اي که در کوي خرابات مقامي داري
شاعر : حافظ
جم وقت خودي ار دست به جامي داري |
|
اي که در کوي خرابات مقامي داري |
فرصتت باد که خوش صبحي و شامي داري |
|
اي که با زلف و رخ يار گذاري شب و روز |
گر از آن يار سفرکرده پيامي داري |
|
اي صبا سوختگان بر سر ره منتظرند |
بر کنار چمنش وه که چه دامي داري |
|
خال سرسبز تو خوش دانه عيشيست ولي |
بشنو اي خواجه اگر زان که مشامي داري |
|
بوي جان از لب خندان قدح ميشنوم |
ميکنم شکر که بر جور دوامي داري |
|
چون به هنگام وفا هيچ ثباتيت نبود |
تويي امروز در اين شهر که نامي داري |
|
نام نيک ار طلبد از تو غريبي چه شود |
تو که چون حافظ شبخيز غلامي داري |
|
بس دعاي سحرت مونس جان خواهد بود |
|