هر چه بیشتر و بیشتر مدارس و مشاغل ایالات متحده درهای خود را می‌بندند، همه گیری سریعاً در حال تحول کرونا ویروس به افشای وابستگی جامعه - خوب و بد - به دنیای دیجیتال کمک می‌کند.
کل جامعه، از جمله کلاس‌هایی که در American University در آنها تدریس می‌کنیم، تا زمان آشکار شدن ساحل نجات، حرکت کرده است به سمت آنلاین شدن. از آن جا که بخش‌های وسیعی از جامعه برای دستیابی به فاصله گیری اجتماعی موقتاً مجبور به انزوا هستند، اینترنت پنجره آنها به جهان است. رویدادهای اجتماعی آنلاین مانند ساعات شاد مجازی باعث ایجاد احساس همبستگی در میان این فاصله اجتماعی می‌شود. این ویروس همچنین نویدها و خطرات "اینترنت اشیاء"، یعنی شبکه جهانی دوربین‌های همیشه روشن، همیشه متصل، ترموستات‌ها، سیستم‌های هشدار و سایر اشیاء فیزیکی، را در معرض دید شما قرار می‌دهد. در حالی که دنیای آنلاین اغلب به عنوان یک بیمار اجتماعی به تصویر کشیده می‌شود، این بیماری همه گیر یادآور این است که چقدر دنیای دیجیتال باید به ما خدمات ارائه دهد.
این بیماری همه گیر، بسیاری از آسیب پذیری‌های ناشی از وابستگی جامعه به اینترنت را نیز نشان می‌دهد. اینها شامل عواقب خطرناک سانسور، گسترش مداوم اطلاعات غلط، آسیب پذیری‌های زنجیره تأمین و خطرات عدم امنیت سایبری است.
* سانسور چین بر همه ما اثر می‌گذارد.
همه گیری جهانی به ما یاد آوری می‌کند که حتی سانسور محلی می‌تواند پیامدهای جهانی داشته باشد. سرکوب زود هنگام چین از پخش اطلاعات کرونا ویروس احتمالاً به آنچه در حال حاضر یک بیماری همه گیر در سراسر جهان است کمک کرده است. اگر پزشک ووهان که متوجه شیوع بیماری بود، می توانست آزادانه صحبت کند، ممکن است مقامات بهداشت عمومی می‌توانستند کارهای بیشتری برای مهار زود هنگام آن انجام دهند.
* اطلاعات غلط آنلاین فقط گفتار نیست - این یک موضوع سلامت و ایمنی است.
در مواقع اضطراری بهداشت عمومی، به اشتراک گذاری دقیق و سریع اطلاعات بسیار مهم است. رسانه‌های اجتماعی می‌توانند ابزاری مؤثر برای انجام این کار باشند. اما این همچنین باعث ایجاد اطلاعات نادرست و دستکاری به راه هایی می‌شود که سلامت جهانی و ایمنی شخصی را تهدید می‌کند - چیزی که شرکت‌های فناوری به طرزی ناامید کننده و در عین حال ناقص در تلاشند تا با آن مبارزه کنند.
به عنوان مثال، فیس بوک، تبلیغات در فروش ماسک صورت یا وعده های پیشگیری یا علائم کاذب را ممنوع کرده است، در حالی که فضای تبلیغاتی نامحدودی را به سازمان بهداشت جهانی اختصاص می‌دهد. توییتر پیوندهایی به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها و سایر منابع اطلاعاتی معتبر در هنگام بازگشت جستجو دارد. در همین حال، طبق گزارش‌ها، برخی شایعاتی را در مورد کرونا ویروس منتشر می‌کنند. برخی دیگر از کرونا ویروس برای گسترش احساسات تند نژاد پرستانه استفاده می‌کنند به روش‌هایی که افراد را در معرض خطر قرار می‌دهد.
COVID-19 نه تنها هشدارهایی راجع به هزینه‌ها - و ژئوپلیتیک – و عدم اطلاعات برای ما دارد، بلکه نقش‌ها و مسئولیت‌های بخش خصوصی را در مقابله با این خطرات برجسته می‌کند. فهمیدن این که چگونه به نحوی مؤثر، بدون سرکوب انتقادات مشروع، عمل کنیم یکی از بزرگترین چالش‌های دهه آینده است.
