وظایف منتظران حقیقی (11)

وظايف امّت، نسبت به مهر بيكران، امام زمان عليه السلام

ما معتقديم كه مردم نسبت به امام زمان خود وضايفي بر عهده دارند و مي بايست بدان ها عمل كنند. اين تكاليف كه بر دوش مردم هر زمان نسبت به امامشان است، از مهمترين عباداتي است كه خداي متعال از بندگان خواهان است. شيعيان افتخار دارند كه در زمينه ي عمل به اين وظايف نسبت به تمام فرقه ها و گروه هاي ديگر امتياز دارند.
البته شيعيان نيز در عمل به وظايف خويش داراي درجاتند. برخي از آنها پيشرو و مايه ي مباهات بشرند و برخي ديگر دچار ضعف در عمل هستند. اگر چه اين دسته از شيعيان در اداي وظايف خود نسبت به امام زمان(عج) كم و كاست دارند، با اين حال يقين داريم كه حتي همين دسته از شيعيان با ديگراني كه امام را نمي شناسند و امامت را از آن او نمي دانند و حتي گاهي وجودش را انكار مي كنند، قابل مقايسه نيستند.
شيعه در مقام عمل هرچه باشد، ويژگي اش اين است كه در مقام ايمان از ديگران كاملتر است و بدين لحاظ هر شيعه اي بايد به تشيع افتخار كند. سزاوار است كه ديگر طالبان سعادت نيز از اين بابت به شيعه شدن رغبت ورزند. پس از تكميل و تصحيح ايمان است كه عمل صالح ارزش مي يابد و خداوند عمل صالح را از غير مؤمن نمي پذيرد. حداي متعال در آيات فراواني از قرآن به دو ركن ايمان و عمل صالح در كنار هم اشاره كرده و به شكل نماياني ايمان را شرط قبول عمل صالح و مقدم بر آن ذكر فرموده است.
در ميان اعمال صالح نيز اعمالي كه مربوط به خود خداست، مانند نماز و اعمالي كه مربوط به خليفه ي اوست، برترين اعمال به شمار مي روند.
در ادامه با برخي از اين اعمال صالح كه بيانگر وظايفمان نسبت به حجت حيّ پروردگار است آشنا مي شويم

الف- شناخت امام زمان(عج)

بر همه ي مردم واجب است كه امام زمان خود را بشناسند. اين شناسايي شامل آگاهي از نام و همچنين آگاهي از برخي صفات و مختصات ويژه ي ايشان است. هر كس بايد بداند كه در زمان حاضر امامي از ناحيه ي پروردگار براي او تعيين شده، دقيقاً چه كسي است و نيز بايد بداند كه آن امام به عصمت و نگهداري الهي، از هر خطا و لغزشي پاك و مبرّا است و تمام آنچه كه مي كند و مي گويد درست و صحيح است و بداند كه او داراي علم و قدرت الهي است و از همه ي مردم زمان خود در تمام ابعاد برتر و داناتر است و نيز بداند كه اطاعت از او بر همه واجب مي باشد.

ب- اقتدا به امام زمان(عج) و اطاعت بي چون و چرا از ايشان

بر مردم واجب است كه امام زمان خود را مقتدا، صاحب اختيار و وليّ امر خود بدانند و از تمامي دستورهاي ايشان اطاعت كنند، به آنچه ايشان از آن راضي است، عمل نمايند و از آنچه كه ايشان نمي پسندد به شدّت دوري گزينند.
تفيّد به احكام شرعي و به خصوص اجتناب از گناهان كبيره از مهم ترين خواسته هاي آن حضرت، از شيعيان خويش است. در توقيعات رسيده از امام عصر بر رسيدگي به شيعيان ضعيف و پرهيز از انحراف هاي مالي بسيار تأكيد شده است.

پ- زيارت امام زمان عليه السلام

بر شيعيان هر زمان واجب است كه قصد زيارت امام خود را بكنند و در صورت امكان به زيارت ايشان بشتابند. يكي از حكمت هاي مهم همايش حج در هر سال، پيدا شدن زمينه اي براي ديدار با امام زمان است.
در روزگار ائمه ي گذشته، شيعيان براي زيارت امامشان تلاش هاي فراوان مي كردند و از بذل مال و عمر و حتي امنيتشان در اين راه دريغ نمي نمودند. به خصوص ايام حج، فرصتي بسيار مغتنم جهت ديدار با امام بود.
در روزگار غيبت گر چه باب زيارت جسم شريف امام زمان(عج) به كلي بسته نيست، توصيه به تلاش در جهت اين گونه زيارت نشده است. در عوض بر عرض سلام و زيارت از راه دور تأكيد شده است. ما در اين زمان، به زيارت امام زمان توسط زيارات رسيده، همچون زيارت آل يس توصيه شده ايم.
بله، ضروري نيست كه جهت زيارت امام و نجوا با ايشان، حتماً با زبان عربي با ايشان سخن بگوييم، بايد بدانيم امام هر زمان با زبان يكايك امّت آشناست. البته در اين ميان ويژگي زيارت هاي مأثور در اين است كه حاوي مضامين زيبا، بلند و مورد پسند هستند.

