افسردگي در کمين نوجوانان

آيا شما هم در خانواده خود نوجوان داريد؟ فرقي نمي‌کند دختر يا پسر. آيا احساس کرده‌ايد که نوجوان شما مدتي است که از جمع کناره‌گيري مي‌کند، به شما کمتر توجه دارد، بيشتر اوقات را در اتاق خود به سر مي‌برد يا اينکه دچار کم‌خوابي يا پرخوابي شده است؟ اگر اين خصوصيات در فرزند شما مشاهده مي‌شود، احتمال دارد دچار افسردگي شده باشد.
پژوهشگران معتقدند که نبايد افسردگي نوجوانان را با علايم بلوغ اشتباه گرفت. در دوران بلوغ تغييرات هورموني و تغييرات جسمي که در بدن نوجوان اتفاق مي‌افتد، او را کمي از ديگران منزوي مي‌کند که البته اين حالت گذرا است. در صورتي که افسردگي که نوعي بيماري روحي است با علايم ديگري شناخته مي‌شود. تحقيقات نشان مي‌دهد که بيش از 20 درصد نوجوانان از افسردگي رنج مي‌برند در حالي که اين حالت با توجه بيشتر والدين به طور موفقيت‌آميزي درمان‌پذير است.

افسردگي؛ يک مشکل بزرگ
 

خطر خودکشي در نوجوانان در دهه اخير بيش از 200 درصد افزايش يافته و خودکشي عامل مرگ نوجوانان 15 تا 19 ساله است يعني چيزي بيش از بيماري‌هاي قلبي عروقي و سرطان. با وجود آمارهاي بالاي افسردگي در نوجوانان، علايم افسردگي در اين گروه سني از سوي بسياري از والدين ناديده گرفته مي‌شود و اين به بروز مشکلات جدي در مدرسه، کار و روابط بين فردي آنها منجر مي‌شود و بعضا تا بزرگسالي ادامه پيدا مي‌کند.

غفلت، چرا؟
 

دوران نوجواني، دوران آشفتگي، ناپايداري خلقي و درون‌گرايي است. بسياري از نوجوانان دچار احساسات زودگذر و کوتاه‌مدت مي‌شوند. از اين رو تشخيص نه تنها بايد براساس مشاهده رفتارها و تغييرات خلق و خوي نوجوان باشد بلکه بايد در اين زمينه از تجربيات کساني که با نوجوان ارتباط دارند، بهره ببريم. والدين، معلمان و دوستان همه مي‌توانند در تشخيص افسردگي نوجوان نقش داشته باشند. رفتارهاي گذشته نوجوان براي پزشک بسيار باارزش است. گاهي اتفاقاتي که در گذشته براي نوجوان افتاده است، در بروز افسردگي وي موثر است. بعضي اوقات نوجوان در بيان احساسات خود با پزشک همکاري نمي‌کند و حتي به والدين و معلم خود اعتماد نمي‌کند تا از حالات و تغييرات دروني خود با آنها صحبت کند. اين امر تشخيص را غيرممکن و سخت مي‌کند. گاهي براي شناسايي علايم افسردگي در نوجوانان نياز به مصاحبه‌هاي بيش از يک جلسه است که نقش والدين در اين مواقع بسيار برجسته به نظر مي‌رسد.

نشانه‌هاي شايع
 

افسردگي در نوجوانان با همان نشانه‌هايي ظاهر مي‌شود که در بزرگسالان ديده مي‌شود. نوجوانان افسرده حالت غم‌انگيز داشته و اين حالت با پوشيدن لباس‌هاي تيره و مشکي، نوشتن اشعار غمگين‌کننده و شنيدن موسيقي‌هاي آرام مشخص مي‌شود.
اختلالات خواب، بيدار ماندن در تمام طول شب و تلويزيون ديدن، سختي در بيدار شدن از خواب و يا خواب آلودگي در مدت روز و فقدان انگيزه و کاهش انرژي که در انجام تکاليف مدرسه تاثير مي‌گذارد، از نشانه‌هاي افسردگي در نوجوانان است. نوجوانان افسرده همچنين دچار افت تحصيلي شده و ميزان تمرکز و توجه در آنها کاهش مي‌يابد. کاهش اشتها يا بي‌اشتهايي يا پرخوري عصبي از ديگر علايم است. عده‌اي از نوجوانان به سوءاستفاده از مواد روي آورده و عده‌اي هم به نوشيدن الکل معتاد مي‌شوند.

