چرا درعربستان امامزاده وجود ندارد؟

مقدمه:
از جمله مواردی که باید در موضوعات تاریخی بررسی کرد، چرایی عدم وجود امامزاده در عربستان سعودی است و این در حالی است که به خوبی می دانیم که دو شهر بزرگ مکه و مدینه بایستی مملو از مدفونینی باشد که منتسب به خاندان وحی اند.

گاهی پرسیده می‌شود، عربستان که زادگاه امامان علیهم‌السلام و محل اصلی زندگی ایشان بوده است، چرا امامزاده‌ای ندارد؟ آیا نبود امامزاده در عربستان نشان نمی‌دهد، امامزاده‌های ایران، جعلی هستند؟

در این مطلب راسخون برآنیم تا به سوال فوق پاسخ دهیم.سوالی که پاسخ آن در دل تاریخ اسلام حاکمان اسلامی قرار دارد. تاریخی که چهره ظلم به سادات و معصومین علیهم السلام را در سرزمین عربستان افشا می کند.

تعریف امامزاده
اصطلاح امامزاده برای اشاره به فرزند یکی از امامان دوازده گانه و نیز نوادگان آنان به کار می‌رود. دهخدا در معنای واژه امامزاده کسی را که بلافاصله یا به فاصله کم از نسل امام باشد، امامزاده دانسته است.

به گفته او مقبره و محل دفن امامزاده نیز در فرهنگ عامیانه امامزاده خوانده می‌شود.[۱] بعضی معتقدند که در این اصطلاح، منظور اصلی محلی است که آن شخص در آنجا مدفون است و به اصطلاح، از باب ذکر حال و اراده محل است.[۲]

شیخ عباس قمی صاحب مفاتیح الجنان معتقد است که دونکته در باره امام زاده‌ پیش اززیارت باید در نظر گرفته بشود نخست اینکه جلالت قدر وعظمت شان او(افزون بر شرافت نسب) از کتب تاریخ واحادیث معلوم شود و دوم انکه نسبت قبر به امامزاده معلوم باشد.[۳]

گاهی به ساختمان امامزاده «آستانه»، «مقام»، «مقبره»، «بقعه»، «مرقد» و یا «مشهد» می‌گویند.[۴]

امامزاده در بین شیعیان به فرزندان یا فرزندزادگان ائمه اطهار(علیهم السلام) و گاهی به مدفن و مزار آنان گفته می‌شود. کاربرد این واژه در این اصطلاح، از قرن ششم هجری قمری و حتی قبل از آن وجود داشته ولی از قرن نهم به بعد رایج شده‌ است.

ساخت مقبره بر مزار این امامزادگان نیز از قرن اول ثبت شده و در روایات برای سازنده آن اجرهای معنوی در نظر گرفته شده است.

بعضی از این امامزادگان شهرت جهانی و بعضی نیز شهرت منطقه‌ای دارند. بقاع امامزادگان در ایران و کشوهای دیگر اسلامی دیده می‌شوند.

بقاع و امامزادگان مدفون در آنها در فرهنگ مردم تاثیر داشته‌اند به گونه‌ای که گاه نام شهر یا روستا برگرفته از نام امامزادگان است.

دلیل زیارت قبر امام ‌زاده
زیارت قبر امام ‌زادگانی که در مسیر ولایت و محبت اهل بیت علیهم السلام بوده‌اند، از آن جهت که تعظیم شعائر دینی و گرامی داشت امامان علیهم السلام به شمار می‌رود، مستحب، و بی‌حرمتی، تحقیر و اهانت به آنان، حرام است.

زیارت برخی امام‌زادگان مانند حضرت عبد العظیم حسنی سلام الله علیه در ری و حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها در قم مورد تأکید ویژه قرار گرفته است. [5][6]

زمان کاربرد واژه امام ‌زاده
درباره زمان دقیق کاربرد واژه امامزاده در فرهنگ تشیع خبر قطعی در درست نیست، اما از آنجا که قزوینی در النقض این واژه را به کار برده[7] می‌توان گفت کاربرد واژه امامزاده در قرن ششم معمول بوده است.

