق قانونی زیادی هستند. به عنوان مثال سیلی زدن به کودکان و حتی صحبت کردن درباره آن‌ها در سوئد غیرقانونی است. بر این اساس، والدین سوئدی کوچک‌ترین خشونتی را برای تنبیه کودکان شان به کار نمی‌برند. رفتار والدین با کودکان آن قدر آرام و بدون هرگونه تندی و عصبانیت است که از دید یک بیننده خارجی، به نظر می‌رسد کنترل همه چیز در دست کودکان است حتی اگر پدر و مادر از رفتار بی ادبانه کودک شان عصبانی شوند باید با خواهش و دلجویی، او را از رفتار نامناسبش بازدارند. گفتنی است در سوئد همه افراد زیر ۱۸ سال کودک محسوب می‌شوند.
کودکانی که چشم در چشم نمی‌شوند
کنیا/ مردم برخی از شهر‌های کنیا درمورد کودکان شان از قانونی پیروی می‌کنند که شاید تصور آن برای والدین دیگر کشورهای جهان مشکل باشد. آن‌ها به شکل عامدانه‌ای از نگاه کردن مستقیم به چشم کودکان خردسال شان خودداری می‌کنند. این عادت والدین کنیایی یک باور فرهنگی است. به عبارت دیگر مادران کنیایی بر این باور هستند که نگاه کردن مستقیم به چشم یک کودک، به او قدرت و حس مسئولیت می‌دهد و آن‌ها نمی‌خواهند که کودک شان، رئیس‌شان باشد همچنین تصور می‌کنند که نگاه کردن به چشم کودک باعث می‌شود، آن‌ها نیازمند توجه بار بیایند.
نگهداری از خواهر و برادر توسط کودک
فرانسه/ در فرانسه به خصوص در جزایر پلینزی این کشور، از زمانی که کودک می‌تواند راه برود، توسط خواهر و برادر‌های بزرگ ترش نگهداری و مراقبت می‌شود، حتی خواهر و برادر‌هایی که فقط کمی از او بزرگ‌تر هستند. هرچند از نظر بسیاری از والدین این کار می‌تواند عواقب خطرناکی برای کودکان داشته باشد، اما والدین پلینزیایی، کودکان زیر پنج سال خود را به آرام کردن خواهر و برادر‌های کوچک ترشان می‌گمارند و معتقدند این کار باعث می‌شود، فرزندان شان مهارت‌های تربیت فرزند را بیاموزند، متکی به خود بار بیایند و روابط خانوادگی در آن‌ها تقویت شود.
رها کردن کودکان در پیاده روها
دانمارک/اگر در پیاده رو‌های دانمارک قدم بزنید، کودکان خردسال زیادی را خواهید که تنها در کالسکه هایشان رها شده اند. در دانمارک، هوای تازه و استفاده زیاد از آن برای کودکان ضروری است و برای پدر و مادر‌ها اهیمت زیادی دارد. پدرو مادر‌ها آن قدر به این موضوع توجه دارند که هنگامی که در فروشگاه‌ها به خرید می‌پردازند یا در رستوران‌ها غذا صرف می‌کنند، بچه‌های کوچک و حتی نوزادان شان را برای استفاده از فضای باز در کالسکه هایشان در پیاده رو تنها می‌گذارند. این کار شاید برای بسیاری از والدین در دیگر کشورهای جهان عجیب باشد، اما برای والدین دانمارکی یک کار بسیار عادی است.منبع: سایت برترینها
