از نظر مختصات جغرافیایی، این نقطه روی طول جغرافیایی ۵۱ درجه و تیر ۳۰ دقیقه و عرض جغرافیایی ۲۸ درجه و ۱۸ دقیقه قرار گرفته و ارتفاعش از سطح دریا ۳۹ متر است. فاصله آن تا شهر بردخون نو، مرکز بخش بردخون ۱۱ کیلومتر است و در شمال شرقی آن قرار گرفته است.
نام شخص مدفون در این بقعه، «شاهزاده محمد» است. مطلعان محلی، اگر چه در امامزاده بودنش اتفاق نظر دارند، اما درباره این که نسبش به کدام امام معصوم علیه السلام می رسد، اختلاف نظر دارند. عده ای او را اعقاب امام کاظم علیه السلام و برخی از نوادگان امام سجاد علیه السلام و برادر امیر دیوان میدانند. برخی از مطلعان محلی می گویند؛ شاهزاده محمد قبلا دارای نسب نامه مفصلی بوده که بر اثر سیل از بین رفته است.
اتاق بقعه شاهزاده محمد، نوساز است و طبق کاشی نوشته ای که بر بالای در غربی نصب است، در سال ۱۳۸۴ خورشیدی تجدید بنا شده است. طرح آن، هشت ضلعی و اندازه هر ضلع آن 3.80 متر است. پوشش دیوارها از داخل تا ارتفاع 130 سانتی متر سرامیک و بقیه سفید کاری و از خارج تا ارتفاع ۲۰ سانتی متر از سطح زمین سنگ گرانیت و بقیه سرامیک کاری شده است. دارای دو در ورودی آهنی به عرض ۱۵۰ سانتی متر است که یکی رو به شرق و دیگری رو به غرب گشوده شده و در اضلاع مختلف، چند پنجره آهنی یک متری جهت روشنایی و تهویه هوا تعبیه شده است. کف بقعه، موزائیک و مفروش به قالی و موکت است و در میان آن، چهارستون سیمانی جهت تقویت پایه های سقف احداث شده است.
بر فراز بقعه، گنبدی فلزی و جدید از نوع ناری استوار است که نمای سبز رنگ دارد. در زیر گنبد، قبر سیمانی شاهزاده قرار دارد که ارتفاع آن ۳۰ و طول و عرضش ۸۰×۱۸۰ سانتی متر است. مزار، فاقد سنگ قبر و ضریح است و پارچه ای سبز رنگ آن را زینت داده است.
بقعه، در حال حاضر دارای امکاناتی نظیر انباری، زائرسرا، برق، آب لوله کشی و سرویس بهداشتی است. غسالخانه و قبرستان عمومی روستا در کنار همین بقعه قرار دارد و دور تا دور آن دیوارکشی شده است. در محوطه اطراف بقعه، درختانی چون کنار و کهور هم دیده می شود.
مردم روستا و نقاط مجاور، به سبب کراماتی که از صاحب بقعه مشاهده نموده اند، برایش احترام ویژه ای قائل هستند. ایام پنج شنبه و جمعه به زیارتش می روند و گاهی اوقات دعای کمیل و ندبه در جوار آن، برگزار می کنند.
منابع:
١. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱ (خورموج)، ص ۶۹.
2. عبدالحسین بحرینی نژاد، بندر دیر نگینی بر ساحل خلیج فارس ج ۳، ص ۳۲۰.
3. اظهارات خادم بقعه، مورخ ۱۳۸۵/5/5
۴. مشاهدات نگارنده، مورخ ۱۳۸۹/9/1
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر سوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 102-100