و شاید به دوران قبل از ان هم بازگردد، چون در همین کتاب حتی ضرب‌المثل برای امامزاده ذکر شده است[8] و این حکایت از استعمال رایج لفظ امامزاده در آن دوران و حتی قبل از آن دارد.

در سده‌های اولیه نیز این لفظ استفاده می‌شده اما معنایی غیر از معنای امروزی داشته و گاهی برای اسم شخص خاص بکار می‌رفته است، مثلا امامزاده رکن‌الدین.[9] حمدالله مستوفی که در قرن هشتم می‌زیسته است.

در کتاب نزهه القلوب، بارها از لفظ امامزاده استفاده کرده و در معنای فرزندان ائمه اطهار(ع) به کار برده است.[10]

از قرن نهم به بعد به وفور در کتاب‌های مختلف لفظ اما‌م‌زاده دیده می‌شود، که در اولاد و نسل بکار رفته است.[11] ودر قرن دهم در زمان صفویه به اوج خود می‌رسد.[۱2]

چرا در عربستان امامزاده وجود ندارد؟
آیا واقعا در عربستان امامزاده وجود ندارد؟
از جمله مواردی که در تعریف امامزاده ارائه شد و انتساب ایشان در میان شیعیان به نام امامزاده معروف و مشهور است، در سرزمین های مختلفی که فرزندان ائمه بدان جا سفر کرده و ارتباط داشته اند.

بعضا شهرهایی یافت می شود که تجمع این دفن شدگان نسبت به سایر شهرها بنا به دلائل مختلف، بیشتر بوده است.

حجم انبوهی از خاندان وحی و فرزندان ایشان نیز در دو شهر مهم مکه و مدینه حضور داشته اند و در همانجا از دنیا رفته اند و دفن شده اند.

امامزاده زیاد است.بقعه ها کم است.
کسی که اندکی تاریخ را خوانده یا حتی شنیده باشد می‌داند و اگر نخوانده باشد نیز با کمی فکر به این نتیجه می‌رسد که چون بسیاری از امامان در مدینه زندگی می‌کردند،.

پس بسیاری از فرزندان، نوادگان و سلاله‌ی آنها نیز در مدینه، مکه و سایر شهرهای سرزمین حجاز (عربستان) زندگی می‌کردند و همانجا یا وفات کرده و یا به شهادت رسیده‌اند

منظور سؤال کننده از امامزاده ظاهراً بقعه و ساختمانی است که بر روی قبور امامزاده ها ساخته شده، یعنی فضایی به عنوان زیارتگاه وجود ندارد.

و الا اگر مراد از امامزاده، شخصیت های خاندان رسالت باشد ، که آن بزرگواران بیشتر در عربستان زندگی کرده اند و در همان منطقه از دنیا رفته اند.

پس در عربستان اماکن زیارتی مثل ایران و بعضی کشورهای دیگر وجود ندارد که مردم به زیارت آن اماکن بروند و سنت های زیارتی در آنها برقرار باشد. و الا وجود امامزادها در عربستان که مخل تولد آنها بوده است زیادند. لذا مخل تولد و محل دفن آنها در عربستان است.

بادلایلی که در ذیل بیان می کنیم پاسخ سوال مشخص خواهد شد. که چرا دشمنان قسم خورده شیعه از صدر اسلام تا کنون نخواسته اند شیعیان به قدرت و حاکمیت برسند.

حاکمیت عربستان در صدر اسلام
چرا در عربستان امامزاده – به معنی زیارتگاه – وجود ندارد. با تو ضیحاتی که در مورد حاکمیت و حاکمان عربستان در تاریح صدر اسلام به جا گذاشتهاند پاسخ این سوال معلوم می گردد.

بعد از رحلت پیامبر اکرم ( صلّی الله عالیه و آله و سلّم ) مقام خلافت آن حضرت و حکومت دینی امیرالمؤمنین علی (ع) غصب شد و حکومت جامعه دینی بدست افراد عادی افتاد. در نتیجه مسیر جامعه دینی دچار تغییراتی شد.

حکام جامعه دینی به ناحق خود را خلیفه ( جانشین ) پیامبر خدا می خواندند و بعد از مدتی حکومت جامعه بدست دشمنان دین خدا و مخالفان پیامبر اکرم ( صلّی الله علیه و آله و سلّم ) یعنی بنی امیّه افتاد.

