چگونه پستانک را از کودک بگيريم؟
نويسنده:دكتر علي ملائكه
خانم جين تونج مي‌دانست که سن دخترش از حد پستانک مکيدن گذشته است اما از آرامشي که پستانک براي اين دختر 3 ساله و نيز براي مادر و پدرش ايجاد مي‌کرد، راضي بود. خانم تونج که استاد روان‌شناسي در دانشگاه سان‌ديه‌گو است، مي‌دانست که گرفتن پستانک از کودک به اين سادگي‌ها هم نيست. بنابراين مانند بسياري از والدين در اين زمانه از داستان «پري پستانك» (پري بينکي) استفاد کرد تا پستانک را از کودک بگيرد و او را راضي کند که آنها را به بچه‌هايي که به پستانك نيازمندند، بدهد!
پستانک مکيدن کودک را آرام مي‌کند و به او تسکين مي‌بخشد. به علاوه اينکه بررسي‌ها نشان‌دهنده رابطه‌اي ميان استفاده از پستانک حين خواب و کاهش خطر «نشانگان مرگ ناگهاني نوزاد» بوده‌اند. اما هنگامي که کودک نوپا شروع به گزارش دادن وقايعي که در طول روز بر او گذشته است، از ميان دندان‌هاي گاززده به پستانک مي‌کند، زمان آن فرا مي‌رسد که پستانک از او گرفته شود. در مورد خانم تونج، اين زمان چند ماه پس از جشن تولد 3 سالگي دخترش فرا رسيد. پري در ديرهنگام شب آمد. چند هديه کوچک و يادداشتي براي دخترش گذاشت که از کمک او به بچه‌هاي ديگر تشکر کرده بود. تونج مي‌گويد: «احساسي که در صورت دخترم ظاهر شده بود، مخلوطي از غرور و ترس بود.» و خدا را شکر هيچ نشانه‌اي از خشم نسبت به مامان ديده نمي‌شد. بسياري از والدين امروزه به دنبال آن هستند که گرفتن پستانک از کودک را به آرامي انجام دهند و کتاب‌هاي مختلفي با نام‌هاي مختلف براي کمک به آنها براي گرفتن پستانک قفسه کتاب‌فروشي‌ها را اشغال کرده است.
به نظر تونج والديني که اجازه مي‌دهند بچههايشان به مکيدن پستانک ادامه دهند، گرايش دارند که سبک بچه‌داري آسان‌گيرانه‌اي را دنبال کنند؛ سبکي که باعث مي‌شود که بچه‌ها نسبت به همسالان‌شان خودشيفته‌تر تربيت شوند. البته دلايل ديگري براي کنار گذاشتن دير يا زود پستانک وجود دارد. استفاده از پستانک در کودکان نوپا و در کودکان در سنين پيش از مدرسه ممکن است به مشکلات دنداني، مشکلات گفتاري و عفونت‌هاي گوش مياني بينجامد، به جز اينکه کودک را به پستانک معتاد مي‌کند. کودکان نبايد پس از 2 سالگي با پستانک در دهان به اين طرف و آن طرف بروند.
کلر بي کاپ، متخصص روان‌شناسي رشد، در لس‌آنجلس مي‌گويد: «استفاده طولاني‌مدت از پستانک تا سال سوم يا چهارم زندگي، ممکن است بيانگر آن باشد که کودک مقدار زيادي استرس تحمل مي‌کند که چندان متفاوت با روي آوردن يک فرد بزرگسال نگران به خوردن غذا، نوشيدن قهوه يا سيگار کشيدن نيست.» او مي‌گويد: «بهتر است در اين موارد علت استرس مثلا مدت ناکافي گذراندن وقت با کودک به وسيله مادر يا پدر، اشکال در خواب يا ملال و ناراحتي کودک را پيدا کرد.»
بسياري از والدين براي برطرف کردن اين عادت به گفتن داستاني خيالي حتي اگر به معناي دروغ گفتن به کودک باشد، روي مي‌آورند و اين والدين همراهان بسياري دارند.
