موارد مصرف و عوارض جانبی تیوریدازین

قرص تیوریدازین چیست و چه کاربردی دارد؟

تیوریدازین (Thioridazine) جزء داروهای ضد جنون ( آنتی سایکوتیک) است و در درمان روان‌ پریشی استفاده می شود. قرص تیوریدازین به فرد بیمار کمک می کند تا واضح تر با تمرکز بیشتری فکر کند، احساس استرس و نگرانی کمتری داشته باشد و در تمام لحظات زندگی روزانه حس بهتری داشته باشد.

کاربرد تیوریدازین چیست؟

قرص تیوریدازین دارویی است که برای درمان بعضی اختلالات روانی مانند اسکیزوفرنی استفاده می شود.

کاربرد تیوریدازین این است که از آن برای جلوگیری از خودکشی در افرادی که میل به اینکار یا آسیب رساندن به خود دارند استفاده می شود.

نحوه مصرف قرص تیوریدازین

این دارو بهتر است با وعده غذایی برای دو تا چهار بار در روز و بر اساس تجویز پزشک باید مصرف شود.

دوز دارو بر اساس تشخیص پزشک معالج تشخیص داده می شود پس برنامه مصرفی تیوریدازین را بدون هماهنگی با پزشکتان تغییر ندهید.

برای استفاده حداکثری از تیوریدازین باید آن را برای بازه زمانی مشخصی به طور متناوب استفاده کنید.

در صورت قطع ناگهانی مصرف قرص تیوریدازین معمولا شرایط بیمار از وضعیت قبلی هم بدتر می شود، به همین خاطر همراهی با نسخه و توصیه های پزشک ضروری است. 1

عوارض جانبی داروی تیوریدازین

همه داروها ممکن است عوارض جانبی ایجاد کنند. اما بسیاری از مصرف‌ کنندگان نیز هیچ نوع عارضه‌ای بروز نمی‌دهند. یکسری از عوارض بعد از گذشت مدت کوتاهی از مصرف دارو، از بین می‌روند. در‌ صورت بروز مستمر هریک از عوارض می‌بایست به پزشک اطلاع داده شود:

احساس سرگیجه، خواب آلودگی و تاری دید: در این شرایط از رانندگی کردن و کار با ابزار خودداری نمایید.

احساس بیماری، سوء هاضمه، دل درد و تهوع: وعده‌های غذایی کوچک و بدون ادویه بخورید.

سردرد: مقدار زیادی مایعات بخورید و برای تسکین درد خود از یک مسکن مناسب استفاده نمایید.

یبوست

گلودرد، سرگیجه شدید، ضربان قلب آرام، تشنج، لرز و تکان خوردن غیر عادی دست و پاها: این علائم به ندرت اتفاق می‌افتند اما در صورت آزار دهنده شدن هر کدام از این موارد، به پزشک خود اطلاع دهید.

نکته مهم: اگر شما تجربه علائمی مانند سفتی عضلات، تب بسیار بالا، احساس گیجی، ضربان قلب سریع و تعریق داشتید، باید با دکتر خود تماس بگیرید. این نشانه‌ها می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری نادر شناخته شده به نام سندرم نورولپتیک بدخیم (neuroleptic malignant syndrome) است.

اگر شما هر علائم دیگری دارید که احساس می‌کنید به خاطر استفاده از تیوریدازین می‌باشد، با پزشک خود مشورت کنید. 2

احتیاطات در مصرف تیوریدازین

قرص تیوریدازین باید کاملا طبق دستور پزشک مصرف شود.

تیوریدازین بیشتر از مقدار و مدت تجویز شده، نباید مصرف شود.

ممکن است پزشک معالج هرچند وقت یک بار دوز دارو را تغییر بدهد، برای این که بیمار نتایج مطلوبی را از مصرف این دارو به دست آورد. در طول مصرف دارو با پزشک مشورت شود.

Thioridazine در مکانی به دور از رطوبت، گرما و نور نگهداری شود.

دور از دسترس کودکان نگهداری شود. در صورتی که یک نوبت از مصرف دارو فراموش شود، به محض به یاد آوردن میل شود، ولی اگر تقریبا زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده باشد، فقط آن نوبت مصرف شود و از دو برابر کردن آن خودداری شود.

