تشنج یک اختلال الکتریکی ناگهانی و کنترل‌نشده در مغز است که می‌تواند باعث تغییرات در رفتار، حرکات یا احساسات و سطح آگاهی فرد شود.

انواع مختلفی از تشنج وجود دارد که در شدت وقوع و محل وقوع در مغز با هم فرق دارند. بیشتر تشنج‌ها از 30 ثانیه تا دو دقیقه طول می‌کشند. تشنجی که بیش از پنج دقیقه طول بکشد، یک اورژانس پزشکی است.

تشنج چیست؟

به تغییرات فعالیت الکتریکی مغز که به صورت ناگهانی رخ می‌دهد، تشنج می‌گویند. این تغییرات می‌تواند علائم چشمگیر و قابل توجهی را ایجاد کند و یا نشانه‌ای از آن نداشته باشد. مغز از میلیون‌ها یاخته‌ عصبی (نورون) که عملکرد بدن، احساسات، تفکرات، شخصیت، اخلاق، حافظه و تمرکز را کنترل می‌کند؛ ساخته ‌شده است.

نورون‌ها این اعمال را از راه انتقال امواج الکتریکی به یکدیگر و ارسال و دریافت پیام‌های عصبی انجام می‌دهند. در حالت تشنج یک جرقه الکتریسیته مانند رعد وبرق ایجاد می‌شود و موجب تغییر حالت و رفتار یا عدم هوشیاری فرد می‌شود. علائم این پدیده شدید شامل تکان و لرزش بدن و از دست دادن کنترل است. با این حال، تشنج‌های خفیف نیز می‌توانند نشانه‌ای از یک مشکل مهم پزشکی باشند، بنابراین شناخت آنها مهم است.

از آنجا که برخی از تشنج‌ها می‌توانند منجر به آسیب شدید در بدن شوند یا شواهدی از یک وضعیت پزشکی اساسی هستند، اگر آن را تجربه کرده‌اید، به دنبال درمان باشید. این رخداد علائم یک مشکل مغزی است. تشنج به علت فعالیت الکتریکی ناگهانی و غیر طبیعی در مغز اتفاق می‌افتد. اکثر تشنج‌ها از 30 ثانیه تا 2 دقیقه طول می‌کشد و آسیب پایدار را ایجاد نمی‌کنند.

این رخداد می‌توانند به علل بسیاری رخ دهد از جمله مصرف داروها، تب بالا، آسیب به سر و بیماری‌های خاص. افرادی که تشنج‌های تکراری را به علت اختلال مغزی دارند، صرع دارند. همچنین تشنج ممکن است پس از سکته مغزی، تصادف یا عفونت از جمله مننژیت یا بیماری دیگر مغز و اعصاب اتفاق بیفتد.

بیشتر اختلالات و علائم تشنج را می‌توان با دارو کنترل کرد، اما مدیریت این مشکل می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزمره فرد داشته باشد.

انواع تشنج

تشنج کانونی یا فوکال

در بخش خاصی از مغز شروع می شود و بر اساس بخشی که در آن اتفاق می افتد، نام گذاری می شود. تشنج های کانونی یا فوکال می توانند تأثیرات جسمی و حسی را ایجاد کنند ممکن است این نوع از تشنج موجب درک پدیده هایی شود که وجود ندارد. حدود ۶۰ درصد افراد مبتلا به صرع تشنج کانونی را دارند، که گاهی اوقات تشنج جزئی یا پارشیال نامیده می شود. بعضی مواقعنشانه های تشنج کانونی می تواند با علائم بیماری های روانی یا انواع اختلالات عصبی اشتباه گرفته شود.

دو نوع عمده تشنج وجود دارد:

تشنج کانونی: این موارد از قسمت خاصی از مغز شما شروع می‌شوند و نام آنها بر اساس بخشی است که اتفاق می‌افتد. اینها می‌توانند تأثیرات جسمی و عاطفی ایجاد کنند و باعث شوند چیزهایی را که در آنجا نیستند احساس کنید، ببینید یا بشنوید. حدود ۶۰٪ افراد مبتلا به صرع دچار این نوع تشنج هستند که گاهی تشنج جزئی نامیده می‌شود. گاهی اوقات، علائم تشنج کانونی را می‌توان با نشانه‌هایی از بیماری روانی یا نوع دیگری از اختلالات عصبی اشتباه گرفت.

تشنج‌های عمومی: این موارد زمانی اتفاق می‌افتند که سلول‌های عصبی دو طرف مغز شما دچاراختلال شوند. آنها می‌توانند سبب اسپاسم عضلانی، سیاه شدن یا زمین خوردن شما شوند. بعضی از افراد که دچار تشنج می‌شوند از یک نوع شروع می‌شود، سپس به نوع دیگری تبدیل می‌شود. طبقه‌بندی برخی از تشنج‌ها آسان نیست. به این موارد، تشنج با شروع ناشناخته گفته می‌شود و می‌تواند علائم حسی و جسمی ایجاد کند.

