ایدز

ایدز ویروسی است که در خون انسان، منی و شیر مادر زندگی می کند. این ویروس سیستم ایمنی بدن شما را تضعیف می کند، بدین ترتیب بدن شما به سختی می تواند علیه میکروب های معمولی، ویروس ها، قارچ ها و مهاجمان دیگر مبارزه کند.

چه کسانی دچار این بیماری میشوند؟

هنگامی که مایعات خاصی از بدن به اشتراک گذاشته میشوند، این بیماری از فردی به فرد دیگر گسترش می یابد، معمولا در طول رابطه جنسی واژینال یا مقعدی، یا هنگام به اشتراک گذاشتن داروهایی که تزریق می شوند. همچنین می تواند از سوزن های کثیف خالکوبی و سوراخ کردن بدن نیز منتقل شود.

این بیماری می تواند از طریق رابطه جنسی دهانی نیز گسترش یابد، اگرچه احتمال آن اندک است.

یک مادر می تواند در طول زایمان، هنگامی که کودک در معرض خون آلوده یا شیر مادر قرار می گیرد، HIV را به کودک خود انتقال دهد.

اما در بعضی مناطق در حال توسعه جهان، برای مادر مبتلا به HIV بهتر است که چندین ماه خودش به فرزندش شیر بدهد، تا اینکه نوزاد با آبی که احتمالا آلوده است تغذیه کند، مخصوصا در صورتی که مادر تحت درمان بیماری ایدز باشد (به بخش زیر مراجعه کنید).

اچ آی وی در بزاق، اشک، ادرار، و عرق زندگی نمی کند، بنابراین نمی تواند از طریق تماس های گاه به گاه این مایعات بدن، شیوع یابد.

اچ آی وی به راحتی دیگر بیماری های عفونی منتقل نمیشود. این ویروس نمی تواند برای مدت طولانی در خارج از بدن انسان زنده بماند؛ وقتی مایع بدن خشک شود، این ویروس به سرعت می میرد. این ویروس توسط حیوانات و حشرات شیوع نمی یابد. شما آن را در سطوح عمومی مثل دستگیره های درب یا صندلی توالت پیدا نخواهید کرد.

تمام فرآورده های خونی مورد استفاده در ایالات متحده و اروپای غربی امروزه برای HIV آزمایش می شوند.

بانک های خون هرگونه خون اهدا شده که آزمایش HIV مثبت دارد را از بین میبرد، بنابراین هرگز به عرضه عمومی نمی رسد.

با کسی که خون HIV مثبت اهدا کرده است، تماس گرفته می شود تا بتواند توسط دکتر خود آزمایش شود و قادر نخواهد بود که دوباره خون بدهد.

ایدز کجا رایج است؟

کشورهای جنوب صحرای آفریقا (بخش جنوبی) دارای بیشترین تعداد افرادی هستند که آلوده شده اند.

سازمان بهداشت جهانی و UNAIDS سازمان ملل متحد معتقدند بیش از یک سوم بزرگسالان مبتلا به اچ آی وی در برخی مناطق آفریقا هستند.

تعداد افراد مبتلا به اچ آی وی در اروپای شرقی و در برخی نقاط آسیا به دلیل مصرف مواد تزریقی رو به افزایش است.

دو نوع اصلی از این ویروس وجود دارد: HIV-1 و HIV-2. HIV-2 اغلب در غرب آفریقا یافت می شود، اگر چه در سایر نقاط جهان نیز دیده می شود.

تست های HIV معمولا به دنبال هر دو نوع هستند. 1

علائم ایدز چیست؟ آیا علایم ایدز در زنان و مردان متفاوت است؟

نشانه ها و علایم ابتلا به بیماری ایدز باتوجه به شدت بیماری می‌تواند مختلف باشد.

در ادامه نشانه های ابتلا به بیماری ایدز رو در سه مرحله دنبال می‌کنیم:

عفونت اولیه ایدز (HIV حاد)

تقریبا نصف کسانی که تازه به ویروس اچ آی وی آلوده می شوند در عرض دو تا چهار هفته به علائمی شبیه آنفولانزا مبتلا میشوند.

این علائم شامل تب، خستگی، ناراحتی های پوستی مثل خارش یا تحریک پوست، درد ماهیچه و مفصل، سردرد و تورم در غدد لنفاوی و بیشتر روی گردن است.

این نشانه‌ها در عفونت اولیه (HIV حاد) دیده می‌شود. از آنجایی که این نشانه ها درخیلی از بیماری های دیگر هم مشترک است، اگر بیمار در رابطه با رفتارهای پرخطر خودش قبل از بروز این نشانه ها چیزی نگوید، این احتمال وجود دارد که تشخیص ایدز کمی به تاخیر بیفتد.

هرچند علائم عفونت حاد ایدز و اولیه HIV ممکنه آن قدر ضعیف باشد که مورد توجه قرار نگیرد اما مقدار ویروس در جریان خون (که اصطلاحا به اون بار ویروسی گفته میشود) در این زمان به طور ویژه ای شدید است. همین موضوع باعث میشود عفونت HIV در طول عفونت اولیه نسبت به مرحله بعدی عفونت، با شدت بیشتری گسترش پیدا کند.

