رابطه فعاليت جنسي و بيماري قلبي

يکي از مشکلات بحث ‌انگيز در ميان بسياري از افراد جامعه و کادر پزشکي، مساله فعاليت جنسي در مبتلايان به بيماري‌هاي قلبي‌عروقي است. زمان شروع و از سرگيري فعاليت جنسي در کساني که به حمله حاد قلبي دچار شده‌ اند، از ابهامات اساسي در اذهان پزشکان و بيماران آنهاست. از طرف ديگر ارتباط ناتواني جنسي با انواع بيماري‌هاي قلبي قابل طرح و بررسي مي‌باشد. شايع‌ترين مشکل در خصوص مرداني است که تحت درمان جراحي باي‌پس عروقي قلبي، تعويض دريچه و باز کردن عروق کرونر با بالون قرار گرفته و يا دچار حمله حاد انفارکتوس قلب (MI) شده‌اند. بيشتر بيماران نگران فعاليت جنسي و يا تمايل جنسي يا ناتواني جنسي هستند. ترس و نگراني از ناتواني جنسي و ترس از بروز يک حمله حاد سکته قلبي (MI) متعاقب فعاليت جنسي باعث ايجاد اضطراب در بيماران مي‌گردد و اين امر موجب خودداري آنها از فعاليت جنسي مي‌شود که مي‌تواند عميقا کيفيت زندگي را متأثر نمايد.
به طور کلي بيماران قلبي‌عروقي از نظر ارايه يک راهکار علمي براي شروع فعاليت جنسي به سه دسته با ريسک پايين، متوسط و بالا تقسيم مي‌شوند. خوشبختانه بيشتر بيماران جزو گروه اول بوده و با ايمني بالا مي‌توانند به شروع فعاليت جنسي ترغيب شوند و يا درمان‌هاي دارويي لازم را براي ناتواني جنسي دريافت نمايند. در هر سه دسته اين بيماران احتمال بروز عوارض خطرناک در حين فعاليت جنسي پايين‌تر از ميزاني است که بيماران يا ساير پزشکان تصور مي‌کنند. در برخي بررسي‌ها فقط در 19 درصد از بيماران مبتلا به سکته قلبي، فعاليت جنسي به عنوان عامل براي شروع سکته قلبي موثر بوده است. در ضمن بررسي‌ها نشان داده است که ارايه مشاوره‌هاي لازم در مورد فعاليت جنسي به‌طور قابل‌ملاحظه‌اي در بهبود عملکرد جنسي بيماران تاثير گذاشته و دريافت اطلاعات کافي در خصوص شروع دوباره فعاليت جنسي از نگراني‌هاي بيماران در دوره پس از سکته قلبي کاسته است.
از آنجايي که فعاليت جنسي يک نياز براي افراد و راهي جهت رهايي از استرس‌هاي رواني و کاهش احساس تنهايي است اما بيماران قلبي، اغلب اين فعاليت را براي سلامتي خود تهديدکننده مي‌دانند و از شرکت در اين فعاليت پرهيز مي‌کنند. به دليل اهميت ارتباط جنسي به عنوان يک عامل ايجاد و حفظ ارتباط صميمانه در زندگي زناشويي، بيماران مي‌توانند تحت مشاوره با يک متخصص قلب و دريافت آموزش‌ها و تکنيک‌هاي لازم مثل نزديکي بعد از يک دوره استراحت (هنگام صبح يا يک و نيم ساعت پس از صرف غذا)، استفاده از داروي نيتروگليسيرين به عنوان پيشگيري و يا وضعيتي که هر دو طرف در حالت راحت باشند، به فعاليت جنسي خود ادامه دهند. علايمي که در صورت بروز آنها در طي يا پس از مقاربت، نياز به اطلاع دادن به پزشک دارد عبارت‌اند از:
تنگي‌نفس يا افزايش ضربان قلب براي 15 دقيقه پس از مقاربت، خستگي بيش از حد، درد قفسه سينه و بي‌خوابي پس از مقاربت. در مورد داروها نيز مي‌توان با متخصص قلب مربوطه مشورت نمود تا داروهايي تجويز شود که حتي‌الامکان، عارضه ثانوي جنسي کمتري داشته باشند.
منبع:http://www.salamat.com
/ج