حکام تبهکار بنی امیّه بنام حکومت دینی دست به هر جنایتی زدند. البته آنها جهت مصونیت از مخالفت عامّه مردم، اعمال خود را عمدتاً با رنگ دینی و تحت پوشش دین انجام می دادند.

آنها با اموال حکومتی عده ای از افراد سرشناس مثل رؤسای قبائل و قدرتمندان جامعه را می خریدند و از حمایت آنها بهره مند می شدند. تعداد اندکی از افراد جامعه نگران اوضاع بودند.

و یا احیاناً مخالفتی از آنها با حکومت ها بروز می کرد. البته حکام بنی امیه اندک مخالفت و قیامی را با خشونت تمام سرکوب می کردند. حتی کسانی که مخالفت آشکاری با حکومت از آنها دیده نشده بود! اما احتمال مخالفت آنها داده می شد، مورد تعقیب و شکنجه قرار می گرفتند.

در رأس کسانی که حکام بنی امیه نگران مخالفت آنها بودند، شیعیان امیرالمؤمنین و در رأس آنها شخصیت های خاندان رسالت قرار داشتند. در نتیجه در دوره حکومت بنی امیه هر شخصیت صاحب وجهه اجتماعی و سرشناس تحت تعقیب عمّال حکومت قرار می گرفتند.

رفتار حکومت ها با شخصیت ها و امامزاده ها
در اثر فساد و تبهکاری حکام بنی امیه نارضایتی مردم در جامعه اسلامی شدت یافت و قیام هایی که بعد از حادثه کربلا و شهادت امام حسین (علیه السلام ) شروع شده بود گسترش بیشتری پیدا کرد.

مثل قیام زید بن علی فرزند امام سید الساجدین (علیه السلام ). دستگاه حکومتی بنی امیه با بیرحمی شدید قیامها را سرکوب می کرد .

و قیام زید هم منتهی به شهادت او شد و عمّال حکومت بنی امیه بعد از اینکه طرفداران زید بدن او را مخفیانه دفن کرده بودند.

محل قبر او را پیدا کرده و جنازه شریفش را درآوردند و سر او را بریدند و به شام جهت خلیفه اموی فرستادند و بدن او را دار زدند و مأمورانی برای بدن او تعیین کردند که مبادا طرفدارانش جنازه او را دفن کنند و نقل کرده اند که چهارسال بدن شریف او بالای دار بود.

عمّال حکومت فاسد بنی امیه جهت ترساندن مردم و جلوگیری از قیام آنها از سر بریده و بدن زید دست بردار نبودند. هشام بعد از مدتی سر زید را برای والی خود در مدینه فرستاد. برخی گفته اند که او دستور داد اول سر زید را به خانه خواهرش زینب ببرند و آن را نزد او بیفکنند، آنگاه برگردانند.

بعدها سر زید را به مصر فرستادند و در مسجد جامع نصب کردند. اما عده ای از مردم شبانه آن سر مقدس را مخفیانه بدست آوردند و با احترام در محراب مسجدی دفن کردند.

و آن مکان اکنون زیارتگاه اهالی مصر است. بدن زید را هم به دستور حاکم آن زمان ولید بن یزید که به فرعون امت مشهور بود، بعد از چهار سال از دار پائین آوردند و آتش زدند.

این رفتاری بود که حکومت بنی امیه با یکی از شخصیت های خاندان رسالت و یکی از امامزاده ها انجام داد. رفتار حکومت ها با سایر شخصیت ها و امامزاده ها هم شبیه به همین بود.

آن بزرگواران به جهت محبوبیتی که بین مردم بالخصوص شیعیان عراق و ایران داشتند، در ایام حیات خود بطور دائم تحت تعقیب و فشارهای سیاسی حکومت های تبهکار و فاسد بنی امیه و بعداً بنی عباس قرار داشتند.

آنها در مقابل ظلم و ستم و فساد دستگاه های حکومت بنی امیه و بنی عباس ساکت نمی نشستند و از ظلم و ستم حکام نسبت به مردم ابراز نارضایتی می کردند .

