عادی سازی بعد از بحران

بازسازي فرآيندي تدريجي ا‌ست كه ايمني همانند سلامتي جسم و روح در آن از مباحث اوليه مي‌باشد. درصورتي‌ وجود نيروهاي كمكي‌‌، دانستن نحوة دسترسي به آنها، روند كمك‌رساني را سريع‌ و راحت‌تر مي‌سازد. اين بخش به منظور بازگرداندن جامعه، افراد و زندگي به حال عادي و معمولي، توصيه‌هايي براي بعد از وقوع حوادث پيشنهاد مي‌دهد .

تضمين ايمني خود (به عنوان اولين اقدام)
 

بعداز بروز يك حادثه اولين دغدغه، سلامت و ايمني خود و خانواده است. بههمين خاطر بايد مسايل ايمني احتمالي را درنظرگرفته و مراقب سلامت وآسايش خانواده بود.

كمك به مصدومين
 

وضعيت جسمي مصدومين را بررسي نماييد آنها را حركت ندهيد مگر آنكه در معرض خطر مرگ يا جراحت‌هاي بيشتر باشند.
اگر مجبور به حركت‌دادن فرد بيهوش هستيد،اول گردن و كمر وي را ثابت نماييد، پس از آن فوراً درخواست كمك كنيد.
اگر مصدوم به راحتي نفس نمي‌كشد، با دقت وضعيت جسمي وي را براي تنفس مصنوعي با بازكردن راه‌هاي هوايي بررسي كرده و تنفس دهان به دهان انجام دهيد.
با استفاده از پتو، دماي بدن مصدوم را حفظ كنيد، مراقب باشيد كه دماي بدن وي بالا نرود.هرگز به فرد بيهوش مايعات نخورانيد.

بهداشت
 

خودتان را خسته نكنيد، سعي نكنيديكباره همه كارها را انجام دهيد، كارها را اولويت‌بندي نموده و به آرامي دنبال كنيد.
زيادآب بنوشيد، غذاي مقوي بخوريد، چكمه ودستكش‌هاي محكم كاربپوشيد.
دست‌هاي خود را بعد از كار در آوار،باآب تميز و صابون بشوييد.

مواردايمني
 

مراقب وسايل ايمني جديدي كه بواسطه بروز حادثه ايجاد مي‌شود و نيز جاده‌ها و ساختمان‌هاي تخريب ‌شده، آب‌هاي آلوده، نشت گاز، شيشه‌هاي شكسته، سيم‌هاي برق معيوب و‌ ساختمان‌هاي آسيب‌ديده باشيد.
مقامات و مسئولين را در جريان مسائل بهداشت و ايمني ازجمله مواد شيميايي ريخته شده، خطوط برق ازكارافتاده و سوخته وحيوانات تلف شده قراردهيد.

احياي مجدد منابع
 

خانه هاي آسيب ديده از سيل را بازسازي نماييد.
گل ولاي را از خانه دوركنيد، خانه را از هجوم سيل و گل و لاي حفظ كنيد.
براي ايمن ساختن ساختمان، اطلاعات وراهنمايي‌هايلازم را بياموزيد، كه چگونه با انجام اقدامات كم هزينه خطر بروز حوادث طبيعي را كم‌كنيد.
برنامه ملي براي بيمه در برابر سيل داشته باشيد كه قبل از وقوع سيل، در حين و بعد از آن چه اقداماتي بايد انجام داد.
خطراتناشي از سيل و حوادث موجود درمنطقه را بياموزيد و درمورد بيمه در برابر سيل آگاهي به دست آوريد.