دو بررسي اخير در ژورنال آموزش اخلاقي نشان داد که والدين به طور منظم به بچههايشان دروغ مي‌گويند. گيل هايمن، استاد روان‌شناسي در دانشگاه کاليفرنيا در سان‌ديه‌گو و همکار تحقيقاتي‌اش کانگ لي، استاد دانشگاه تورنتو اين شيوه را «بچه‌داري با دروغ‌گفتن» ناميده‌اند. هايمن مي‌گويد: «بيش از 80 درصد والدين براي تاثير گذاشتن بر احساسات يا رفتار بچههايشان به آنها دروغ مي‌گويند.» او مي‌گويد: «ما از ميزان بالاي دروغ‌گفتن والدين به کودکان حيرت‌زده شديم. به نظر مي‌رسيد آنها اين دروغ گفتن را به خاطر هدفي که مي‌خواهند تحقق يابد، موجه مي‌دانند.»
مليسا برنت پس از آنکه متخصص اطفال او در شهر انريکو در کاليفرنيا به او آموخت که گفتن داستان «پري پستانك» (پري بينکي) را کنار بگذارد، در سال 2008 ميلادي کتاب «پري پستانک» را براي راهنمايي والدين در اين زمينه منتشر کرد. برنت در نظر داشت به شيوه‌اي مثبت و بدون اشک و احساسات گرفتن پستانک را انجام دهد. او مي‌گويد: «روشن است که کودکان به پستانک اعتياد پيدا مي‌کنند اما روشن نيست که سهم والدين در اين اعتياد چقدر است.»
روش «پري پستانك» (پري بينکي) که در ابتدا به آن اشاره کرديم، ممکن است روشي ساده براي والدين باشد اما ممکن است باعث ترک عادت کودک نشود. دکتر جنيفر شو، يکي از نويسندگان کتاب «رفتن به خانه با نوزاد: از تولد تا واقعيت» مي‌گويد: «به سادگي گفتن اين موضوع به بچه که ما ديگر از پستانک استفاده نمي‌کنيم، مي‌تواند به خوبي موثر باشد. والدين اغلب مي‌ترسند که بچه‌شان حسابي به گريه بيفتد اما چنين واقعه‌اي هميشه رخ نمي‌دهد. کودک احتمالا خود را با نداشتن پستانک تطبيق خواهد داد و پس از يک يا دو روز حتي ديگر دلش هم براي پستانک تنگ نمي‌شود.»
منبع:www.salamat.com
/ج
پستانک مکيدن کودک را آرام مي‌کند و به او تسکين مي‌بخشد. به علاوه اينکه بررسي‌ها نشان‌دهنده رابطه‌اي ميان استفاده از پستانک حين خواب و کاهش خطر «نشانگان مرگ ناگهاني نوزاد» بوده‌اند. اما هنگامي که کودک نوپا شروع به گزارش دادن وقايعي که در طول روز بر او گذشته است، از ميان دندان‌هاي گاززده به پستانک مي‌کند، زمان آن فرا مي‌رسد که پستانک از او گرفته شود. در مورد خانم تونج، اين زمان چند ماه پس از جشن تولد 3 سالگي دخترش فرا رسيد. پري در ديرهنگام شب آمد. چند هديه کوچک و يادداشتي براي دخترش گذاشت که از کمک او به بچه‌هاي ديگر تشکر کرده بود. تونج مي‌گويد: «احساسي که در صورت دخترم ظاهر شده بود، مخلوطي از غرور و ترس بود.» و خدا را شکر هيچ نشانه‌اي از خشم نسبت به مامان ديده نمي‌شد. بسياري از والدين امروزه به دنبال آن هستند که گرفتن پستانک از کودک را به آرامي انجام دهند و کتاب‌هاي مختلفي با نام‌هاي مختلف براي کمک به آنها براي گرفتن پستانک قفسه کتاب‌فروشي‌ها را اشغال کرده است.
