راه های مودبانه برای «متوقف کردن» افراد پرحرف

یکی از چالش‌ های روابط انسانی، رو به‌ رو شدن با افرادی است که بیش از حد صحبت می‌ کنند و کمتر به شنیدن فرصت می‌ دهند. در بسیاری از محیط‌ های اجتماعی، کاری یا خانوادگی، افراد پرحرف می‌ توانند جریان گفتگو را از مسیر طبیعی خارج کرده و باعث خستگی یا ناراحتی دیگران شوند. هدف این مقاله، بررسی راه‌ های مؤدبانه، محترمانه و در عین‌ حال قاطع برای متوقف‌ کردن افراد پرحرف است، به گونه‌ ای که ضمن حفظ احترام، ارتباط مؤثر و انسانی نیز ادامه یابد. این مقاله به صورت جامع، تکنیک‌ های روان‌ شناختی و عملی را برای مدیریت مکالمات طولانی و یک‌ طرفه ارائه می‌ دهد.
15 ساعت و 42 دقیقه پیش
تخمین زمان مطالعه:
نویسنده : فاطمه معصومی
موارد بیشتر برای شما
راه های مودبانه برای «متوقف کردن» افراد پرحرف
گفتگو، یکی از مهم‌ ترین ابزارهای ارتباطی انسان‌ هاست. از طریق گفتگو، احساسات، اندیشه‌ ها و ارزش‌ ها منتقل می‌ شوند. با این حال، زمانی که گفتگو از حالت تعاملی و دوسویه خارج شود، تعادل ارتباط از بین می‌ رود و انرژی روانی افراد تحلیل می‌ رود. افراد پرحرف معمولاً ناخواسته چنین وضعیتی را ایجاد می‌ کنند؛ آن‌ ها یا به دلیل نیاز به توجه، یا به خاطر اضطراب اجتماعی، یا گاهی از سر عادت، بیش از اندازه صحبت کرده و به دیگران مجال سخن گفتن نمی‌ دهند. از سوی دیگر، بسیاری از ما با وجود احساس ناراحتی از پرحرفی دیگران، تمایلی به قطع صحبت آن‌ ها نداریم چون نگران بی‌ احترامی یا ایجاد دلخوری هستیم. پس چگونه می‌ توان با حفظ ادب، این وضعیت را کنترل کرد؟ 
 

راه‌ های مودبانه برای متوقف کردن افراد پرحرف

 
۱. ریشه‌ یابی رفتار پرحرفی
پیش از هر روش مقابله‌ ای، لازم است بدانیم چرا افراد پرحرف می‌ شوند. در روان‌ شناسی، پرحرفی می‌ تواند ناشی از نیاز شدید به جلب توجه یا اضطراب باشد. برخی افراد احساس می‌ کنند اگر سکوت کنند، نادیده گرفته می‌ شوند، و از این رو با کلام مداوم حضور خود را در جمع تثبیت می‌ کنند. شناخت این زمینه‌ ها، به ما کمک می‌ کند که هنگام برخورد، رفتارمان بر پایه درک و همدلی باشد نه قضاوت یا عصبانیت.
 
انواع ریشه‌ ها
از دلایل مربوط به این مشکل میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
 
نیاز به تأیید
فرد برای احساس ارزشمند بودن، نیاز به شنیده شدن مکرر دارد.
 
اضطراب اجتماعی
صحبت کردن مداوم به عنوان مکانیسمی برای پر کردن فضاهای خالی و جلوگیری از تفکر درباره موضوعات استرس‌ زا عمل می‌ کند.
 
عدم آگاهی از مرزها
برخی افراد صرفاً مهارت‌ های گوش دادن فعال و احترام به نوبت گفتگو را نیاموخته‌ اند.
 
پاسخ به یک محرک داخلی
گاهی اوقات فرد احساس می‌ کند اطلاعات بسیار مهمی دارد که باید حتماً منتقل شود (مانند متخصصین حوزه‌ های خاص).

