گلستانه

دو رباعي مهدوي
 

تو آمده اي و ما همه بي خبريم
ما را غم اين بي خبري خواهد کشت

آقا! تو که خوب مي تواني ما را
از اين همه غربت برهاني ما را

لاي کلمات ندبه پنهان شده ايم
تا اينکه بيايي و بخواني ما را

جليل صفر بيگي

اباالفضل (ع)

الا اي طلوع درخشان ،اباالفضل
گداي درت ماه تابان ،اباالفضل

فداي دو دستت که گل آفريدند
زمين از تو شد لاله افشان،اباالفضل

اگر غرق توفان شود دل ،غمي نيست
تويي ساحل هر چه توفان ،اباالفضل

شود شاملت «يرزقون»الهي
الا حامي روح قرآن ،اباالفضل

به تو داده ام دل که تنها دل من
بگيرد به دست تو سامان ،اباالفضل

فداي مرامت که در اوج غربت
وفا کرده بر عهد و پيمان ،اباالفضل

(محمود تاري (ياسر)

ميلاد امام سجّاد (ع)

اي نور حسين ،ديده روشن از توست
سجّاده فيض حق ،مزيّن از توست

ما را به «صحيفه»با دعا مهمان کن
با خوشه ذکر خود ،که خرمن از توست

اي روي تو ،آفتاب و آيينه ما
مهر تو ،چون دل نشسته در سينه ما

تو نور دو ديده حسيني ،يعني
تابنده ترين گوهر گنجينه ما

در ميکده ،آفتاب ،افتاده توست
سرمست به پيمانه اي از باده توست

خورشيد ،برد به عشق روي تونماز
بر آبي آسمان ،که سجّاده توست

مشفق کاشاني
 

عمري به انتظار نشستم

حالا که خواب آينه تعبير شد ،بيا
پشت غزل شکست و زمين گير شد ،بيا

عمري به انتظار نشستم ،که مي رسي
عمرم گذشت و فرصت من دير شد ،بيا

اينجا تمام پنجره ها بغض کرده اند
يعني به شهر ،فتنه سرازيرشد ،بيا

حالا که خنجر از همه بالاتر است ،هان
حالا که ظلم و جور فراگير شد ،بيا

شمشير و خنجري که به شب فخر مي فروخت
ديشب به خون لاله نمک گير شد ،بيا

مولا! شنيده ام که از آن سمت مي رسي
از مشرقي که حادثه تفسير شد ،بيا

سيّد امير حسين حاتمي نسب