با دندان‌هاي نهفته چه کار کنيم؟
دندان‌هاي نهفته يا رويش نيافته به دندان‌هايي اطلاق مي‌شود كه در زمان مورد انتظار كه سن رويش هر دندان است، نمي‌تواند رويش پيدا كرده و در محل طبيعي قوس دنداني فكي قرار گيرد. علل رويش نيافتن دندان متعدد است ولي به طور اختصار شامل استخوان‌هاي متراكم پوشاننده، مزاحمت دندان‌هاي مجاور بافت نرم متراكم و اضافي و نامتناسب بودن فضاي قوس فكي با اندازه دندان‌ها است. متاسفانه شيوع نهفتگي دندان‌ها و به خصوص دندان‌هاي عقل در حال افزايش است كه يكي از دلايل شناخته شده آن، مصرف غذاهاي آماده و كم‌كاري فكين است كه با كاهش عمل و نيروي جويدن از رشد استخوان‌ها مي‌كاهد. شايع‌ترين دندان‌هاي نهفته، دندان‌هاي عقل و سپس دندان‌هاي نيش بالا و كرسي‌هاي كوچك است. به عنوان يك اصل پذيرفته شده، همه دندان‌هاي نهفته بايد خارج شوند چرا كه همگي پتانسيل ايجاد عفونت، كيست، تومور، صدمه به دندان‌هاي مجاور و بالا بردن احتمال شكستگي فك در مواجهه با ضربات را دارند، به علاوه خارج كردن دندان‌هاي نهفته به خصوص عقل، هم درمان ارتودنسي را تسهيل مي‌كند و هم از در هم رفتگي و نامنظم شدن دندان‌هاي جلو پيشگيري مي‌كند. بديهي است موكول كردن اين عمل به سنين بالاتر نيازمند عمل مشكل‌تر است و احتمال بروز عوارض بيشتر را به دنبال دارد.
موارد تجويز نکردن جراحي براي حذف يك دندان نهفته محدود است. براي مثال، در سنين بالا وقتي دندان كاملاً در داخل استخوان نهفته بوده ( تاكنون خارج نشده ) و عارضه‌اي هم در راديوگرافي و بررسي كلينيكي مشهود نيست مي‌توان ناديده گرفت و فقط سالي يك بار كنترل كرد. در افراد مسن عوارض پس از عمل نيز شديدتر است ولي در صورت مزاحمت براي پروتز بيمار و سطحي بودن دندان بهتر است خارج شود. از موارد ديگر تجويز نکردن، وضعيت نامناسب بيمار از نظر بيماري‌هاي عمومي است كه در اين موارد و نيز در مواردي که دليل آسيب‌هاي جدي به ساختمان‌هاي مجاور خارج كردن دندان مخاطره‌آميز است، بهتر است اقدامي‌صورت نگيرد.
خلاصه اينکه بهتر است ويزيت سالانه از سوي پزشك معالج مدنظر باشد تا در صورت مقتضي شدن سن رويش اقدام به عمل جراحي کند. درباره دندان‌هاي عقل نهفته و به خصوص عقل نهفته فك پايين بين هفده تا بيست و پنج سالگي كه سن ايجاد عوارض هم هست، لازم است بيمار تحت معاينه قرار گرفته تا در صورت نهفتگي، دندان مزبور خارج شود. پيشتر ذكر شد كه دندان‌هاي نهفته هرچه در سن پايين‌تر خارج شوند، احتمال بروز عوارض نهفتگي و عوارض جراحي به حداقل مي‌رسد.
منبع:www.salamat.com
/ع
موارد تجويز نکردن جراحي براي حذف يك دندان نهفته محدود است. براي مثال، در سنين بالا وقتي دندان كاملاً در داخل استخوان نهفته بوده ( تاكنون خارج نشده ) و عارضه‌اي هم در راديوگرافي و بررسي كلينيكي مشهود نيست مي‌توان ناديده گرفت و فقط سالي يك بار كنترل كرد. در افراد مسن عوارض پس از عمل نيز شديدتر است ولي در صورت مزاحمت براي پروتز بيمار و سطحي بودن دندان بهتر است خارج شود. از موارد ديگر تجويز نکردن، وضعيت نامناسب بيمار از نظر بيماري‌هاي عمومي است كه در اين موارد و نيز در مواردي که دليل آسيب‌هاي جدي به ساختمان‌هاي مجاور خارج كردن دندان مخاطره‌آميز است، بهتر است اقدامي‌صورت نگيرد.
خلاصه اينکه بهتر است ويزيت سالانه از سوي پزشك معالج مدنظر باشد تا در صورت مقتضي شدن سن رويش اقدام به عمل جراحي کند. درباره دندان‌هاي عقل نهفته و به خصوص عقل نهفته فك پايين بين هفده تا بيست و پنج سالگي كه سن ايجاد عوارض هم هست، لازم است بيمار تحت معاينه قرار گرفته تا در صورت نهفتگي، دندان مزبور خارج شود. پيشتر ذكر شد كه دندان‌هاي نهفته هرچه در سن پايين‌تر خارج شوند، احتمال بروز عوارض نهفتگي و عوارض جراحي به حداقل مي‌رسد.
منبع:www.salamat.com
/ع