به نظر تونج والديني که اجازه مي‌دهند بچههايشان به مکيدن پستانک ادامه دهند، گرايش دارند که سبک بچه‌داري آسان‌گيرانه‌اي را دنبال کنند؛ سبکي که باعث مي‌شود که بچه‌ها نسبت به همسالان‌شان خودشيفته‌تر تربيت شوند. البته دلايل ديگري براي کنار گذاشتن دير يا زود پستانک وجود دارد. استفاده از پستانک در کودکان نوپا و در کودکان در سنين پيش از مدرسه ممکن است به مشکلات دنداني، مشکلات گفتاري و عفونت‌هاي گوش مياني بينجامد، به جز اينکه کودک را به پستانک معتاد مي‌کند. کودکان نبايد پس از 2 سالگي با پستانک در دهان به اين طرف و آن طرف بروند.
کلر بي کاپ، متخصص روان‌شناسي رشد، در لس‌آنجلس مي‌گويد: «استفاده طولاني‌مدت از پستانک تا سال سوم يا چهارم زندگي، ممکن است بيانگر آن باشد که کودک مقدار زيادي استرس تحمل مي‌کند که چندان متفاوت با روي آوردن يک فرد بزرگسال نگران به خوردن غذا، نوشيدن قهوه يا سيگار کشيدن نيست.» او مي‌گويد: «بهتر است در اين موارد علت استرس مثلا مدت ناکافي گذراندن وقت با کودک به وسيله مادر يا پدر، اشکال در خواب يا ملال و ناراحتي کودک را پيدا کرد.»
بسياري از والدين براي برطرف کردن اين عادت به گفتن داستاني خيالي حتي اگر به معناي دروغ گفتن به کودک باشد، روي مي‌آورند و اين والدين همراهان بسياري دارند.
دو بررسي اخير در ژورنال آموزش اخلاقي نشان داد که والدين به طور منظم به بچههايشان دروغ مي‌گويند. گيل هايمن، استاد روان‌شناسي در دانشگاه کاليفرنيا در سان‌ديه‌گو و همکار تحقيقاتي‌اش کانگ لي، استاد دانشگاه تورنتو اين شيوه را «بچه‌داري با دروغ‌گفتن» ناميده‌اند. هايمن مي‌گويد: «بيش از 80 درصد والدين براي تاثير گذاشتن بر احساسات يا رفتار بچههايشان به آنها دروغ مي‌گويند.» او مي‌گويد: «ما از ميزان بالاي دروغ‌گفتن والدين به کودکان حيرت‌زده شديم. به نظر مي‌رسيد آنها اين دروغ گفتن را به خاطر هدفي که مي‌خواهند تحقق يابد، موجه مي‌دانند.»
مليسا برنت پس از آنکه متخصص اطفال او در شهر انريکو در کاليفرنيا به او آموخت که گفتن داستان «پري پستانك» (پري بينکي) را کنار بگذارد، در سال 2008 ميلادي کتاب «پري پستانک» را براي راهنمايي والدين در اين زمينه منتشر کرد. برنت در نظر داشت به شيوه‌اي مثبت و بدون اشک و احساسات گرفتن پستانک را انجام دهد. او مي‌گويد: «روشن است که کودکان به پستانک اعتياد پيدا مي‌کنند اما روشن نيست که سهم والدين در اين اعتياد چقدر است.»
روش «پري پستانك» (پري بينکي) که در ابتدا به آن اشاره کرديم، ممکن است روشي ساده براي والدين باشد اما ممکن است باعث ترک عادت کودک نشود. دکتر جنيفر شو، يکي از نويسندگان کتاب «رفتن به خانه با نوزاد: از تولد تا واقعيت» مي‌گويد: «به سادگي گفتن اين موضوع به بچه که ما ديگر از پستانک استفاده نمي‌کنيم، مي‌تواند به خوبي موثر باشد. والدين اغلب مي‌ترسند که بچه‌شان حسابي به گريه بيفتد اما چنين واقعه‌اي هميشه رخ نمي‌دهد. کودک احتمالا خود را با نداشتن پستانک تطبيق خواهد داد و پس از يک يا دو روز حتي ديگر دلش هم براي پستانک تنگ نمي‌شود.»
منبع:www.salamat.com
/ج