وقتی ریشه را شناسایی کنیم، می‌ توانیم رویکرد مناسب‌ تر را انتخاب کنیم؛ مثلاً اگر فرد به دنبال تأیید است، پاسخ‌ های مثبت کوتاه (مانند "دقیقاً"، "جالب بود") می‌ تواند تا حدی نیاز او را ارضا کرده و زمینه را برای نوبت گرفتن فراهم آورد.
 
۲. حفظ آرامش در مواجهه با پرحرفی
نخستین گام برای برخورد مؤدبانه، آرام ماندن است. اگر در میانه گفتگوی طولانی شخصی قرار دارید، عصبانیت یا واکنش تند، تنها موجب می‌ شود فرد حس کند طرد یا بی‌ احترام شده است. در عوض، با چهره آرام، لبخند ملایم و تماس چشمی محترمانه، می‌ توان پیام توقف را غیرکلامی منتقل کرد.
 
تکنیک‌ های آرامش
از راه حل های کمک به این مشکل به موارد زیر توجه کنید:
 
تنفس عمیق
قبل از واکنش، یک دم و بازدم عمیق انجام دهید تا سطح کورتیزول (هورمون استرس) کاهش یابد.
 
بیان درونی همدلی
به خود بگویید: "این فرد احتمالاً قصد آزار ندارد؛ فقط درگیر صحبت خودش است." این ذهنیت از تشدید تنش جلوگیری می‌ کند.
 
حفظ زبان بدن باز
شانه‌ ها را شل نگه دارید و حالت تدافعی (مانند دست به سینه ایستادن) نگیرید، حتی اگر از شنیدن خسته شده‌ اید.
 
۳. استفاده از زبان بدن برای قطع صحبت
گاهی زبان بدن گویا‌تر از کلمات است. نگاه به ساعت، خم شدن به سمت جلو یا گرفتن نفس عمیق برای سخن گفتن، پیام غیرمستقیم اما محترمانه‌ ای است که نشان می‌ دهد می‌ خواهید نوبت صحبت خود را آغاز کنید. البته باید مراقب بود که این حرکات ناگهانی یا تحقیرآمیز نباشند.
 
نکات کلیدی زبان بدن
به موارد زیر توجه کنید:
 
تغییر وضعیت بدن
اگر نشسته‌ اید، کمی به سمت جلو متمایل شوید و دست خود را به آرامی بالا بیاورید نه برای داد زدن، بلکه برای علامت دادن.
 
تماس چشمی متمرکز
در لحظه‌ ای که فرد مکث بسیار کوتاهی می‌ کند، مستقیماً و با لبخندی کوچک به او نگاه کنید؛ این به معنای "من گوش می‌ دهم، اما حالا نوبت من است" است.
 
ژست اتمام
اگر مکالمه باید قطع شود، می‌ توانید به آرامی از جایتان بلند شوید یا به سمت در حرکت کنید تا پیام خروج را منتقل نمایید.
 
۴. بیان محترمانه و مستقیم نیاز به تغییر موضوع
اگر راه‌ های غیرکلامی مؤثر واقع نشد، می‌ توان با لحنی دوستانه گفت: «می‌ دونم موضوع جالبیه، فقط می‌ خوام نظر خودم رو هم بگم». این گونه جمله‌ ها، با وجود انتقال صراحت، همچنان احترام فرد مقابل را حفظ می‌ کنند و از حالت قطع ناگهانی پرهیز می‌ کنند.
 
عبارات نمونه (استراتژی "بله، و بعد من")
میتوانید از این عبارات استفاده کنید:
 
"کاملاً با شما موافقم
در ادامه این نکته، یک ایده دیگر هم به ذهنم رسید که می‌خواستم مطرح کنم..."
 
"خیلی خوب توضیح دادید
اگر اجازه بدید، من هم بخش مرتبط خودم رو کوتاه بگم."
 
