میزان روی مورد نیاز روزانه

این نیاز بر اساس سن و جنس متفاوت است. مثلا کودکان زیر شش ماه به ۲، هفت ماهه تا سه ساله به ۳، چهار تا هشت ساله به ۵ و نه تا سیزده ساله به ۸ میلی گرم روی در روز نیاز دارند.

نیاز روزانه در سنین بالای چهارده سال به حدود ۱۱ میلی گرم برای پسران ومردان بالغ و حدود ۹ میلی گرم برای دختران و زنان بالغ افزایش می یابد.

نیاز زنان در زمان حاملگی و شیردهی کمی بیشتر و در حدود ۱۲ تا ۱۳ میلی گرم در روز می باشد.

اغلب افراد مقادیر کافی از ماده روی را در رژیم روزانه خود دریافت می نمایند و در نتیجه نیازی به دریافت قرص های مکمل ندارند.

برای دریافت روی مورد نیاز روزانه تنها کافیست ترکیبی از منابع غذایی ذکرشده در بالا را به صورت روزانه مصرف نمود.

منابع غذایی حاوی روی

صدف خوراکی (Oyster) بیشتر از هر ماده غذایی دیگر دارای روی می باشد.

در سه اونس (ounce) صدف پخته شده، ۷۴ میلی گرم روی وجود دارد که تقریبا حدود پنج برابر نیاز روزانه بزرگسالان به این ماده می باشد.

از دیگر منابع غنی روی می توان به ترتیب از گوشت گوساله، خرچنگ (Crab)، خرچنگ دریایی (Lobster)، مرغ و ماهی نام برد.

منابع گیاهی دارای مقادیر کمتری روی می باشند. در میان منابع گیاهی، سریال غنی شده صبحانه، انواع آجیل به خصوص بادام هندی (Cashew) و بادام (Almond)، حبوبات (لوبیا و نخود فرنگی)، غلات کامل به خصوص Oatmeal و لبنیات حاوی روی هستند.

باید توجه داشت که ماده روی باید هر روز در رژیم غذایی وجود داشته باشد و در غیر این صورت فرد دچار کمبود روی می گردد، زیرا بدن انسان هیچ سیستم مشخصی برای ذخیره سازی روی درون خود ندارد.

گروه هایی که بیشتر در خطر کمبود روی هستند

جذب روی در افراد مبتلا به بیماری های التهابی روده مانند بیماری کرون (Crown’s Disease) یا کولیت اولسراتیو (Ulcerative Colitis) و کسانی که جراحی های دستگاه گوارش برای کاهش طول روده ها انجام داده اند، کاهش می یابد.

افراد گیاهخوار نیاز به مصرف مقادیر بیشتری روی در رژیم غذایی دارند، زیرا منابع گیاهی دارای مقادیر کمی روی می باشند و وجود بعضی مواد در غذاهای گیاهی جلوی جذب کامل روی را می گیرد.

کودکانی که در سنین بالای شش ماه به تغذیه با شیر مادر ادامه می دهند ولی از سایر منابع غذایی استفاده چندانی نمی کنند، ممکن است در معرض خطر کمبود روی باشند زیرا شیر مادر حاوی مقادیر کافی از عنصر روی برای سنین بالاتر از شش ماه نمی باشد. 1

خواص روی برای بدن

کمک به روده

نقش روی در درمان اختلال عملکرد روده یکی از حوزه های نوظهور پژوهش است.

به عنوان مثال، طی یکی از مطالعات حیوانی اخیر در دانشگاه کرنل، پژوهشگران کشف کردند که کمبود روی جمعیت و تنوع میکروبی در روده را تغییر می دهد.

ضرورت روی برای سلامتی بدن

تامی راسل، متخصص پزشکی کاربردی در پرتلند، مصرف روی را به بیمارانی که مشکلات گوارشی مانند رفلاکس معده و سندرم روده تحریک پذیر دارند، توصیه می کند. به گفته وی، مشکلات روده امروزه حالتی همه گیر در جوامع پیدا کرده اند.

رشد بیش از اندازه باکتری های بد در روده که اغلب با یک رژیم غذایی ضعیف و مصرف آنتی بیوتیک ها در ارتباط است، می تواند ترشح اسید هیدروکلریک که برای گوارش مناسب مورد نیاز است را کاهش دهد.

طی یکی از پژوهش های خود، راسل دریافت که مصرف روزانه 20 تا 30 میلی گرم روی توسط بیماران مبتلا به مشکلات دستگاه گوارش می تواند به افزایش ترشح این اسید کمک کند.

تقویت سیستم ایمنی

روی التهاب سلولی را کاهش می دهد، از لنفوسیت های سیستم ایمنی (گلبول های سفید خون) محافظت می کند و از اکسیداسیون سلولی پیشگیری می کند.

اگر کمبود روی داشته باشید، هر چه بیشتر در معرض خطر عوامل بیماری زا و عفونت ها قرار دارید.

پشتیبانی از باروری و بارداری

پژوهشگران از نقش دقیق روی در محافظت از باروری آگاه نیستند، اما نشانه هایی روشن از اهمیت این ماده معدنی وجود دارند.

