دلا رفيق سفر بخت نيکخواهت بس
شاعر : حافظ
نسيم روضه شيراز پيک راهت بس |
|
دلا رفيق سفر بخت نيکخواهت بس |
که سير معنوي و کنج خانقاهت بس |
|
دگر ز منزل جانان سفر مکن درويش |
حريم درگه پير مغان پناهت بس |
|
وگر کمين بگشايد غمي ز گوشه دل |
که اين قدر ز جهان کسب مال و جاهت بس |
|
به صدر مصطبه بنشين و ساغر مينوش |
صراحي مي لعل و بتي چو ماهت بس |
|
زيادتي مطلب کار بر خود آسان کن |
تو اهل فضلي و دانش همين گناهت بس |
|
فلک به مردم نادان دهد زمام مراد |
ز ره روان سفرکرده عذرخواهت بس |
|
هواي مسکن ملوف و عهد يار قديم |
رضاي ايزد و انعام پادشاهت بس |
|
به منت دگران خو مکن که در دو جهان |
دعاي نيم شب و درس صبحگاهت بس |
|
به هيچ ورد دگر نيست حاجت اي حافظ |
|