1- کمال عدوان، عضو کمیته مرکزی جنبش فتح.
۲- کمال پطرس ناصر، نماینده رسمی سازمان آزادی بخش فلسطین.
۳- محمدیوسف النجار، رئیس کمیته عالی سیاسی امور فلسطینی‌ها در لبنان .
صهیونیستی‌ها که یکی از عوامل اصلی جنگ داخلی لبنان محسوب میشود طی دوره جنگ داخلی لبنان اقدامات تجاوزگارانه و عملیات جنگی خود را در جنوب لبنان به منظور اشغال سرزمین‌های این منطقه شدت بخشید. عملیات و اقدامات اشغالگرانه آن عبارتست از:
۱- اشغال شهرک حانین: حانین شهرک کوچک مرزی است که در پیرامون آن روستاهای علمبان، رمیش، دبل ابل، عین ابل و قوزح قرار دارند. اسرائیلیها و بعضی از مزدوران آنها از اوائل ماه اوت ۱۹۷۶ به مدت دو ماه روستای حانین را به عنوان منطقه بسته نظامی اعلام کردند، زیرا اهالی آن از انجام هرگونه همکاری با شبه نظامیان اسرائیل موسوم به "ارتش جنوب لبنان " سرباز زده بودند. ارتش مذکور روستاهای عین ابل، رمیش و دبل را در کنترل خویش داشت.
حانین به شدت در محاصره اقتصادی قرار گرفت، به نحوی که اهالی آن مجبور شدند تا با استفاده از راه ناهمواری که آنها را به روستای طبری مرتبط می ساخت، بیماران خود را انتقال دهند و مواد غذایی قاچاقی به روستای خود بیاورند. روستای حانین در ۱۶ اکتبر ۱۹۷۶ از سوی شهرک‌های صهیونیست نشین به مدت چند ساعت به شدت گلوله باران شد. ساعت 11 شب پس از گلوله باران شدید روستا یک نیروی مجهز اسرائیلی و شبه نظامیان مزدور شروع به پیشروی به سمت روستا کرده به خانه ها یورش برده، مردم را به قتل رساندند و دارائی هایشان را غارت کردند.
مزدوران ارتش اسرائیل اهالی روستا را در یکی از منازل جمع کردند. سه زن حامله شهید شدند و علی محمد شهاب نیز با وارد آمدن ضربات تیشه به سرش به شهادت رسید. حاج احمد صوفان در منزلش شهید شد و خانه اش به آتش کشیده شد. سربازان دشمن به همراه مزدورانشان تعدادی از شهروندان را در داخل خانه هایشان و یا در جاده ها به شهادت رساندند که در این میان می توان به عنوان مثال از علی محمد شهاب، محمدحسن قشاق، احمد حاج حسین صوفان، احمد شامی، حسب شبیب شهاب، محمد اسعد قشاق، مریم عباس، هلا سویدان و بدر شامی نام برد. سپس اهالی حانین از آن رانده شدند و بلدوزرها خانه ها را ویران کردند و از حانین چیزی جز چراگاه های گوسفندان و قبرستانها باقی نماند.
۲- عملیات نظامی لیطانی در سال ۱۹۷۸ در ۱۵ مارس ۱۹۷۸ ارتش رژیم صهیونیستی ابتدا جنوب و سپس دیگر مناطق لبنان را در معرض تهاجم گسترده نظامی قرار داد و توانست از سمت غرب تا عمق ۴۵ متری خاک این کشور نفوذ کند. (باحث للدراسات، ص ۳۵۱) این تهاجم در نوع خود از زمان غصب فلسطین در سال ۱۹۴۸ بی نظیر بود. ارتش اشغالگر در آغاز حمله، «مردم سه روستای جنوب لبنان را قتل عام کرد. در روستای عباسیه ۸۱ لبنانی از سن ۲ تا ۸۰ سالگی، در شهر خیام ۳۱ لبنانی بالای ۵۰ سال و در روستای کونین ۳۱ کودک و نوجوان به خاک و خون کشیده شدند».
نیروهای مهاجم به مرزهای صور که تعداد زیادی از سازمانهای مسلح فلسطینی در اردوگاه های آن جبهه گرفته بودند، رسیدند. این سازمانها و نیروها، پیش از حمله اسرائیل به لبنان، در مراحل مختلف با "کاتیوشا" مناطق شمالی فلسطین اشغالی را موشک باران کرده بودند. هدف امنیتی، نفوذ ارتش اسرائیل به خاک لبنان، از میزان این نفوذ کاملا مشخص میشد. آنها می خواستند به نقطه ای برسند که "کاتیوشا" در آن، توان دستیابی به مناطق همجوار شهرک های شمال فلسطین اشغالی را نداشته باشد.