ت- تمسك به امام زمان (ع)

بر امت مسلمان واجب است كه جهت اصلاح تمام امور خويش به امام زمان خود مراجعه كرده، از ايشان كمك بگيرند. انجام اين كار موكول به مراجعه ي حضوري جسماني به محضر امام نيست، بلكه با توجه روحاني به روح قدسي امام نيز ميسّر است.
به خصوص بايد به ياد داشت كه غيبت اما از شيعيانش، نه يك غيبت همه جانبه، بلكه تنها غيبتي جسماني است؛ لذا در ايام غيبت نيز مي توان به ايشان مراجعه كرده، از ايشان بخواهيم كه ما را تحت اشراف و تربيت روحاني و معنوي خويش بگيرد. هر قدر اين مراجعه و تمسّك بيشتر باشد، ميزان استفاده ما از امام بيشتر خواهد بود.

ث- خير خواهي نسبت به امام و مقدم داشتن ايشان بر خود

بر همه ي مسلمانان واجب است كه خير خواه امام زمان خود باشند و هرگاه او را در فشار و دچار گرفتاري ديدند، براي حل گرفتاري ايشان اقدام نمايند. حتي اگر در اين راه، خود به سختي و فشار دچار گردند. به تعبير ديگر مسلمانان بايد بهروزي مولاي خود را به بهروزي خويش ترجيح دهند و آسايش او را بر آسايش خود مقدّم دارند؛ زيرا او در نزد خدا قدر و ارج بيشتري دارد و سزاوار نعمت هاي بيشتر است و نيز به بركت اوست كه نعمت هاي الهي به ديگران مي رسد؛ بدين ترتيب امام بر گردن همه ي خلق حق دارد.

ج- دوستي و دشمني به خاطر امام زمان

بر پيروان امام لازم است كه حق محبت و دوستي را نسبت به ايشان به جا آورند. از شرايط دوستي با امام آن است كه اولا دوستان و محبان او را به خاطر او دوست بدارند و از خطاي آنان به حرمت محبت به مولا در گذرند و ثانياً با دشمنان و منكران امام زمان خود دوست نباشند و از مخالفان او و طرفداران مخالفان آن حضرت برائت جويند.

چ- شاد كردن امام زمان و پرهيز از اندوه كردن ايشان

از راههاي شاد كردن امام زمان، عبادت خدا و پيروي دقيق ازسنت پيامبر صلوات الله عليه و آله و اطاعت از اوامر ائمه عليهم السلام است. خداوند ما را در قرآن به اين شيوه ي زندگي فرا خوانده و سعادت ما را نيز در اين كار دانسته است. امام زمان هم از اين جهت كه حق خدا و رسول با اطاعت از ايشان ادا شود و هم از اين بابت كه ما با عمل به احكام دين به سعادت و قرب الهي برسيم، شادمان مي گردد.
از ديگر راههاي شاد ساختن امام زمان، هديه دادن به ايشان است، وقتي مي خواهيم به كسي هديه دهيم، چيزي را به عنوان هديه بر مي گزينيم كه شخص مورد نظر دوست دارد. بر هر شيعه لازم است كه بداند امام او چه چيز هايي را دوست مي دارد تا بتواند در شاد ساختن مولاي مهربان خويش موفق شود. به عنوان يك اصل كلي بايد دانست كه در نظر امام معصوم ثوابهاي اخروي بسيار ارزشمند تر از هداياي دنيوي است. لذا هر شيعه مي تواند به انجام كارهاي خير و مستحب رو كند و ثواب كارهاي مستحب خود را به مولاي خويش هديه كند.
راه سوم از راههاي شاد كردن امام زمان، شاد كردن دوستان ايشان است. در روايات آمده هنگاميكه كسي مؤمني را شادمان سازد، فقط او را مسرور نمي نمايد، بلكه هم امام زمانش را و هم رسول خدا صلي الله عليه و آله را مسرور مي سازد. رسيدگي به حال شيعيان از حسّاس ترين اموري است كه مورد توجّه ائمه عليهم السلام بوده است.
آري، هر يك از شيعيان، براي شادمان نمودن امام و پرهيز از اندوهگين ساختن ايشان، بايد همواره مراقب باشد كه از گناهان بزرگ پرهيز كند و بداند آنچه او در ميان جمع و حتي در پنهاني انجام مي دهد، توسط ملائكه ي گماشته بر انسانها نوشته مي شود و هر هفته خبر و گزارش اعمال او به محضر رسول خدا و امام زمان عرضه مي گردد و اين علاوه بر اشراف جاري آن حضرت بر تمامي مردم است.
آن حضرت با ديدن عبادات و اعمال نيكوي شيعه ي خود شاد و با ملاحظه ي اعمال زشت و شنيع محبان خود دل آزرده و اندوهگين مي گردد، به خصوص اگر ببيند كه شيعيان در ميان خود به خوبي رفتار نمي كنند. از خطاهاي يكديگر به خاطر خدا و رسول و به احترام امامشان نمي گذرند، در اصلاح يكديگر نمي كوشند، اتحاد و انسجام خود را در اجتماع حفظ نمي كنندو از خويشتن نزد بيگانه شكوه مي برند و بد مي گويند. خطر اين گونه رفتار ها تا به آن حد است كه ممكن است نوعي ناشكري و واپس زدن نعمت ولايت به حساب آيد و انسان را به كلي از نعمت ولايت اهل بيت و امام زمان محروم ساخته، از حريم تشيع خارج سازد. آنگاه است كه انسان يكّه و تنها و بدون وليّ الهي در وادي ضلالت وانهاده مي شود.

