مقام معظم رهبری (مدظله العالی) فرمودند:
نظام اسلامی، نظام کمونیستی نیست؛ نظام اسلامی است؛ نظامی جوان و منعطف و پرتلاش و مردمی است. من آن روز به آقای خاتمی عرض می کردم که هیچ نظامی در دنیا - حتى دمکراسی های غربی؛ چه در آمریکا، چه در فرانسه، چه در جاهای دیگر - نمی تواند ادعا کند که مثل نظام ما مردمی است؛ برای خاطر این که در دمکراسی های غربی عده ای پای صندوق های رأی می آیند و رأی می دهند.مثلا حزب گفته به آقای زید بن عمرو رأی بده، او هم ورقه را که انداخت، کار تمام می شود! آنهایی هم که شرکت کننده اند، گاهی سی و هفت درصد واجدان شرایط را تشکیل می دهند. مثلا در انتخابات اخیر آمریکا، حدود سی و هفت درصد شرکت کننده بیشتر نبود. هیچ وقت به اندازه شصت و هفت درصد و هفتاد درصدی که شما در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس - چه مجلس پنجم، چه مجلس ششم ملاحظه کردید، شرکت نمی کنند.
بالاخره همان هایی که می آیند، می آیند رأی می دهند و می روند؛ اما در اینجا این طوری نیست؛ در این جا مردم به مسؤولان عشق می ورزند و رابطه شان، رابطه عاطفی است؛ نه فقط رابطه رأی دادن. در این جا وقتی یکی از مسؤولان کسالتی پیدا کند، همه مردم کشور دست ها را به دعا بلند می کنند که خدا او را شفا دهد؛ مثل این که برای بچه خودشان دعا می کنند.
در این جا وقتی که مسؤول کشور اشاره می کند، مردم در میدان های خطر وارد می شوند و جانشان را فدا می کنند. این حتی به دمکراسیهای غربی ربطی ندارد، تا چه برسد به نظام دیکتاتوری پرولتاریا! خودشان می گویند یکی از اصول حتمی شان دیکتاتوری است؛ یعنی انتخابات بی انتخابات! در طول هفتاد و چند سال حکومت شوروی، تا قبل از انتخابات روسیه در این اواخر، یک انتخابات اتفاق نیفتاده بود؛ ولی ما در ظرف بیست ویک سال، بیست ویک انتخابات داشته ایم! آیا اینها با هم قابل مقایسه است؟ در آنجا زندگی نمایندگان طبقه پرولتاریا زندگی کاخ کرملینی است؛ اما در اینجا ما روی زیلو می نشینیم و افتخار هم می کنیم.
در این جا مسؤولان کشور - آنهایی که بتوانند - همت و افتخارشان این است که خودشان را به زندگی مردم نزدیک کنند. در نظام شوروی وقتی استالینی سر کار بود، تا نمی مرد، هیچ علاج دیگری نداشت. سی سال حکومت می کرد، تا بالاخره با حادثه یا بی حادثه، یا از زور مصرف مسکرات قوی روسی می مرد و بعد مثلا خروشچفی سر کار می آمد؛ بعد هم برژنفی روی کار می آمد؛ برژنف هم بعد از هجده، نوزده سال میمرد و یک نفر دیگر به قدرت می رسید.
این نظام، با نظام جمهوری اسلامی که مبنی بر انتخابات و رأی مردم است و هر چهار سال یک بار انتخابات مجلس و ریاست جمهوری برگزار می شود، متفاوت است. در سطح رهبری از اینها هم بالاتر است؛ برای خاطر این که رهبری معنوی، تعهد معنوی دارد و خبرگان و مردم از او توقع دارند که حتی یک گناه نکند؛ اگر یک گناه کرد، بدون این که لازم باشد ساقطش کنند، ساقط شده است؛ حرفش نه درباره خودش حجت است، نه درباره مردم. این نظام منعطف، زنده، پرنشاط و متحول، آیا با نظام بسته و غیرقابل انعطاف و شکننده دیکتاتوری پرولتاریا قابل مقایسه است؟!(1)
پی‌نوشت:
1- بیانات در دیدار مسؤولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی ایران 1379/4/19
منبع: انتخابات؛ لیلة القدر نظام اسلامی (آراء و نظرات مقام معظم رهبری درباره انتخابات)، بکوشش: سعید شیرازی، ناشر: انتشارات انقلاب اسلامی، تهران، 1390ش، صص94-93