علائم تشنج

علائم تشنج ممکن است به طور گسترده‌ای متفاوت باشد. در برخی از افراد، به مدت چند ثانیه در طول این حالت خیره شدن از علائم تشنج است؛ در حالی که در سایر افراد علائم تشنج ممکن است شدیدتر و با انقباضلات عضلانی و لرزش اندام‌ها همراه باشد. داشتن علائم تشنج، به معنای داشتن صرع نیست. گاهی اوقات علائمی قبل از شروع این حالت رخ می‌دهد؛ شامل:

* احساس ناگهانی ترس یا اضطراب
* احساس سنگینی در معده
* سرگیجه
* تغییر در بینایی
* حرکت تند و سریع در دست و پا که ممکن است باعث از دست رفتن تعادل در فرد شود
* سردرد

شاخص‌ترین علائم تشنج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

* سردرگمی موقت
* خیره شدن به یک نقطه
* حرکات غیر قابل کنترل دست و پا
* از دست دادن هوشیاری یا آگاهی
* علائم روانی مانند ترس، اضطراب
* اسپاسم عضلانی غیر قابل کنترل
* کف کردن دهان
* افتادن
* طعم عجیب و غریب در دهان
* خم شدن و فشار در فک
* گزیدن زبان
* حرکت ناگهانی و سریع چشم
* از دست دادن کنترل عملکرد مثانه یا روده
* تغییرات خلق ناگهانی

علل تشنج

تشنج ناشی‌ از وجود یک‌ اختلال‌ در فعالیت‌ الکتریکی‌ مغز است‌

ο آسیب و ضربه به مغز از علل تشنج می باشد.
ο تومور مغزی می تواند باعث ایجاد بیماری تشنج شود.
ο صرع‌ یکی از علل تشنج است.
ο تغییرات متابولسیم و یا سوخت و ساز بدن که باعث مشکلات کبدی و کلیوی می شود از علل بروز تشنج است.
ο وجود عفونت در بدن (مانند عفونت مغز) از علل ایجاد تشنج است.
ο از عوامل موثر در ایجاد بیماری تشنج می توان به مصرف مواد مخدر و الکل اشاره کرد.
ο از دیگر دلایل تشنج وجود بیماری مادرزادی از قبیل سندرم داون است.
ο سکته و بیماری آلزایمر نیز در ایجاد تشنج نقش دارند.

علائم تشنج ناشی از صرع

¤ عدم پاسخ به صورت لحظه ای
¤ ناتوانی در یادآوری آنچه اتفاق افتاده است.
¤ حرکات بدنی تند و سریع
¤ سفت شدن و تکان های ناگهانی بدن

تشنج گسترده یا جنرال

زمانی که سلول های عصبی در هر دو طرف از مغز سیگنال های غیرعادی و شدیدی ارسال کنند این اتفاق می افتد. این سیگنال ها می توانند باعث ایجاد اسپاسم عضلانی، تاری دید و یا به زمین افتادن شوند.نوع تشنج همیشه یک یا دو مورد نیست: شروع تشنج در برخی افراد می تواند یک نوع باشد، اما در ادامه تبدیل به یک نوع دیگر شود.

برخی از تشنج ها که به راحتی طبقه بندی نمی شوند را تشنج های نامشخص می نامند و می توانند علایم حسی و جسمی را به وجود آورند.

شش نوع تشنج گسترده وجود دارد:

تشنج تونیک کلونیک: تشنج تونیک کلونیک یا صرع بزرگ، قابل توجه ترین نوع تشنج است. هنگامی که شما دچار این نوع تشنج می شوید، بدن شما سفت میشود و شروع به لرزش می کند،بازوها و پاها پرش ریتمیک دارند و هوشیاری خود را از دست داده و حتی گاهی اوقات کنترل مثانه یا روده خود را از دست می دهید. این نوع تشنج معمولا بین ۱ تا ۳ دقیقه طول می کشد – اگر بیشتر طول بکشد، باید با اورژانس تماس بگیرید.می تواند منجر به مشکلات تنفسی شود و یا زبان و یا لپ خود را گاز بگیرید.

تشنج کلونیک: موجب اسپاسم عضلانی می شود، که اغلب ایجاد پرش های ریتمیک صورت، گردن و عضلات بازو می کند. ممکن است چند دقیقه طول بکشد.

