امروزه اتومبیل های خود گردان در حال رایج شدن هستند، اما ایمنی آنها هنوز جای سؤال دارد. سالانه بیش از 30،000 نفر در جاده های ایالات متحده می میرند - تقریباً 100 نفر در روز. این به رغم بهترین تلاش تنظیم کنندگان دولتی، تولید کنندگان خودرو و رانندگان انسانی است. آمارهای اولیه رانندگی خود گردان نشان می دهد که اتوماسیون گسترده می تواند شمار کشته شدگان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.
یک مجموعه قوانین مشترک برای همه وسایل نقلیه خود گردان – هر چه که باشند - به افراد امکان می دهد رفتار خودروها را پیش بینی کرده و رفتار، سیاست و زیر ساخت های حمل و نقل ما را به گونه ای متناسب تنظیم می نماید.به هر حال یک مشکل اساسی وجود دارد: رایانه ها قوانین– یعنی دستور العمل های محکم، سخت و سریع برای دنبال کردن - را دوست دارند. چگونه باید آنها را برنامه ریزی کنیم تا شرایط دشوار را مدیریت کنند؟ فرضیه ها بی شمار است: اگر ماشین مجبور شود از بین برخورد با یک دوچرخه سوار یا پنج عابر پیاده یکی را انتخاب کند، چه می شود؟ اگر اتومبیل تصمیم بگیرد با دیوار برخورد کند و سرنشین خود را بکشد یا به میان گروهی از بچه های مهدکودک به شدت برخورد کند، چه می شود؟ چگونه تصمیم می گیریم؟ چه کسی تصمیم می گیرد؟
تاکنون، سیستم حمل و نقل ما به گونه ای توسعه یافته است که توسط انسان ها اداره می شود، افرادی که در پیروی از دستور العمل ها مهارت دارند اما اغلب آنها را برای دستکاری مناسبِ ابهامات، تفسیر می کنند. ما سر تقاطع توقف می کنیم و دست تکان می دهیم که عابر پیاده از عرض خیابان رد شود، حتی اگر هیچ گذرگاه مجازی برای عبور از عرض خیابان وجود نداشته باشد. ما از خط زرد مضاعف عبور می کنیم تا دوچرخه سواران فضای کافی برای حرکت در کنار جاده داشته باشند. (خط زرد مضاعف، یک علامت گذاری رنگی است که دو لاین جاده را از هم جدا می کند، و از دو خط موازی و زرد توپر تشکیل شده است و وجود آن معمولاً نشان دهنده یک محدودیت عدم عبور در منطقه است، جایی که عبور از خط ممنوع است.)
امروزه اتومبیل های خود گردان در حال رایج شدن هستند، اما ایمنی آنها هنوز جای سؤال دارد. بهبود سیستم حمل و نقل ما برای بهره مندی از بهترین ماشین آلات و نیز انسان ها به یک ترکیب از این نوع ابهام ها و قوانین سخت گیرانه نیاز دارد. این امر مستلزم ایجاد قوانینی است که به طرقی خاص، حتی از آن چه امروز داریم پیچیده تر است. اما از راه های دیگر باید ساده تر شود. این سیستم نه تنها به رانندگان خودکار اجازه می دهد تا به خوبی کار کنند، بلکه باید توسط انسانی در مرکز آن، به راحتی و به وضوح قابل درک باشد.
تصمیم گیری انسان
ماشین های گوگل، ماشین های خود رانUber ، تاکسی های خود گردان در سنگاپور، حالت خود گردان تسلا، و حتی کامیون های باری خود گردان در حال حاضر در جاده هستند. علی رغم یک تصادف مرگبار - از تسلا در حالت راننده اتوماتیک - وسایل نقلیه خود گردان هنوز هم ایمن تر از وسایل نقلیه دارای راننده انسانی عادی هستند. با این وجود، آن تصادف توجه بسیاری از رسانه ها را به خود جلب کرد.برخی از رانندگان انسانی در اطراف اتومبیل های خود گردان مانند افرادی قلدر رفتار می کنند. در میان تقریباً 100 مرگ در روز در جاده های ایالات متحده، این مورد برجسته بود زیرا مردم از خود می پرسند: اگر راننده به نرم افزار خود گردان اعتماد نمی کرد، چه اتفاقی می افتاد؟ یک راننده انسانی چه کار متفاوتی ممکن بود انجام دهد؟
این تصادف مرگبارِ خاص در واقع کاملاً ساده بود: ماشین، کامیونی را در مقابل خود ندید و به داخل آن راند. اما هنگامی که مردم به تصادفات فکر می کنند، غالباً نگران این هستند که مجبورند در یک لحظه دست به انتخاب های اخلاقی بزنند.