ح- انتظار حكومت امام زمان و آمادگي براي حمايت از ايشان

عزّت، قدرت، حاكميّت و فرمانروايي در سراسر جهان شايسته ي خدا، پيامبر خدا و امام برگزيده از جانب اوست. با اين حال پس از رحلت رسول خدا به علت جاه طلبي منافقان، سكوت و بي تفاوتي مسلمانان، و حتي حمايت مردم سست ايمان از زورمداران، زمام قدرت و امر و نهي عمدتاً به دست خوبان شايسته و امامان برگزيده نيفتاد. به اين ترتيب نه تنها خود مردم از عدالت و بركت حكومت ائمه بهره مند نشدند، خود آن بزرگواران كه اصل و اساس خلقت و ركن و محور مخلوقاتند، بيش از ديگران در فشار و سختي قرار گرفتند.
ائمه عليهم السلام همواره به شيعه سفارش مي كردند كه به شرايط موجود دل خوش نكنند و هميشه منتظر روزي باشند كه خداوند فرج و گشايش در كار آل محمّد ايجاد كند و به ايشان اذن جهاد با غاصبان و غلبه بر آنها بدهد.
بنا بر اين بر همه ي شيعيان واجب است كه روز و شب چشم به راه و منتظر قيام امام خود باشند، با خود نيت كنند كه به محض آشكار شدن امام زمان و آغاز قيام ايشان، جان و مال و تمامي دارايي خود را فداي او سازند و در راه به حاكميت رساندن ايشان از بذل خون خويش دريغ نكنند.
آري، هر شيعه اي بايد از شرايط موجود جهان همواره اندوهگين و غصه دار و به وضعيت آينده خوش بين و اميدوار باشد، زيرا مي بيند كه مردم جهان قدر امام خود را چنانكه بايد و شايد نمي دانند و او را بر خود ولايت و رهبري نمي دهند و زمام قدرت و فرمانروايي را در دست او نمي نهند و حتي كاري كرده اند كه ايشان مي بايست همواره در خوف، خفا و نا امني به سر برد.

خ- دعا براي رفع اندوه و غربت امام عصر (عج)

وظيفه تمام مسلمانان است كه نسبت به اندوه و غربت امام خود، متاثّر و غمگين باشند و از خداوند متعال، خالصانه رفع غربت و پريشاني ايشان را تمنّا كنند. به خصوص در روايات تاكيد شده كه براي تعجيل در فرا رسيدن فرجي كه به به امام زمان عليه السلام وعده داده شده، زياد دعا كنيم.
دعا، از مهمترين وظايف شيعه، در رابطه با امام زمان است و ما از خداوند مي خواهيم كه توفيق دعا براي امام زمان را پيش از پيش به ما عطا كند.
به اميد روزي كه به اذن پروردگار، ايام غيبت و غربت آن حضرت، سپري گشته، لبخند شادي بر لبان مباركش نقش بندد.
برگرفته از كتاب اميد مؤمنان، مهدي قندي
منبع: http://mehrebikaran.blogfa.com
/خ