تشنج تونیک: عضلات بازوها، پاها یا تنه سفت می شوند. معمولا کمتر از ۲۰ ثانیه طول می کشد و اغلب زمانی که در خواب هستید، اتفاق می افتد. اما اگر در آن زمان ایستاده باشید، تعادل خود را از دست خواهید داد و به زمین می خورید.این مورد در افراد مبتلا به نوعی صرع شناخته شده به نام سندرم لنوکس گستو، نوعی صرع که در زمان کودکی آغاز می شود، رایج است، هرچند افرادی با انواع دیگر صرع نیز می توانند این تشنج را داشته باشند.

تشنج آتونیک یا حملات سقوط: در این نوع تشنج فرد تمام کنترل عضلات خود را از دست داده و ممکن است سر به سمت جلو برود، اگر چیزی در دست دارید، رها می شود و اگر ایستاده باشید، ممکن است به زمین بخورید. معمولا کمتر از ۱۵ ثانیه طول می کشد، اما ممکن است در برخی افراد چندین بار رخ دهد. به علت خطر سقوط، افرادی که احتمال تشنج آتونیک دارند، نیاز به پوشیدن چیزی شبیه یک کلاه ایمنی برای محافظت از سر خود دارند.

احتمال این نوع تشنج در افرادی که مبتلا به سندرم لنوکس گستو و نوع دیگری از صرع به نام سندرم دراوت یا سندرم صرع شیرخوارگی هستند، بیشتر است.

تشنج میوکلونیک: عضلات به طور ناگهانی دچار پرش می شوند، مانند زمانی که شما شوکه شده اید. ممکن است مانند تشنج آتونیک در همان قسمت مغز شروع شود، و برخی افراد تشنج میوکلونیک و آتونیک را با هم دارند.

تشنج کوچک: در این نوع تشنج به نظر می رسد که از محیط اطراف خود جدا شده اید و به آنها پاسخ نمی دهید.

هوشیاری خود را به طور مختصر از دست می دهید و علائمی مانند خیره شدن و پلک زدن چشمها، حرکت چشم ها به سمت پشت سر به گونه ای که سفیدی چشم پیدا می شود و حرکات متعدد گوش و لب ها را دارید. معمولا تنها چند ثانیه طول می کشد و ممکن است فرد اتفاقات رخ داده را به یاد نداشته باشد. در کودکان زیر ۱۴ سال رایج است.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنم؟

اگر هر کدام از علائم تشنج که در بالا به آنها اشاره کرده‌ایم را دارید یا در اطرافیانتان مشاهده کرده‌اید، برای بررسی علائم و تشخیص علت علائم حتماً هر چه زودتر به پزشک متخصص مغز و اعصاب مراجعه کنید.

علت تشنج چیست؟

تشنج ممکن است در اثر برخی از شرایط سلامت اتفاق بیفتد. هر چیزی که بر بدن تأثیر می‌گذارد ممکن است مغز را مختل کند و منجر به تشنج شود. شایع‌ترین علت تشنج، صرع است؛ اما هر کسی که تشنج داشته باشد، صرع ندارد. گاهی اوقات تشنج به دلایل زیر اتفاق می‌افتد:

* تب بالا که می‌تواند با یک عفونت مانند مننژیت همراه باشد
* کمبود خواب
* سطح سدیم کم در خون (هیپوناترمی) که می‌تواند با دیورتیک درمان شود
* مصرف داروهایی مانند داروهای ضد درد، داروهای ضد افسردگی یا درمان ترک سیگار که آستانه تشنج را پایین می‌آورد
* ترومای سر که موجب خونریزی در مغز می‌شود
* سکته مغزی
* تومور مغزی
* مصرف داروهای غیرقانونی یا تفریحی مثل آمفتامین یا کوکائین
* سوء مصرف الکل
* عدم تعادل الکترولیتی
* شوک الکتریکی
* صرع
* فشار خون بسیار بالا
* نارسایی کبد یا کلیه
* سطح قند خون پایین

تشنج همچنین می‌تواند به دلایل ژنتیکی نیز رخ دهد. در برخی موارد، به خصوص در کودکان جوان، علت این پدیده ممکن است ناشناخته باشد.

تشنج ناشی از اکلامپسی

تشنج ناشی از اکلامپسی در زنان باردار رخ می دهد

* این تشنج در زنان باردار رخ می دهد و به دلیل صرع و یا دیگر اختلالات مغزی نمی باشد.

* پره اکلامپسی و اکلامپسی را مسمومیت بارداری می گویند و علامت مشخص آن، فشار خون بالا می باشد.

* این تشنج باعث تکان و لرزش و تغییرات روحی مثل آشفتگی می گردد.

* تمامی تشنج ها چه ناشی از صرع باشند و چه از نوع غیرصرعی، باید درمان گردند. شناخت علت تشنج برای جلوگیری از بروز تشنج ضروری می باشد.