فلاسفه این مشکل را "مسأله واگن برقی" می نامند، که از یک مثال فرضی گرفته شده که در آن یک واگن برقی در حال حرکت سریع در مسیر برخی افراد است که نمی توانند به موقع از این مسیر دور شوند. شما امکان این انتخاب را دارید که واگن برقی را در مسیر دیگری قرار دهید، جایی که به برخی دیگر برخورد می کند.
تصویر: مسیر واگن برقی را عوض می کنید یا نه؟ مک گدون ، CC BY-SA
تعداد بی شماری گزینه در مورد این مسأله وجود دارد که با مشخص کردن تعداد و انواع افراد، جایگزینی آنها با حیوانات، زدن واگن به دیوار که در این صورت مسافرانش می میرند، و موارد دیگر ایجاد شده است. آیا به عنوان مثال، شما می توانید پنج بچه را نجات دهید و اجازه دهید یک فرد مسن بمیرد؟ نجات سگ در مقابل کشته شدن یک مجرم چطور؟ شما می توانید بسیاری از این تغییرات را به صورت آنلاین، در یک بازی جذاب "ماشین اخلاقی" که محققان MIT از طریق آن اطلاعات مربوط به تصمیماتی که مردم می گیرند را جمع آوری می کنند، آزمایش کنید - و موارد جدیدی را نیز خودتان اضافه کنید. آنها امیدوارند که بتوانند دست کم به یک اجماع اخلاقی انسانی دست پیدا کنند که سپس بتواند راهنمای وسایل نقلیه خود گردان و سایر ماشین های هوشمند باشد.
سازندگان ماشین اخلاقی یا Moral Machine و محققان دیگر دریافتند که جامعه به عنوان یک کل ترجیح زیادی برای انتخاب نجات افرادی با تعداد بیشتر دارد.اصل مسئله این است که آیا شما ترجیح می دهید مسیر حرکت واگن را تغییر دهید یا خیر. در یک حالت، شما تصمیمی جدی برای مداخله می گیرید، تصمیم می گیرید گروه های خاصی را نجات دهید و و گروه هایی را بکشید. در حالت دیگر، شما تصمیم می گیرید که عمل نکنید، و به طور مؤثر اجازه می دهید سرنوشت مسیر خود را طی کند. افرادی که از ماشین اخلاقی استفاده می کنند می توانند ببینند که چگونه نتایج آنها با دیگران مقایسه می شود. تاکنون نتایج حاکی از آن است که مردم برای نجات افراد جوان تر و متناسب با ارزش های اجتماعی بالاتر (مثلاً پزشکان در مقایسه با مجرمان) مداخله می کنند.
ترجیحات انسان - و رایانه
برای رسیدگی به این اولویت ها، می توانیم افراد را به مجهز به چراغ های راهنما در تلفن همراهشان کنیم به گونه ای که به اتومبیل های اطراف سیگنال دهند که آنها چه نوع خاصی از افراد هستند (کودک، سالمند، عابر پیاده، دوچرخه سوار). سپس برنامه نویسان می توانند به سیستم های خود گردان خود دستور دهند که براساس اولویت های نظر سنجی ها یا آزمایش هایی مانند ماشین اخلاقی تصمیم بگیرند.اتوماسیون گسترده می تواند شمار کشته شدگان را به میزان قابل توجهی کاهش دهد.اما این مشکلاتی جدی را ایجاد می کند. به عنوان مثال، آیا یک اتومبیل خود گران که متوجه می شود کودکی در وسط ترافیک در حال دویدن است تصمیم می گیرد به جای او مادر بزرگ شما را در پیاده رو زیر بگیرد؟
تصویر: یک ماشین خود گران در این جا چه کاری را باید انجام دهد؟ بچه های سوار بر دوچرخه. از طریق shutterstock
و در مورد گروه های مردمی چطور؟ سازندگان ماشین اخلاقی یا Moral Machine و محققان دیگر دریافتند که جامعه به عنوان یک کل ترجیح زیادی برای انتخاب نجات افرادی با تعداد بیشتر دارد. حال، اگر یک گروه سهل انگار از دوندگان در حالی که تنها راه می روید باعث شوند اتومبیل به طرف شما هدایت شود چه؟
می توانیم افراد را به مجهز به چراغ های راهنما در تلفن همراهشان کنیم به گونه ای که به اتومبیل های اطراف سیگنال دهند که آنها چه نوع خاصی از افراد هستند (کودک، سالمند، عابر پیاده، دوچرخه سوار).همین مطالعه همچنین نشان داد که افراد تمایل کمتری برای خرید وسیله نقلیه ای دارند که می تواند فداکاری راننده (یعنی خود آنها) به عنوان گزینه ای از آن باشد. اگر جامعه به عنوان یک کل قرار است از مزایای استفاده از وسایل نقلیه خود گردان بهره مند شود، ما نیاز داریم که مردم ماشین ها را بخرند - بنابراین باید جذابیت آنها را برای خریداران بیشتر کنیم. این ممکن است به معنای الزام اتومبیل به نجات جان راننده باشد، همان طور که مرسدس پیش از این چنین تصمیمی گرفته است.