و گاهی که استیصال و گرفتاری های مردم شدیدتر می شد و سادات علوی زمینه یک قیام را مساعد می دیدند، بالخصوص وقتی با استغاثه مردم و دعوت آنها به قیام علیه حکومت مواجه می شدند، اقدام به قیامی علیه حکومت زمان می کردند.

اگرچه اغلب این قیامها با شدت سرکوب می شد و رهبران آنها کشته می شدند، اما آنها هم به خواسته های خود می رسیدند.

یعنی آنها غالباً شهادت در راه خدا را به آن زندگی ترجیح می دادند. و یکی از اهداف اصلی شخصیت های خاندان رسالت، نشان دادن چهره کریه نفاق و دروغگویی حکومت ها به مردم بود
. این قیام ها ضربات سنگینی به حکومت های جبار و بناهای ظلم و ستم وارد کرد و سرانجام منتهی به سقوط بنی امیه شد.

حضرات ائمه و نوادکان آنها هیچ وقت درآرامش نبوده اند.
بنی‌امیه و بنی‌عباس، این ستمگران تاریخ با ارتکاب بزرگ‌ترین ظلم و جنایت حضرات ائمه را که خداوند، هدایت و حکومت را تنها در شان آن‌ها قرار داده است، کنار زدند .

و مشکلات فراوانی را برای آن‌ها و فرزندان و پیروان آن‌ها در زندگی به وجود آوردند و بالاخره با شمشیر رساندند که علامه مجلسی در بحارالانوار فصل مخصوصی به عنوان باب "انهم علیهم‌السلام لا یموتون الا بالشهادة" منعقد ساخته و جریان شهادت معصومین را ذکر کرده است.

(البته آخرین معصوم امام عصر، که درود خدا بر او باد هنوز زنده است و با قیام خود جهان را از عدل و داد پر خواهد کرد.) در این رابطه، اصحاب و شیعیان اهل‌بیت و فرزندان آن‌ها نیز که برای حفظ مکتب با این ستمگران به مبارزه بر می‌خواستند.

هیچ‌وقت در امنیت به سر نمی‌بردند. تعداد زیادی از آن‌ها در زمان بنی‌امیه به دست امثال حجاج بن یوسف که خوراکش قطعات نانی بود که با خون سادات عجین شده بود، کشته شدند که قنبر و کمیل نیز جزء شیعیانی هستند که در این عصر به دست حجاج به شهادت رسیده‌اند.

زمان معاصر و سیاست های امروزی وهابیت
تفکرات وهابی مانع از رونق زیارتگاه ها درعربستان
در عربستان، سیاست حاکمه تفکرات و اعتقادات وهابی دارد. و بنابر تفکرات وهابیت؛ زیارت مساوی است با کفر و از هر اقدامی برای جلوگیری از زیارت کوتاه نخواهند آمد.

یکی از اقدامات دولت سعودی؛ تخریب زیارت گاه ها می باشد؛ تا جایی که مفتی های عربستان بارها اذعان داشته اند برای جلوگیری از زیارت قبور در عربستان حاضر به تخریب قبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز می باشند.

تخریب قبور و زیارتگاه ها توسط وهابیت
از وقتی وهابیها در عربستان به حکومت رسیدند، تمام زیارتگاه ها را تخریب کردند که در رأس آنها حرم و بارگاه ائمه بقیع ( علیهم السلام ) قرار دارد.

توضیح اینکه قبور مطهر چهار امام معصوم، حضرت امام حسن مجتبی و حضرت امام سجاد و حضرت امام باقر و حضرت امام صادق – سلام الله علیهم اجمعین – در قبرستان بقیع کنار مسجد النبّی و حرم پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم ) قرار دارد.

و قبلاً بقعه و بارگاهی برای قبور مطهر آنها ساخته شده بود و آن مکان مقدس محل زیارت مسلمین بود. اما عمّال حکومت وهابی آن بارگاه مقدس و بقعه های دیگری را که در شهر مدینه و بلاد دیگر قرار داشت تخریب کردند.

ز این رو نباید توقع وجود زیارتگاه امامزادگان، در کشوری که با وجود قبر پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و امامانی چون امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام باقر و امام صادق علیهم السلام، به تخریب زیارتگاه ها و قبور آنها مایل و یا عامل اند را داشت.

