يکي را خانه بود آتش گرفته

يکي را خانه بود آتش گرفته شاعر : امير خسرو دهلوي دلش را شعله‌ي ناخوش گرفته يکي را خانه بود آتش گرفته به آب ديده مي‌کشت آتش خويش دوان با چشم گريان و دل ريش نمک خورده کبابي کرده بر دست برو بگذشت، ناگه ، ابلهي مست بيا! وين شعله چنداني مکن کند! بدو گفت: ايکه آتش مي‌کشي تند، ترا نيز اندرين باشد ثوابي! که من بر آتش اندازم کبابي، که خلق از من خوش و من در وبالم همين است اندرين گفتار حالم دلم را، زين طرف، زنجير در پاي تنم را، دهر، زان سو،...