مرا عهديست با جانان که تا جان در بدن دارم
شاعر : حافظ
هواداران کويش را چو جان خويشتن دارم |
|
مرا عهديست با جانان که تا جان در بدن دارم |
فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم |
|
صفاي خلوت خاطر از آن شمع چگل جويم |
چه فکر از خبث بدگويان ميان انجمن دارم |
|
به کام و آرزوي دل چو دارم خلوتي حاصل |
فراغ از سرو بستاني و شمشاد چمن دارم |
|
مرا در خانه سروي هست کاندر سايه قدش |
بحمد الله و المنه بتي لشکرشکن دارم |
|
گرم صد لشکر از خوبان به قصد دل کمين سازند |
چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم |
|
سزد کز خاتم لعلش زنم لاف سليماني |
که من در ترک پيمانه دلي پيمان شکن دارم |
|
الا اي پير فرزانه مکن عيبم ز ميخانه |
که من با لعل خاموشش نهاني صد سخن دارم |
|
خدا را اي رقيب امشب زماني ديده بر هم نه |
نه ميل لاله و نسرين نه برگ نسترن دارم |
|
چو در گلزار اقبالش خرامانم بحمدالله |
چه غم دارم که در عالم قوام الدين حسن دارم |
|
به رندي شهره شد حافظ ميان همدمان ليکن |
|