نحوه رسیدن مردم به اطراف دارد شروع به تغییر می‌کند، و من به عنوان یک استاد استراتژی حمل و نقل فکر می‌کنم نمی‌دانم که آیا شیوه‌های حمل و نقل امروز ما با عوض شدن این قرن عوض خواهد شد یا نه.
در حالی که بزرگ می‌شدم، کتاب مورد علاقه‌ام همچنان یک دائرة المعارف کودکان بود که برای اولین بار در سال 1953 منتشر شد. یک صفحه گسترده دوتایی آن یک منظره شهری حاشیه نویسی شده را نشان می‌داد، که همه جنبه‌های محیط ساخته شده را نشان می‌داد - که با اکثر آنها هم اکنون آشنا هستیم. شیوه‌های مختلف حمل و نقل نشان داده شده - قطارها، اتوبوس‌ها، کامیون‌ها، تاکسی‌ها، موتور سیکلت‌ها، دوچرخه‌ها، عابران پیاده و اتومبیل‌های شخصی - هنوز هم به صورت اساسی به همان روش به عنوان یک سیستم کار می‌کنند.
اما طیف کاملی از تحولات ممکن (هرچند نه اجتناب ناپذیر) از نظر اجتماعی و فناوری می‌تواند چگونگی سفر ما در طی دهه‌های آینده را متحول کند. اینها شامل پاسخهای گسترده در دستور کار تغییر اوضاع و منابع انرژی و امنیت؛ تغییر روند جمعیتی (مانند افزایش تعداد سالمندان)؛ توسعه اقتصاد مشارکتی؛ استفاده روزافزون از داده‌های بزرگ؛ و اجتناب ناپذیری آشکار استفاده از خودروهای بدون راننده می‌باشد.
برای بررسی این که سیستمهای حمل و نقل شهری آینده به چه شکلی ممکن است باشند، من اخیراً یک پروژه آینده نگر برای وزارت حمل و نقل نیوزیلند را برای بررسی نحوه سفر افراد در سال 2045 انجام دادم. من به چهار سناریو، در امتداد دو محور تغییر، کمک کردم.
اولین محور اتوماسیون در نظر گرفته شده است - در یک طرف، وسایل نقلیه هنوز مانند امروز (اتوماسیون جزئی) رانده می‌شوند. در طرف دیگر، آنها بدون راننده هستند (اتوماسیون کامل). محور دوم مربوط به این است که شهرها چقدر می‌توانند متراکم باشند– آینده‌ای که جمعیت در آن متفرق‌تر باشد (مانند لس آنجلس) و دیگری که در آن با تراکم بالاتر متمرکز هستند (بیشتر شبیه به هنگ کنگ). با توجه به این محورها، چهار آینده احتمالی برای وسایل نقلیه عمومی ترسیم کردم که می توانند در شهرهای مختلف دنیا نقش بازی کنند.
1- رفت و آمدهای سهیم شده
در شهرِ "رفت و آمد سهیم شده"، تقاضا برای مقادیر پاسخگوی مینی بوس‌ها، تاکسی‌های سبک اسنپ و حالتهای میکرو - مانند دوچرخه مشترک، دوچرخه برقی و اسکوتر برقی - برای پوشش "آخرین مایل" به مقصد، گسترده است. طیف کاملی از تحولات ممکن (هرچند نه اجتناب ناپذیر) از نظر اجتماعی و فناوری می‌تواند چگونگی سفر ما در طی دهه‌های آینده را متحول کند. استخدام این اشکال مختلف حمل و نقل، به لطف سیستمهای یکپارچه رزرو و پرداخت و روحیه کارآفرینی پر رونق در بین طیف وسیعی از ارائه دهندگان حمل و نقل تجاری، اجتماعی و دولتی، ساده است. در همین حال، مقررات جدید زیست محیطی بدان معنی است که داشتن یک اتومبیل نسبت به گذشته گران‌تر است و وسایل نقلیه خصوصی محدود به حومه شهرها است.
تصویر: آزمایش رفت و آمد خودران در لا دفنس، پاریس، فرانسه انجام می‌شود. سباستین دوراند / شوتستروک.
انعطاف پذیری یکی از ویژگی‌های اصلی این سناریو است، با وسایل نقلیه و خدماتی که براساس نیاز افراد تنظیم می‌شود، و با چگونگی سازگاری فضا به طور مداوم برای رفع نیازهای شهر به طور کلی. همچنین یک اخلاق مشارکتی وجود دارد که با توسعه شهر کم حجم‌تر و پر چگالی‌تر تقویت می‌شود، در حالی که پیشرفت به سمت اتوماسیون کامل به دلیل نگرانی‌های ایمنی و حفظ حریم شخصی کند بوده است.