اثرات تشنج

اگر درمانی برای تشنج دریافت نکنید؛ علائم این پدیده می‌توانند بدتر و به طور مداوم طولانی‌تر شوند. تشنج‌های طولانی‌مدت می‌تواند به کم کاری مغز یا مرگ منجر شود. این اتفاق همچنین می‌تواند منجر به آسیب، مانند افتادن یا آسیب به اندام‌های بدن شود.

چگونه تشنج تشخیص داده می‌شود؟

بعد از معاینات فیزیکی، بررسی پرونده پزشکی، داروهای مصرفی و بررسی علائم تشنج، پزشک ممکن است تست‌های خاصی را برای تشخیص دقیق علائم تشنج درخواست کند. پزشک شما سابقه پزشکی کامل و حوادث ناشی از تشنج را از شما خواهد پرسید.

به عنوان مثال، شرایطی مانند سردردهای میگرنی، اختلالات خواب و استرس شدید روانی می‌تواند علائم تشنج را ایجاد کند. آزمایش‌های آزمایشگاهی ممکن است به پزشک شما کمک کند که شرایط دیگری را که باعث ایجاد این اتفاق می‌شود، رد کند.

آزمایش‌های لازم عبارت‌اند از:

آزمایش خون: برای بررسی عدم تعادل الکترولیتی

کشت مایع مغزی نخاعی: برای بررسی عفونت

غربالگری سم‌شناسی: برای آزمایش آلودگی با دارو یا سموم

آزمایش الکتروانسفالوگرافی نیز می‌تواند به تشخیص پزشک شما کمک کند. این آزمایش‌ها امواج مغزی را اندازه‌گیری می‌کند. مشاهده امواج مغزی در طی تشنج می‌تواند به تشخیص نوع تشنج کمک کند.

تصویربرداری مغزی: مانند سی تی اسکن یا اسکن MRI همچنین می‌تواند با ارائه یک تصویر واضح از مغز به تشخیص پزشک کمک کند. این اسکن‌ها اجازه می‌دهد که پزشک شما ناهنجاری‌هایی مانند جریان خون مسدود شده یا تومور را ببیند.

چگونه تشنج درمان می‌شود؟

با درمان منظم تشنج، می‌توانید علائم این بیماری را کاهش دهید یا به طور کامل متوقف کنید. درمان تشنج به علت وقوع آن بستگی دارد. با درمان علت این بیماری، ممکن است قادر به جلوگیری از تشنج‌های آینده باشید.

درمان تشنج به علت صرع عبارت‌اند از:

* مصرف داروها
* جراحی برای اصلاح اختلالات مغزی
* تحریک عصبی
* یک رژیم مخصوص که به عنوان رژیم غذایی کتوژنیک شناخته می‌شود

عوارض جانبی تشنج کردن

تشنج در زمان‌های مشخص می‌تواند منجر به شرایطی شود که برای خود فرد یا دیگران خطرناک است. از جمله:

شکستگی و آسیب به سر و بدن: اگر در حین تشنج سقوط کنید، احتمال آسیب و شکستگی سر و استخوان‌های بدن وجود دارد.

غرق شدن: اگر در هنگام شنا، شما دچار تشنج شوید یا علائم صرع در شما بروز دهد احتمال غرق‌شدگی وجود دارد.

تصادف اتومبیل: اگر در هنگام رانندگی دچار تشنج شوید احتمال تصادف‌های رانندگی بالا می‌رود.

عوارض بارداری: تشنج در دوران بارداری خطری برای مادر و کودک ایجاد می‌کند و برخی از داروهای ضد صرع خطر بروز نقایص مادرزادی را افزایش می‌دهند. اگر مبتلا به تشنج و صرع هستید و در نظر دارید که باردار شوید، با پزشک خود مشورت کنید. اکثر زنان مبتلا به تشنج و صرع می‌توانند باردار شوند و نوزادان سالم داشته باشند.

مشکلات روحی و روانی: افراد مبتلا به تشنج و صرع بیشتر احتمال دارد که مشکلات روحی داشته باشند. به ویژه افسردگی، اضطراب و افکار و رفتارهای خودکشی. مشکلات ممکن است ناشی از شرایط مربوط به وضعیت خود و همچنین عوارض جانبی دارو باشد.

چگونه می‌توانید از تشنج جلوگیری کنید؟

در بسیاری از موارد، تشنج قابل پیشگیری نیست. با این حال، حفظ یک سبک زندگی سالم می‌تواند بهترین فرصت را در کاهش خطر ایجاد کند. در این راستا می‌توانید موارد زیر را انجام دهید:

* به اندازه کافی بخوابید
* رژیم غذایی سالم داشته باشید و به خوبی هیدراته باشید
* به طور منظم ورزش کنید
* از تکنیک‌های کاهش استرس استفاده کنید
* از مصرف داروهای غیرقانونی خودداری کنید.
* اگر به دلیل بیماری صرع یا دیگر شرایط پزشکی از دارو استفاده می‌کنید، آنها را طبق توصیه پزشک مصرف کنید.