بازسازي خانه نكات اصلي
 

بعداز يك حادثه، بازگشت به خانه به لحاظ روحي و جسمي چالش‌هايي با خود دارد كه مهم‌تراز همه احتياط است.
وضعيت مصدومين را بررسي كنيد و تنها در صورت ضرورت و احتمال خطر مرگ يا جراحت‌هاي بيشترآنها را حركت دهيد.
اگر مجبور به حركت‌دادن فرد بيهوش هستيد، اول گردن و كمر وي را ثابت نماييد، پس از آن فوراً درخواست كمك كنيد.
حتماً همراه خود راديو باتري دار داشته باشيد تا به اين وسيله از جديدترين اخبار مطلعشويد.
بااستفاده از يك چراغ قوه، خانه آسيب‌ديده خود، را بررسي كنيد.
يادتان باشد كه چراغ قوه را قبل از ورود به خانه روشن كنيد، چون اگر در منزل گاز نشت كرده باشد ممكن استبا يك جرقه آتش سوزي رخ دهد.
مراقب حيوانات وحشي يا ساير جانوران بويژه مارهاي سمي باشيد.
هنگام عبوردر آوار از يك عصا يا چوب نوك تيز استفاده كنيد.
از تلفن فقط براي درخواست كمك استفاده كنيد.
ازخيابان دور بمانيد.
درصورت لزوم مراقب اجسام معلق و يا در حال سقوط مانند سيم‌هاي برق معيوب و سوخته، ديوارهاي سست، پل‌ها، جاده‌ها و پياده‌روها باشيد.

اقدامات قبل از ورود به خانه
 

با دقت اطراف خانه را ببينيد، خطوط برق، نشتي در خطوط گاز و خطرات ساختمان را بررسي كنيد.
هرگونه شك و شبهه در مورد ايمني را با يك كارشناس و متخصص و يا مهندس ساختمان قبل از ورود به داخل در ميان بگذاريد.
دراين شرايط وارد خانه نشويد:
استشمام بوي گاز وجود بقاياي سيلاب اطراف ساختمان احتمال خطر آتش‌سوزي در خانه و اعلام امن نبودن آن توسط مسئولين
در اين شرايط وارد خانه شويد:
زماني‌كه وارد خانه مي‌شويد بايد برخي كارها را انجام داده و از انجام برخي خودداري كنيد.
با احتياط وارد خانه شويد و ابتدا ميزان صدمات وخسارات را بررسي كنيد.
مراقب سطوح سست و آسيب‌ديده باشيد. اين موارد را نيز بايد در بدو ورود به خانه بررسي كنيد:
گاز: اگر صداي گاز يا بوي آن را استشمام كرديد فوراً پنجره ها را بازكرده و خانه را ترك كنيد.
درصورت امكان، شير اصلي گاز را از بيرون قطع‌كنيد و فوراً از خانه همسايه به شركت گاز خبر دهيد.
درصورتي‌كه موفق شديد شير اصلي گاز را ببنديد براي وصل مجدد آن حتماً از يك كارشناس كمك بگيريد.
هرگز براي روشنايي در خانه آسيب‌ديده، سيگار،‌ فانوس، شمع يا مشعل روشن نكنيد،تا زماني‌كه مطمئن شويد، كه نشتي گاز و يا ساير مواد قابل اشتعال ديگر وجود ندارد.

وجود جرقه يا سيم‌هاي معيوب و بدون عايق:
 

درصورتي‌كه بدن‌تان خيس نيست يا در آب قرار نداريد و ايمن هستيد سيم‌هاي برق را بررسي كنيد.
درصورت امكان، فيوز اصلي برق را قطع كنيد. درصورت ناامن بودن،سريعاً محل را ترك كرده و درخواست كمك نماييد.
لامپ‌ها را روشن نكنيد مگراينكه مطمئن شويد كه خطري براي شما نداشته باشد.
ممكن است براي سيم‌كشي به يك متخصص نياز داشته باشيد.
تجهيزات: اگر وسايل الكتريكي خيس هستند فوراً منبع اصلي برق را قطع كنيد.
سپس وسايل برقي را از پريز بيرون بكشيد و بگذاريد خشك شوند.
حتماً قبل از استفاده مجدد از وسايل برقي يا اتصال خطوط برق آنها را با يك متخصص و برقكار وارسي كنيد.
سيستم آب و فاضلاب: درصورتي‌كه لوله‌هاي آب صدمه ديده‌اند شير اصلي را ببنديد.
قبل از استفاده از هر آبي حتماً مسئولين را در جريان قراردهيد چرا كه احتمال آلودگي آب وجود دارد و آب چاه را قبل از استفاده حتما تست كنيد.
تا زماني‌كه سالم بودن سيستم فاضلاب مطمئن نشديد سيفون توالت را نكشيد.
غذاو سايرآذوقه‌ها: غذاها و ساير موادخوراكي را كه مشكوك به آلودگي يا تماس با سيلاب مي‌باشند را دور بريزيد.
اگردر زيرزمين منزل‌ آب جمع شده براي جلوگيري از واردآمدن صدمه آن را به تدريج بيرون بريزيد.
اگر زيرزمين خالي از آب ولي محدودة اطراف آن خيس باشد، ديوارهايزيرزمينممكناست در اثر نم فرو بريزد و كف آن سست شود.
كابينت‌هارا باز بگذاريد: مراقب سقوط اجسام از كابينت‌ها باشيد.مواد شيميايي ريخته‌ شده را تميزكنيد.
اقلام و موادي را كه ممكن است ازطريق فاضلاب، باكتري‌ها يا مواد شيميايي ديگر آلوده شده باشند همچنين مواد قابل استفاده را تميز كنيد.
باشركت بيمه تماس بگيريد، در ضمن ازصدمات وارده عكس بگيريد.

