لوازم آرايش در نماي بسته (1)
امروزه به قدري لوازم آرايشي متنوع است که انتخاب آن براي خانم‌ها مشکل است. هر خانمي براساس سليقه خود و تناسب رنگ لوازم آرايشي با پوست و ديگر مواد آرايشي و تناسب اين‌گونه مواد با پوست خود، از لوازم آرايشي خاصي استفاده مي‌کند که در تمام اين موارد توجه به تاثير اين لوازم بر سلامت فرد مصرف‌کننده بسيار مهم و ضروري است. آثار مضر لوازم آرايشي تقلبي و غيراستاندارد بر سلامت پوست و مو، چشم و حتي آثار عميق‌تر آن بر سيستم ايمني بدن زنان، موضوعي است که بايد در استفاده از لوازم آرايشي به آن توجه داشت. حتي استفاده زياد و بيش از حد از لوازم آرايشي استاندارد و سالم نيز توصيه نمي‌شود.
اولين اثر تاريخي که نشانه استفاده از لوازم آرايشي است، در اولين سلسله پادشاهي مصر يعني در 2900 تا 3100 سال پيش از ميلاد مسيح وجود داشته است. در دوران باستان، زنان مصري از عطر و مواد آرايشي استفاده مي‌کردند و آنها را ظرف‌هاي مخصوص نگهداري مي‌کردند.
زنان مصري از رنگ سبز تيره براي زير چشم و مژه‌ها و از نوعي فلز به نام آنتيموني به رنگ مشکي براي پشت پلک بالايي استفاده مي‌کردند.
زنان رومي نيز در اولين قرن پس از ميلاد براي سفيد کردن مژه و پلک‌ها، از گچ و از روژ براي قرمز رنگ کردن گونه‌ها استفاده مي‌کردند. زنان ايراني براي رنگ کردن مو و صورت‌شان، حنا را به کار مي‌برند. باور زنان ايراني اين بود که با استفاده از رنگ حنا مي‌توانند به فرمان‌روايي همه سرزمين‌ها دست يابند.
در مجموع تا قبل از آغاز قرن 20 و حتي در اوايل آن بانوان از مواد گوناگوني مانند سرب و جيوه و آرسنيک براي رنگي کردن يا کم‌رنگ جلوه دادن گونه‌ها و لب‌هاي خود استفاده مي‌کردند. اما بعدها متوجه شدند که اين مواد براي سلامت مضرند.
از سويي ديگر، برخي از بانوان عصاره گياه بلادونا را که حاوي آتروپين است، براي درخشان‌تر کردن چشم‌ها به کار مي‌بردند و جالب است که مي‌دانستند عارضه دارد.
جالب است بدانيد که زنان اروپايي در قرون وسطي بر اين باور بودند که رنگ‌پريدگي صورت نشانه سلامت است. به همين علت از هيچ ماده‌اي براي آرايش صورت‌شان استفاده نمي‌کردند. حتي برخي از آنان به عمد ايجاد خون‌ريزي مي‌کردند تا رنگ‌پريده‌تر به نظر آيند.
قرن بيستم، شروع توليد و ساخت موادآرايشي گوناگون است و بسياري از لوازم آرايشي معروف مانند ريمل (به نام سازنده آن) مکس‌فکتور، نيوآ، کورلاش، اليزابت آردن و بسياري موارد ديگر با کمي فاصله زماني و هر کدام در بخشي از لوازم آرايشي، از اين دوران ساخت لوازم را شروع کردند.
امروزه با وجود لوازم آرايشي متنوع، از سويي انتخاب راحت‌تر شده است چون هر آنچه با پوست، سليقه و رنگ‌بندي آرايش متناسب است، تهيه مي‌شود و از سويي ديگر عوارض استفاده از لوازم آرايشي کمتر شده است، به ويژه اگر از فرآورده‌هاي توليدکننده‌هاي مشهور استفاده شود.