چگونه به شخصی که دچار تشنج شده است کمک کنید؟

برای جلوگیری از صدمه احتمالی، اطراف فردی را که دچار تشنج شده است خالی کنید. در صورت امکان او را در کنار خود قرار داده و زیر سرش بالشتک بگذارید.
در کنار فرد باشید و در صورت بروز هر یک از موارد زیر در اسرع وقت با اورژانس تماس بگیرید:

* تشنج بیش از سه دقیقه طول بکشد

* فرد پس از تشنج از خواب بیدار نشود

*فرد تشنج‌های مکرر را تجربه می‌کند

* تشنج در فرد باردار رخ می‌دهد

* تشنج در کسی رخ می‌دهد که هرگز تشنج نکرده است.

مهم است که آرامش خود را حفظ کنید. در حالی که هیچ راهی برای جلوگیری از تشنج وجود ندارد، باز هم می‌توانید کمک کنید. آکادمی عصب‌شناسی آمریکا موارد زیر را توصیه می‌کند:

به محض اینکه متوجه علائم تشنج شدید، به مدت زمان آن توجه کنید. بیشتر تشنج‌ها بین یک تا دو دقیقه طول می‌کشد. اگر فرد مبتلا به صرع است و تشنج بیش از سه دقیقه طول کشید، با اورژانس تماس بگیرید.

اگر فردی که دچار تشنج شده ایستاده است، می‌توانید با در آغوش گرفتن وی یا هدایت آرام او به روی زمین، از سقوط وی یا صدمه زدن به خود جلوگیری کنید.

اطمینان حاصل کنید که فرد از مبلمان یا اشیا دیگری که ممکن است روی آنها بیفتد یا آسیب ببیند دور باشد.

اگر فردی که تشنج کرده روی زمین است، سعی کنید او را به پهلو بخوابانید تا بزاق یا استفراغ از دهانش بیرون بیاید به جای آن که از لوله هوا پایین رود.

چیزی در دهان فردی که تشنج کرده نگذارید.

سعی نکنید فردی که تشنج کرده را پایین نگه دارید.

اقدامات کمکی پس از تشنج

پس از پایان تشنج، موارد زیر را انجام دهید:
فرد را از نظر جراحات بررسی کنید.

اگر در هنگام تشنج نتوانستید فرد را به پهلو بخوابانید، وقتی که تشنج تمام شد این کار را انجام دهید.

اگر مشکلی در تنفس دارد، با استفاده از انگشت خود دهانش را از بزاق پاک کنید یا با تحریک ته حلق باعث استفراغ او شوید و هر نوع لباس تنگ اطراف گردن و مچ آنها را شل کنید.

در کنار فرد بمانید تا کاملاً بیدار و هوشیار شود.

منطقه‎ای امن و راحت برای استراحت در اختیار او قرار دهید.

تا زمانی که کاملاً آگاه از محیط اطراف خود نیست، به او چیزی برای خوردن و نوشیدن پیشنهاد نکنید.

از فرد سوالاتی بپرسید تا میزان هوشیاری او را بسنجید؛ مثلا این که کجاست، اسمش چیست و امروز چه روزی است. ممکن است چند دقیقه طول بکشد تا کاملاً هوشیار شود و بتواند به سوالات پاسخ دهد.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی برای تشنج

در اینجا چند توصیه برای کمک به کنترل تشنج آورده‌ایم:
دارو را به درستی مصرف کنید. قبل از صحبت با پزشک مقدار مصرف را تنظیم نکنید. اگر احساس می‌کنید داروی شما باید تغییر کند، آن را با پزشک خود در میان بگذارید.

به اندازه کافی بخوابید. کمبود خواب می‌تواند باعث تشنج شود. حتما هر شب استراحت کافی داشته باشید.

از دستبند هشدار پزشکی استفاده کنید. این کار به پرسنل اورژانس کمک می‌کند تا در صورت بروز مجدد تشنج، با شما رفتار صحیح داشته باشند.

فعال باشید. ورزش و تحرک می‌تواند به سلامت جسمی شما کمک کرده و افسردگی را کاهش دهد. اگر در حین ورزش خسته شدید، به اندازه کافی آب بنوشید و استراحت کنید.

زندگی سالم را انتخاب کنید. کنترل استرس، محدود کردن نوشیدنی‌های الکلی و پرهیز از سیگار، همه در ایجاد یک سبک زندگی سالم موثر است.

