موارد مصرف و عوارض جانبی ترازودون

از ترازودون برای درمان افسردگی استفاده می‌شود. ترازودون می‌تواند به بهبود خلق و خوی، اشتها، و سطح انرژی و همچنین کاهش اضطراب و بی خوابی مربوط به افسردگی کمک کند. ترازودون با کمک به بازگرداندن تعادل یک...

پنجشنبه، 2 بهمن 1399

تخمین زمان مطالعه:

پدیدآورنده: نیر زارع کابدول

درمان افسردگی داروخانه کاهش اضطراب بیماری ها و روش درمان ترازودون سلامت پزشکی بهبود خلق و خوی

موارد بیشتر برای شما

داروی ترازودون از جمله داروهای ضدافسردگی است که به بهبود خلق و خو، اشتها، سطح انرژی و همچنین کاهش اضطراب و بی‌خوابی مربوط به افسردگی کمک می‌کند. به همین دلیل از این دارو برای اختلال دو قطبی نیز استفاده می‌شود. این دارو از طریق بازگردانی هورمون سروتونین به مغز عمل می‌کند. هرچند هنوز مکانیسم دقیق ترازودون مشخص نشده است اما طبق یافته‌ها، ترازودون برداشت دوباره سروتونین به درون پایانه‌های عصبی را مهار کرده و پس از آن سروتونین در زمان بیشتری گیرنده‌هایش را تحریک می‌کند.

موارد و مقدار مصرف قرص ترازودون

افسردگی

در بزرگسالان مقدار اولیه 150 میلی‌گرم است که می‌توان هر 4-3 روز مقدار 50 میلی‌گرم دیگر به آن اضافه کرد. متوسط مقدار مصرف 150 تا 400 میلی‌گرم و بیشترین مقدار مصرف در بیماران سرپایی 400 میلی‌گرم و در بیماران بستری 600 میلی‌گرم است.

رفتار تهاجمی

در مواردی که افراد دارای رفتار تهاجمی و تکانشگری هستند، در بزرگسالان مقدار 50 میلی‌گرم و در دو نوبت در روز تجویز می‌شود.

اختلال پانیک

بزرگسالانی که به اختلال پانیک مبتلا هستند و دارای حملات پانیک در طی روز می‌باشند، مقدار 300 میلی‌گرم در روز مصرف می‌کنند.

نحوه‌ مصرف داروی ترازودون

توجه داشته باشید که قبل از شروع مصرف داروی ترازودون و پیش از هر بار مصرف، راهنمای مربوط به مصرف دارو را حتما مطالعه کنید. در صورت داشتن هر گونه سوال درباره نحوه‌ مصرف دارو بهتر است با روانپزشک خود و یا دکتر داروساز صحبت کنید.

ترازودون را به شکل خوراکی و طبق دستور پزشک، با میانگین یک یا دو بار روزانه مصرف کنید. در صورتی که دچار بی‌خوابی هستنید و یا مشکلات خواب دارید، از این دارو فقط یک بار در روز استفاده کرده و مصرف دارو را به قبل از خواب منتقل کنید. همچنین درصورتی که از این دارو دو بار در روز مصرف می‌کنید، می‌توانید یک دوز از دارو را قبل از خواب استفاده کنید.

دوز مصرفی این دارو بسته به وضعیت بیماری، سن و پاسخگویی بدن فرد به درمان تجویز می‌شود. برای کم کردن ابتلا به عوارض جانبی داروی ترازودون ممکن است پزشک شما توصیه کند که ابتدا دوز مصرفی کمتری داشته باشید و بعد از مدتی دوز مصرفی دارو را به آهستگی بیشتر کنید.

حتی اگر احساس کردید بیماری شما بهبود یافته است، مصرف دارو را بدون تشخیص پزشک و بدون هماهنگی با او متوقف نکنید و توجه کنید که هر روز در زمان مشخص دارو را مصرف کنید زیرا با این کار احتمال ابتلا به عوارضی مثل اضطراب، آشفتگی و مشکل در خواب، وجود دارد.

