سيستيت بينا بيني
اطلاعات اوليه
سيستيت بينابيني عبارت است از يك نوع التهاب ديواره مثانه، سيستيت بينابيني علايمي شبيه سيستيت (عفونت باكتريايي مثانه) دارد، اما كشت ادرار از نظر باكتري در آن منفي است و دادن آنتي‌بيوتيك معمولاً كمكي نمي‌كند. سن متوسط شروع اين بيماري حدود 40 سالگي است، اما اين بيماري مي‌تواند در زنان در تمام سنين بروز كند. علايم از خفيف تا شديد متغيرند.
علايم شايع
درد و احساس فشار در لگن
احساس نياز فوري به ادرار كردن (گاهي 80-60 بار در روز) و احساس سوزش هنگام ادرار كردن
احساس خالي نشدن كامل مثانه
درد به هنگام مقاربت
گاهي درد در مجراي تناسلي و راست روده
علل
عوامل تشديد كننده بيماري
آرتريت روماتوييد [يك نوع شايع التهاب مفاصل]
سابقه درآوردن رحم
پيشگيري
عواقب مورد انتظار
خانم‌هايي كه دچار اين بيماري هستند ممكن است شعله‌ور شدن و فروكش كردن‌هاي اين بيماري را تجربه كنند؛ در بيماران مختلف درمان‌هاي مختلف مؤثر واقع مي‌شود. حتي در يك خانم هم، يك نوع درمان ممكن است اثر كند ولي بعد تأثير خود را از دست بدهد.
عوارض احتمالي
علايم برطرف نشده‌اي كه مي‌آيند و مي‌روند و شدت آنها ممكن است از خفيف تا شديد متغير باشد.
درمان
اصول كليبررسي اوليه تشخيصي عبارتند از آزمايش ادرار (كه معمولاً طبيعي است) و معاينه لگني. در هر حال بايد بيماري‌هايي كه علايم شبيه اين بيماري را دارند (مثلاً عفونت مثانه، مشكلات كليوي، عفونت‌هاي مجراي تناسلي، آندومتريوز و بيماري‌هاي آميزشي) رد شوند.
اگر ساير بررسي‌ها منفي باشند، اغلب توصيه به انجام سيستوسكپي مي‌شود. در اين روش از يك وسيله باريك كه سر آن منبع نوراني قرار دارد براي ديدن داخل مثانه استفاده مي‌شود. همراه با انجام آن نمونه‌برداري نيز انجام مي‌گيرد تا احياناً اگر سرطان وجود داشته باشد مشخص شود. يك مزيت ديگر سيستوسكپي اين است كه با انجام آن غالباً علايم تخفيف مي‌يابند. زيرا در سيستوسكپي، مثانه با آب پر و متسع مي‌شود و ظرفيت آن افزايش مي‌يابد.
براي اين بيماري راه درماني قطعاً مؤثر وجود ندارد. انتخاب‌هاي درماني عبارتند از داروهاي خوراكي مختلف، داروهايي كه به داخل مثانه وارد مي‌شوند، كارهاي مخصوص براي اتساع مثانه، تغيير در رژيم غذايي، تمرينات مخصوص مثانه، و تحريك الكتريكي رشته‌هاي عصب از راه پوست
انجام مشاوره، بازخورد زيستي (بيوفيدبك)، يا هيپنوتيسم يا آرام‌سازي توسط خود فرد جهت كمك به كنترل استرس، عصبانيت، اضطراب و گاهي، افسردگي همراه با اختلالات درد مزمن توصيه مي‌شود.
روش‌هاي جراحي به ندرت مورد استفاده قرار مي‌گيرند (تنها به عنوان حربه آخر و هنگامي كه ساير روش‌هاي درماني شكست خورده باشند و براي بهبود كيفيت زندگي پايين فرد انجام اقدامات غيرمحافظه‌كارانه جايز باشد).
داروها
آنتي‌هيستامين‌ها، آنتي‌كولينرژيك‌ها، داروهاي ضدالتهابي غيراستروييدي، و داروهاي ضدافسردگي همگي موفقيت محدودي در كاهش علايم دارند.
داروي پنتوزان پلي سولفات سديم در تخفيف علايم بعضي از خانم‌ها مؤثر بوده است.
دي‌متيل سولفوكسايد يا ساير داروها را مي‌توان مستقيماً به درون مثانه وارد كرد. دي‌متيل سولفوكسايد به مدت 15 دقيقه در مثانه نگاه داشته و سپس تخليه مي‌شود. اين درمان هر دو هفته تكرار مي‌شود، يا تا زماني كه علايم تخفيف يابند و سپس برحسب نياز تكرار مي‌شود. مصرف دي‌متيل سولفوكسايد باعث وجود آمدن يك بوي شبيه سير در پوست و تنفس مي‌شود كه تا 72 ساعت ادامه مي‌يابد.
فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري
محدوديتي براي آن وجود ندارد فقط در صورت بروز علايم، فعاليت در زمان ابتلا به اين بيماري مربوطه نبايد انجام شود.
رژيم غذايي
حذف نوشيدني‌هاي حاوي كافئين، شيرين‌كننده‌هاي مصنوعي، غذاهاي پرادويه، مركبات و كوجه‌فرنگي از رژيم غذايي ممكن است به تخفيف علايم كمك كند. مصرف الكل بيماري را تشديد مي‌كند.
مصرف رژيم غذايي ساده بدون ادويه در بعضي از بيماران مؤثر است.
درچه شرايطي بايد به پزشك مراجعه نمود؟
اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده‌تان علايم سيستيت بينابيني را داريد.
اگر درد غيرقابل تحمل هنگام درمان رخ دهد.
اگر دچار علايم جديد و غير قابل توجيه شده‌ايد. داروهاي مورد استفاده در درمان ممكن است عوارض جانبي به همراه داشته باشند.
اگر علايم پس از درمان مجدداً بازگردند.
پي نوشت ها :
* نام بيماري به انگليسي: Interstitial cystitis
منبع:www.irteb.com/ع