كمك گرفتن در حوادث
 

نظارت برگزارش‌هاي راديو و تلويزيون محلي و ساير رسانه‌ها براي اطلاع‌رساني در مورد اسكان، تغذيه، كمك‌هاي اوليه، پوشاك و كمك‌هاي مالي بسيار حائزاهميت است. اين بخش به اطلاعات كلي در مورد انواع كمك‌ها مي‌پردازد.
كمك مستقيم
درامداد و كمك‌رساني مستقيم به افراد و خانوار‌ها، سازمان‌هايي چون هلال‌احمر، نيروهاي نظامي و ساير سازمان‌هاي داوطلب نقش‌ دارند. اين سازمان‌ها در امر آذوقه، سرپناه، امداد و كمك‌رساني تلاش مي‌كنند.
مقابله با حوادث
شناخت حوادث
تشخيص علايم استرس
كاهش استرس ناشي ازحوادث
بارعاطفي ناشي از حوادث گاهي اوقات به مراتب از خسارات مالي وتنش‌هايي مانند ازدست‌دادن خانه، شغل يا موقعيت شخصي مخرب‌تراست.
پس از هر سانحه يا بلا افكار و احساسات ويا رفتارهايي در بين افراد بازماندهاي كه آسيب ديده و يا شاهد صحنه اي دردناك بوده اند جريان پيدا مي كند.

درك و پذيرش حوادث
 

هركس كه حادثه را ديده يا به نوعي آنراتجربه كرده به طريقي تحت تاثير آن قرارمي‌گيرد.
دلواپسي و نگراني درباره ايمني و سلامت خود و افراد خانواده ونزديكان امري طبيعي است.
احساس غم و اندوه عميق وعصبانيت، واكنش هاي عادي در حوادث است.
آگاهي و پذيرفتن احساسات به بهبود وبازگشتسريع شما به حال عادي كمك مي‌كند.
تمركز روي قدرت و توانمندي‌ها به شما كمك مي‌كند.
درهر حادثه افراد نيازهاي متفاوت وراه‌هايمختلف براي غلبه بر آن دارند.
درهر حادثه رويارويي با افرادي كه درد و رنج عميقي را متحمل مي‌شوند، امري طبيعي است.
بعداز حوادث دغدغه اصلي بيشتر معطوف گروه هاي آسيب پذير به ويژه زنان،كودكان، معلولين و سالخوردگان است، حتي كساني‌كه يك حادثه را بطور غيرمستقيم تجربه كرده‌اند به واسطه پوشش گسترده رسانه‌ها مي‌توانند تحت تأثير قرار‌گيرند.

تشخيص علايم استرس
 

درصورت بروز علايم زير، افراد نيازمند كمك‌هاي مشاوره و مديريت استرس مي‌باشند:
مشكل در افكار و برقراري ارتباط
مشكل در خواب
عدم حفظ تعادل در زندگي روزمره
كاهش آستانه صبر و تحمل
افزايش مصرف دارو
ضعف در انجام كار
مشكلات شكمي و سر
احساس خودكم بيني و افسردگي
مغشوش شدن فكر وذهن
علائم آنفولانزا يا سرماخوردگي
پريشاني و گيجي
عدم تمركز
بي ميلي در ترك خانه
افسردگي و اندوه
احساس نااميدي
ناپايداري خلق و خو و زود زير گريه زدن
عدم اعتماد به نفس و احساس گناه
احساس ترس از جمع و بيگانگي و تنهايي
كاهش استرس ناشي ازحوادث

راه‌هاي برطرف‌كردن استرس به اين شرح است:
 