به طور معمول در حدود دو تا چهار هفته طول می‌کشد تا تاثیرگذاری کامل دارو مشاهده شود. در صورتی که بیماری‌‌تان بهبود پیدا نکرد یا وضعیت‌تان وخیم‌تر شد، این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید. 1

عوارض جانبی داروی ترازودون

تهوع، استفراغ، اسهال، خواب‌آلودگی، گیجی، خستگی، تاری دید، تغییر وزن، سردرد، دردهای عضلانی، خشکی دهان، طعم بد دهان، گرفتگی بینی، یبوست و تغییر در میل و توان جنسی از عوارض جانبی داروی ترازودون هستند. در صورتی که هر کدام از این عوارض به صورت مداوم ادامه داشت یا وخیم‌تر شد به پزشک خود یا دکتر داروخانه اطلاع دهید.

برای از بین بردن خشکی دهان از آب‌نبات‌های بدون قند، آیس چیپس، آدامس‌های بدون قند استفاده کنید. همچنین می‌توانید آب بیش‌تری بنوشید یا بزاق مصنوعی را جایگزین کنید.

برای کاهش خطر سرگیجه به آرامی از جای‌تان بلند شوید.

در صورتی که پزشک داروی ترازودون را برای شما تجویز کرده است مطمئن باشید فوائد آن بیش از مضراتش بوده است. همچنین لازم است بدانید اکثر افرادی که داروی ترازودون را مصرف کرده‌اند هرگز عوارض جدی این دارو را تجربه نکرده‌اند.

در صورتی که این عوارض جانبی جدی را مشاهده کردید به سرعت به پزشک خود اطلاع دهید:

لرزش

کابوس

زنگ زدن گوش

مشکل در ادرار کردن

مشاهده‌ی خون در ادرار

علائم عفونت مانند تب و گلودرد مداوم

تنگی نفس

درد معده و شکم

درد سینه

احساس درد در فَک

درد بازوی چپ

بی‌هوش شدن

ضربان قلب سریع و نامنظم

تشنج

درد، ورم یا سرخی چشم

گشاد شدن مردمک چشم

تغییرات بینایی مانند دیدن رنگین‌کمان در اطراف نور

ممکن است این دارو با افزایش میزان سروتین بیماری خطرناکی به نام سندروم سروتین یا مسمومیت سروتین ایجاد کند. در صورتی که شما از داروهای دیگری استفاده می‌کنید که آن‌ها هم میزان سروتین را افزایش می‌دهند خطر ابتلا به این بیماری افزایش میابد. لیست کامل داروهای مصرفی‌تان را پزشک خود یا دکتر داروخانه در میان بگذارید. در صورتی که علائم خطرناکی مانند توهم، از دست دادن هماهنگی اعضای بدن، سرگیجه‌ی شدید، تهوع، استفراغ، اسهال، فشردگی ماهیچه‌ها، تب ناگهانی، آشفتگی غیرمعمول و بی‌قراری را مشاهده کردید به سرعت به پزشک مراجعه کنید.

مصرف این دارو ممکن است در مردان عوارضی مانند نعوظ دردناک یا طولانی‌مدت به وجود بیاورد که در بعضی مواقع بیش‌تر از چهار ساعت به طول بیانجامد. در صورت مشاهده‌ی چنین عوارضی مصرف دارو را قطع کرده و به سرعت به پزشک مراجعه کنید. در غیر این صورت ممکن است این مشکلات برای همیشه ادامه داشته باشد.