امنیت شخصی در مواجهه با تشنج

تشنج معمولاً منجر به آسیب جدی نمی‌شود؛ اما اگر تشنج مکرر داشته باشید، احتمال آسیب‌دیدگی وجود دارد. این مراحل می‌تواند به شما کمک کند تا در هنگام تشنج از آسیب دیدن جلوگیری کنید.

نزدیک آب از خود مراقبت کنید. اگر شخصی در نزدیکی شما نیست، هیچگاه در آب شنا نکنید یا در یک قایق استراحت نکنید.

از کلاه ایمنی استفاده کنید تا در هنگام فعالیت‌هایی مانند دوچرخه‌سواری یا ورزش کردن از خود محافظت کرده باشید.

دوش بگیرید به جای این که در وان حمام خود را بشویید؛ مگر اینکه شخصی در نزدیکی شما باشد.

وسایل خود را تغییر دهید یا اصلاح کنید. به گوشه‌های تیز وسایل پد بچسبانید، مبلمانی با لبه‌های گرد بخرید و صندلی‌هایی را انتخاب کنید که دسته‌دار باشند تا شما از روی صندلی سقوط نکنید. فرش ضخیم داشته باشید تا در صورت سقوط از شما محافظت کند.

نکات مربوط به کمک‌های اولیه در مورد تشنج را نمایش دهید در مکانی که افراد بتوانند به راحتی آنها را مشاهده کنند. شماره تلفن‌های مهم را نیز در این مورد آنجا وارد کنید.

نحوه کنار آمدن با شرایط و حامی بودن برای افرادی که دچار تشنج می‌شوند

اگر شما با اختلال تشنج زندگی می‌کنید، ممکن است از آنچه در آینده در انتظار شما است مضطرب بوده یا استرس داشته باشید. استرس می‌تواند سلامت روانی شما را تحت تأثیر قرار دهد؛ بنابراین مهم است که با متخصص مراقبت‌های بهداشتی در مورد احساسات خود صحبت کنید و به دنبال روش‌هایی باشید که بتوانید کمک بگیرید.

در خانه

خانواده شما می‌توانند پشتیبانی مورد نیاز را انجام دهند. آنچه راجع به اختلال تشنج خود می‌دانید به آنها بگویید. به آنها بگویید می‌توانند از شما سوالاتی بپرسند و در مورد نگرانی‌هایشان گفتگوی آزاد داشته باشند. با به اشتراک گذاشتن هرگونه مطالب آموزشی یا منابع دیگری که متخصص مراقبت‌های بهداشتی به شما داده است، به آنها کمک کنید تا شرایط شما را درک کنند.

در محل کار

با سرپرست خود ملاقات کنید و در مورد اختلال تشنج و نحوه تأثیر آن بر شما صحبت کنید. در صورت بروز تشنج در هنگام کار، با سرپرست یا همکاران خود درباره آنچه نیاز دارید صحبت کنید. صحبت کردن با همکاران خود در مورد اختلالات تشنج را در نظر بگیرید؛ شما می‌توانید سیستم پشتیبانی خود را گسترش داده و باعث پذیرش و درک بیشتر شوید.

شما تنها نیستید

به یاد داشته باشید، شما مجبور نیستید که گذر ازین شرایط را به تنهایی انجام دهید. با خانواده و دوستان خود تماس بگیرید. از متخصص بهداشت خود در مورد گروه‌های حامی بیماری صرع سوال کنید یا به یک انجمن پشتیبانی آنلاین بپیوندید. از درخواست کمک نترسید. داشتن یک سیستم پشتیبانی قوی برای زندگی در هر شرایط پزشکی مهم است.

تشنج در کودکان

در هنگام تشنج، در مغز کودک شما چه اتفاقی رخ می‌دهد؟ در اینجا یک توضیح ساده وجود دارد: مغز شما از میلیاردها سلول عصبی به نام نورون تشکیل شده است که از طریق تکانه‌های الکتریکی بسیار کوچک با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند. تشنج زمانی اتفاق می‌افتد که تعداد زیادی از سلول‌ها همزمان بار الکتریکی ارسال کنند. این موج غیر عادی و شدید الکتریسیته مغز را تحت فشار قرار داده و منجر به تشنج می‌شود که می‌تواند باعث اسپاسم عضلات، از دست دادن هوشیاری، رفتار عجیب یا علائم دیگر شود.