فرآورده‌اي آرايشي و زيبايي است که بانوان براي جوان‌تر کردن صورت و برجسته‌تر نمودن استخوان گونه از آن استفاده مي‌کنند. روژ به زبان فرانسوي يعني قرمز و در زبان انگليسي به آن «بلاش» نيز مي‌گويند.
از نظر تاريخي، در مصر باستان از روژگونه استفاده مي‌شد و حتي براي رنگ کردن لب‌ها نيز به کار مي‌رفت. تمايل به استفاده از موادي براي زيباتر و مشخص شدن اجزاي صورت، آن چنان زياد بود که در عصر ويکتوريا که استفاده از لوازم آرايشي مردود شمرده مي‌شد، بانوان براي زيبايي بيشتر، لبان خود را گاز و گونه‌هاي خود را نيشگون مي‌گرفتند تا قرمز شود.
در دوران باستان مواد مختلفي براي روژگونه استفاده مي‌شد. در يونان باستان، از تمشک و شاه‌توت له شده و حتي توت فرنگي خرد و له شده براي استفاده در فرآورده‌هاي زيبايي مانند روژ استفاده مي‌شد.
در عصر جديد، روژگونه به طور معمول شامل موادي است که عبارت است از پودر قرمز رنگي از تالک و مواد رنگي گياهي و محلولي از هيدروکسيد آلومينيوم و گلاب که با روغن گل رز مخلوط شده است. نوعي از روژگونه کرم مانند وجود دارد که اشنودا Schnouda ناميده مي‌شود و ترکيب بي‌رنگي از آلوکسان و کلدکرم است که رنگ پوست را قرمز مي‌کند.
روش استفاده از روژگونه به طور کامل به ظاهري بستگي دارد که شما مي‌خواهيد به دست آوريد. اين روش براساس صورت هر فرد و تقارن آن و شکل صورت و آنچه که مي‌خواهيد، متفاوت است. اما به طور کلي و براي مقاصد عام، اسفنج يا برس مخصوص را داخل روژگونه بزنيد و اضافه آن را فوت کنيد تا مقدار مناسبي از آن بماند. سپس سعي کنيد گونه‌هاي خود را با استفاده از بازي عضلات، برجسته کنيد و سپس شروع به برس زدن روي گونه‌ها کنيد. از روي گونه‌ها روژ را بزنيد تا به پايه و قاعده بيني برسيد و سپس برس را به طرف بالا ببريد به طوري که در مجموع منطقه استخوان گونه‌تان را بپوشاند. شما مي‌توانيد با استفاده درست از روژگونه شکل و اندازه صورت خود را تغيير دهيد و به شکل دلخواه درآوريد.
• پس از زدن روژگونه، کمي براق‌کننده در بالاترين نقطه استخوان گونه نزديک چشم‌ها استفاده کنيد تا ظاهر جذاب‌تري به شما بدهد.
• استخوان‌هاي گونه را مي‌توانيد با استفاده از سايه تيره برجسته‌تر نشان دهيد.
• برسهاي روژگونه را با شوينده‌هاي غيرصابوني و مخصوص بچه‌ها بشوييد تا از انتقال باکتري‌ها به پوست جلوگيري شود.
• روژگونه‌هاي صورتي، چهره را گرم و سرحال و شاداب نشان مي‌دهد، به ويژه روي تاندون‌هاي زيرگوش اما روژگونه روي چانه مناسب نيست، به ويژه اگر گردن‌تان از صورت‌تان روشن‌تر باشد.
• پودر هاي‌لايت‌کننده يخ‌زده و منجمد در بازار موجود است تا در هر نقطه‌اي از صورت که خواستيد، استفاده کنيد ولي بيشتر براي مد به کار مي‌آيد نه آرايش معمول روزانه.