قانون شکنی
بررسی مسئله واگن برقی نشان می دهد که "بهینه سازی" برای سناریوهای بی شمار خاص ، اما فرضی، راه حل نیست. به علاوه، اگر به وسایل نقلیه خود گردان اجازه دهیم بعضی اوقات، تحت شرایط خاص، قوانین را زیر پا بگذارند، شاید انسان های بدخواه بتوانند سیستم را بازی دهند. به عنوان مثال، یک عابر پیاده می تواند بدون برخورد، از مقابل ترافیک عبور کند، اما اتومبیل ها را مجبور می کند که بزنند روی ترمز. این یک نفر حتی ممکن است باعث چندین برخورد شود، و بدون ایجاد خطر جدی برای اخلال کننده، اختلال ایجاد نماید.
تصویر: ولوو به تمام اتومبیل های خود ران خود برچسب نمی زند. ولوو
ولوو قبلاً متوجه شده است که برخی از رانندگان انسانی در اطراف اتومبیل های خود گردان مانند افرادی قلدر رفتار می کنند. به عنوان مثال، ممکن است شخصی از یک وسیله نقلیه خود گردان سبقت بگیرد یا مسیر آن را قطع کند زیرا اطمینان دارد که اتومبیل خود گردان، خود از برخورد جلوگیری خواهد کرد. در نتیجه، ولوو از رویه رایج فعلی که برچسب زدن واضح اتومبیل های خود گردان در جاده های عمومی است، پیروی نخواهد کرد. حداقل برخی از وسایل نقلیه آزمایشی آن بدون مارک باقی خواهند ماند به این امید که تفاوت در رفتار رانندگان انسانی اندازه گیری شود.
وسایل نقلیه خود گردان هنوز هم ایمن تر از وسایل نقلیه دارای راننده انسانی عادی هستند.پیشرفت های مرسدس و ولوو اولین گام ها برای تلاش برای روشن کردن انتظارات انسان در مورد اتومبیل های خود گردان است. با استاندارد سازی ادراک افراد، پیش بینی کاری که بشر در سناریوهای مختلف انجام می دهد آسان تر خواهد بود. این به ما کمک می کند تا راه های هماهنگی در رانندگی را مهندسی کنیم.
یک مجموعه قوانین مشترک برای همه وسایل نقلیه خود گردان – هر چه که باشند - به افراد امکان می دهد رفتار خودروها را پیش بینی کرده و رفتار، سیاست و زیر ساخت های حمل و نقل ما را به گونه ای متناسب تنظیم می نماید.
و اگر قصد داریم قوانین واضح تری ارائه دهیم، شاید انسان ها نیز به عنوان عابر پیاده، دوچرخه سوار و راننده باید به نحوی دقیق تر از آنها پیروی کنند. در آن جهان، ما احتمالاً آشوب کاملی که در فیلم کوتاه ساعت شلوغ یا "Rush Hour" شاهد آن هستیم پیدا نخواهیم کرد. بلکه ترافیک بسیار منظم تر و ایمن تر و کارآمدتر از امروز خواهد بود.
بهبود سیستم حمل و نقل ما برای بهره مندی از بهترین ماشین آلات و نیز انسان ها به یک ترکیب از این نوع ابهام ها و قوانین سخت گیرانه نیاز دارد. منبع: جفری سی پیترز، Stanford University
