وداع با کاپيتان افسانه اي

روزهاي طلايي رائول در رئال مادريد نشان مي دهد چرا او از امثال دي استفانو و پوشکاش مقامي بالاتر در اين باشگاه دارد
 

شايد براي براي هيچ کس باور کردني نباشد. شايد هيچ کس نتواند حتي خواب دوري رئال مادريد و رائول را ببيند. شايد بتوان پذيرفت پائولو مالديني ديگر در ميلان بازي نکند يا الساندرو دل پيرو پيراهن « نرآتزوري» را بر تن نداشته باشد اما باور دوري کاپيتان افسانه اي رئال مادريد از ورزشگاه « سانتياگوبرنابئو» براي همه سخت است، بيشتر از همه براي خودش. وقتي داشت در کنفرانس مطبوعاتي رسماً خداحافظي اش را اعلام مي کرد و سعي داشت ژستي براي عکس خداحافظي بگيرد لرزش را نه تنها در دست ها بلکه در گلو و چشمانش هم مي شد حس کرد. رائول گونزالس بلانکو بعد از 16 سال رويايي رئال مادريد را ترک کرد تا هوادارانش لحظه اي از مرور قهرماني ها و افتخارات او رها نشوند.

اولين بازي ملي(21 اکتبر 1996)
 

رائول در فصل 95-1994 بازيکن ثابت رئال مادريد بود و در 40 بازي 19 گل براي تيمش زد.او در ضمن هشت بار در ليگ قهرمانان اروپا پيراهن پر افتخارترين تيم در اين تورنمنت را به تن کرد و شش گل به ثمر رساند.با اين حال او جايي در ترکيب تيم ملي اسپانيا در يورو 1996 نداشت و مجبور شد تا اکتبر آن سال صبر کند.درنهايت رائول براي اولين بار پيراهن تيم ملي اسپانيا را مقابل چک به تن کرد و طي ده سال با زدن 44 گل در 102 بازي ملي رکورددار گلزني در تيم ملي اسپانيا شد. هر چند ويا با 43 گل زده يک گل نياز دارد تا به اسطوره محبوب اسپانيايي ها برسد.

اولين حضور در جام جهاني( 13 ژوئن 1998)
 

او شماره ده اسپانيا و بهترين بازيکن اين تيم بود. کارشناسان او را بهترين بازيکن تاريخ اسپانيا پيش بيني مي کردند و انتظار داشتند با درخشش او اسپانيا به اولين قهرماني اش در جام جهاني برسد. او در اولين بازي اسپانيا در جام جهاني 1998 فرانسه گلزني کرد اما اشتباهات آندوني زوبيزارتا-دروازه بان و کاپيتان اسپانيا-عامل اصلي شکست اين تيم مقابل نيجريه شد و دست آخر رائول با زدن تنها يک گل به همراه تيم ملي کشورش حذف شد.

اولين بازي براي رئال مادريد( 29 اکتبر 1994)
 

وقتي رائول در نهمين بازي اش براي جوانان رئال مادريد شانزدهمين گلش را به ثمر رساند خورخه والدانو- مربي وقت رئال مادريد و مدير کنوني اين باشگاه- پسر چابک گلزن را به تيم بزرگسالان دعوت کرد و 90 دقيقه مقابل ساراگوسا به او بازي داد. رائول آن زمان با تنها 17 سال و چهار ماه سن تبديل شد به جوان ترين بازيکن حرفه اي دنيا. او به خاطر اعتماد والدانو نام فرزند اولش را خورخه گذاشت. فرزند دوم او هم نام هوگوسانچز،مهاجم گلزن رئال مادريد در سال هاي نوجواني رائول است. هکتور هم به احترام هکتور ريال- ستاره رئال مادريد در دهه 1960- نام پسر سوم اوست و پسر چهارم او هم به خاطر علاقه زياد رائول به لوتار ماتئوس، ماتيو نام دارد.

اولين گل( 5 نوامبر 1994)
 

رائول يک هفته بعد از اولين بازي اش، اولين دربي اش را در اولين حضورش در ورزشگاه افسانه اي سانتياگو برنابئو مقابل اتلتيکو مادريد انجام داد و اولين گلش را با پيراهن اين تيم به ثمر رساند تا جوان ترين گلزن حرفه اي تا آن زمان باشد. هواداران اتلتيکو مادريد از او بيزار بودند چون او سابقاً در تيم نوجوانان اين تيم بازي مي کرد و خانواده گونزالزها هوادار اين باشگاه بودند.رائول در آن فصل 28 بازي انجام داد، نه گل زد و به اولين قهرماني اش با باشگاه رسيد.

اولين قهرماني در اروپا(20 مي 1998)
 

ستاره رئال مادريد تبديل شده بود به محبوب ترين بازيکن در سراسر اسپانيا.هم در تيم ملي او را دوست داشتند و هم در رئال مادريد. رائول بعد از قهرماني در فصل 1996-97 و زدن 21 گل در 42 بازي رئال در لاليگا به همراه پردراگ مياتوويچ و فرناندو مورينتس در خط حمله، رئال مادريد را به فينال ليگ قهرمانان اروپا رساند و رائول در سال 1998 با پيروزي يک بر سفر تيمش مقابل يوونتوس به اولين قهرماني اش در ليگ قهرمانان اروپا دست يافت. رئال در همان سال با گلزني رائول قهرمان جام جهاني باشگاه ها شد.