"این اطلاعات خیلی خوب بود
حالا برای اینکه مطمئن بشیم همه جنبه‌ ها رو پوشش دادیم، من در مورد [موضوع مرتبط] نکته‌ ای دارم."

این تکنیک‌ ها بر اساس اصل تأیید و سپس نوبت‌ گیری بنا شده‌ اند.
 
۵. ایجاد ساختار در گفتگوهای گروهی
در محیط‌ های کاری یا جلسات گروهی، یکی از روش‌ های مؤثر، تعیین زمان برای هر نفر است. وقتی نوبت‌ بندی تعریف شود، احتمال تسلط فرد پرحرف بر گفتگو کاهش می‌ یابد. این کار را می‌ توان با شوخ‌طبعی نیز همراه کرد تا فضای صمیمی حفظ شود.
 
مثال برای جلسات
برخی از تکنیک ها شامل موارد زیر میشود:
 
استفاده از تکنیک "تایمر شفاهی"
"بچه‌ ها، برای اینکه همه فرصت صحبت داشته باشند، بیاین هر نفر دو دقیقه فرصت بگیریم. مثلاً، مریم عزیز، صحبت شما تمام شد، حالا نوبت سعید است." در این حالت، شما به عنوان تسهیل‌ گر نقش نگهبان زمان را بازی می‌ کنید و این کار به عنوان یک استاندارد گروهی تلقی می‌ شود، نه حمله شخصی به فرد پرحرف.
 
۶. تغییر هوشمندانه موضوع گفتگو
بدون آنکه صحبت را قطع کنیم، می‌ توان با طرح پرسشی جدید یا اشاره به موضوع دیگری، مسیر حرف را تغییر داد. این روش برای زمانی کارآمد است که پرحرفی به دلیل علاقه افراطی فرد به یک موضوع خاص باشد. تغییر نرم موضوع، به فرد کمک می‌ کند از چرخه تکرار خارج شود.
 
تکنیک‌ های تغییر نرم
از تکنیک های تغییر نرم میتوان به این موارد اشاره کرد:
 
پیوند افقی
اگر فرد در مورد سفر پارسال صحبت می‌ کند، شما می‌ توانید بپرسید: "این یادآور اون فیلمی بود که هفته پیش دیدم. نظرت در مورد فیلم‌ های جدید چیه؟"
 
پرسش‌ های جهت‌ دار
پرسیدن سوالاتی که پاسخ کوتاهی دارند و نیازمند تحلیل عمیق نیستند، می‌ تواند گفتگو را به سمت جمع‌ بندی هدایت کند: "پس نتیجه می‌ گیریم که این کار باید انجام بشه، درسته؟"
 
۷. بهره‌ گیری از سکوت هدفمند
سکوت، یکی از قدرتمندترین ابزارهای ارتباطی است. گاهی تنها چند ثانیه سکوت هنگام گفتگوی شخص پرحرف، باعث می‌ شود او متوجه شود که نوبت شماست. این کار بدون هیچ حرفی، تعادل گفتگو را بر می‌ گرداند.
 
نحوه اجرای سکوت مؤثر
فرد پرحرف در حال نفس‌ گیری است. به جای اینکه بلافاصله کلمه بعدی او را پیش‌ بینی کنید، به سادگی مکث کنید. اگر سکوت طولانی شد مثلا حدود ۳ تا ۵ ثانیه، این سکوت می‌ تواند به طور طبیعی فرد را وادار به پرسیدن کند ("خب؟ چیزی می‌ خواستی بگی؟"). در این لحظه، شما به راحتی می‌ توانید وارد بحث شوید.
 
اثر روانی سکوت
سکوت ناگهانی، نظم را در ذهن فرد مقابل برقرار می‌ کند و نشان می‌ دهد که زنجیره کلامی او به پایان رسیده است.
 
