دل و دست خدايگان باشد | | گر دل و دست بحر و کان باشد |
در جهان پادشه نشان باشد | | شاه سنجر که کمترين بندهاش |
بر جهان چون قضا روان باشد | | پادشاه جهان که فرمانش |
هرکه ز ابناي انس و جان باشد | | آنکه با داغ طاعتش زايد |
هرچه ز اجناس بحر و کان باشد | | وانکه با مهر خازنش رويد |
گرچه يک مشت استخوان باشد | | دستهي خنجرش جهانگيرست |
امن بيرون آسمان باشد | | عدلش ار با زمين به خشم شود |
زندگاني در آن جهان باشد | | قهرش ار سايه بر جهان فکند |
تب لرز اندر استخوان باشد | | مرگ را دايم از سياست او |
بخل بينام و بينشان باشد | | هرکجا سکه شد به نام و نشانش |
نطق را دست بر دهان باشد | | هرکجا خطبه شد به نام و بيانش |
کوه بيتاب و بيتوان باشد | | اي قضا قدرتي که با حزمت |
فتح تفسير و ترجمان باشد | | رايتت آيتي که در حرفش |
حال گردان و غيبدان باشد | | مينگويم که جز خداي کسي |
دو اثر در جهان عيان باشد | | گويم از راي و رايتت شب و روز |
که ز تقدير در نهان باشد | | راي تو رازها کند پيدا |
که چو انديشه بيکران باشد | | رايتت فتنها کند پنهان |
جسم را صورت روان باشد | | لطفت ار مايهي وجود شود |
گرگ را سيرت شبان باشد | | باست ار بانگ بر زمانه زند |
که نه دست تو در ضمان باشد | | نبود خط روزيي مجري |
که نه پاي تو در ميان باشد | | نشود کار عالمي به نظام |
همچو معني که در بيان باشد | | در جهاني و از جهان پيشي |
هرچه گويي چنين چنان باشد | | آفرين بر تو کافرينش را |
گرد راکسوت دخان باشد | | روز هيجا که از درخشش سنان |
باد را اعتدال جان باشد | | در تن اژدهاي رايتهات |
پيش شير علمستان باشد | | شير گردون چو عکس شير در آب |
هم رکاب اجل گران باشد | | هم عنان امل سبک گردد |
بر لب چشمهي سنان باشد | | هر سبو کز اجل شکسته شود |
از پس قبضهي کمان باشد | | هر کمين کز قضا گشاده شود |
نسخت راه کهکشان باشد | | اشک بر درعهاي سيمابي |
آن قيامت که آن زمان باشد | | چون بجنبد رکاب منصورت |
پاي هستيش بر گمان باشد | | هر که راشد يقين که حملهي تست |
نه همانا که در امان باشد | | روح روح الامين در آن ساعت |
که دمي با تو همعنان باشد | | نبود هيچکس بجز نصرت |
تيغ را با کفت قران باشد | | هر مصافي که اندرو دو نفس |
فلک از کشته ميزبان باشد | | صد قران طير و وحش را پس از آن |
که همي آرزوي آن باشد | | خسروا بنده را چو ده سالست |
از مقيمان آستان باشد | | کز نديمان مجلس ار نشود |
وانگهت رايگان گران باشد | | بخرش پيش از آنکه بشناسيش |
دست بوسيدني زيان باشد | | چه شود گر ترا در اين يک بيع |
شاعري خام قلتبان باشد | | يا چه باشد که در ممالک تو |
موي مويش همه زبان باشد | | ليکن اندر بيان مدح وغزل |
هم درين دولت جوان باشد | | تا شود پير همچو بخت عدوت |
زرگر باغ و بوستان باشد | | تا هواي خزان به بهمن و دي |
نه چنان کز پيش خزان باشد | | باغ ملک ترا بهاري باد |
تا ممر سخن دهان باشد | | خطبها را زبان به ذکر تو تر |
تا ز زر در جهان نشان باشد | | سکها را دهان به نام تو باز |
تا زمان لازم مکان باشد | | مدتت لازم زمان و مکان |
تا به گيتي ده و ستان باشد | | همتت ملکبخش و ملک ستان |
خود چنين ملک جاودان باشد | | در جهان ملک جاودانت باد |