لازم است بدانید که واکنش آلرژیک جدی در مورد ترازودون نادر است. با این وجود اگر واکنش آلرژیک جدی‌ای مانند علائم پوستی، خارش، تورم (مخصوصا در صورت، زبان و گلو)، گیجی شدید و اختلال تنفسی را تجربه کردید سریعا از مرکز فوریت های پزشکی کمک بگیرید. با توجه به اینکه لیست عوارض کامل نیست، ممکن است با عارضه ای برخورد کنید که ذکر نشده باشد. در این موارد با پزشک یا دکتر داروخانه مشورت کنید. 2

تداخلات دارویی

تداخلات دارویی ممکن است عملکرد داروهای شما را تغییر دهند و یا خطر ابتلا به عوارض جانبی جدی را افزایش دهند. این مقاله شامل تمام تداخلات دارویی امکان پذیر نیست. لیستی از تمام محصولاتی که استفاده می‌کنید (از جمله نسخه / داروهای بدون نسخه و محصولات گیاهی) تهیه کنید و آن را به پزشک یا داروساز خود ارائه دهید. بدون تأیید پزشک مصرف این دارو را شروع یا متوقف نکنید، و یا دوز آن را تغییر ندهید.

محصولی که ممکن است با این دارو تداخل داشته باشد، دیگوکسین است.

مصرف مهار کننده‌های MAO با این دارو می‌تواند موجب تداخل دارویی جدی (احتمالاً منجر به مرگ) شود. از مصرف مهار کننده‌های MAO (ایزوکاربوکسازید، لینزولید، متیلن بلو، موکلوبماید، فنلزین، پروکاربازین، رازاگیلین، سلجیلین، ترانیل سیپرومین) در طول درمان با این دارو پرهیز کنید. اکثر مهار کننده‌های MAO نیز به مدت دو هفته قبل از درمان با این دارو نباید مصرف شوند. برای شروع و یا قطع مصرف این دارو با پزشک خود مشورت کنید.

سایر داروها که می‌توانند به حذف ترازودون از بدن شما تأثیر بگذارند، ممکن است عملکرد این دارو را نیز تحت تأثیر قرار دهند. نمونه‌های چنین داروهایی عبارتند از: کینیدین، ضد قارچ‌های آزول (مانند ایتراکونازول)، داروهای HIV (مانند ریتوناویر)، آنتی بیوتیک های مکرلید (مانند ازیترومایسین)، ریفامیسن ها (مانند ریفامپین)، داروهای مورد استفاده برای درمان حملات صرع (مثل کاربامازپین).

در صورتی که داروهای دیگری که موجب افزایش سروتونین می‌شوند را همراه با این دارو مصرف کنید، خطر ابتلا به سندرم/ سمیّت سروتونین در شما افزایش می‌یابد. نمونه‌هایی از چنین داروهایی عبارتند از: داروهای خیابانی مانند MDMA / “اکستازی،” مخمر سنت جان، داروهای ضد افسردگی خاص (از جمله SSRI ها مانند فلوکستین/ پاروکستین، SNRI ها مانند دولوکستین / ونلافاکسین). احتمال خطر ابتلا به سندرم/سمیت سروتونین ممکن است زمانی که این داروها را شروع یا دوز آنها را افزایش می‌دهید، بیشتر شود.

در صورتی که سایر محصولاتی که باعث خواب آلودگی می‌شوند را مصرف می‌کنید مثل آنتی هیستامین‌ها (از قبیل ستیریزین، دیفن هیدرامین)، دارو برای خواب و یا اضطراب (مانند آلپرازولام، دیازپام، زولپیدم)، شل کننده‌های عضلانی، و داروهای مسکن (مانند کدئین) پزشک یا داروساز خود را مطلع سازید. برچسب روی تمام داروهای خود (مانند داروهای آلرژی یا سرفه و سرماخوردگی) را بررسی کنید زیرا ممکن است مواد تشکیل دهنده آنها باعث خواب آلودگی شوند. از داروساز خود در مورد نحوه استفاده مطمئن داروها سؤال کنید. 3

پی نوشت:
1.www.honarehzendegi.com
2.www.doctoreto.com
3.www.rastineh.com

ارسال نظر

با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.

متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.