2- بازار تحرک
خودروهای شخصی هنوز هم در سناریوی بازار تحرک بر حمل و نقل شهری حاکم هستند. بسیاری از شهروندان در شهر زندگی می‌کنند و اغلب در مناطق پراکنده و کم تراکم حومه شهر کار می‌کنند، زیرا مسکن در مرکز شهر برای بسیاری گران است و از عهده آن بر نمی‌آیند. به دلیل مسافت‌های طولانی، تعداد کمتری این مسافت‌ها را پیاده یا با دوچرخه می‌پیمایند. و استفاده از وسایل نقلیه عمومی کاهش یافته است، زیرا شبکه‌های حمل و نقل کمتر متراکم به معنای وجود مسیرهای قابل دوام کمتری است، اگر چه هنوز یک شبکه محدود از قطارها و اتوبوس‌های خودکار همچنان برای سفر به مرکز شهر استفاده می‌شود.استفاده از اتومبیل از دهه 2010 تا حدودی کاهش یافته است، زیرا سنج‌های "مدیریت فعال" - مانند خطوط سریع و عوارض از پیش رزرو شده – اکنون، علیرغم اتمام یک برنامه قابل توجه در ساخت جاده در گذشته اخیر، برای کنترل شلوغی لازم است.
تصویر: منابع ائتلاف. Petovarga / Shutterstock
در عوض، "بسته های تحرک" شخصی شده که از قبل تجاری شده، به تحریک استفاده از طیف گسترده‌ای از گزینه‌های تحرک مشترک، مانند اشتراک ماشین، کرایه دوچرخه و طرح‌های تاکسی هوایی کمک می‌کند. اکنون اینها تقریباً یک چهارم از سفرها را تشکیل می‌دهند.
3- راهروهای متصل
جامعه در این دنیای کاملاً پیشرفته صنعتی و کاملاً شهری از راهروهای متصل به هم با شهروندان حساس و با هوش اما مطیعی مشخص می‌شود که دسترسی به داده‌های شخصی خود را در ازای امکان استفاده از سیستم حمل و نقل بسیار کارآمد معامله می‌کنند. جا به جایی فیزیکی بین سرویس‌های مختلف یا حتی حالتهای مختلف مسافرت، به لطف نقاط تعویض به خوبی طراحی شده و سیستمهای زمان بندی کاملاً یکپارچه، بلیط و اطلاعات کاملاً یکپارچه میسر شده است.به عنوان مثال، مسافران ممکن است پیاده روی کنند، ئوچرخه الکترونیکی بگیرند یا یک مینی بوس پاسخگو به تقاضا را به یک مسیر اصلی منتقل کنند، سپس سوار یک سرویس راه آهن با فرکانس بالا شوند تا به شهر برسند و در نهایت یک تاکسی مستقل مشترک را به مقصد خود بگیرند. هر یک از آنها با یک برنامه شخصی "سفیر مسافرتی" در تلفن هوشمند یا یک تراشه تعبیه شده در آن، راهنمایی می‌شوند که با توجه به ترجیحات خود، زمان سفر را به حداقل می‌رسانند یا شاید از فرصتهای دیدنی بازدید حداکثری می‌کنند.
ماشینهای شخصی واقعاً لازم نیست. مردم به ارائه خدمات حمل و نقل ارزان و ایمن و اطمینان از زندگی در نزدیکی کار، خانواده و دوستان، به فناوری اعتماد می‌کنند.
4- خودروهای بدون راننده فراوان
در این آینده، ناوگان خودروهای بدون راننده با اندازه‌های مختلف، دیگر در حدود سه چهارم از این سفرها را ارائه می‌دهند که همچنان باید در سطح شهر با چگالی کم و با تکنولوژی بالا انجام شوند. این خودروها در آن موقع تا حد زیادی جایگزین بسیاری از خدمات حمل و نقل عمومی موجود و اکثریت قریب به اتفاق اتومبیل‌های شخصی شده‌اند.مردم هنوز برای برخی از سفرهای کوتاه‌تر پیاده روی یا چرخ سواری می‌کنند. اما این خودروها بسیار راحت هستند و به شرط مقرون به صرفه بودن، مسافرینی را که از تعامل مجازی راضی نیستند برای نقاط مورد نظرشان جا به جا می‌کنند.
منبع: مارکوس اِنوچ - Loughborough University