قتل و کشنار مردم توسط وهابیت
وهابی ها چند بار هم به شهر مقدس کربلا در عراق حمله کردند و در بازار ها و خانه ها مردم را کشتند و در یکی از این حملات که عده زیادی از مردم شهر جهت زیارت حرم شریف امیرالمؤمنین علی ( علیه السلام ) به شهر نجف اشرف رفته بودند، دست به کشتار زنان و کودکان و پیرمردان زدند.

و در آن روز طبق نقلی حدود چهار هزار نفر را در کربلا کشتند و حرم مطهر حضرت امام حسین ( علیه السلام ) را غارت و تخریب کردند.

مروزه هم ساز مخالفت با امامزاده ها و زیارتگاه ها در اصل از طرف وهابی ها و طرفداران آنها به صدا درآمده است و ای کاش عامّه مردم مقداری در تاریخ معاصر مطالعه می کردند .

و از جنایات وهابی ها و طرفدارانشان و علت مخالفتشان با شیعه و امامان معصوم ( علیهم السلام ) مطلع می شدند و علت مخالفت آنها را با زیارتگاه ها می دانستند.

آیا از این وحوش انتظار دارید که قبر امامزاده ها را تخریب نکنند و برای آنها بارگاه درست کنند. درحالیکه تعداد امامزاده ها در عربستان کمتر از ایران تبوده است.

بغض و کینه وهابیت
در تاریخ عربستان‌، از همان ابتدای بعثت نیز با پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله دشمنی شد و به رغم آن که آنجا مهد وحی است و آیات تطهیر و مودت به اهل بیت علیهم السلام، صریح کلام وحی در قرآن کریم می‌باشد، همیشه نسبت به این خاندان بغض و کینه داشتند.

امروزه که به امر انگلیس، وهابیت با آل سعود جنایتکار متحد شده و پنجه‌ی سلطه را بر سرتاسر این سرزمین فرو برده‌اند، حتی با قبور آنان نیز لجاجت دارند،

در حالی که حتی اگر دین نداشته باشند نیز این قبور تاریخ ملی آنان می‌باشد و قبور کسانی است که در طول تاریخ مورد توجه و مهر صدها میلیون‌ مسلمان بوده و هست.

تاریخ زدایی وهابیت
پس اگر آنان قبور را (مانند شعب ابیطالب، بقیع یا بقعه‌ی اسماعیل، فرزند امام صادق علیه السلام در نزدیکی بقیع) تخریب کردند تا تاریخ زدایی کنند، معنایش این نیست که در آنجا امام یا امامزاده‌ای مدفون نمی‌باشد.

و اگر در ایران برای مشاهیر و بزرگان دینی خود حرمتی قایل شده‌اند، معنایش این نیست که تمامی اولاد و نسل ائمه اطهار علیهم السلام به ایران هجرت کرده‌اند.

مهمترین قبور اهل بیت و خاندان اهل بیت در عربستان
هر غیر مسلمانی که اندکی تاریخ را خوانده یا حتی شنیده باشد می‌داند و اگر نخوانده باشد نیز با کمی فکر به این نتیجه می‌رسد که چون بسیاری از امامان در مدینه زندگی می‌کردند،

پس بسیاری از فرزندان، نوادگان و سلاله‌ی آنها نیز در مدینه، مکه و سایر شهرهای سرزمین حجاز (عربستان) زندگی می‌کردند و همانجا یا وفات کرده و یا به شهادت رسیده‌اند. پس چطور می‌گوید در عربستان حتی یک امامزاده وجود ندارد؟!

اما با تمام این موارد،می توان برخی از مهم ترین افرادی که در این دو شهر بزرگ مدفون هستند را اشاره کرد:

رسول خدا صلی الله علیه و آله (مدینه)_ فاطمه الزهرا دختر رسول خدا (مدینه)- امام حسن مجتبی فرزند حضرت علی (مدینه)_امام زین العابدین فرزند امام حسین (مدینه).

امام باقر فرزند امام زین العابدین (مدینه)_ امام صادق فرزند امام باقر (مدینه)_ ابراهیم پسر رسول خدا (مدینه)_ قاسم پسر رسول خدا (مکه)_ حضرت خدیجه همسر رسول خدا (مدینه_مکه).