هرکسی در شرایط خاص می‌تواند تشنج کند. به عنوان مثال تب، کمبود اکسیژن، ضربه به سر یا بیماری می‌تواند تشنج ایجاد کند. برخی افراد که بیش از یک بار دچار تشنج می‌شوند و این تشنج دلیل خاصی هم ندارد، تشخیص صرع برایشان داده می‌شود. در بیشتر موارد، حدود ۷ از ۱۰ مورد، علت تشنج قابل شناسایی نیست. به این نوع تشنج “ایدیوپاتیک” یا “کریپتوژنیک” گفته می‌شود؛ به این معنی که ما نمی‌دانیم علت آنها چیست. مشکل ممکن است شلیک کنترل‌نشده سلول‌های عصبی در مغز باشد که باعث تشنج می‌شود.

تحقیقات ژنتیکی بیشتر به پزشکان می‌آموزد که چه چیزی باعث انواع مختلف تشنج می‌شود. به طور سنتی، تشنج‌ها بر اساس شکل ظاهری آنها از خارج و الگوی EEG (الکتروانسفالوگرام) دسته‌بندی می‌شوند. تحقیقات در مورد ژنتیک تشنج به متخصصان کمک می‌کند تا روش‌های خاصی را در انواع مختلف تشنج کشف کنند. در نهایت، این کار ممکن است منجر به درمان‌های متناسب با هر نوع تشنج شود که صرع ایجاد می‌کند.

تشخیص تشنج در کودک

تشخیص تشنج می‌تواند مشکل باشد. تشنج آنقدر سریع از بین می‌رود که پزشک احتمالاً هرگز کودک شما را در ابتلا به این بیماری نمی‌بیند. اولین کاری که پزشک باید انجام دهد این است که سایر موارد مانند تشنج غیر صرعی را رد کند. این موارد ممکن است به تشنج شباهت داشته باشد، اما اغلب به دلیل عوامل دیگری مانند کاهش قند خون یا فشار، تغییر در ریتم قلب یا استرس عاطفی ایجاد می‌شود.

شرح شما از تشنج برای کمک به پزشک در تشخیص مهم است. شما همچنین باید در نظر داشته باشید که کل خانواده را نزد پزشک بیاورید. خواهر و برادرهای کودکان مبتلا به صرع، حتی بچه‌های بسیار کوچک، ممکن است مواردی را در مورد تشنج مشاهده کنند که والدین ممکن است این موارد را نداشته باشند. همچنین، ممکن است بخواهید یک دوربین فیلمبرداری دستی داشته باشید تا بتوانید هنگام تشنج، از فرزند خود فیلم بگیرید. به نظر می‌رسد این پیشنهاد منطقی نباشد، اما یک فیلم می‌تواند به پزشک در تشخیص دقیق کمک کند.

برای برخی از انواع تشنج‌ها، مانند تشنج‌های غیابی، این کار دشوار است زیرا ممکن است با خیال‌پردازی اشتباه شود.

ویلیام آر.ترک، رئیس بخش مغز و اعصاب در کلینیک کودکان نمورس در جکسونویل فلوریدا، می‌گوید اگر کودک شما با دهان باز به کارتون‌های تلویزیون نگاه می‌کند یا به پنجره داخل ماشین خیره می‌شود، نباید نگران باشید. اکثر بچه‌هایی که به نظر می‌رسد رویاپردازی می‌کنند واقعاً فقط رویاپردازی می‌کنند. در عوض، مراقب ادای نادرست کلمات توسط کودک خود باشید که در زمان‌های نامناسبی به وجود می‌آیند، مثلاً وقتی کودک شما وسط حرف زدن یا انجام کاری است و ناگهان متوقف می‌شود.

انواع دیگر تشنج‌ها، مانند تشنج‌های جزئی یا پیچیده، ممکن است با شرایط مختلفی مانند میگرن، بیماری روانی یا حتی مسمومیت با مواد مخدر یا الکل اشتباه گرفته شوند. آزمایشات پزشکی بخش مهمی در تشخیص تشنج است. پزشک کودک شما مطمئناً معاینه جسمی و آزمایش خون را انجام می‌دهد. همچنین ممکن است پزشک برای بررسی فعالیت الکتریکی مغز، EEG را تجویز کند یا اسکن مغزی مانند MRI با پروتکل صرع خاص را درخواست کند.

خطرات تشنج در کودکان

اگرچه ممکن است دردناک به نظر برسد، اما تشنج در واقع درد ایجاد نمی‌کند. اما ممکن است برای کودکان و اطرافیان ترسناک باشد. تشنج‌های جزئی، که در آن کودک ممکن است یک احساس وحشت ناگهانی و طاقت‌فرسا داشته باشد، ترسناک است. به عنوان مثال، یکی از مشکلات تشنج‌های پیچیده جزئی این است که افراد هیچ کنترلی بر اعمال خود ندارند. آنها ممکن است انجام کارهای نامناسب یا عجیب و غریب را انجام دهند و باعث ناراحتی افراد اطرافشان شوند. همچنین ممکن است کودکان در هنگام تشنج در صورت سقوط به زمین یا ضربه زدن به چیزهای دیگر در اطراف خود، خود را صدمه بزنند. اما خود تشنج معمولاً مضر نیست.