باديگران درباره احساسات و عواطف خود (عصبانيت، غم و..) صحبت كنيد هرچند اين كار ممكن است راحت نباشد.
ازمددكاران و مشاوران متخصص كه با استرس بعد از حادثه سر و كار دارند كمك بگيريد.
خودرا مسئول و مقصر حوادث ندانيد چرا كه با اين احساس نمي‌توانيد مستقيماً به كار نجات كمكي كنيد.
باخوردن غذاهاي خوب و مقوي، استراحت مناسب، تمدد اعصاب، تفكر و تعمق در جهت بهبود سلامت جسمي و روحي خود تلاش كنيد.
شرايط خانواده و اوضاع را در حال عادي حفظ كرده، خواسته‌ها و مسئوليت‌ها‌يتان را محدودكنيد. اوقاتي را با دوستان و خانواده سپري كنيد.
درمراسم ترحيم و گراميداشت ازدست‌رفتگان شركت كنيد.
ازحمايت خانواده، دوستان يا نهادهاي مذهبي بهره‌مند شويد.
خودرا براي حوادث آتي آماده نماييد، تجهيزات و كيف نجات مورد نياز را مجدد بررسي‌ نماييد.
انجام اين اقدامات قطعاً باعث راحتي خيال شما مي‌شود.

كمك به كودكان براي مقابله با حوادث
 

كودكان چه حوادث را شخصاً تجربه كرده ‌باشند و چه از طريق تلويزيون يا از گفتگوهاي بزرگترها شنيده باشند، حوادث در ذهن كودكان رعب، ترس و ناامني به وجود مي‌آورد.
در هرصورت والدين يا آموزگاران بايد از اين امر آگاه بوده و درصورت مشاهده استرس آماده كمك به ‌آنها باشند.
عكس‌العمل كودكان در برابر حوادث، بروز ترس، غم و غصه يا مشكلات رفتاري است.
كودكان كم سن تر ممكن است كه به مشكلاتي چون شب ادراري، اختلال درخواب،اضطراب و ناراحتي به خاطر دوري از والدين دچار شوند.
كودكان بزرگتر با مشكلاتي مانند خشم يا افت تحصيلي روبه‌رو مي‌شوند.
برخي بچه‌ها حتي ممكن است تنها با مشاهدة حوادث از طريق تلويزيون دچار پريشاني و مشكلات روحي رواني زياد شوند.
عوامل اصلي ايجاد فشارهاي روحي در كودكان از اين قرارست: كودكاني كه در معرض مستقيم حوادث بوده‌اند و يا مواردي مانند ترك منزل،مرگ يا مصدوم شدن ديگران را ديده‌ يا در طول حادثه دچار جراحت يا ترس شده‌اند.
كودكاني كه به واسطه از دست دادن دوست يا يكي از اعضاي خانواده دچار غم و اندوه زياد شده‌اند.
كودكاني كه در معرض استرس طولاني ناشي ازحوادث، (مانند زندگي موقت در چادر و كمپ)، از دست‌دادن دوستان و اقوام و ارتباطات اجتماعي،ازبين رفتن اموال و دارايي ، بيكاري والدين و هزينه‌هاي تحميلي درمان درطول دوره بازسازي‌) قرارگرفته‌اند.