• استفاده از ژل‌ها و مايعات، بهترين راه براي داشتن گونه‌هاي سرخ رنگ است اما بايد دست‌ها را پس از استفاده شست چون پوست را رنگ مي‌کند.
• ژل‌ها مانند نقطه‌اي روي قسمت سيبي‌شکل گونه و دو نقطه کوچک‌تر روي استخوان برجسته گونه‌ها قرار مي‌گيرد و به صورت دايره‌هاي کوچک مالش داده مي‌شود تا به ريشه موها نزديک استخوان گونه کشيده شود.
• اگر مي‌خواهيد چهره‌تان پهن‌تر به نظر برسد، مي‌توانيد از روژگونه روي استخوان‌گونه استفاده کنيد. به اين صورت که از بخش مرکزي زير چشم شروع کنيد به زدن روژ تا نقطه گيجگاهي. سپس سايه تيره را به صورت C از گونه تا گيجگاه بزنيد اما از ابروها بالاتر نرود. سايه روشن‌تر روي استخوان گونه زده مي‌شود و پيش از رسيدن به ناحيه زير چشم، متوقف مي‌شود. مي‌توانيد کمي از روژ را بر نوک بيني، پيشاني و چانه بزنيد.
• هرگز روژ را به زير ناحيه استخوان گونه نماليد.
• اغلب برسهاي روژگونه کوچک، مورد استفاده قرار نمي‌گيرند. برس تمام گرد، ظاهر بهتر و مورد دلخوه به فرد مي‌دهد و حرفه‌اي‌تر است.
• روژگونه پودري هميشه در يک جهت بايد ماليده شود تا حالت نخ مانند ايجاد نکند و ردي بر جاي نماند.
• بهترين سايه‌ها قهوه‌اي طلايي و گرم است در حالي که قهوه‌اي خاکستري و سرد سايه‌هاي خوبي نيستند.
• براي پيدا کردن وضعيت حقيقي سيب گونه خود، به آينه نگاه کنيد و لبخند بزنيد و سپس برس را به طرف بالا به صورت کماني از استخوان گونه تا محل رويش مو بکشيد، رنگ بايد سبک باشد و به خوبي پخش شود.
• براي کشيده کردن چهره، روژ را به ناحيه بيروني چهره و نزديک خط رويش مو بزنيد. سايه روشن‌تر را روي استخوان گونه و زير تيره‌ترين سايه روژ بزنيد. سايه روشن‌تر را روي سيب گونه‌ها و چانه بزنيد.
روژلب يا ماتيک، فرآورده آرايشي و زيبايي است که شامل رنگدانه، روغن و موم نرم‌کننده‌هايي است که رنگ و قوام را به لب‌ها مي‌رساند.
سابقه استفاده از روژلب به پنج هزار سال پيش برمي‌گردد. به‌طور مثال کلئوپاترا، ملکه مصر از بدن خرد شده سوسک کارمين و پايه‌اي از عصاره مورچگان، رنگ قرمز تيره‌اي به دست مي‌آورد و آن را روي لب خود به کار مي‌برد.
خوب است بدانيم که روژ به زبان لاتين يعني قرمز و چون در عصر جديد اولين و بيشترين فرآورده آرايشي لب‌ها رنگ قرمز بود، به روژلب مشهور شد و نام ديگر آن ماتيک است.
روژ لب در قرن 16 و زمان سلطنت اليزابت اول، مورد پسند واقع شد و بيشتر از موم زنبور و رنگ قرمز گياهان ساخته مي‌شد.
بار ديگر پس از جنگ جهاني دوم و رونق صنعت فيلم‌سازي و تبليغات فراوان و شرکت هنرپيشگان مشهور سينما در اين تبليغات، استفاده از روژلب رونق گرفت. اصطلاح جالبي وجود دارد به نام دوگانه لب يا Lip-duo که به مفهوم ترکيب روژ و خط لب است. شکل ديگري از روژلب، نوع مايع و بدون موم است که به صورت نيمه‌دايمي روي لب مي‌ماند. اين فرآورده مايع در دهه 90 ميلادي از سوي شرکت بين‌المللي Lip-Ink به وجود آمد و سازندگان ديگر نيز شروع به توليد آن کردند. در حقيقت روژلب مايع، مدت بيشتري روي لب مي‌ماند و رنگ لب را بيشتر نگه مي‌دارد.
