دوم خرداد تهديد يا فرصت ؟
نويسنده:دکتر علی دارابی
بررسي گوشه هايي از پيامدهاي سياسي دوم خرداد 1376
واقعيت آن است كه دوم خرداد ، دستاوردهاي مهمي را به همراه داشت: انفتاح فضاي فرهنگي - اجتماعي كشور ، انبساط عرصه سياسي با گسترش آزادي ها ، توسعه احزاب ، تكثر مطبوعات ، رشد بي نظير سازمان هاي مردم نهاد (N.G.O) ، برگزاري اولين دوره انتخابات شوراهاي اسلامي شهر و روستا به عنوان فراگيرترين نهاد اجتماعي - خدماتي در كشور ، تنشزدايي و بسط مناسبات در عرصه بين المللي را بايد از جمله اين موارد برشمرد. در واقع اين « گفتمان توسعه سياسي » با محوريت « اصلاحات » بود كه مؤلفه ها و مقوم هاي خود را بدينسان در عرصه افكار عمومي معرفي و اشاعه داد. اما اين ، همه ی كار نبود. دوم خرداد از حيث مشاركت جويي مردم در انتخابات و بالا بردن نصاب آراء، حقيقتا يك حماسه بود، زيرا در طي دوران دولت هشت ساله هاشمي رفسنجاني و حاكميت كارگزاران سازندگي و «گفتمان سازندگي» شاهد كاهش مشاركت مردم در انتخابات بوديم، اما دوم خرداد 1376 بهطور چشمگير اين سير نزولي را پايان بخشيد و مشاركت جويي مردم در عرصه هاي مختلف را بالا برد.
اما دوم خرداد نتوانست اين امتياز (حماسه) را حفظ و نگهداري كند و متأسفانه به جرياني تبديل شد كه مردم براي خاتمهيافتن آن لحظه شماري مي كردند و در انتخابات نهم رياستجمهوري (سال 1384) اين عزم و اراده را نشان دادند. رأي بالاي احمدي نژاد در رقابت با اكبر هاشمي رفسنجاني ترجمان اين اراده ملي بود.
در يك نگاه كلي، آن چه كه موجب شد دوم خرداد به جاي حماسه و دستاوردهاي بي بديل، به دليل موقعيت هاي ممتاز و شرايط استثنايي كه در آن شرايط به وجود آمده بود، دچار پارادوكس شود و پيامدهاي ناگواري را براي جامعه ايران به دنبال داشته باشد در عوامل، زمينه ها و دلايل متعددي بود كه اهم آنها عبارتست از:
1. گفتمان سكولاريسم بهجاي گفتمان حكومت ديني
2. راديكاليسم به جاي اعتدال
3. قدرت طلبي به جاي خدمت گزاري
جمعي از مقامات دولتي به استعفاهاي نمايشي روي آوردند. تقابل ميان نهادهاي درون حاكميت با عنوان نهادهاي انتخابي و تقدم آن ها بر نهادهاي انتصابي و لزوم حذف آن ها را بايد از جمله نشانه هاي قدرت طلبي دوم خرداد برشمرد. فشار از پايين و چانه زني از بالا تنها يكي از استراتژي هاي 70گانه دوم خرداد براي كسب و نگهداري قدرت و حذف رقيبان بود.
4. ائتلاف با ضد انقلاب به جاي نيروهاي انقلاب
از نظر دوم خرداد ديگر نهضت آزادي آن جرياني نبود كه امام خميني (ره) آن را نماد تفكر غرب گرا، وابسته، طرفدار رجوي و منافقان مي دانست. كروبي، رييس مجلس ششم، آشكارا به دنبال حمايت عزت ا... سحابي براي تأييد صلاحيت جهت شركت در انتخابات مجلس بود. بني صدر، رييسجمهور مخلوع، توسط امام خميني(ره) در حمايت از دوم خرداد صحبت مي كرد و خانم آلبرايت، وزير امور خارجه آمريكا، از شاگردان خوب خود كه اصلاحات را در ايران دنبال مي كردند، اظهار رضايت مي كرد.
سخن درباره پيامدهاي منفي دوم خرداد فراوان است. دوم خرداد 1376 و محمد خاتمي نماد مخالفت با وضع موجود بودند؛ وضعي كه حاصل هشت سال دولت هاشمي و حاكميت كارگزاران سازندگي بود، اما شاكله اصلي دوم خرداد را همان كارگزاران كه طرفدار ليبرال دموكراسي بودند، برعهده داشتند و همواره از حمايت فراگير هاشمي رفسنجاني نيز برخوردار بودند و عجيب نيست كه چرا جريان دوم خرداد در انتخابات 1384 تمام قد از هاشمي حمايت مي كرد؟
با حاكميت دوم خرداد، آزادي با ولنگاري، هنجارشكني و ساختارشكني مترادف شد و دهها مورد ديگر كه از مجال اين يادداشت بيرون است. ببينيم بعضي سران و سخنگويان دوم خرداد چه كساني هستند؟ اكبر گنجي كه پيش تر منكر نظام جمهوري اسلامي و ولايت فقيه بود، بهدنبال انكار نبوت به انكار مهدويت پرداخت و هم اكنون در آمريكا با خواننده فراري طاغوت (گوگوش) در حمايت از فتنه سبز عليه جمهوري اسلامي فعاليت مي كند؛ عطاءا... مهاجراني، وزير ارشاد اصلاحات حقوقبگير فرقه اسماعيليه در لندن و نيز بنگاه سخن پراكني B.B.C است؛ علي افشاري، ليدر جريانات دانشجويي فراري در آمريكا و فريبا داوودي مهاجر، مادر همسر وي از حاميان جدي دوم خرداد است كه اخيرا در تلويزيون VOA كشف حجاب كرد و همچنين تعداد زيادي از دست اندركاران نشريات زنجيره اي، كه هم اكنون در آمريكا، انگلستان و ساير كشورها عليه كشور مشغول توطئه هستند.
واقعا اگر هشت سال حاكميت دوم خرداد صرف سازندگي، پيشرفت، آباداني و توسعه همه جانبه كشور مي شد، بهراستي حماسه بود و افتخارآفرين، اما صد افسوس كه دوم خرداد نه تنها حماسه نشد، بلكه تهديدي عليه فرصت هاي جمهوري اسلامي شد. خدا كند كه ديگر تكرار نشود.
منبع:http://panjerehweekly.ir
/ج