عفونت بالینی نهفته (HIV مزمن)

در برخی افراد تورم مداوم گره های لنفاوی در طول HIV نهفته بالینی اتفاق می افتد. در غیر این صورت هیچ علائم و نشانه خاصی در وضعیت عفونت بالینی نهفته وجود ندارد. در این حالت ویروس HIV در بدن و در گلبول های سفید آلوده خون باقی می‌ ماند.

در صورتی که فردی با عفونت بالینی نهفته، تحت درمان ضد ویروسی قرار نگیرد، روند پیشرفت بیماری به طور عمومی حدود ۱۰ سال طول میکشد.

این دوره می تواند برای دهه ها در افرادی که از داروهای ضد ویروسی استفاده می کنند به درازا بکشد.

عفونت زودهنگام HIV

این نشانه ها وقتی بروز پیدا میکند که ویروس به تکثیر و تخریب سلول های ایمنی ادامه دهد:

تب

خستگی

متورم شدن غدد لنفاوی

اسهال

کاهش وزن

عفونت قارچی دهان و دندان (برفک)

زونا. 2

گزینه های درمان برای HIV

درمان، باید هر چه زودتر پس از تشخیص HIV، بدون توجه به بار ویروسی، شروع شود.

درمان اصلی HIV، درمان ضد ویروسی است، ترکیبی از داروهای روزانه که مانع تکثیر ویروس می شوند.

این درمان از سلول های cd4 محافظت می کند و سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با این بیماری، قوی می کند.

درمان ضد ویروسی از پیشرفت HIV به مرحله ایدز، جلوگیری می کند.

همچنین به کاهش خطر انتقال HIV به دیگران کمک می کند. هنگامی که درمان موثر باشد، بار ویروسی غیر قابل کشف خواهد بود.

فرد، هنوز حاوی HIV است، اما ویروس در تست ها قابل مشاهده نیست.

با این حال، ویروس هنوز در بدن وجود دارد و اگر این فرد درمان ضد ویروسی را متوقف کند، بار ویروسی دوباره افزایش خواهد یافت و HIV، دوباره می تواند به سلول های cd4 حمله اش را آغاز کند.

داروهای HIV

بیش از 25 دارو برای درمان ضد ویروسی، که قابل استفاده برای درمان ویروس HIV است، تایید شده.آنها برای جلوگیری از تولید مجدد HIV و از بین بردن سلول های CD4 ، جلوگیری می کنند. کمک می کند تا خطر ابتلا به عوارض ناشی از ویروس را کاهش دهد و همچنین از انتقال ویروس به دیگران را جلوگیری می کند.

این داروهای ضد ویروسی، به شش دسته تقسیم می شوند:

مهارکننده های ترنسکیرپتاز معکوس هسته ای (NRTI)

مهار کننده های ترانسکپیتاز معکوس غیر هسته ای (Nnrtis)

مهار کننده های پروتئاز

مهارکننده های هم جوشی

آنتا گوستیک ccr5، که به عنوان مهارکننده های ورودی شناخته می شود

مهارکننده جلوگیری انتقال HIV

با وجود انجام تمام تحقیقات برای رشد هر یک از این داروها، ولی هیچ واکسنی برای جلوگیری از انتقال ویروس وجود ندارد.

با این حال ،انجام اقدامات مشخصی، می تواند به جلوگیری از گسترش ویروس کمک کند.

رابطه جنسی امن

رایج ترین راه، برای انتقال و پخش ویروس، از طریق رابطه جنسی مقعدی و واژنی بدون کاندوم است. این خطر ،نمی تواند به طور کامل از بین برود مگر اینکه رابطه جنسی به طور کامل قطع شود، اما با در نظر گرفتن چند اقدام احتیاطی، این خطر می تواند به میزان قابل توجهی کاهش یابد.

فرد نگران به خطر ابتلا به ویروس HIV چه باید کند

باید برای HIV آزمایش دهد.

باید حتما با همسرشان، دو نفری این کار را انجام دهند.

برای سایر عفونت های جنسی (stis) هم آزمایش دهید.

اگر جواب آنها مثبت بود، باید درمان را شروع کنید، زیرا مبتلا بودن به STIs، ریسک خطر ابتلا به HIV را افزایش می دهد.

استفاده از کاندوم،باید روش صحیح استفاده از کاندوم را یاد بگیرید و در هر رابطه از کاندوم استفاده کنید، چه از طریق واژینال و چه از طریق مقعدی.

حتما در نظر داشته باشید ،که مایعات (که قبل از انزال مردانه خارج می شود) می تواند حاوی HIV باشد.

شرکای جنسی خود را محدود کنید.باید یک شریک جنسی داشته باشند و با او رابطه جنسی منحصر به فرد خود را داشته باشید.

اگر HIV دارید، داروهای خود را مرتب مصرف کنید.این ،خطر انتقال ویروس را به شریک جنسیتان کاهش می دهد. 3

پی نوشت:
1.www.rastineh.com
2.www.darmankade.com
3.www.namnak.com