منبع: www.salamat.com
/خ
اولين اثر تاريخي که نشانه استفاده از لوازم آرايشي است، در اولين سلسله پادشاهي مصر يعني در 2900 تا 3100 سال پيش از ميلاد مسيح وجود داشته است. در دوران باستان، زنان مصري از عطر و مواد آرايشي استفاده مي‌کردند و آنها را ظرف‌هاي مخصوص نگهداري مي‌کردند.
زنان مصري از رنگ سبز تيره براي زير چشم و مژه‌ها و از نوعي فلز به نام آنتيموني به رنگ مشکي براي پشت پلک بالايي استفاده مي‌کردند.
زنان رومي نيز در اولين قرن پس از ميلاد براي سفيد کردن مژه و پلک‌ها، از گچ و از روژ براي قرمز رنگ کردن گونه‌ها استفاده مي‌کردند. زنان ايراني براي رنگ کردن مو و صورت‌شان، حنا را به کار مي‌برند. باور زنان ايراني اين بود که با استفاده از رنگ حنا مي‌توانند به فرمان‌روايي همه سرزمين‌ها دست يابند.
در مجموع تا قبل از آغاز قرن 20 و حتي در اوايل آن بانوان از مواد گوناگوني مانند سرب و جيوه و آرسنيک براي رنگي کردن يا کم‌رنگ جلوه دادن گونه‌ها و لب‌هاي خود استفاده مي‌کردند. اما بعدها متوجه شدند که اين مواد براي سلامت مضرند.
از سويي ديگر، برخي از بانوان عصاره گياه بلادونا را که حاوي آتروپين است، براي درخشان‌تر کردن چشم‌ها به کار مي‌بردند و جالب است که مي‌دانستند عارضه دارد.
جالب است بدانيد که زنان اروپايي در قرون وسطي بر اين باور بودند که رنگ‌پريدگي صورت نشانه سلامت است. به همين علت از هيچ ماده‌اي براي آرايش صورت‌شان استفاده نمي‌کردند. حتي برخي از آنان به عمد ايجاد خون‌ريزي مي‌کردند تا رنگ‌پريده‌تر به نظر آيند.
قرن بيستم، شروع توليد و ساخت موادآرايشي گوناگون است و بسياري از لوازم آرايشي معروف مانند ريمل (به نام سازنده آن) مکس‌فکتور، نيوآ، کورلاش، اليزابت آردن و بسياري موارد ديگر با کمي فاصله زماني و هر کدام در بخشي از لوازم آرايشي، از اين دوران ساخت لوازم را شروع کردند.
امروزه با وجود لوازم آرايشي متنوع، از سويي انتخاب راحت‌تر شده است چون هر آنچه با پوست، سليقه و رنگ‌بندي آرايش متناسب است، تهيه مي‌شود و از سويي ديگر عوارض استفاده از لوازم آرايشي کمتر شده است، به ويژه اگر از فرآورده‌هاي توليدکننده‌هاي مشهور استفاده شود.
فرآورده‌اي آرايشي و زيبايي است که بانوان براي جوان‌تر کردن صورت و برجسته‌تر نمودن استخوان گونه از آن استفاده مي‌کنند. روژ به زبان فرانسوي يعني قرمز و در زبان انگليسي به آن «بلاش» نيز مي‌گويند.