۸. استفاده از جمله‌ های همدلانه و انتقال کنترل گفتگو
به عنوان مثال می‌ توان گفت: «جالبه، این حرفت منو یاد یه تجربه مشابه انداخت، اجازه بده منم بگم». این جمله‌ ها همدلی را نشان می‌ دهند و در عین حال کنترل گفتگو را به آرامی در دست می‌ گیرند.

 
۹. قطع محترمانه گفتگو در مواقع ضروری
در برخی شرایط، مانند جلسات رسمی یا مکالمات تلفنی طولانی، لازم است گفتگو را پایان دهیم. جملاتی مانند: «خیلی ممنون از توضیحاتت، فقط الان باید برم سر کار بعدی» بدون آنکه بی‌ احترامی باشد، گفتگو را خاتمه می‌ دهد.
 
جملات کلیدی برای پایان دادن
برای پایان دادن به صحبت میتوانید از این جملات استفاده کنید:
 
زمان‌ بندی مشخص
"من فقط تا ساعت ۱۰ وقت دارم، و فکر می‌ کنم نکات اصلی گفته شد. بیا برای جزئیات بیشتر بعداً وقت بگذاریم."
 
ارائه راه‌ حل جایگزین
"از اینکه اینقدر با جزئیات توضیح دادی متشکرم. برای اینکه وقت شما هم گرفته نشه، می‌ تونم جزئیات رو ایمیل کنم؟" این روش به فرد اطمینان می‌ دهد که علاقه شما به موضوع از بین نرفته، بلکه زمان شما محدود است.
 
۱۰. مراقبت از مرزهای شخصی در ارتباطات تکراری
اگر با فردی پرحرف دائماً در ارتباط هستید، لازم است از ابتدا مرز زمانی و شخصی خود را مشخص کنید. مثلاً تعیین کنید که مکالمات بیش از حد طولانی را به بعد موکول کنید یا زمان مشخصی برای صحبت در نظر بگیرید.
 
تعیین مرز در ابتدای مکالمه
این مهم‌ ترین گام در مدیریت روابط بلند مدت است. اگر می‌ دانید تلفنی ۲۰ دقیقه طول می‌ کشد، با این جمله شروع کنید: "سلام، فقط ۵ دقیقه وقت دارم تا سریع یک موضوع رو چک کنم. بعد از اون باید برم." این کار به طور پیشگیرانه جلوی پرحرفی را می‌ گیرد، زیرا فرد از اول می‌ داند زمان محدود است.
 

نتیجه‌ گیری

ارتباط مؤثر یعنی توانایی گفتن و شنیدن به‌اندازه. افراد پرحرف گاهی خودشان از میزان صحبت‌ شان آگاه نیستند و تنها با واکنش‌ های مثبت یا منفی دیگران می‌ توانند حد و مرزها را درک کنند. نکته مهم این است که در مواجهه با چنین رفتارهایی، ادب، احترام و آرامش را حفظ کنیم. مهارت «نه گفتن مؤدبانه» و «مدیریت گفتگو» نیاز به تمرین دارد، اما هنگامی که با ترکیبی از همدلی و قاطعیت انجام شود، نه‌تنها از تنش جلوگیری می‌ کند، بلکه باعث ارتقای سطح کیفیت رابطه‌ ها نیز می‌ گردد. راه‌ های مؤدبانه برای متوقف‌ کردن افراد پرحرف، شامل درک ریشه‌ های روانی آنان، استفاده از زبان بدن، سکوت هوشمندانه، تغییر نرم موضوع، و بیان محترمانه خواسته‌ هاست. با رعایت این اصول، می‌ توان روابط انسانی را سالم‌ تر، شفاف‌ تر و پرانرژی‌ تر حفظ کرد. مدیریت گفتگو نه یک مهارت تهاجمی، بلکه یک مهارت حیاتی در حفظ سلامت روان فرد شنونده است.


منبع: سایت راسخون


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط