رؤياي حضور برخي پدران در مدارس
نويسنده:ليورا سعيد
حضور پدر در زندگي کودکان، براي رشد عاطفي آنان اهميت به سزايي دارد. به گفته ي روان شناسان، در رابطه ي بين پدر و فرزند، کيفيت رابطه، بسيار مهم تر از کميت آن مي باشد. هم چنين تحقق ها نشان مي دهد نبود رابطه ي عاطفي بين پدر و فرزندان، بر نتيجه ي تحصيلي و آزمون هاي هوشي فرزندان به خصوص پسران، اثرات منفي مي گذارد. به گفته ي دو تن از محققان، «فيسر» و «لازرسون»، پدر مي تواند تأثيرات قابل توجهي بر رشد شخصيت ازجمله افزايش اعتماد به نفس، پيشرفت تحصيلي و حتي افزايش ضريب هوشي فرزندان داشته باشد.
اغراق نکرده ايم اگر بگوييم حضور پدران در جامعه به خصوص مهدکودک ها و مدرسه ها، به رؤيا شباهت دارد و اگر پاي درددل همسران و فرزندان آنان بنشينيد، به حقيقت مطلب پي مي بريد! اغلب فرزندان از عدم شرکت پدران شان در جلساتي که براي افزايش آگاهي والدين در مدارس تشکيل مي شود، گله مند هستند.
در بيش تر گردهمايي هايي که در مدرسه ها يا مهدها برگزار مي شود، شاهديم که مادران، با شوق و احساس مسؤوليت حاضر شده و براي اطلاع از وضعيت فرزندان خود يا برقراري ارتباط بهتر با آنان، فعالانه شرکت جسته و براي تداوم اين جلسه ها، پافشاري مي کنند و از توصيه هاي کارشناسان بهره مي گيرند.
اين واقعيت که هنوز در جامعه، زنان، بيش تر مسؤوليت ها آموزش کودکان را به دوش مي کشند و بعد از معلمان و مربيان، به وضعيت تحصيلي آنان رسيدگي مي کنند، جاي تأسف دارد.
البته پدراني هم هستند که براي پرورش و تربيت و رشد و شکوفايي کودکان و نوجوانان خود با مطالعه ي روان شناسي، با آنان به گفت و گو مي پردازند و پاي درددل شان مي نشينند يا پدراني که جهت بهبود وضعيت خانواده ي خود يا در صورت بروز مشکلي رفتاري در نوجوانان شان، مشورت تخصصي مي گيرند.
يک آما غيررسمي نشان مي دهد درصد زيادي از پدران، از اين که فرزندشان در چه کلاسي درس مي خواند يا در کدام رشته ي دانشگاهي تحصيل مي کند و يا وضع تحصيلي او چگونه است، بي اطلاع اند! اين پدران نمي دانند اگر شب ها قبل از خواب، براي کودک خردسال خود قصه بگويند يا زماني هرچند ناچيز را صرف بازي با او کنند و به فرزند خود ديکته بگويند يا در مورد زماني که در مدرسه گذرانده، پرس و جو نمايند، در افزايش اعتماد به نفس او کمک مي کنند و اگر در طول سال تحصيلي، به مدرسه ي فرزندشان مراجعه نموده و در جريان اوضاع تحصيلي او قرار گيرند، چه احساس غروري به فرزند خود هديه مي کنند.
در عصر ارتباطات که کودکان خلاق ما، با اينترنت و بازي هاي رايانه اي آشنا شده و توسط سايت هاي گوناگون، اطلاعات بسياري از دنياي اطراف خود کسب مي کنند، جاي تعجب نيست اگر فاصله ي دو نسل، عميق تر گشته و همين امر، سبب اختلافات زيادي بين فرزندان و والدين گردد!
اين شرايط، پدران را به توجه بيش تر و برقراري ارتباط عاطفي و فکري نزديک تر با فرزندان موظف مي نمايد.
ديگر اين که در موقع برزو مشکل، بايد با کمک گرفتن از کارشناسان مجرب و با تغيير تفکر و اصلاح باورهاي خود، ريشه ي بسياري از مشکلات درون خود، خانواده و فرهنگ مان را بيابيم و با تغيير آن ها، دنياي بهتري را به وجود آورده و با فرهنگ سازي، در انتظار آينده اي روشن تر و با نشاط تر باشيم.
اغراق نکرده ايم اگر بگوييم حضور پدران در جامعه به خصوص مهدکودک ها و مدرسه ها، به رؤيا شباهت دارد و اگر پاي درددل همسران و فرزندان آنان بنشينيد، به حقيقت مطلب پي مي بريد! اغلب فرزندان از عدم شرکت پدران شان در جلساتي که براي افزايش آگاهي والدين در مدارس تشکيل مي شود، گله مند هستند.
در بيش تر گردهمايي هايي که در مدرسه ها يا مهدها برگزار مي شود، شاهديم که مادران، با شوق و احساس مسؤوليت حاضر شده و براي اطلاع از وضعيت فرزندان خود يا برقراري ارتباط بهتر با آنان، فعالانه شرکت جسته و براي تداوم اين جلسه ها، پافشاري مي کنند و از توصيه هاي کارشناسان بهره مي گيرند.
اين واقعيت که هنوز در جامعه، زنان، بيش تر مسؤوليت ها آموزش کودکان را به دوش مي کشند و بعد از معلمان و مربيان، به وضعيت تحصيلي آنان رسيدگي مي کنند، جاي تأسف دارد.
البته پدراني هم هستند که براي پرورش و تربيت و رشد و شکوفايي کودکان و نوجوانان خود با مطالعه ي روان شناسي، با آنان به گفت و گو مي پردازند و پاي درددل شان مي نشينند يا پدراني که جهت بهبود وضعيت خانواده ي خود يا در صورت بروز مشکلي رفتاري در نوجوانان شان، مشورت تخصصي مي گيرند.
يک آما غيررسمي نشان مي دهد درصد زيادي از پدران، از اين که فرزندشان در چه کلاسي درس مي خواند يا در کدام رشته ي دانشگاهي تحصيل مي کند و يا وضع تحصيلي او چگونه است، بي اطلاع اند! اين پدران نمي دانند اگر شب ها قبل از خواب، براي کودک خردسال خود قصه بگويند يا زماني هرچند ناچيز را صرف بازي با او کنند و به فرزند خود ديکته بگويند يا در مورد زماني که در مدرسه گذرانده، پرس و جو نمايند، در افزايش اعتماد به نفس او کمک مي کنند و اگر در طول سال تحصيلي، به مدرسه ي فرزندشان مراجعه نموده و در جريان اوضاع تحصيلي او قرار گيرند، چه احساس غروري به فرزند خود هديه مي کنند.
در عصر ارتباطات که کودکان خلاق ما، با اينترنت و بازي هاي رايانه اي آشنا شده و توسط سايت هاي گوناگون، اطلاعات بسياري از دنياي اطراف خود کسب مي کنند، جاي تعجب نيست اگر فاصله ي دو نسل، عميق تر گشته و همين امر، سبب اختلافات زيادي بين فرزندان و والدين گردد!
اين شرايط، پدران را به توجه بيش تر و برقراري ارتباط عاطفي و فکري نزديک تر با فرزندان موظف مي نمايد.
ديگر اين که در موقع برزو مشکل، بايد با کمک گرفتن از کارشناسان مجرب و با تغيير تفکر و اصلاح باورهاي خود، ريشه ي بسياري از مشکلات درون خود، خانواده و فرهنگ مان را بيابيم و با تغيير آن ها، دنياي بهتري را به وجود آورده و با فرهنگ سازي، در انتظار آينده اي روشن تر و با نشاط تر باشيم.
پی نوشت ها :
*(کارشناس ارشد روان شناسي)
منبع:نشريه شادکامي و موفقيت شماره 69
