هدف تبليغات مدرن: اسطوره سالاري
نويسنده: سيندي شيهان (1)
چكيده:
«هدف تبليغات مدرن، ديگر تغيير دادن ديدگاه‌ها نيست بلكه ايجاد يك باور فعال و اسطوره‌اي است.» (ژاك الول)
در سوپر جام يكشنبه، دليل من براي نگارش كتاب جديدم « آمريكاي اسطوره: بيست تا از بزرگ‌ترين اسطوره‌هاي طبقه سارقان و موضوعيت يك انقلاب»، عملاً خود را نشان داد.
از آنجا كه براي مذهب ملي! «فوتبال»، روز مقدسي بود، به طرف باشگاه سلامتي راهي شدم. كمي قبل از شروع بازي فوتبال به آنجا رسيدم. باشگاه شلوغ بود، اما بعد از شروع بازي خلوت شد. با ديدن آقايي متشخص و سالخورده‌تر از من به نام بيل كه به نظر مي‌رسيد فقط براي نشستن توي حوضچه آب داغ و گپ زدن به باشگاه مي‌آيد، احساس كردم كه خيلي تنهاست. مكالمه‌اي كه بين ما رخ داد، شايد توضيح‌دهنده دليل آن باشد:
بيل: فكر مي كنم كاري كه تو مي كني، بي احترامي به پسرت، خاطره اش و چيزي است كه به خاطر آن مرد.
سيندي: راست مي‌گويي؟ چون او توي يك جنگ غيرقانوني و غيراخلاقي كشته شده است؟ به نظرم چنين برداشتي بي احترامي به اوست.
ـ ولي آنها يازدهم سپتامبر به ما حمله كردند.
ـ كي يازدهم سپتامبر به ما حمله كرد؟
ـ عراق و صدام حسين.
ـ جدي مي‌گويي؟ اگر گزارش رسمي را هم قبول داشته باشي، شانزده نفر كه اهل عربستان سعودي بودند به ما حمله كردند.
ـ ولي صدام حسين مردم خودش را مي‌كشت.
ـ ولي ما بيشتر از يك ميليون نفر از مردم او را كشته ايم.
ـ ما از روي قصد اين كار را نكرديم.
سيندي آه عميقي ميكشد و مي‌گويد، خب، توي بازي امروز تو طرفدار كدام تيمي؟!
در اين موقع بيل خود را از حوضچه بيرون مي كشد و به طرف دوش ها مي‌رود.
بيل كاملاً زير تبليغات جناح راست قرار دارد. نشستن توي حوضچه آب داغ با سوراخ هايي كه آب از آنها بيرون مي زند و زور زدن براي دليل و برهان آوردن، براي مردي كه فكر ميكند بيشتر از يك ميليون نفر «تصادفي» كشته شده اند، هيچ فايده اي ندارد.
من آمريكاي اسطوره را براي كساني مثل بيل ننوشته ام كه تا حرفي از جعبه تلويزيون بيرون نيايد و به آن دماغ كوفته ايش نخورد، آن را به عنوان يك واقعيت نمي پذيرد. اين كتاب را براي آن عده از شهرونداني نوشته ام كه دست كم ميدانند، آنچه كه تجربه عملي مشترك ما را مي سازد، ارتباط بسيار اندكي با اسطوره‌سالاري دارد كه در آن زندگي مي‌كنيم.
همچنين آمريكاي اسطوره را براي كساني نوشته ام كه مي دانند، جنگ هاي تهاجمي ما در زمان رياست جمهوري بوش اشتباه بودند؛ اما زماني كه باراك اوباما سوگند رياست جمهوري خورد، اين جنگ ها به شكلي معجزه آسا به جنگ‌هايي از نو زاده شده تغيير شكل دادند. در طول هشت سال قبل از آن، اين جنگها از طريق تبليغات به چشم مي آمدند، اما وضعيت جديد اين امكان را به وجود آورد كه يكي از مكّارانه ترين اسطوره‌ها شكل بگيرد؛ اين اسطوره كه بين يك دمكرات منتخب با يك جمهوري خواه منتخب تفاوت وجود دارد. اينها همان كساني هستند كه بعد از به قدرت رسيدن اوباما، براي اعلام اينكه ايالات متحده بايد براي«محافظت از زنان» در افغانستان باقي بماند، وارد گفت‌وگوهاي من شدند.
در سال 2008 و در طول مبارزه انتخاباتي ام در برابر سخنگوي كنگره نانسي پلوسي، اين نكته براي من كاملاً روشن شد كه تنها تقسيم بندي قابل قبول در اين كشور و در واقع در جهان، يك تقسيم بندي طبقاتي است. فهميدم كه دير وارد اين بازي و تجزيه و تحليل شده ام، اما به ياد دارم كه كمتر از شش سال پيش، كل دنياي من، خانواده ام بود و اين چاهكِ از نظر روشنفكري به چالش كشيده شده است.