چه عواملي باعث آسيب‌پذيري در كودكان مي‌شود؟
 

در بيشتر موارد بسته به عواملي خطري كه ذكرشد، پاسخ‌هاي پريشاني بهحوادث،بيشتر مواقع موقت و گذراست.
در مواقع بروز خطر جدي، مرگ، جراحت و فقدانعزيزانو يا بروز مشكلات ثانويه مثل ازدست‌دادن خانه و كاشانه، ‌علائم بروزافسردگيمعمولاًدر درازمدت كاهش مي‌يابد.
كساني‌ كه مستقيماً حوادث را تجربه كرده‌اندبايادآوريخاطره حوادث و مواجهه با علائمي چون باد و بوران، دود، تودة هوا، آژير و غيره ممكن است دچار افسردگي شوند.
ذهنيت اوليه و تجربه برخورد با برخي حوادثكهمنجربه بروز جراحت‌هاي شديد يا استرس زياد شده‌اند نيز ممكن است باعث بروزافسردگي و نگراني شود.
غلبه و كنارآمدن كودكان با حوادث اغلب به رفتار والدين بستگي دارد، آنها خيلي خوب غم و اندوه بزرگترهارا درك مي‌كنند.
بزرگتر‌ها مي‌توانند با كنترل احساسات و داشتن برنامه‌اي براي مقابله با حوادث، شدت حوادث و اثرات آن را براي كودكان كم كنند، در واقع آنها بهترين حامي كودكان خود هستند.
بهترين كار در اين راستا، ايجاد اعتماد به نفس وحسنظارتو كنترل در كودكان و مشاركت آنها، قبل از بروز حوادث مي‌باشد تا بدينوسيله براي برنامه حوادث خانواده آماده شوند. بعد از بروز يك حادثه، كودكان را مي‌توان در برنامه بازسازي و عادي سازي دخيل كرد.
واكنش كودكان درمقابل حوادث برحسب سن كودكان دو ساله؛
كودكاني كه قادر به حرف‌زدن نيستند. اگر يك تروما را تجربه كنند قادر به بيان حادثه يا احساسات خود نيستند.
به هرحال،آنها خاطرات حوادث را از روي بو، صدا يا حتي ديدن حفظ مي‌كنند.
كودكان درقبال حوادث واكنش‌هايي چون بدخلقي و زودرنجي، گريه بيش از حد و يا درخواست بغل ونوازش از خود نشان مي‌دهند.
آنها در اين سن بيشتر تحت تاثير نحوة مقابله ورفتار والدين در برابر حوادث قراردارند.
با گذر زمان، كودكان ممكن است از آن حال وهوا بيرون بيايند و ذهنيت مربوط به سالها قبل را به فراموشي بسپارند.
كودكان پيش‌دبستاني (6-3سال)؛
آنها اغلب در مواجه با حوادث، احساس ناتواني و ضعف مي‌كنند.
چرا كه سن و سال و جثةآنها كوچك است و توانايي حفاظت از خود و ديگران را ندارند.
درنتيجه آنها بي‌نهايت از جداشدن از والدين خود واهمه دارند، چراكه معناي فقدان و ازدست دادن هميشگي را نمي‌فهمند.
آنها اثرات را دايمي يا برگشت پذير مي‌بينند.
ممكن است هفته‌ها پس ازوقوع يك حادثه شديد،‌ فعاليت‌هاي اين كودكان تداعي و تكرار مجدد حادثه ياسانحه براي چندين بار متوالي باشد.
كودكان10-7سال (سن مدرسه)؛
بچه‌هايي كه در سنين مدرسه هستند، توانايي درك و فهم فقدان و از دست دادن عزيزانشان را دارند.
بعضي كودكان با جزييات حادثه تا حد زيادي درگير شده و مي‌خواهندكه دائماً از آن صحبت كنند.
اين تمايل با تمركز كودك در مدرسه تداخل پيداكرده،باعث مي‌شود عملكرد وي كاهش پيداكند.
درمدرسه، كودكان ممكن است اطلاعات نادرستي ازهم‌سن و سال‌هاي خود بشنوند، كه باعث بروز عكس‌العمل‌هايي چون غم، ترس بسيار و يا ترس از وقوع دوباره حادثه، احساس گناه از افراط و تفريط در حادثه و يا عصبانيت از اينكه حادثه قابل پيش‌بيني نيست و يا در خيال خود نقش نجاتگر را ايفا مي‌كنند.
نوجوانان و جوانان (11 تا 18سال)؛
همچنان كه كودكان بزرگ مي‌شوند، شناخت و برداشت آنها از رخداد حوادث وسيع‌تر و واكنش آنها همانند بزرگسالان مي‌شود.
نوجوانان ممكن است در حوادث، رفتارهاي مخاطره‌آميز مثل رانندگي بي‌مهابا و بي پروا يا مصرف مواد مخدراز خود بروز دهند. بعضي هم ممكن است هراس ترك خانه را داشته و به همين خاطر از انجام فعاليت‌هاي قبلي خودداري‌كنند. بيشتر نوجوانان و جوانان در روياهاي خود سير مي‌كنند.
بعد از يك تروما، دنيا ممكن است براي آنها بسيار ناامن و خطرناك جلوه كند. يك نوجوان ممكن است تحت فشار ناشي ازاحساسات شديد باشد و احساس كند كه هنوز نمي‌تواند درمورد آن با ديگران صحبت كند.
ملاقات كردن مكرر كودكان، نياز روحي آنها مي‌باشد
واكنش كودكان متأثر از رفتار، افكار و احساسات والدين است.
بزرگسالان بايدآن ها را تشويق كنند كه افكار و احساسات خود در مورد حوادث را با ديگران درميان بگذارند.
تعبير و برداشت‌هاي نادرست كودكان از حادثه و خطر را با توضيحات درست و شفاف و گوش دادن به دغدغه‌هاي كودكان و پاسخ به سئوالات‌ آنها رفع كنيد.
با تأييد حرف‌ها و برداشت‌هاي آنها همراه با بحث و صحبت در مورد برنامه‌هاي درست و دقيق براي ايمني به آنها احساس دهيد.
به حرفهايشان با دقت توجه كنيد و اگر كودكي سئوالي در مورد حادثه پرسيدخيلي ساده و راحت بدون هيچ پيچيدگي پاسخ وي را بدهيد.
بعضي از آن ها در قياس باديگران با داشتن اطلاعات كافي در مورد حوادث بيشتر آسوده مي‌شوند، پس ببينيدكه كودكي كه از شما سئوال مي‌پرسيد به چه ميزان اطلاعات نياز دارد.
اگر كودكي در بيان احساساتش با مشكل روبروست از او بخواهيد كه از حادثه نقاشي بكشد و يا داستاني درموردآنچه اتفاق افتاده بازگو كند.
سعي كنيد علت ترس و نگراني كودكان را بفهميد و توجه داشته باشيد، كه درپي حوادث كودكان از اين موارد بيشتر احساس ترس و نگراني دارند:
اينكه حوادث دوباره اتفاق خواهند افتاد.افراد و نزديك آنها كشته يا مجروح خواهند شد.
آنها دور از خانواده يا تنها خواهند ماند.

