بيماري شيشه شير
از لحظه‌اي كه روي صندلي دندانپزشكي مي‌نشيند، آرام و قرار ندارد. از سر و كول صندلي بالا مي‌رود با ساكشن، دندان‌هايش را جاروبرقي مي‌كشد و تندتند براي اينكه به او آمپول نزنيد، داستان دوستش را كه در دندانپزشكي به او آمپول تزريق شده و او خوابيده و ديگر بيدار نشده(!) برايتان تعريف مي‌كند. تا نگاهش مي‌كني، نگاهش را مي‌دزد. وقتي به او مي‌گويي: «سلام، كوچولوي شيطان!»، مي‌خندد و مي‌بيني جاي دندانهاي جلويي‌اش خالي است. به او مي‌گويي: «كوچولو، پس دندونات كو؟دندوناتو موش خورده؟!»
ما معمولا انتظار داريم بزرگسالان كه بهداشت دهان و دندانهاي خود را به درستي رعايت نمي‌كنند، دندان‌هايي پوسيده داشته باشند اما در اين بيماري دندانهاي جلويي فك بالا و به‌دنبال آن دندانهاي عقبي فك بالا پايين و پايين كودكان 2تا 4 ساله دچار پوسيدگي‌هاي گسترده مي‌شونند در اين بيماري دندانهاي جلويي پايين معمولا سالمند اما فكر مي‌كنيد علت چيست؟ بله درست حس زديد شيشه شير.
خيلي از كودكان عادت دارند هنگامي كه در رختخواب قرار مي‌گيرند شيشه شير محتوي شير يا آب قند را در دهان خود نگه داشته و بنوشند تا به خواب فرو روند و يا عادت دارند در حال شيرخوردن از سينه مادر به خواب بروند، ولي در لحظاتي كه مادر خشنود از پايان يافتن گريه‌هاي پياپي شبانه كودك، فرصتي را براي خواب آرام به‌دست مي‌آورد، مواد غذايي و ميكروب‌هاي در روي دندانهاي كودك فعاليت‌هاي مخربي را آغاز مي‌كنند. بقاياي شير يا آب قند روي دندانهاي جلويي كودك جمع مي‌شود و در طول شب‌ها هم ترشح بزاق كاهش مي‌يابد، بنابراين اين بقايا از روي دندان‌ها شسته نمي‌شود و همانجا باقي مي‌ما‌نند اين مايع حاوي مواد قندي زيادي است كه محيط مناسبي براي رشد ميكروب‌هاي پوسيدگي‌زا مي‌باشند اين ميكروب‌ها در طول شب فعاليت كرده و اسيدي توليد مي‌كنند كه ميناي دندان را حل كرده و موجب پوسيدگي دندان‌ها مي‌شوند.
محققان پيشنهاد مي‌كنند نوزاد بايد از زمان تولد در حين شيرخوردن نگه داشته شود. كودكي كه حين شيرخوردن به خواب مي‌رود بايد وادار به آروغ‌زدن شود و بعد به رختخواب گذاشته شود. همچنين والدين بلافاصله پس از رويش دندانهاي شيري در حدو 6 ماهگي، بايد دندانهاي كودك خود را مسواك بزنند و هر بار پس از شيردادن به او، اطراف دندان‌هايش را با يك گاز يا پارچه تميز و مرطوب تميز كنند تا بقاياي شير از اطراف دندان‌ها زدوده شود.
به‌علاوه بهتر است به محض اينكه كودك قادر به شيرخوردن از ليوان شد، از شيردادن به او خودداري كنند و از او بخواهند با ليوان شير بخورد. اكثر كودكان در 12 ماهگي ( 1 سالگي) قادر به استفاده از ليوان خواهند بود. براي پيشگيري از ابتلا كودك‌مان به بيماري شيشه بهتر است كودك را بين 6 تا 12 ماهگي براي معاينه نزد دندان‌پزشك ببريد تا در صورتي كه اين بيماري وجود داشته باشد، تشخيص داده شود و در همان مراحل اوليه راهكارهاي مناسب در پيش گرفته شود و از آسيب‌رسيدن به همه دندانهاي كودك و ازدست‌رفتن دندان‌هايش پيشگيري به عمل آورد. خوشبختانه در صورتي كه دندانهاي شيري جلويي فك بالا، در اثر پوسيدگي از بين رفت، نيازي به پلاك‌هاي ارتودنسي براي حفظ اين فضا براي رويش دندانهاي دايمي جايگزين وجود ندارد.
همچنين با توجه به اينکه نحوه و مدل مکيدن شيشه شير و پستانک با مکيدن سينه مادر متفاوت است، بنابراين بعد از مدتي 90 درصد کودکان اصطلاحا دچار گيجي سر پستانک مي‌شوند و در 50 درصد موارد تنها مهارت مکيدن شيشه شير را کسب کرده و سينه مادر را پس‌زده و رها مي‌کنند. استفاده از فنجان به دليل کمتر بودن خطر آلودگي آن و در دسترس بودن به مراتب بهتر از شيشه شير است، متاسفانه اغلب مادران علاوه بر استفاده از شيشه شير براي تغذيه کودک از آن به عنوان آرام کردن کودک استفاده مي‌کنند و حتي آب را نيز در شيشه آن هم به مدت طولاني در دهان کودک قرار مي‌دهند و اغلب نيز با ريختن چند قند در آب آن را شيرين کرده به کودک مي‌دهند و حتي اين شيشه آب قند در زمان خواب کودک نيز در دهان وي قرار دارد که همين امر موجب تاثيرگذاري آن بر دندانهاي کودک مي‌شود.
اين شيريني که مدت زيادي در تماس با دهان قرار مي‌گيرد باعث پوسيدگي و سياه شدن دندان‌ها در وي مي‌شود.