شناسايي علايم خودکشي
 

يکي از نشانه‌هاي احتمال خودکشي در نوجوانان افسرده اين است که اين نوجوان از دوستان و آشنايان سوالاتي درباره مرگ مي‌پرسد. خودکشي به طور معمول به دنبال بحران حاد در زندگي نوجوانان اتفاق مي‌افتد. از دست دادن يک دوست، افت تحصيلي شديد، مجادله شديد با پدر و مادر و معلم از جمله عواملي هستند که ممکن است به خودکشي منجر شوند. وجود افکار خودکشي در ميان نوجواناني که در زندگي‌شان استرس زيادي داشته‌اند، شايع است. طلاق والدين و يا جدايي آنها، سوءاستفاده جنسي و مصرف الکل هم از ديگر علل خودکشي در نوجوانان است. نکته قابل توجه اين است که تلاش براي خودکشي بسيار بيشتر از خودکشي موفقيت‌آميز در ميان نوجوانان است.

تلاش براي درمان
 

در خودکشي نوجوانان دو روش عمده درماني وجود دارد. روان درماني و دارو درماني دو شيوه‌اي هستند که اغلب در درمان نوجواناني که اقدام به خودکشي مي‌کنند، استفاده مي‌شود. بسياري از نوجواناني که دچار افسردگي خفيف و متوسط هستند تنها به روان‌ درماني احتياج دارند. با گوش سپردن به صحبت‌هاي نوجوانان و با تشويق آنها براي شرکت در فعاليت‌هايي که از افسردگي آنها مي‌کاهد، مي‌توان به اين نوجوانان کمک کرد. گاهي خانواده اين نوجوانان هم در فرآيند درمان نوجوان افسرده شرکت دارد. در صورتي که افسردگي در نوجوانان به همراه ساير علايم مانند اضطراب، اختلال وسواسي جبري، اختلالات يادگيري و يا اختلال کم‌توجهي باشد، بايد درمان‌هاي خاصي براي آنان صورت گيرد. در مواردي که بيماري شديدتر است، به خصوص در آنهايي که افکار خودکشي وجود دارد و يا اقدام به خودکشي صورت گرفته ولي موفقيت‌آميز نبوده است، بايد دارودرماني هم آغاز شود. داروهاي ضد افسردگي که از سوي روان‌پزشک تجويز مي‌شود، در اين افراد کاربرد دارد.

ارجاع به بيمارستان
 

بستري نوجواني که به افسردگي مبتلا است، تحت شرايط و موقعيت خاصي انجام مي‌گيرد. در صورتي که پزشک نتواند گفتگوي موفقيت‌آميزي براي درمان نوجوان داشته باشد و نوجوان همچنان با سکوت با شيوه‌هاي درماني مقاومت کند، ممکن است او را به بيمارستان ارجاع دهد. زماني که افسردگي بسيار شديد باشد و يا زماني که احتمال انجام خودکشي در نوجوان وجود دارد، بايد او را سريع به بيمارستان انتقال داد تا تحت نظر بيشتري قرار گيرد. نکته قابل توجه اين است که تعداد زيادي از نوجوانان افسرده با اقدامات اوليه و ابتدايي درماني روان‌پزشک، به طور موفقيت‌آميزي درمان مي‌شوند.

اينترنت و افسردگي
 

پژوهشگران بر اين نظر هستند که هرچه وابستگي و زمان کار نوجوانان با اينترنت بيشتر باشد، احتمال افسردگي در آنها بيشتر است. نوجوانان معتاد به اينترنت صرف‌نظر از جنسيت، سن و مقطع تحصيلي بدون هيچ منظور و هدف خاصي، تنها براي يافتن چيزهاي جديد و مهيج در اين شبکه پرسه مي‌زنند.
منبع: http://salamat.com