حمايت رواني كودكان
 

درآغوش‌گرفتن وتماس با كودكان به آنها آرامش و قوت قلب مي‌دهد.
كودكان را ترغيب كنيد تا احساساتشان را بيان كنند.
وقت بيشتري مثلاً زمان خواب را با كودكان بگذرانيد.
دقت داشته باشيدكه، برنامه درسي، غذا و استراحت خود را دوباره انجام دهند.
براي کمك به كودكان و ايجاد اين احساس در آنها كه به ترميم و به اوضاع خانواده و زندگي كمك‌مي‌كنندآنها را در كارهاي روزمره دخالت دهيد.
رفتارهاي مثبت آنها را تشخيص و مورد تشويق قراردهيد.
توجه داشته باشيدكه بچه‌ها نسبت به حوادث طيف عكس‌العمل‌هاي متفاوتي دارند.
بچه‌هارا تشويق كنيدتا در به روز درآوردن برنامه مقابله با حوادث به خانواده كمك كنند.
به سوالات كودكان در مورد آنچه اتفاق افتاده، پاسخ صادقانه بدهيد.
رفتارهايي مثل شب اداري كودكان را بپذيريد.
مانع بازي وسرگرمي آن ها نشويد.
امكانات بازي و سرگرمي را براي كودكان فراه مكنيد.
حتي الامكان ازتغيير مكان مدام كودك خودداري كنيد.
به نيازهاي تغذيه اي وبهداشتي كودكان در تمام سنين توجه كنيد.
براي تخليه هيجاني و تسكين رواني كودكان ، آنان را تشويق به نقاشي كشيدن كنيد و ابزار و لوازم نقاشي را براي آنان مهيا كنيد.
اگر بواسطه دنبال كردن اقدامات بالا، از قوت قلب دادن به كودك دچار خستگي شديد،و با اين حال، فرزند شما همچنان دچار افسردگي است و اگر كه عكس‌العمل‌هاي وي به مرور بد و بدتر مي‌شود و يا رفتارهاي روزانه وي در مدرسه، خانه، با ساير ارتباطات تداخل مي‌يابد.
در اينصورت بهتر است كه حتماً با يك متخصص مشورت كنيد.
مي‌توانيد براي رفع نياز كودكان از كمك‌ و مشورت پزشك كودكان، روانپزشك و متخصصين روان و سلامت بهره‌مند شويد.

