بیماری لایم
کنه ها معمولا توسط نیش زدن حیوانات آلوده مانند گوزن و موش ها این باکتری را دریافت می کنند. اکثر افرادی که دچار گزش کنه می شوند، بیماری لایم را دریافت نمی کنند. تمام کنه ها آلوده نیستند، و خطر ابتلا به این بیماری زمانی بیشتر می شود که کنه مدت طولانی تری به بدن متصل باشد.علائم: مرحله اولیه
افراد طی یک تا چهار هفته پس از اینکه کنه آلوده آنها را نیش بزند، اغلب علائم بیماری لایم را تجربه خواهند کرد.بثورات در حال گسترش و دایره ای (به نام erythema migrans) در محل نیش در حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد موارد ایجاد می شود.
برخی از افراد در این مرحله علائم آنفولانزا مانند، شامل تب، لرز، سردرد، خستگی، غدد لنفاوی متورم، درد مفاصل و درد عضلانی را گزارش می دهند.
علائم: هنگامی که عفونت گسترش می یابد.
اگر بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده و درمان نشود، می تواند به قسمت های دیگر بدن گسترش یابد، و مفاصل، قلب و سیستم عصبی را تحت تاثیر قرار دهد (بعد از چند هفته تا چند ماه بعد از نیش زدن اولیه).بثورات اضافی ممکن است رخ دهد، و ممکن است دوره های متناوب درد و ضعف در دست یا پا رخ دهند.
فلج عضلانی (فلج بل)، سردرد و حافظه ضعیف، همراه با ضربان قلب سریع و عدم کنترل عضلات صورت سایر علائم در این مرحله هستند.
علائم: مرحله بعدی بیماری
این مرحله جدی ترین مرحله بیماری است، زمانی که درمان موفقیت آمیز نبوده و یا هرگز شروع نشده است (معمولا چند ماه پس از نیش اولیه شروع می شود).التهاب مفصل (آرتریت)، معمولا در زانو، آشکار می شود و ممکن است مزمن باشد. سیستم عصبی می تواند احساس ناخوشایندی را به علت بیماری اعصاب محیطی (نوروپاتی محیطی) و سردرگمی ایجاد کند. مشکلات قلبی کمتر رایج هستند، اما می توانند شامل التهاب عضله قلب و ضربان قلب نامنظم باشند.
آیا همه کنه ها بیماری لایم را انتقال می دهند؟
خیر. در شمال شرقی و مرکز امریکا، کنه پاسیاه (یا گوزن آهو) بیماری لایم را انتقال می دهد. در بخش ساحل اقیانوس آرام ایالات متحده آمریکا، این بیماری توسط کنه های پاسیاه غربی گسترش می یابد.دیگر گونه های مهم کنه موجود در ایالات متحده، از جمله کنه ستاره تگزاسی و کنه سگ، نشان داده نشده است که باکتری بیماری لایم را منتقل میکنند.
اما مراقب باشید بیماری لایم در تمام ۵۰ ایالت، و همچنین در کانادا، اروپا، آسیا، استرالیا و آمریکای جنوبی گزارش شده است. 1
عوارض بیماری لایم
در‌صورتی‌که لایم درمان نشود، امکان بروز موارد زیر وجود دارد:تورم مفصلی مزمن (ورم مفصل لایم)، به‌خصوص در ناحیه‌ی زانو؛
علائم عصبی مانند فلج صورت یا نوروپاتی؛
مشکلات و نواقص شناختی مانند اختلال در حافظه؛
بروز موارد غیرعادی در ریتم و ضربان قلب.
جلوگیری از لایم
اصلی‌ترین راه جلوگیری از ابتلا به بیماری لایم، دوری از محیط‌هایی با علف‌های انبوه و بلند است. موارد احتیاطی لازم برای پرهیز از ابتلا به این بیماری به شرح زیر است:با پوشیدن کفشِ اندازه‌ی پا، جوراب، شلوار بلند، دستکش، بلوز آستین‌بلند و…، سعی کنید مانع گزیدگی بدن‌تان شوید. از کنار علف‌های کوتاه انبوه یا خیلی بلند رد نشوید و مراقب حیوان خانگی‌تان هم باشید.
از مواد دفع حشره استفاده کنید و روی پوست خود و فرزندان تان از آنها بمالید.
