چگونه طنز پرداز شويد
نويسنده:علي رضا لبش
*نگران سوژه نباشيد. چيزي که زياد پيدا مي شود، سوژه است . جامعه اي که بين سنتي بودن و مدرن شدن گير کرده، تمام اشخاص، مکان ها، رفتارها، روابط و اتفاق هايش ، طنز است . فقط کافي است بتوانيد آن ها را بنويسيد. البته يک اشکال وجود دارد:خنداندن آدم هاي چنين جامعه اي به شدت سخت است. تمام لطيفه ها و نوشته هاي طنزآميز براي اين ها خاطره است.
*به هيچ کس رحم نکنيد . براي خنداندن ديگران، همه را مسخره کنيد. از آدم هاي غريبه شروع کنيد تا به دوستان نزديک تان برسيد. اگر جواب نداد، اقوام درجه يک و دو را امتحان کنيد. اگر باز هم کسي نخنديد، خودتان را سوژه کنيد . مطمئناً جواب مي دهد . اگر جواب نداد، شما آدم بي مزه اي هستيد. البته نگران نباشيد، طنزپرداز بي مزه هم زياد داريم که آثارشان را گاهي طنز سياه يا گروتسک مي نامند و گاهي آثار خود را بالاتر از فهم مخاطب تصور مي کنند.
*يک گروه حرفه اي خنده تشکيل دهيد. تا وقتي در شب هاي طنز، آثارتان را مي خوانيد، از خنده روده بُر شوند و با خنده هاي خود سالن را منفجر کنند. به بعضي از آن ها بگوييد صندلي ها را از خنده گاز بگيرند و از برخي بخواهيد از خنده غش کنند. اين طوري مي توانيد ادعا کنيد که کار شما گرفته است.
*اگر مي خواهيد طنز پرداز محبوب زير 18سال شويد، در يکي از مجلات«چهل کلاغ»يا «شير تو شير جوان» به نوشتن متن هاي بي نمک و توهين آميز در مورد شخصيت هاي معروف سياسي و اجتماعي بپردازيد، با اين کار هم زنگ خور تلفن تان بالا مي رود و هم به زودي به چهره اي محبوب براي زير 18ساله ها تبديل مي شويد. در نوشته هايتان حتماً به نيک بخت و گلزار و ديگر شخصيت هاي محبوب زير 18سال بپردازيد و از اصطلاحات «خفن»،«نسل سومي»،«جواتي، «آي کيو» و ... استفاده کنيد. مي توانيد براي شهرت بيشتر اسم تان را عوض کنيد و خودتان را ژاله ژوله يا اسماعيل يله بناميد.
مخاطبان را تهديد کنيد که اگر نخندند، ديگر طنز نخواهيد نوشت.مطمئناً آن ها نخواهند خنديد. راه درست تر آن است که بگوييد: اگر نخنديد به طنز نويسي ادامه خواهم داد. آن وقت ببينيد، چگونه از خنده زمين را گاز مي گيرند. درست حدس زديد، در اين دنيا همه چيز برعکس است.
منبع:نشريه ي انتظار نوجوان، شماره ي 58.
/ج
*به هيچ کس رحم نکنيد . براي خنداندن ديگران، همه را مسخره کنيد. از آدم هاي غريبه شروع کنيد تا به دوستان نزديک تان برسيد. اگر جواب نداد، اقوام درجه يک و دو را امتحان کنيد. اگر باز هم کسي نخنديد، خودتان را سوژه کنيد . مطمئناً جواب مي دهد . اگر جواب نداد، شما آدم بي مزه اي هستيد. البته نگران نباشيد، طنزپرداز بي مزه هم زياد داريم که آثارشان را گاهي طنز سياه يا گروتسک مي نامند و گاهي آثار خود را بالاتر از فهم مخاطب تصور مي کنند.
*يک گروه حرفه اي خنده تشکيل دهيد. تا وقتي در شب هاي طنز، آثارتان را مي خوانيد، از خنده روده بُر شوند و با خنده هاي خود سالن را منفجر کنند. به بعضي از آن ها بگوييد صندلي ها را از خنده گاز بگيرند و از برخي بخواهيد از خنده غش کنند. اين طوري مي توانيد ادعا کنيد که کار شما گرفته است.
*اگر مي خواهيد طنز پرداز محبوب زير 18سال شويد، در يکي از مجلات«چهل کلاغ»يا «شير تو شير جوان» به نوشتن متن هاي بي نمک و توهين آميز در مورد شخصيت هاي معروف سياسي و اجتماعي بپردازيد، با اين کار هم زنگ خور تلفن تان بالا مي رود و هم به زودي به چهره اي محبوب براي زير 18ساله ها تبديل مي شويد. در نوشته هايتان حتماً به نيک بخت و گلزار و ديگر شخصيت هاي محبوب زير 18سال بپردازيد و از اصطلاحات «خفن»،«نسل سومي»،«جواتي، «آي کيو» و ... استفاده کنيد. مي توانيد براي شهرت بيشتر اسم تان را عوض کنيد و خودتان را ژاله ژوله يا اسماعيل يله بناميد.
مخاطبان را تهديد کنيد که اگر نخندند، ديگر طنز نخواهيد نوشت.مطمئناً آن ها نخواهند خنديد. راه درست تر آن است که بگوييد: اگر نخنديد به طنز نويسي ادامه خواهم داد. آن وقت ببينيد، چگونه از خنده زمين را گاز مي گيرند. درست حدس زديد، در اين دنيا همه چيز برعکس است.
منبع:نشريه ي انتظار نوجوان، شماره ي 58.
/ج