در طول مبازره انتخاباتيام اسطوره هايي را تجربه كردم كه «موضوعيت انتخاباتي داشتند.» تجربه كردم كه ايالات متحده داراي «مطبوعاتي آزاد» است، چون در حالي كه در كارزاري بي رحمانه براي دستيابي به جايگاه صندوق رأي به عنوان يك نامزد مستقل تقلا مي كردم، توجه مشتي از اراذل رسانه اي را به خودم جلب كردم.
كوشيدم تا طبقه كارگر و كارمند را ترغيب كنم تا براي تأييد من خود را به زحمت بيندازند، اما در تمام موارد، اعضاي طبقه خودم بر «ملكه طبقه سارقان»، نانسي پلوسي مهر تأييد زدند. نانسي هيچ كاري براي كارگران نكرده است جز به كار انداختن تاكستان هاي انگور خود در صنعت شراب كشوري بدون اتحاديه، حمايت از اكثر توافقنامه هاي تجاري «آزاد» و استخدام يك نفر براي اتو كردن پيراهن هاي شوهرش با آن ثروت افسانه اي. بنابراين چرا كارگران از پلوسي پشتيباني كردند و نه از يك عضو سختكوش طبقه خودشان، با برنامه‌اي براي كارگران كه كساني از گوشه و كنار اين سياره آن را تحسين كرده بودند؟ چون او يك دمكرات است، همين. طبقه كارگر بيشتر در انديشه دسترسي به سياست‌مداران است تا دسترسي به سياست هاي خردمندانه.
اواخر مبارزه انتخاباتي ام بود كه قضيه بدنام «ضمانت‌هاي بانكي» اتفاق افتاد. پس از ناكام ماندن اين طرح در مجلس، پلوسي با چهره اي نزار ظاهر شد و درباره ضرورت ضمانت مالي شركت ها آه و ناله سرداد.
نامزد دمكرات و سناتور ايلي نويز باراك اوباما، با تشر زدن به اعضاي مجلس، آرايشان را تغيير داد و سناتور همسايه من باربارا لي سناتور اولكند، در عقب‌گردي نادر، به اصول خود و انتخاب كنندگان خود خيانت كرد و اين زماني بود كه من سرانجام بيدار شدم و به كنه حرف وارن بافت سارق پي بردم: «بسيار خب، اين جنگ طبقاتي است، باشد. طبقه من است، طبقه اغنيايي كه جنگ برپا مي كند و ما در حال پيروز شدن هستيم.» در اسطوره‌سالاري ما، اين طبقه به راستي تنها طبقه اي است كه مي‌داند ما در جنگ هستيم. بيشتر ما معتقديم كه در يك «دموكراسي» زندگي مي‌كنيم كه در آن حتي فروترين ما مي‌تواند جايگاه «طبقه سارقان» را كسب كند.
اما در اين اسطوره‌سالاري، اگر يك طبقه سارقان وجود داشته باشد، طبقه ديگر چيست؟ طبقهاي كه بيشتر از نود و نه درصد ما به آن تعلق داريم؟ «طبقه سرقت‌شدگان». طبقهاي كه اين اسطوره‌ها همچنان بايد ما را افسون «اميد» كنند و در ميان خودشان تقسيم شوند تا ما حتي متوجه نشويم كه تمام چيزهايي را كه عزيزشان مي داريم، درست پيش چشممان و همراه با رضايت و بي‌تفاوتي ما، از ما به سرقت برده اند. اين است راهبرد ديرينه «تفرقه بينداز و حكومت كن» طبقه سارقان.
انقلابي كه از آن سخن گفته ام چيست؟
دوم اينكه، اسطوره‌ها بايد برملا و زدوده شوند. كتاب جديد من متممي است بر اين بحث.
سوم اينكه ما بايد با يكديگر در امتداد خطوط نژادي، سياسي، مذهبي، براي ساختن يك اجتماع كار كنيم و طبقه خودمان را براي مقاومت در برابر طبقه سارقان نژادپرست و دزد تقويت كنيم.
و سرانجام اينكه، من پيش بيني ميكنم كه اين امپراتوري مقوايي سنگين، در آينده‌اي قابل پيش بيني فروبريزد. انقلاب من چتري ضروري را فراهم مي آورد كه مي‌توان با كمك آن در برابر خرده سنگ هاي صدمه زننده آواري كه فروخواهد ريخت، از خود محافظت كرد.
طبقه سارقان دو چيز را ميدانند كه ما بايد سريعاً فرا بگيريم: اول آنكه آنها بسيار بيشتر از آنچه كه ما به آنها نيازمنديم به ما نياز دارند و دوم اينكه تعداد ما بسيار بيشتر از آنهاست. اين انقلابي است كه ما مي‌توانيم در آن پيروز شويم.
منبع: www.globalresearch.c
پي نوشت:
1ـ Cindy Sheehan مادر کيسي شيهان است که در چهارم آوريل 2004 در عراق کشته شد. او مجري برنامه راديويي «جعبه صابون سيندي شيهان» و نويسنده پنج کتاب است که آخرين آنها «آمريکاي اسطوره:20 تا از بزرگ‌ترين اسطوره‌هاي طبقه سارقان و موضوعيت داشتن انقلاب» نام دارد. کار مورد علاقه سيندي، مراقبت از نوه هايش جونا و جوي است.
/ن
