اگر به کوي تو باشد مرا مجال وصول
شاعر : حافظ
رسد به دولت وصل تو کار من به اصول |
|
اگر به کوي تو باشد مرا مجال وصول |
فراغ برده ز من آن دو جادوي مکحول |
|
قرار برده ز من آن دو نرگس رعنا |
به هيچ باب ندارم ره خروج و دخول |
|
چو بر در تو من بينواي بي زر و زور |
که گشتهام ز غم و جور روزگار ملول |
|
کجا روم چه کنم چاره از کجا جويم |
در آن زمان که به تيغ غمت شوم مقتول |
|
من شکسته بدحال زندگي يابم |
که ساخت در دل تنگم قرارگاه نزول |
|
خرابتر ز دل من غم تو جاي نيافت |
بود ز زنگ حوادث هر آينه مصقول |
|
دل از جواهر مهرت چو صيقلي دارد |
که طاعت من بيدل نميشود مقبول |
|
چه جرم کردهام اي جان و دل به حضرت تو |
رموز عشق مکن فاش پيش اهل عقول |
|
به درد عشق بساز و خموش کن حافظ |
|