از نظر تاريخي، در مصر باستان از روژگونه استفاده مي‌شد و حتي براي رنگ کردن لب‌ها نيز به کار مي‌رفت. تمايل به استفاده از موادي براي زيباتر و مشخص شدن اجزاي صورت، آن چنان زياد بود که در عصر ويکتوريا که استفاده از لوازم آرايشي مردود شمرده مي‌شد، بانوان براي زيبايي بيشتر، لبان خود را گاز و گونه‌هاي خود را نيشگون مي‌گرفتند تا قرمز شود.
در دوران باستان مواد مختلفي براي روژگونه استفاده مي‌شد. در يونان باستان، از تمشک و شاه‌توت له شده و حتي توت فرنگي خرد و له شده براي استفاده در فرآورده‌هاي زيبايي مانند روژ استفاده مي‌شد.
در عصر جديد، روژگونه به طور معمول شامل موادي است که عبارت است از پودر قرمز رنگي از تالک و مواد رنگي گياهي و محلولي از هيدروکسيد آلومينيوم و گلاب که با روغن گل رز مخلوط شده است. نوعي از روژگونه کرم مانند وجود دارد که اشنودا Schnouda ناميده مي‌شود و ترکيب بي‌رنگي از آلوکسان و کلدکرم است که رنگ پوست را قرمز مي‌کند.
روش استفاده از روژگونه به طور کامل به ظاهري بستگي دارد که شما مي‌خواهيد به دست آوريد. اين روش براساس صورت هر فرد و تقارن آن و شکل صورت و آنچه که مي‌خواهيد، متفاوت است. اما به طور کلي و براي مقاصد عام، اسفنج يا برس مخصوص را داخل روژگونه بزنيد و اضافه آن را فوت کنيد تا مقدار مناسبي از آن بماند. سپس سعي کنيد گونه‌هاي خود را با استفاده از بازي عضلات، برجسته کنيد و سپس شروع به برس زدن روي گونه‌ها کنيد. از روي گونه‌ها روژ را بزنيد تا به پايه و قاعده بيني برسيد و سپس برس را به طرف بالا ببريد به طوري که در مجموع منطقه استخوان گونه‌تان را بپوشاند. شما مي‌توانيد با استفاده درست از روژگونه شکل و اندازه صورت خود را تغيير دهيد و به شکل دلخواه درآوريد.
نکات کاربردي روژگونه
• پس از زدن روژگونه، کمي براق‌کننده در بالاترين نقطه استخوان گونه نزديک چشم‌ها استفاده کنيد تا ظاهر جذاب‌تري به شما بدهد.
• استخوان‌هاي گونه را مي‌توانيد با استفاده از سايه تيره برجسته‌تر نشان دهيد.
• برسهاي روژگونه را با شوينده‌هاي غيرصابوني و مخصوص بچه‌ها بشوييد تا از انتقال باکتري‌ها به پوست جلوگيري شود.
• روژگونه‌هاي صورتي، چهره را گرم و سرحال و شاداب نشان مي‌دهد، به ويژه روي تاندون‌هاي زيرگوش اما روژگونه روي چانه مناسب نيست، به ويژه اگر گردن‌تان از صورت‌تان روشن‌تر باشد.
• پودر هاي‌لايت‌کننده يخ‌زده و منجمد در بازار موجود است تا در هر نقطه‌اي از صورت که خواستيد، استفاده کنيد ولي بيشتر براي مد به کار مي‌آيد نه آرايش معمول روزانه.
• استفاده از ژل‌ها و مايعات، بهترين راه براي داشتن گونه‌هاي سرخ رنگ است اما بايد دست‌ها را پس از استفاده شست چون پوست را رنگ مي‌کند.
• ژل‌ها مانند نقطه‌اي روي قسمت سيبي‌شکل گونه و دو نقطه کوچک‌تر روي استخوان برجسته گونه‌ها قرار مي‌گيرد و به صورت دايره‌هاي کوچک مالش داده مي‌شود تا به ريشه موها نزديک استخوان گونه کشيده شود.