آقایانی که دارای تعداد اسپرم های کم هستند، در مقایسه با آقایانی که تعداد اسپرم های بیشتری دارند، سطوح پایین تر روی در مایع منی را نشان می دهند.

همچنین، روی می تواند به تقویت سطوح هورمون تستوسترون کمک کند که می تواند به تحرک هرچه بهتر اسپرم منتج شود و به نظر می رسد از تخمک و اسپرم در برابر آثار استرس اکسیداتیو و التهاب محافظت می کند.

از آنجایی که روی از سیستم ایمنی بدن محافظت می کند، به نظر می رسد در جلوگیری از عفونت های دوران بارداری که می توانند به سقط جنین یا زایمان زودرس منجر شوند، نقش دارد.

در حقیقت، پژوهش ها نشان داده اند که سطوح کافی از روی در بانوان باردار خطر زایمان زودرس را به میزان 14 درصد کاهش می دهد.

روی در دوران بارداری برای تنظیم ساختارهای کروموزومی و بیان ژن نیاز است و جفت برای ایجاد تنظیم سلولی در جنین به روی نیاز دارد.

سلامت پوست

حدود شش درصد از روی ذخیره شده در بدن را می توان در لایه خارجی پوست (اپیدرم) و در لایه های زیرین یافت.

روی نقشی کلیدی در رشد عادی پوست و بهبود زخم ها ایفا می کند. در حقیقت، کمبود روی اغلب با اختلالات پوستی پیوند خورده است.

سلامت روانی و عاطفی

کمبود روی به طور فزاینده با سلامت روانی ضعیف پیوند خورده است. در شرایطی که رابطه بین افسردگی و سطوح پایین روی از سال های دهه 1950 زیر بررسی بوده است، مطالعه ای جدید نشان می دهد که تقریبا یک سوم از تمام بیماران مبتلا به افسردگی، و نیمی از بیماران مبتلا به اختلالات روانی با کمبود روی مواجه بوده اند.

پژوهشگران توجه ویژه ای به میزان روی در هیپوکامپ مغز داشته اند، که مسئولیت کنترل خلق و خو و حافظه را بر عهده دارد.

به واسطه ویژگی های ضد التهابی و تقویت کننده سیستم ایمنی، برخی بر این باورند که روی از هیپوکامپ در برابر آثار منفی استرس بیش از اندازه و اکسیداسیون محافظت می کند. 2

عوارض حاصل از کمبود روی در بدن چیست؟

1- باروری و بارداری، تابع وجود روی در بدن است. فعال نبودن بیضه ها در آقایان و تخمدان ها در خانم ها و کم بودن اسپرم ها، همگی می تواند به علت کمبود روی در بدن باشد، که در نهایت منجر به ناباروری خواهد شد.

2- تشکیل لکه های سفید در روی ناخن ، می تواند به دنبال کمبود روی در بدن ایجاد شود.

3- در کنار سایر علل مثل؛ کم خونی، کمبود ویتامین ها ، استرس و ...، کمبود روی از علل بسیار مهم ریزش مو است.

4- درمان جوش های غرور در جوانی و زخم های پوستی در صورت کمبود روی، طولانی شده و مزمن خواهد شد.

5- کاهش قدرت سیستم ایمنی بدن را در پی دارد.

6- کمبود رشد در کودکان ، می تواند به علت کمبود روی در بدن آنها باشد.

7- اختلال در رشد اندام های جنسی در زن و مرد، از کمبود روی نیز ناشی می شود.

8- کمبود روی بر رشد سیستم عصبی به ویژه در کودکان و نوزادان تاثیر منفی دارد.

9- اختلالات رفتاری مثل افسردگی ، اسکیزوفرنی و پرخاشگری می توانند در اثر کمبود روی در بدن به وجود آیند.

10- دیده شده است که اختلالات حافظه ، می تواند حاصل از کمبود روی در بدن باشد.

11- کمبود روی، خود را با پوکی استخوان، ریختن دندان ها، بیماری تیروئید، بی اشتهایی و تغییر شکل ناخن ها نیز نشان می دهد. 3

عوارض مصرف بیش از اندازه روی

مصرف بیش از اندازه‌ی هر چیزی ممکن است خطرناک باشد. این ماده‌ی معدنی نیز از این قاعده مستثنی نیست.

بنابراین با مصرف بیش از حد روی ممکن است برخی اختلالات در بدن رخ دهند، اختلالاتی که در صورت ادامه‌ی افزایش میزان روی در بدن ممکن است پایدارتر و شدیدتر شوند.

برخی از این اختلالات عبارت اند از:

تب

خستگی

دل‌ درد

حالت تهوع

استفراغ

اسهال

احساس طعم فلز در دهان

خواب‌ آلودگی

سرگیجه

سردرد

از کف دادن تناسب عضلانی

توهم

کم خونی

سرفه. 4

پی نوشت:
1.www.seebmagazine.com
2.www.namnak.com
3.www.tebyan.net
4.www.netnevesht.com