تیوریدازین می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند که به تفکر یا پاسخ دهی فرد به محیط آسیب برساند، هنگام رانندگی یا انجام کارهایی که به هوشیاری و آگاهی نیاز دارد، احتیاط شود.

از تغییر وضعیت ناگهانی یعنی بلند شدن سریع از حالت نشسته یا خوابیده پرهیز شود، زیرا ممکن است باعث سرگیجه شود.

از قرار گرفتن در معرض نور خورشید و یا برنزه شدن در مقابل آن اجتناب شود. زیرا تیوریدازین می‌تواند پوست را به نور خورشید حساس کند و باعث سوختگی پوست گردد. 1

تداخل دارویی تیوریدازین (Thioridazine HCl)

مصرف همزمان با داروهای مقلد سمپایتک، از جمله اپی نفرین، فنیل افرین، فنیل پروپانول آمین و افدرین و کاهنده اشتها ممکن است اثرات محرک بالابرنده فشار خون این داروها را کاهش دهد. تیوریدازین ممکن است اثرات اپی نفرین را معکوس کند. این دارو ممکن است پاسخ فشار خون به داروهای کاهنده فشار خون را که از طریق مرکزی عمل می‌ کنند (مانند گوانتیدین، کلونیدین، متیل دوپا و رزرپین) مهار کند.

اثرات اضافی بعد از مصرف همزمان تیوریدازین با داروهای زیر بروز می‌ کند:

داروهای مضعف CNS، از جمله ضد دردها، بارییتوراتها، آرام بخشها، داروهای بیهوش کننده (عمومی، نخاعی، یا اپیداورال) و سولفات منیزیم تزریقی (تسکین بخش از حد، تضیعف تنفسی، و کمی فشار خون)، داروهای ضد آریتمی، از جمله کینیدین، دیسوپیرامید و پروکائین آمید (میزان بروز آریتمی قلبی و نقص هدایتی افزایش می‌ یابد)، آتروپین و سایر داروهای ضد کولینرژیک، از جمله ضد افسردگی ها، مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAO)، فنوتیازینها، آنتی هیستامینها، پتدین و داروهای ضد پارکینسون (تسکین بیش از حد، انسداد فلجی روده، تغییرات بینایی و یبوست شدید)، نیتراتها (کمی فشار خون). مصرف همزمان لوودوپا باعث کاهش اثر و افزایش سمیت تیوریدازین می‌ شود.

داروهای مهار کننده گیرنده بتا ممکن است متابولیسم را مهار کنند و غلظت پلاسمایی و سمیت آن را افزایش دهند.

مصرف همزمان این دارو با پروپیل تیواوراسیل خطر آگرانولوسیتوز را افزایش می‌ دهد.

مصرف همزمان با لیتیم ممکن است به مسمومیت شدید نورولوژیک همراه با سندرم شبه آنسفالیت و کاهش پاسخ درمانی به تیوریدازین منجر شود.

به دنبال مصرف همزمان این دارو با فنوباربیتال (به دلیل افزایش دفع کلیوی)، ضد اسیدهای حاوی آلومینیم و منیزیم (به دلیل کاهش جذب)، کافئین یا استعمال شدید دخانیات (به علت افزایش متابولیسم) ممکن است تغییرات فارماکوکینتیک و به دنبال آن کاهش پاسخ درمانی به تیوریدازین بروز کند.

تیوریدازین ممکن است اثر درمانی بروموکریپتین بر روی ترشح پرولاکتین را خنثی کند.

این دارو ممکن است اثرات تنگ کننده عروق دوپامین (یا مصرف مقادیر زیاد ) را کاهش داده و اثر بخشی لوودوپا را کاهش و مسمومیت با آن را (از طریق مهار دوپامین) افزایش دهد.

تیوریدازین ممکن است متابولیسم فنی توئین را مهار کند و سمیت آن را افزایش دهد.

فنوتیازین‌ها می‌توانند سمیت یوهمبین را افزایش دهند.

کافئین و کشیدن سیگار می‌ تواند باعث افزایش متابولیسم دارو شود.

قرار گرفتن در معرض نور باعث ایجاد حساسیت به نور می‌ گردد. 3

پی نوشت:
1.www.wikiravan.com
2.www.paziresh24.com
3.www.mamasite.ir