فاطمه بنت اسد مادر حضرت علی (مدینه)_ محمد حنفیه فرزند حضرت علی (مدینه)_ اسماعیل پسر امام صادق (مدینه)- حسن مثنی فرزند امام حسن (مدینه) و...

قبر دو فرزند پسر پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، به نام‌های قاسم و عبدالله، در مکه قرار دارد.*

قبر دختر بزرگ پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله، به نام زینب، در مدینه است. هم چنین دختران دیگرایشان مانند رقیه و ام‌کلثوم نیز در قبرستان بقیع، واقع در مدینه مدفون شده‌اند.*

۳- حسن مثنّی، فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام؛ به دستور عبدالملک بن مروان (از خلفای اموی)مسموم گردیده و در ۳۵ سالگی به شهادت رسید و در نزدیکی قبرستان بقیع مدفون شد.*

۴- قبور اکثر فرزندان بلافصل ائمه اطهار علیهم السلام، در مدینه می‌باشد.*

امامان و امامزادگان (فرزندان بلافصل و نسل آنان که همگی امامزاده نامیده می‌شوند)، همیشه‌ی تاریخ مورد محبت و مودت یک عده و بغض و کینه‌ی یک عده‌ی دیگری بودند.

و دشمنان آنها نیز به دو دسته تقسیم می‌شوند: یکی آنان که دست پلیدشان به ترور و کشتن آنها آلوده شد و دیگری عده‌ای که در "جنگ نرم"، ترور شخصیت می‌کنند.

امام زادگانی که آثار آنها باقی نمانده است
اکثر امامزادگان بلاواسطه به‌ویژه فرزندان امامان نخست ازجمله فرزندان امام علی، امام حسن، امام سجاد، امام باقر، امام صادق علیهم‌السلام

مانند: محمد حنفیه و ام‌کلثوم و به نقلی زینب دختر امام علی، زید، حسن مثنی، فاطمه فرزندان امام حسن مجتبی، جعفر، فاطمه و سکینه فرزندان امام حسین ، حسین، علی‌اصغر، خدیجه، فاطمه فرزندان امام سجاد.

و ده ها فرزند دیگر از سائر ائمه و صدها نواده و ذریه از نسل ائمه اهل‌بیت علیهم‌السلام در عربستان به‌ویژه در مدینه مدفون هستند که متأسفانه به دلیل نگاه خشن و متعصبانه تفکر وهابیت اثری از ایشان باقی نگذاشته است.

امامزادگانی با شهرت جهانی
امامزادگانی که شهرت جهانی دارند عبارتند از : حضرت عباس(ع)، حضرت زینب(س)، حضرت معصومه(س)، رقیه دختر امام حسین (ع)، عبدالعظیم حسنی، احمد بن موسی معروف به شاهچراغ،

سیدمحمد و سیده نفیسه. البته آنچه گفته شد امامزادگانی هستند که بقعه مستقل دارند و گرنه امامزادگان مشهور دیگری هستند که بقعه مستقل یا اصلا بقعه ندارند.

از جمله حضرت علی اکبر(ع)، حضرت علی اصغر، محمد بن حنفیه، ام کلثوم، سکینه دختر امام حسین(ع)، حکیمه دختر امام جواد(ع)

دلیل زیادی امامزادگان در ایران
در منابع تاریخی برای حضور گسترده امامزادگان در ایران عواملی ذکر شده که اساسی‌ترین آن دو عامل است:

علاقه ایرانیان به خاندان پیامبر(ص) سبب شد تا آنان اولاد ائمه را تکریم نمایند. بدین جهت امامزادگان ایران را جایی امن برای خود می‌دیدند زیرا ظلم ستم امویان وعباسیان باعث شده بود،

گروهی از سادات که در قیامها ضد حکومت شرکت می‌کردند ایران را بستر خوبی برای شروع قیام انتخاب نمایند. ابن اسفندیار در مورد این قیام‌ها و حضور علویان در آنها گفته است:

«در این وقت [اواسط سال ۵۳ ق.] به عدد اوراق اشجار، سادات علویه و بنی هاشم از حجاز و اطراف شام و عراق به خدمت او [حسن بن زید] رسیدند

در حق همه مبرّت و مکرمت فرمود و چنان شد که هر وقت پای در رکاب آوردی سیصد نفر علوی شمشیر کشیده گرداگرد او کله بستندی».[13]

تشریف فرمایی حضرت رضا(ع)به ایران: پس از سفر امام رضا(ع) و قبول ولایت عهدی، فرزندان ائمّه و شیعیانشان کمی احساس امنیت کردند.

