لب از تو وز شکر پيمانهيي چند
لب از تو وز شکر پيمانهيي چند
شاعر : امير خسرو دهلوي
| رخ از تو ز خفتن بتخانهيي چند |
|
لب از تو وز شکر پيمانهيي چند |
| که ميبايد به هر مو شانهيي چند |
|
درازي هست در موي تو چندان |
| به پيشت بشکنم دندانهيي چند |
|
بيازارد گرت زان شانه مويي |
| ببايد شمع را پروانهيي چند |
|
سر آنروي آتشناک گردم |
| شب است و آتش ديوانهيي چند |
|
به زلف و عارضت دلهاي سوزان |
| بگويم پيش تو افسانهيي چند |
|
مخسب امشب که ازبيخوابي خويش |
| چو مرغان قانعم با دانهيي چند |
|
زچشم دانه دانه ميچکد آب |
| نگنجد در ميان بيگانهيي چند |
|
خوشم در عشق تو بي عقل و بي جان |
| مرا هم گشته شد ويرانهيي چند |
|
برا گرد دلم کز جستجو يت |
| هم از خون دلم پروانهيي چند |
|
براتم کن زلب بوسي و بنويس |
| ز خسرو بشنود افسانهيي چند |
|
و گر نيشي زند از غمزهي مست |
|