اولين آقاي گلي( 20 ژوئن 1999)
 

تا پيش از آخرين بازي لاليگا در فصل 1998-99 رائول 23 گل زده بود و ريوالدو، ستاره برزيلي بارسلونا که خيالش از قهرماني اين تيم در لاليگا راحت شده بود با زدن 24 گل در صدر جدول گلزنان لاليگا قرار داشت. در بازي آخر، رائول دو گل به دپورتيوو زد و ريوالدو نتوانست دروازه ساراگوسا را باز کند تا ستاره جوان رئال مادريد چند روز مانده به تولد 22 سالگي اش آقاي گل لاليگا شود و جايزه «پي چي پي » را بگيرد.

گلزن بزرگ ليگ قهرمانان( 24 مي 2000)
 

تيم طلايي رئال مادريد در سال 2000 با مثلث رويايي رائول، مورينتس و نيکولا آنلکا در خط حمله موفق شد بعد از دو سال دوباره ليگ قهرمانان اروپا را فتح کند. در آن سال رائول ده گل به ثمر رساند و سومين گل رئال مادريد به والنسيا را زد تا هم آقاي گل اين مسابقات شود و هم به دومين قهرماني اش در اروپا برسد.رائول در16 دوره از ليگ قهرمانان اروپا 132 بازي انجام داده و با زدن 66 گل رکورد دست نيافتني گل زده در اين مسابقات را در اختيار دارد. او فصل آينده با پيراهن شالکه مي تواند خودش را به 139 بازي مالديني در اين تورنمنت برساند و به شمار گل هاي زده اش اضافه کند.

درخشان ترين ستاره کهکشاني ها( 3 دسامبر 2002)
 

حتي آمدن لوئيس فيگو، زين الدين زيدان و رونالدو ذره اي از محبوبيت رائول در رئال مادريد نکاسته بود. حتي ديويد بکام هم جرأت پوشيدن پيراهن شماره هفت او را نداشت. او در سال 2001، هم قهرمان اسپانيا شد و هم آقاي گل. سال 2002 در فينال ليگ قهرمانان اروپا به بايرلورکوزن گل زد و با درخشش روبرتو کارلوس، فيگو و زيدان قهرمان اروپا شد. سوم دسامبر همان سال هم به دومين قهرماني اش در جام جهاني باشگاه ها رسيد.

کاپيتاني بعد از هيرو( جولاي 2002)
 

جام جهاني 2002 آخرين دوره اي بود که فرناندو هيرو، کاپيتان تيم ملي اسپانيا و رئال مادريد بازي مي کرد. در آن جام رائول سه گل به ثمر رساند اما اسپانيا به رغم شايستگي در يک چهارم نهايي مغلوب کره جنوبي، ميزبان مسابقات شد. بعد از آن تورنمنت هيرو از فوتبال ملي خداحافظي کرد و رائول کاپيتان اسپانيا شد. يک سال بعد، هيرو از رئال مادريد هم رفت تا بازوبند کاپيتاني بزرگ ترين باشگاه دنيا بر بازوي رائول بسته شود.

خداحافظي اسطوره( 33 جولاي 2010)
 

از سال 2002 به بعد سال هاي شناختن رائول است. اسطوره رئال هرچند درخشش سال هاي گذشته اش را نداشت اما سال 2006 بود که ديگر همه فهميدند رئال و رائول در کلمه بسيار نزديک هم هستند. او با رئال مادريد سه بار در سال هاي 2003، 2007 و 2008 قهرمان اسپانيا شد و از سال 2006 ديگر به تيم ملي اسپانيا دعوت نشد. با آمدن ژوزه مورينيو و کم شدن احتمال ثابت بودنش در ترکيب اصلي، روز 23 جولاي تصميم به ترک باشگاه گرفت و قراردادي دو ساله با شالکه بست. او طي خداحافظي باشکوهي با هواداران، مادريد را ترک کرد و با چشماني اشکبار قول داد به زودي به خانه اصلي اش بر مي گردد و جاودانه مي شود.

آدمکش بالفطره
 

جملاتي که چهره هاي مشهور فوتبالي در مورد رائول گفته اند
رائول گونزالس آدم مهمي در فوتبال است. اين را ما نمي گوييم اگر باور نداريد نظرات شخصيت هاي مهم فوتبال جهان را در مورد او بخوانيد.کاکا، زيدان، پله، دي استفانو و ... بخوانيد نظراتشان را .
زين الدين زيدان: او براي هر کسي در زمين يک نمونه کامل فرماندهي است.

رونالدو: بازي کنار کسي مثل رائول برايم افتخار است.
پله: او همان استعدادي را دارد که بازيکنان برزيلي دارند.
مارادونا: رائول يک نابغه است که مي تواند براي سال ها در يک سطح بازي کند.
گاس هيدينک: او از آن دسته بازيکناني است که هر مربي اي آرزو دارد در تيمش داشته باشد.
فابيو کاپلو: او مهاجم مورد علاقه من است و غريزه آدمکشي بالايي دارد.
کاکا: او هميشه بخشي از مادريدي ها خواهد بود و رفتن او براي اعضاي تيم و هواداران بسيار سخت و تلخ است.
دي استفانو: رائول هميشه در حالي وارد زمين مي شد که 100 هزار نفر به او نگاه مي کردند و او طوري بازي مي کرد که انگار در پارک نزديک خانه شان بازي مي کند.
منبع:نشريه همشهري جوان، شماره 272
/م