آنان برای پیوستن به امام رضا(ع)و بدان جهت که نواحی ایران برای آنها امن‌تر بود، سعی داشتند که خود را به شهرهای ایران برسانند. جریان هجرت حضرت فاطمۀ معصومه در سال ۲۰۱ق و همراهان ایشان از این نمونه است.[14]

در «تاریخ رویان» نوشته «اولیاء الله آملی» در این باره آمده:

«سادات علویه به سبب آوازۀ ولایتعهدی و حکومت امام رضا روی بدین طرف نهاده‌اند و... چون خبر غَدری (نقض عهد و بی‌وفایی) که با رضا کرده، در راه به سادات رسید.

هرجا که بودند پناه به کوهستان دیلمان و طبرستان و ری نهادند. بعضی را همین جا شهید کردند و مزار ایشان باقی است و بعضی وطن ساخته، همین جا مانده، تا به عهد متوکِل خلیفه، که ظلم او بر سادات از حدّ درگذشت، بگریختند و در کوهستان طبرستان و بیشۀ این طرف جای ساختند و...»[15].[16]

ترس وهابیون و دشمنان شیعه از امامزاده ها
وقتی نظرات بزرگان را د رمود امامزاده ها مطالعه می کنیم. علت دشمنی وهابیت با امامزاده ها را بهتر می فهمیم. کسانیکه از لحاظ معنوی حرفی برای گفتن دارند میدانند که قدرت درونی و بیرونی یک امامزاده برای شیعه چقدر مفید است.

قدرتی که همه ی دشمنان شیعه را بسیج می کند تا به تخریب امامزاده ها بپردازند. اگر آمریکا و انگلیس و غرب از شیعیه هراسی نداشتند داعش و سعودی را مجهز به اسلجه نمی کردند تا آثار شیعه را در جهان اسلام نابود کنند ه که تا خدودی هم در همین چند سال پیش در این قضییه موفق بودند.

اما با همه ی این دشمنی نتوانستند از بزرگان و رهبران اسلامی پیشه بگیرند و همیشه از رهبران دینی سیلی خورده اند و خواهند خوردواند.
امروز آوازه ی شیعان ایران حتی باعث افتخار سنی های جهان اسلام گردیده است که با همه ی فشارهای سیاسی و اقتصادی در مقابل زورگویان استکبار محکم ایستاده ان دو به این خاطر وجود رهبران شیعی مانند ایت الله خمینی و خامنه ای است.

رهبران که خود از نسب امامراده ها هستند و خود را متصل به اهل بیت می دانند . و اسلام و قرآن و مکتب شیعیه را به خوبی تا کنون هدایت کرده اند.

اگر در صدر اسلام امامزادها را کشتند بخاطر شیع بودنشان ، .امروز هم نمی خواهند کسانیکه از نسل امامزاده ها هستند اما شیعیه واقعی هستند، نه شیعه انگلیسی قد علم کنند که در این راستا از هیچ اقدامی فرو گذاری نکردند.

امام خمینی: مامی‌خواهیم که در پناه این امامزادگان مردم در آرامش زندگی کنند، موقوفات باید به حال وقفیت باقی و عمل به وقف شود.

شیخ عباس قمی:امام‌زادگان قبورشان محل فیوضات و برکات و موضع نزول رحمت وعنایت الهیّه است. [17]

آیت الله خامنه ای: امامزادگان و بقاع متبرکه باید به قطب فرهنگی تبدیل شوند.

آیت الله بهجت: توسلات، خیلی نافع است. به این امامزاده‌ها زیاد سر بزنید. این بزرگواران همچون میوه‌ها که هر کدام یک ویتامین خاصی دارند، هر کدامشان خواص و آثاری دارند، از محبت اهلبیت نباید دست برداشت، همه چیز توی محبت است، اگر چیزی دارید از محبت است.

