سوره اسراء ( آیه 15)
مَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا یَهْتَدِى لِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَ لَاتَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَمَا کُنَّا مُعَذِّبِینَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولاً«15»هر کس هدایت یافت، پس همانا به سود خویش هدایت یافته است و هر کس گمراه شد، تنها به زیان خویش گمراه شده است و هیچ کس بار گناه دیگرى را به دوش نمى کشد و ما هرگز عذاب کننده نبوده ایم، مگر آنکه پیامبرى بفرستیم (و اتمام حجّت کنیم).
نکته ها
با توجّه به آیات 25 انعام و 13 عنکبوت و روایات، پیشوایان کفر و گمراهى، علاوه بر بار گناهان خود، بار گناهِ پیروان خود را نیز بر دوش مى کشند، بدون آنکه از گناه پیروان، چیزى برداشته شود. زیرا اسباب گمراهى آنان را فراهم کرده اند.پیامها
1- انسان در انتخاب راه، آزاد است. «مَن اهتدى ... مَن ضَلّ»2- هدایت پذیرى به سود خود انسان و کفر و اعراض، به زیان خود اوست و سود و زیانى به خدا نمى رسد. «یهتدى لنفسه... یضلّ علیها»
3- هر کس، گرفتار عمل خویش است. «لاتزر وازرة وِزرَ اُخرى»
4- اوّل باید از مثبت ها سخن گفت، بعد از منفى ها. «مَن اِهتدى» قبل از «مَن ضلّ» آمده است.
5- سنّت خدا بر آن است که کسى یا امّتى را بدون بیان و اتمام حجّت، عذاب نکند. «ما کنّا معذّبین حتّى نَبعثَ رسولاً» و انبیا براى هدایت بشر، از ابتداى خلقت بوده اند.
6- عقل، به تنهایى براى سعادت بشر کافى نیست، هدایت انبیا لازم است. «حتّى نبعث رسولاً»
منبع: وبلاگ فرهنگ قرآن