یادتان باشد که این مواد، شیمیایی هستند و نباید با دهان، دست‌ها و چشم‌ها تماس پیدا کنند. غلظت این مواد باید ۲۰ درصد یا بیشتر باشد.
منظور موادی مانند دی. ای. ای. تی (DEET) است. مصرف این مواد باید مطابق دستورالعمل‌شان باشد تا خطری برای بدن به‌وجود نیاید.
سعی کنید علف‌ها و چمن‌های باغ یا باغچه‌تان عاری از کنه باشد. هیزم‌ها را نیز در مناطق آفتاب‌گیر نگهداری کنید.
به‌محض اینکه از محیط‌های محتمل برای وجود کنه به خانه بازگشتید، دوش بگیرید و سعی کنید بدن خود و فرزندان‌تان را بررسی کنید تا از عدم وجود کنه‌ها که خیلی ریز هستند، مطمئن بشوید. از لیف و کیسه برای شستن تن استفاده کنید.
یادتان باشد اگر یک بار دچار لایم شده باشید، باز هم احتمال ابتلا وجود دارد.
کنه را با موچین و از قسمت دهان یا سرش بگیرید و از بدن دور کنید. آن را فشار ندهید و به‌محض اینکه آن را از خود دور کردید، ناحیه‌ای را که درمعرض کنه بوده، ضدعفونی کنید.
عوامل خطر در بیماری لایم چیست؟
محل زندگی شما، نوع شغلی که دارید یا حضور در طبیعت برخی نواحی خاص، احتمال ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد. مثلا:اگر در مناطق جنگلی یا پر از علف و چمن به‌سر می‌برید، امکان تماس کنه با شما وجود خواهد داشت. پس کودکانی که زیاد در محوطه‌ی بیرونِ منزل بازی میکنند یا بزرگسالانی که کار و حرفه‌شان در محیط باز است، بیشتر از سایرین در خطر هستند.
کنه‌ی گوزن در آمریکا در دو مرحله‌ی اول زندگی‌اش از موش‌ها و سایر جوندگان تغذیه می‌کند.
این حیوانات خود عامل اولیه و مهمی در انتقال لایم هستند. اما کنه‌های بالغ، از گوزن دُم‌سفید تغذیه میکنند.
کنه به‌راحتی به پوست بدن می‌چسبد. بنابراین اگر در محیط مشکوک به وجود کنه مثل جاهای پرسبزه و علف هستید با پوشیدن لباس آستین بلند و شلوار از خود و فرزندان‌تان محافظت کنید و نگذارید که حیوانات خانگی‌تان زیاد در میان علف‌ها بگردند.
تا کنه روی پوست‌تان نشست، آن را از خود دور کنید. اگر کنه مدت ۳۶ تا ۴۸ ساعت روی بدن‌تان بنشیند، باکتری می‌تواند از طریق جریان خون وارد بدن‌تان بشود. اگر در طول ۲ روز بتوانید از شر کنه خلاص بشوید، احتمال ابتلا به این بیماری کاهش پیدا می‌کند. 2
بیماری لایم چگونه درمان می شود؟
بیماری لایم در مراحل اولیه بهتر درمان می شود. درمان های اولیه یک دوره 14 تا 21 روزه با آنتی بیوتیک های خوراکی است که تمام علائم عفونت را از بین می برند.داروهایی که برای درمان بیماری های لایم مورد استفاده قرار می گیرند، عبارتند از:
دوکسیسلین برای بزرگسالان و کودکان بزرگ تر از 8 سال
سفوروکسیم و آموکسی سیسیلین برای بزرگسالان، کودکان کوچک تر، و زنان شیرده.
بیماری مزمن لایم مزمن یا مداوم با آنتی بیوتیک های وریدی در مدت 14 تا 21 روز تحت درمان است.
اگر چه این درمان عفونت را از بین می برد، اما علائم شما آهسته تر بهبود می یابند.
مشخص نیست که چرا علائمی، مانند درد مفاصل، بعد از تخریب باکتری ها ادامه دارند.
برخی پزشکان معتقدند که علائم مداوم در افرادی رخ می دهد که مستعد بیماری خود ایمنی هستند. 3
پی نوشت:
1.rastineh.com
2.www.chetor.com
3.namnak.com