* انعطاف پذیری سایبری و امنیت، بیش از هر زمان دیگری اهمیت دارد.
دانشگاه ما کار ما را به صورت آنلاین راه انداخته است. ما جلساتی را با گپ تصویری و برگزاری دوره‌های مجازی برگزار می‌کنیم. در حالی که بسیاری این تسهیلات را ندارند، از جمله آنهایی که در خط مقدم سلامت و امنیت عمومی هستند یا تازه بیکار شده‌اند. هزاران دانشگاه دیگر، مشاغل و مؤسسات دیگر نیز به طرف آنلاین شدن حرکت کرده‌اند – که گواهی است بر مزایای نوآوری‌های فناوری.
تصویر: استاد مدرسه بازرگانی دانشگاه هاروارد، بهارات آناند، یک کلاس آنلاین را از طریق HBX Live برگزار می‌کند. AP Photo/Gretchen Ertl
در عین حال، این حرکات، ما را به اهمیت رمز نگاری قوی، شبکه‌های قابل اعتماد و پدافندهای سایبری مؤثر یاد آوری می‌کند. امروزه قطع شبکه فقط از دست دادن دسترسی به Netflix نیست بلکه به دنبال آن از بین رفتن معیشت مردم است. عدم امنیت سایبری همچنین تهدیدی برای سلامتی عمومی است، مانند مواردی که حملات باج افزار باعث ایجاد اختلال در کل تجهیزات پزشکی می‌شود.
* فن آوری‌های هوشمند به عنوان یک خط زندگی
این ویروس همچنین نویدها و خطرات "اینترنت اشیاء"، یعنی شبکه جهانی دوربین‌های همیشه روشن، همیشه متصل، ترموستات‌ها، سیستم‌های هشدار و سایر اشیاء فیزیکی، را در معرض دید شما قرار می‌دهد. دماسنج‌های هوشمند، مانیتورهای فشار خون و سایر دستگاههای پزشکی به طور فزاینده‌ای به وب متصل می‌شوند. این امر باعث می‌شود افراد با شرایط از پیش موجود بتوانند سلامت خود را در خانه مدیریت کنند، نه این که به دنبال مراجعه به مراکز درمانی باشند که در آنجاها در معرض خطر بیشتری از ابتلا قرار بگیرند.
با این وجود این اتکا به اینترنت چیزهای خطرناکی نیز دارد. دستگاههای هوشمند ناامن می‌توانند همدلی مردم را مختل کنند تا دموکراسی و جامعه را مختل نمایند، مانند زمانی که Mirai botnet اطلاعات وسایل خانگی متصل به اینترنت اشیاء را برای اختلال در اخبار و اطلاعات مهم سایت‌ها در پاییز سال 2016 ربود. وقتی دستگاههای بهم پیوسته دیجیتال مورد حمله قرار می‌گیرند، مزایای آنها به طور ناگهانی ناپدید می شود.
* زنجیره تأمین فنی، نقطه‌ای از آسیب پذیری است
خوابیدن کارخانجات چین در پی این همه گیری، عرضه قطعات مهم برای بسیاری از صنایع از جمله بخش فناوری ایالات متحده را قطع کرد. حتی اپل مجبور شد تولید آیفون را به طور موقت متوقف کند. اگر چین شروع به بهبودی نمی‌کرد، عوارض اقتصاد جهانی حتی می توانست بدتر از اکنون باشد.
این وابستگی متقابل زنجیره تأمین ما نه جدید و نه فنی است. تولید - پزشکی و غیره - مدت هاست که به بخش‌هایی از سراسر جهان وابسته است. این حرکات، ما را به اهمیت رمز نگاری قوی، شبکه‌های قابل اعتماد و پدافندهای سایبری مؤثر یاد آوری می‌کند. این بحران به عنوان یاد آوریِ تعامل‌های پیچیده و جهانی بسیاری از شرکت‌ها تولیدی اسباب بازی، تلفن، رایانه و بسیاری از محصولات دیگر است که اقتصاد و جامعه به طور کلی به آنها وابسته است. حتی اگر ویروس هرگز به خارج از چین سفر نکرده بود، اثرات آن منعکس شده بود - و راه هایی را برجسته می‌کرد که نشان دهنده این است که حتی بحران‌های محلی دارای پیامدهای جهانی هستند.
منبع: لورا دناردیس، جنیفر داسکال - American University School of Communication