هدف از تهاجم نظامی صهیونیستها منهدم کردن جنگ افزار فلسطینی ها در مناطق مرزی مجاور سرزمین‌های اشغالی فلسطین بود. رژیم صهیونیستی به طور کامل به این هدف دست نیافت ولی توانست فلسطینی ها را وادار به عقب نشینی کند. و سپس با ایجاد نوار امنیتی در مناطق مرزی جنوب مأموریت حفظ امنیت در این مناطق را به عهده یک افسر شورشی ارتش لبنان بنام سعد حداد گذاشت. سعد حداد عامل و نوکر حلقه به گوش رژیم صهیونیستی بود ولی در عین حال روابط مطلوبی با رژیم حاکم لبنانی داشت.
به نظر می رسد هدف اصلی صهیونیستها تنها جلوگیری از موشک باران مناطق شمال اسرائیل نبود، بلکه هدف دیگر اسرائیل آغاز سلسله عملیات برای نفوذ به ساختار روانی - اجتماعی شیعیان ساکن مناطق جنوبی لبنان و توسعه شکافی بود که پیش از ناپدید شدن امام موسی صدر، میان فلسطینیان و شیعیان جنوب شکل گرفته بود.
این هجوم وحشیانه به مناطق مهم جنوب لبنان به کشته شدن بیش از هزار نفر انجامید که بیشترشان شیعه بودند. همچنین در این هجوم، تعداد زیادی از روستاهای هدف حمله اسرائیلی ها، موشک باران و ویران شد. از جمله اهداف حملات جدید اسرائیل، قرار دادن نیروهای مسلح فلسطینی و نیروهای چپ گرای هم پیمان آنها در موقعیت دفاع بود. آنها هم چنین می خواستند توجه شیعیان جنوب را به این مطلب جلب کند که استمرار مقاومت برضد اسرائیل، موجب به بار آمدن فجایع و مصیبت های بیشتری برای آنان خواهد شد، روستاهایی که نیروهای مقاومت حرکت خود را از آن جا آغاز می کنند، همواره هدف فعالیت های جنگی خواهد بود، میان نیروهای مقاومت و غیرنظامیان تفاوتی نیست و این وضعیت تا زمانی که شیعیان با عملیات های چریکی و مسلحانه ابراز همبستگی کنند. ادامه خواهد داشت.
در مجموع می توان گفت اهداف کلی این یورش رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان عبارتند از:
١. نابود سازی کارآیی چریکهای مستقر در جنوب لبنان.
۲. ایجاد یک کشور کوچک وابسته به اسرائیل از طریق ایجاد کمربندی امنیتی به طول ۱۰۰ کیلومتر و به عرض ۱۰ کیلومتر به فرماندهی یک افسر مسیحی.
٣. با این گمان که این عملیات باعث شود تا سوری ها به مصالحه با اسرائیل کشیده شوند.
۴. ضربه زدن به ترکیب جمعیتی لبنان که بر تفاهم و همزیستی بین پیروان و ادیان آسمانی استوار است (برعکس اسرائیل که اساس موجودیتش بر نژاد پرستی استوار است.)
این در حالی بود که لبنان ضعیف ترین کشور از نظر نظامی در کمربند جغرافیایی اسرائیل به شمار می رفت. موشه دایان وزیر جنگ اسرائیل پس از تجاوز سال ۱۹۷۶ می گوید: «نیازی نیست که از سوی ما نبردی نظامی در لبنان صورت پذیرد. بلکه کافی است یک گروه موسیقی را به لبنان اعزام نماییم». اسرائیلیها معتقد بودند که جنگشان با لبنان به منزله تفریح و گردش است.
5. طمع ورزی اسرائیل به آبهای لبنان: با توجه به اهداف فوق الذکر ارتش رژیم صهیونیستی در ۱۹۷۸ / ۳/ ۱۵ تجاوز گسترده ای علیه لبنان انجام داد که از مدتهای مدید تحت عنوان "لیطانی" برای آن برنامه ریزی کرده بودند. دشمن برای این تجاوز از ۲۵ تا ۳۰ هزار سرباز، نزدیک به ۳۰ تانک (به همراه ۲۰۰ نفربر زرهی)، در حدود ۲۰۰ الی ۲۵۰ قبضه توپ، نزدیک به ۶۴ الی ۸۰ جنگنده (به همراه ۱۶ جنگنده ذخیره)، و تقریبا ۱۵ کشتی جنگی در نظر گرفت. رژیم صهیونیستی در این عملیات نتوانست به تمامی اهداف خود دست یابد.
منبع: تاریخچه‌ی سیاسی لبنان، مجید صفاتاج، صص106-101، ناشر: آفاق رمشن بیداری، تهران، چاپ اول، 1396