متخصصان اثرات طولانی‌مدت تشنج بر روی مغز را درک نمی‌کنند. در گذشته، بیشتر دانشمندان تصور می‌کردند که تشنج به مغز آسیب نمی‌رساند و آسیب مغزی در یک فرد را به یک بیماری زمینه‌ای نسبت می‌دادند. اکنون، در این باره تردیدهایی وجود دارد.

سولومون مُشه، مدیر نوروفیزیولوژی بالینی و مغز و اعصاب کودکان در کالج پزشکی آلبرت انیشتین در نیویورک، در حال تحقیق در مورد این موضوع است و همچنان محتاطانه عمل می‌کند. وی می‌گوید: “من فکر نمی‌کنم گفتن این که این تشنج در درازمدت آسیب می‌زند یا خیر، خوب است یا نه.” “من فکر می کنم همه چیز به سوابق پزشکی فردی بستگی دارد.”

مُشه خاطرنشان می‌کند که مغز کودکان بسیار انعطاف‌پذیر است. آنها شاید کمترین افراد مبتلا به صرع باشند که در اثر تشنج دچار آسیب مغزی شوند.

تشنج‌های خطرناک در کودکان

اگرچه اکثر تشنج‌ها خطرناک نیستند و به فوریت پزشکی احتیاج ندارند، اما یک نوع آنها این کار را می‌کند. بحران صرعی نوعی بیماری تهدیدکننده است که در آن فرد دچار تشنج طولانی‌مدت یا یکی پس از دیگری می‌شود بدون اینکه در این حین به هوش بیاید. بحران صرعی بیشتر در بین افراد مبتلا به صرع دیده می‌شود، اما حدود یک سوم از افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند قبلاً هرگز تشنج نداشته‌اند.

خطرات بحران صرعی زمانی افزایش می‌یابد که مدت تشنج نیز بیشتر باشد. به همین دلیل است که اگر تشنج بیش از پنج دقیقه طول بکشد، همیشه باید از کمک‌های پزشکی فوری استفاده کنید. همچنین ممکن است درباره شرایطی به نام مرگ ناگهانی ناشناخته که در آن فرد بدون هیچ دلیل مشخصی می‌میرد، بشنوید.

این اتفاق ممکن است برای هر کسی رخ دهد، اما بیشتر در یک فرد مبتلا به صرع اتفاق می‌افتد. علل آن مشخص نیست، اما والدین کودکان مبتلا به صرع باید بدانند که این اتفاق بسیار نادر است. کنترل تشنج، به ویژه مواردی که در خواب اتفاق می‌افتد، موثرترین برنامه برای کمک به جلوگیری از وقوع این فاجعه است.

بارداری و تشنج

زنانی که قبلاً تشنج داشته‌اند معمولاً می‌توانند بارداری سالمی داشته باشند. نقایص مادرزادی مربوط به داروهای خاص ممکن است گاهی اوقات رخ دهد.

به طور خاص، اسید والپروئیک – یکی از داروهای احتمالی برای تشنج‌های عمومی – با نقص شناختی و نقایص لوله عصبی مانند نخاع دوشاخه همراه است.

آکادمی مغز و اعصاب آمریکا به زنان توصیه می‌کند از مصرف والپروئیک اسید به دلیل خطرات زیاد برای نوزاد خودداری کنند. این خطرات را با پزشک خود در میان بگذارید. به دلیل خطر نقص هنگام تولد و به دلیل اینکه بارداری می‌تواند سطح دارو را تغییر دهد، برنامه‌ریزی قبل از بارداری به ویژه برای زنانی که دچار تشنج شده‌اند بسیار مهم است.

در بعضی موارد، ممکن است مناسب باشد که دوز داروی تشنج را قبل یا حین بارداری تغییر دهید. داروها ممکن است در موارد نادر تغییر کنند.

داروهای ضد تشنج و پیشگیری از بارداری

برخی از داروهای ضد تشنج می‌توانند تأثیر داروهای کنترل بارداری (ضد بارداری خوراکی) را تغییر دهند. اگر پیشگیری از بارداری از اولویت بالایی برخوردار است، با پزشک خود مشورت کنید تا بررسی کند که آیا داروی شما با پیشگیری از بارداری خوراکی تداخل دارد یا خیر و آیا سایر موارد پیشگیری از بارداری باید مورد توجه قرار گیرد یا خیر.

منبع: سایت دکتردکتر
سایت بیتوته
سایت دکترتو