همواره به مادران توصيه مي‌شود با شير خود کودکان‌شان را تغذيه کرده و يا حتي‌الامکان از فنجان يا قاشق براي دادن مايعات به آنها استفاده کنند، چرا که کودک تازه به دنيا آمده نيز قادر به خوردن از طريق فنجان است.
منبع: http://www.salamat.com
ae
BBTD يا بيماري شيشه:
ما معمولا انتظار داريم بزرگسالان كه بهداشت دهان و دندانهاي خود را به درستي رعايت نمي‌كنند، دندان‌هايي پوسيده داشته باشند اما در اين بيماري دندانهاي جلويي فك بالا و به‌دنبال آن دندانهاي عقبي فك بالا پايين و پايين كودكان 2تا 4 ساله دچار پوسيدگي‌هاي گسترده مي‌شونند در اين بيماري دندانهاي جلويي پايين معمولا سالمند اما فكر مي‌كنيد علت چيست؟ بله درست حس زديد شيشه شير.
خيلي از كودكان عادت دارند هنگامي كه در رختخواب قرار مي‌گيرند شيشه شير محتوي شير يا آب قند را در دهان خود نگه داشته و بنوشند تا به خواب فرو روند و يا عادت دارند در حال شيرخوردن از سينه مادر به خواب بروند، ولي در لحظاتي كه مادر خشنود از پايان يافتن گريه‌هاي پياپي شبانه كودك، فرصتي را براي خواب آرام به‌دست مي‌آورد، مواد غذايي و ميكروب‌هاي در روي دندانهاي كودك فعاليت‌هاي مخربي را آغاز مي‌كنند. بقاياي شير يا آب قند روي دندانهاي جلويي كودك جمع مي‌شود و در طول شب‌ها هم ترشح بزاق كاهش مي‌يابد، بنابراين اين بقايا از روي دندان‌ها شسته نمي‌شود و همانجا باقي مي‌ما‌نند اين مايع حاوي مواد قندي زيادي است كه محيط مناسبي براي رشد ميكروب‌هاي پوسيدگي‌زا مي‌باشند اين ميكروب‌ها در طول شب فعاليت كرده و اسيدي توليد مي‌كنند كه ميناي دندان را حل كرده و موجب پوسيدگي دندان‌ها مي‌شوند.
محققان پيشنهاد مي‌كنند نوزاد بايد از زمان تولد در حين شيرخوردن نگه داشته شود. كودكي كه حين شيرخوردن به خواب مي‌رود بايد وادار به آروغ‌زدن شود و بعد به رختخواب گذاشته شود. همچنين والدين بلافاصله پس از رويش دندانهاي شيري در حدو 6 ماهگي، بايد دندانهاي كودك خود را مسواك بزنند و هر بار پس از شيردادن به او، اطراف دندان‌هايش را با يك گاز يا پارچه تميز و مرطوب تميز كنند تا بقاياي شير از اطراف دندان‌ها زدوده شود.
به‌علاوه بهتر است به محض اينكه كودك قادر به شيرخوردن از ليوان شد، از شيردادن به او خودداري كنند و از او بخواهند با ليوان شير بخورد. اكثر كودكان در 12 ماهگي ( 1 سالگي) قادر به استفاده از ليوان خواهند بود. براي پيشگيري از ابتلا كودك‌مان به بيماري شيشه بهتر است كودك را بين 6 تا 12 ماهگي براي معاينه نزد دندان‌پزشك ببريد تا در صورتي كه اين بيماري وجود داشته باشد، تشخيص داده شود و در همان مراحل اوليه راهكارهاي مناسب در پيش گرفته شود و از آسيب‌رسيدن به همه دندانهاي كودك و ازدست‌رفتن دندان‌هايش پيشگيري به عمل آورد. خوشبختانه در صورتي كه دندانهاي شيري جلويي فك بالا، در اثر پوسيدگي از بين رفت، نيازي به پلاك‌هاي ارتودنسي براي حفظ اين فضا براي رويش دندانهاي دايمي جايگزين وجود ندارد.
نظر کارشناس
همچنين با توجه به اينکه نحوه و مدل مکيدن شيشه شير و پستانک با مکيدن سينه مادر متفاوت است، بنابراين بعد از مدتي 90 درصد کودکان اصطلاحا دچار گيجي سر پستانک مي‌شوند و در 50 درصد موارد تنها مهارت مکيدن شيشه شير را کسب کرده و سينه مادر را پس‌زده و رها مي‌کنند. استفاده از فنجان به دليل کمتر بودن خطر آلودگي آن و در دسترس بودن به مراتب بهتر از شيشه شير است، متاسفانه اغلب مادران علاوه بر استفاده از شيشه شير براي تغذيه کودک از آن به عنوان آرام کردن کودک استفاده مي‌کنند و حتي آب را نيز در شيشه آن هم به مدت طولاني در دهان کودک قرار مي‌دهند و اغلب نيز با ريختن چند قند در آب آن را شيرين کرده به کودک مي‌دهند و حتي اين شيشه آب قند در زمان خواب کودک نيز در دهان وي قرار دارد که همين امر موجب تاثيرگذاري آن بر دندانهاي کودک مي‌شود.
اين شيريني که مدت زيادي در تماس با دهان قرار مي‌گيرد باعث پوسيدگي و سياه شدن دندان‌ها در وي مي‌شود.
همواره به مادران توصيه مي‌شود با شير خود کودکان‌شان را تغذيه کرده و يا حتي‌الامکان از فنجان يا قاشق براي دادن مايعات به آنها استفاده کنند، چرا که کودک تازه به دنيا آمده نيز قادر به خوردن از طريق فنجان است.
منبع: http://www.salamat.com
ae