• اگر مي‌خواهيد چهره‌تان پهن‌تر به نظر برسد، مي‌توانيد از روژگونه روي استخوان‌گونه استفاده کنيد. به اين صورت که از بخش مرکزي زير چشم شروع کنيد به زدن روژ تا نقطه گيجگاهي. سپس سايه تيره را به صورت C از گونه تا گيجگاه بزنيد اما از ابروها بالاتر نرود. سايه روشن‌تر روي استخوان گونه زده مي‌شود و پيش از رسيدن به ناحيه زير چشم، متوقف مي‌شود. مي‌توانيد کمي از روژ را بر نوک بيني، پيشاني و چانه بزنيد.
• هرگز روژ را به زير ناحيه استخوان گونه نماليد.
• اغلب برسهاي روژگونه کوچک، مورد استفاده قرار نمي‌گيرند. برس تمام گرد، ظاهر بهتر و مورد دلخوه به فرد مي‌دهد و حرفه‌اي‌تر است.
• روژگونه پودري هميشه در يک جهت بايد ماليده شود تا حالت نخ مانند ايجاد نکند و ردي بر جاي نماند.
• بهترين سايه‌ها قهوه‌اي طلايي و گرم است در حالي که قهوه‌اي خاکستري و سرد سايه‌هاي خوبي نيستند.
• براي پيدا کردن وضعيت حقيقي سيب گونه خود، به آينه نگاه کنيد و لبخند بزنيد و سپس برس را به طرف بالا به صورت کماني از استخوان گونه تا محل رويش مو بکشيد، رنگ بايد سبک باشد و به خوبي پخش شود.
• براي کشيده کردن چهره، روژ را به ناحيه بيروني چهره و نزديک خط رويش مو بزنيد. سايه روشن‌تر را روي استخوان گونه و زير تيره‌ترين سايه روژ بزنيد. سايه روشن‌تر را روي سيب گونه‌ها و چانه بزنيد.
روژلب يا ماتيک، فرآورده آرايشي و زيبايي است که شامل رنگدانه، روغن و موم نرم‌کننده‌هايي است که رنگ و قوام را به لب‌ها مي‌رساند.
سابقه استفاده از روژلب به پنج هزار سال پيش برمي‌گردد. به‌طور مثال کلئوپاترا، ملکه مصر از بدن خرد شده سوسک کارمين و پايه‌اي از عصاره مورچگان، رنگ قرمز تيره‌اي به دست مي‌آورد و آن را روي لب خود به کار مي‌برد.
خوب است بدانيم که روژ به زبان لاتين يعني قرمز و چون در عصر جديد اولين و بيشترين فرآورده آرايشي لب‌ها رنگ قرمز بود، به روژلب مشهور شد و نام ديگر آن ماتيک است.
روژ لب در قرن 16 و زمان سلطنت اليزابت اول، مورد پسند واقع شد و بيشتر از موم زنبور و رنگ قرمز گياهان ساخته مي‌شد.
بار ديگر پس از جنگ جهاني دوم و رونق صنعت فيلم‌سازي و تبليغات فراوان و شرکت هنرپيشگان مشهور سينما در اين تبليغات، استفاده از روژلب رونق گرفت. اصطلاح جالبي وجود دارد به نام دوگانه لب يا Lip-duo که به مفهوم ترکيب روژ و خط لب است. شکل ديگري از روژلب، نوع مايع و بدون موم است که به صورت نيمه‌دايمي روي لب مي‌ماند. اين فرآورده مايع در دهه 90 ميلادي از سوي شرکت بين‌المللي Lip-Ink به وجود آمد و سازندگان ديگر نيز شروع به توليد آن کردند. در حقيقت روژلب مايع، مدت بيشتري روي لب مي‌ماند و رنگ لب را بيشتر نگه مي‌دارد.
خط لب
منبع: www.salamat.com
/خ