نظارت بر استفاده كودكان از رسانه ها
 

پوشش خبري حوادث در يك حادثه ممكن است باعث ايجاد ترس، سردرگمي و بروز نگراني در كودكان شود.
اين امر بويژه، در مورد حوادث بزرگ مصداق پيدا مي‌كند كه باعث وارد آوردن خسارات مالي و جاني و جراحت‌هاي قابل توجه مي‌شود.
در مورد كودكان به ويژه تكرارتصوير يك حادثه اين ذهنيت را تداعي كند كه يك حادثه بارها و بارها به وقوع خواهد پيوست.
درصورتي‌كه والدين به فرزندان خود اجازه مي‌دهند كه براي ديدن عكس ‌يا اخبارحوادث از تلويزيون يا از اينترنت استفاده كنند، بايد، آنها را همراهي كرده و توضيحات بيشتري در رابطه با حوادث به آنها بدهند.

استفاده از شبكه‌هاي حمايتي
 

زماني‌كه والدين احساس خود و نيز راه‌هاي غلبه بر آن را دريابند، مي‌توانند به راحتي به فرزندان خود كمك كنند. براي اين كار بايد با ايجاد واستفاده ازچتر حمايتي اجتماعي خانواده،‌ دوستان، سازمان‌هاي مرتبط و نهادهاي مذهبي و يا سايرمنابع مرتبط كمك بگيرند.
والدين مي‌توانند اين موقعيت را طوري ايجاد كنندكه در يك حادثه يا وضعيت اضطراري قادر به كنترل و اداره رفتار خود بوده و در واقع بهترين حامي كودكان ‌باشند. در واقع با اين كار، والدين بيشتر مي‌توانند به فرزندان خودكمك كنند.لازم به ذكر است كه والدين همواره بهترين منبع براي كمك وحمايتازكودكان‌در مواقع دشوار و سختي مي‌باشند. بدين منظور والدين براي كمك و حمايت از فرزندان، بايد نيازهاي خود را دريافته و برنامه‌اي براي پاسخ به آن داشته باشند.
آمادگي در حوادث به افراد كمك مي‌كند تا اين حقيقت را بپذيرند كه حادثه اتفاق خواهد ‌افتاد، درضمن فرصتي فراهم مي‌آورد تا آنها به شناسايي وگردآوري منابع مورد نياز براي برخورد با نيازهاي اصلي بعد از حادثه بپردازند. افراد با آمادگي بيشتر، بهتر بر مشكلات غلبه كرده و بيشتر فرزندان خود رادرمي‌يابند.

کمك‌هاي ديگر دستورالعمل كلي براي كمك به افراد بعد ازحادثه
 

براي كسب اطلاعات موردنياز جهت كمك‌رساني به مصدومين به دقت اخبار گوش فرا دهيد و گزارش‌ها را دنبال كنيد، ببينيدكجا به نيروي داوطلب نياز است، زماني‌كه تنها نياز به نيروهاي متخصص مي‌باشد از منطقه آسيب‌ديده دور بمانيد.
درصورت امكان غذا، آب و لوازم ضروري مورد نيازخود را به منطقه حادثه ديده ببريد.
اين امر بويژه در مواردي كه منطقه وسيعي‌ دچارآسيب‌ديدگي‌ شده و به اقلام و لوازم فوري و ضروري آن هم در اسرع وقت نيازست، بسيارحائز اهميت مي‌باشد به منظور كمك به سازمان‌هاي امداد پول نقد يا چك بدهيد.
چراكه اين سازمان‌ها و گروه‌ها براي كمك، و نيز خريداري اقلام مورد نياز و ارسال آن به مردم نيازمند، سازماندهي شده‌اند.
پوشاك،غذا و ياساير اقلام ارسالي به سازمان‌هاي دولتي و يا امدادي به تدريج از بين مي‌رود، مگر اينكه اقلام خاص و ويژه‌اي درخواست شده باشد.
درحالت عادي، اين سازمان‌ها منابعي براي دسته‌بندي اقلام اهدايي ندارند.
اقلام مورد نياز و مشخص (مثل مواد فاسد نشدني) را به جاي اقلام متفاوت اهداكنيد.
ببيند كه اقلام و كالاها كجا و از چه طريق ارسال مي‌شود، چه كساني آنرا بارگيري مي‌كند و درنهايت به چه طريق توزيع مي‌شود.
بدون برنامه‌ريزي كافي، اقلام بسيار زيادي بلا استفاده و بي‌مصرف باقي مي‌مانند.
ارسالي از طرف کاربر محترم : tirkaman2003
/ع