نتیجه:
در مجموع مقایسه‌ ایران و عربستان نشان می‌دهد، سرزمین حجاز مدفن بسیاری از اولیای الهی است که اگر مجال زیارت باشد و ایجاد بقعه از طرف وهابیت با ممانعت روبه‌رو نگردد، تفاوت ویژه‌ای با ایران نخواهد داشت.

سرزمین وحی نیز مانند ایران، امامزادگان فراوانی دارد، اما وهابیت و حکومت عربستان مانع مهمی برای ساخت بقعه و زیارت هستند.

پس حقیقت مطلب این شد که ز صدر اسلام نا کنون مخالفین شیعیع به هیچ عنوان نخواستهاند که شیعیان در پهنهی جهان بخصوص در مهد اسلام قد علم کنند لذا دشمنی و کینه آنها باعث شد که دست به تخریب و قتل شیعیان در جهان اسلام بزنند.

لذا عریستان که مهد اسلام بوده است و ریشه ی تشیع از انجا بلند شده است همیشه به عنوان پایگاه ضد شیعی از طرف دشمنان غربی مورد حمایت بوده و خواهد بود.

وجود تعداد زیاد امامزاده در ایران، ناشی از ظلم ستمگران و کوچ اجباری سادات، برای حفظ جانشان بوده است.

ارادت ایرانیان به اهل بیت علیهم‌السلام و گسترش تشیّع نیز بر این مهاجرت‌ها افزوده است. از دیگر دلایل مهم مهاجرت سادات، آمدن امام رضا‌ علیه‌السلام به ایران است

پس تمام امام زادگان مدفون در عربستان اگر بیشتر از ایران و دیگر کشورها نباشد،کمتر هم نیست.

پی نوشت:
1-دهخدا، لغت‌نامه، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۳۳۰۸.
2-دایرة المعارف تشیع، ج۲، ص۳۹۲.
3-قمی ، مفاتیح الجنان ،آیین دانش ،۱۳۹۰ ش ،ص ۹۱۶
4-فرهنگ شیعه، ص۱۸۱.
5-بجنوردی، حسن، القواعد الفقهیة، ج۵، ص۲۹۵.
6-نجفی جواهری، محمدحسن، جواهر الکلام، ج۲۰، ص۱۰۳.
7-النقض، ص۱۹۸.
8-النقض، ص۵۶۹.
9-ذهبی، تاریخ الاسلام، ۱۴۱۳ق، ج۴۴، ص۴۲.
10-مستوفی، نزهة القلوب، ۱۳۶۲ش، ص۵۴، ۵۸، ۶۳، ۱۱۶، ۱۲۴.
11-بدلیسی، شرفنامه تاریخ مفصل کردستان، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص ۲۱۸؛ مقدس اردبیلی، حدیقة الشیعة، ۱۳۸۳ش، ج۲، ص ۸۰۲.
12.مجلسی، حق الیقین، ص ۶۲۴؛ الصوارم المهرقة فی نقد الصواعق المحرقة (لابن حجر الهیثمی)، فیضالإله، ص ۱۱۶.
13.تاریخ طبرستان، ج۱، ص۲۲۴.
14.ریاض الانساب، ص۱۶۰.
15.تاریخ رویان، متن، ص۸۴
16. ابن اسفندیار، بهاء الدین محمد بن حسن، تاریخ طبرستان، محقق: احمد نادی، چاپ اول، المجلس الأعلی للثقافة، قاهره، 2002م، ص۲۲۴.
17.قمی ، مفاتیح الجنان ، آیین دانش ،۱۳۹۰ش ،ص ۹۱۶

منابع:
https://www.x-shobhe.com/print/7594.html
https://hekmatetarif.ir/1395/06/07/197
https://basijnews.ir/fa/news/9268557
https://www.shahrekhabar.com/news
http://www.javabcity.ir/node/3180
https://btid.org/fa/news/220049
https://iqna.ir/fa/news/3590317
http://yas516.rzb.ir/post/1649
https://fa.wikishia.net/view
https://fa.wikifeqh.ir

چرا درعربستان امامزاده وجود ندارد؟

مقالات مرتبط

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته